Celem projektu jest obliczenie nakładów energetycznych i czasu pracy obsługi zwierząt.

Plan projektu:

1. Opis rasy

2. Technologia utrzymania zwierząt

3. Podziału na grupy technologiczne

4. Żywienie zwierząt

5. Ścielenie i odchody zwierzęce

6. Magazyny na paszę ściółkę i odchody zwierzęce

7. Czynności wykonywane przez obsługę w chlewni

8. Zaplanować budynki inwentarskie do utrzymania zwierząt.

9. Schemat blokowy technologii przygotowania i zadawania pasz

10. Schemat blokowy technologii ścielenia i usuwania odchodów

11. Czas pracy maszyn (bez transportu kołowego)

12. Czas pracy środków transportu kołowego

13. Karta technologiczna fermy

14. Wskaźniki rbh/DJP, kWh/DJP

1. Opis rasy

Produkcja naszego gospodarstwa wynosi 80 sztuk w jednym cyklu (system otwarty). Cykl trwa 6 miesięcy czyli 160 sztuk w ciągu roku. W przeliczeniu na wagę żywca, tucząc zwierzęta do 100-110 kilogramów otrzymujemy 17,6 tony sprzedanego żywca rocznie. Zakupione prosięta są rasą Polskiej Białej Zwisłouchej. Jest rasą mięsną , którą często hoduje się na bekon. Stanowią one 50 % pogłowia kraju.

Rasa mateczna, bardzo popularna w Polsce. Rasa ta powstała na bazie miejscowych świń długouchych, uszlachetnianych na przełomie XIX i XX wieku. Wyraźny postęp w tworzeniu rasy pbz nastąpił po wojnie. Zastosowano dolew krwi szwedzkiej landrace i w mniejszym stopniu niemieckiej. W latach 70-ych importowano do Polski świnie zwisłouchej z Norwegii, Holandii, Niemiec i Wlk. Brytanii - były hodowane jako odrębne linie. Cechy pbz to białe umaszczenie, ładna, można rzec - zgrabna sylwetka, na którą składają się: bardzo długi tułów z dobrze wysklepioną klatką piersiową, szeroki, równy grzbiet, czasem nieco karpiowaty, lekki przód. Szynki dobrze wypełnione. Nogi średnio wysokie, słabsze niż u wbp, występuje skłonność do szablastej postawy tylnych nóg - wynika to z dużej długości tułowia. Jak wszystkie rasy szlachetne wymagają dobrych warunków utrzymania i poprawnego żywienia dając w zamian wysoką produkcyjność i dobre wykorzystanie paszy. Lochy pbz są płodne - średnio 11 prosiąt w miocie, mleczne i wykazują dużą troskliwość. Z tych względów we wszystkich systemach krzyżowania zaleca się tę rasę jako komponent mateczny. Stosuje się ją do krzyżówek z wbp - do produkcji loszek krzyżówkowych lub w krzyżowaniach towarowych z knurami ras mięsnych i krzyżówkowymi.

1. Technologia utrzymania zwierząt

Zwierzęta utrzymywane są systemem ściołowym na wysokiej ściółce. Zasada chowu świń na głębokiej ściółce polega na utrzymaniu tuczników w kojcach grupowych, ściółkowych, o obniżonym poziomie legowiska, w którym ściółka jest dościelana okresowo co kilka dni, natomiast usuwanie obornika odbywa się po zakończeniu tuczu. Obsadę w kojcu poza strefą karmienia należy przyjąć na poziomie 0,8 m2/szt. W kojcu powinno być od 30 do 100 szt. tuczników, poniżej tego przedziału nie zaleca się stosowania tej technologii. Należy powiedzieć, iż najlepsze wyniki uzyskiwane są przy obsadzie 50-80 sztuk tuczników w kojcu. Bardzo ważną sprawą w tej technologii produkcji jest to, że tuczniki muszą być utrzymane w dużych grupach ma to wpływ na efektywność produkcji.

Budowa kojców grupowych na głęboką ściółkę.

Grupowy kojec na głębokiej ściółce składa się ze:

1. Strefy karmienia.

2. Strefy bytowej (legowiskowej)

Strefa karmienia przylega od czoła do korytarza inspekcyjno-paszowego i usytuowana jest na wysokości 0,8 m nad poziomem posadzki kojca. Dostęp do niej może być poprzez betonowe schodki lub przez nachylony podest. Schodki posiadają następujące wymiary:

• wysokość 10 cm

• szerokość 12 cm.

Nachylenie podestu powinno wynosić do 15%, jest on wygodniejszy dla świń, ale zajmuje większą powierzchnię niż schodki, które wymagają znacznie mniej miejsca. W strefie karmienia realizowane jest żywienie i pojenie zwierząt. Szerokość strefy karmienia nie wliczając w nią schodków musi umożliwić tucznikom swobodne pobieranie paszy, jak również możliwość przejścia obok innych sztuk w poszukiwaniu wolnego stanowiska, dlatego też powinna ona mieć co najmniej 1,5 m szerokości, mierząc od brzegu koryta do krawędzi schodków. Jeżeli tak nie będzie to doprowadzi to do licznych zranień, a nawet złamań kończyn u zwierząt. Obok autokarmników zainstalowanych w strefie karmienia, trzeba zamontować również poidła oraz furtki wejściowe, potrzebne obsłudze do wchodzenia i czyszczenia koryt oraz poideł.

Do zadawania paszy stosujemy autokarmniki firmy ROLSTAR

Zwierzęta potrzebną wodę do potrzeb fizjologicznych (mając na uwadze, że są skarmiane paszą suchą) otrzymują z instalacji wodociągowe która zasila poidełka smoczkowe umieszczone na korytarzu paszowym obok autokarmników. Zakładamy 10 szt. trzody na jedno poidło.

Strefa bytowa (legowiskowa) – służy do leżenia, ruchu i defekacji. Jest ona obniżona w stosunku do strefy karmienia o 0,8 m. Posadzka w strefie legowiskowej musi być szczelna, trwała i wytrzymała oraz posiadać nachylenie 1,5% i zbiorczy kanalik odprowadzający połączony z zewnętrznym zbiornikiem. Każda strefa bytowa, w każdym kojcu grupowym musi posiadać wrota wjazdowe o rozmiarach umożliwiających swobodny wjazd ciągnikiem z ładowaczem czołowym podczas usuwania zbitego obornika. Najlepiej jest gdy szerokość wrót wjazdowych jest taka sama jak szerokość kojca. Wrota wjazdowe powinny być dzielone w połowie wysokości, aby umożliwić awaryjną wentylację w chlewni, musza one mieć konstrukcję pełną i izolowaną, w celu zapewnienia właściwej cyrkulacji powietrza oraz ograniczenia strat ciepła w sezonie jesienno-zimowym. Jako izolacji można użyć styropianu lub słomy. Wrota wjazdowe w swej dolnej części stykają się bezpośrednio ze ściółką (obornikiem), muszą być zaimpregnowane i oddzielone od obornika drewnianymi dylami i folią PCV – wyższa trwałość. Poszczególne kojce grupowe oddzielone są od siebie murkami o wysokości 0,8 m i grubości zależnej od zastosowanego materiału konstrukcyjnego (0,15-0,2 m).

1. Technologia utrzymania zwierząt

Produkcja naszego gospodarstwa wynosi 80 sztuk w jednym cyklu w systemie otwartym. Cykl trwa 6 miesięcy czyli 160 sztuk w ciągu roku.

Bardzo ważnym elementem tej technologii produkcji tuczników jest to, aby kojce były zasiedlone jednocześnie (pusto-pełno) odrobaczonymi, zaszczepionymi przeciwko różycy i zdrowymi zwierzętami. Likwiduje się w ten sposób walki hierarchiczne, które pogarszają dobrostan zwierząt, wykorzystanie paszy, przyrosty zwierząt i stan zdrowotny. Po każdym zakończonym sezonie tuczu należy usunąć obornik, przeprowadzić dokładne oczyszczenie i dezynfekcję kojców grupowych, znaczenie sanitarno-zdrowotne dla przyszłych grup świń.

1. Technologia utrzymania zwierząt

Ponieważ zaplanowana produkcja naszego stada jest hodowlą na tucz dobieramy gotową i stosunkowo tanią mieszankę paszową zawierającą pełny zestaw mikro i makro elementów oraz witamin firmy SANO. Wybieram dwu etapowy sposób karmienia zwierząt dobierając mieszankę ze strony producenta. Naszą mieszanką będzie Bekonsan – gotowa pasza na I fazę tuczu, oraz Bekonsan Finisher – gotowa pasza na II fazę tuczu. Średnie dzienne zapotrzebowanie zwierząt w całej fazie tuczu na poniższą paszę na sztukę wynosi 3 – 3,5 kg mieszanki. Godnym podkreślenia jest w tej metodzie produkcji tuczników oprócz niskich kosztów inwestycyjnych i dużego komfortu bytowego zwierząt, jej charakter proekologiczny i wysokie efekty produkcyjne. Przyrosty dzienne na głębokiej ściółce wynoszą zimą około 730 g, a latem do 840 g. Zużycie paszy na 1 kg przyrostu wynosi około 2,5 kg latem oraz 3,2 kg zimą.

Składniki mieszanki Bekonsan w pierwszej fazie tuczu tj. 20-55 kg.

Receptury dla tuczników mięsnych 2-55kg
Soja poekstr.
Rzepak poekstr.
Pszenica
Jęcznień
Pszenżyto/ żyto
Mączka mięsno-kost.
Kreda
Premix S1OWA lub Flavo
Wartość pokarmowa:
Energia metab.
Białko ogólne
Lizyna

Składniki mieszanki Bekonsan Finisher w pierwszej fazie tuczu tj. 55-110 kg.

Receptury dla tuczników mięsnych 55-110kg
Soja poekstr.
Rzepak poekstr.
Pszenica
Jęcznień
Pszenżyto/ żyto
Mączka mięsno-kost.
Kreda
Premix S1OWA lub Flavo
Wartość pokarmowa:
Energia metab.
Białko ogólne
Lizyna

1. Ścielenie i odchody zwierzęce

Zapotrzebowanie na słomę

Stosujemy system utrzymania ściółkowy na wysokiej ściółce. Zapotrzebowanie – ilość słomy na sztukę dziennie wynosi od 1,8 do 3 kg.

Zakładając że jeden cykl trwa około 180 dni, dzienne zapotrzebowanie na słomę przez sztukę wynosi 3 kg, zapotrzebowanie na słomę w jednym cyklu wynosi około 43,5 t.

3 kg x 80 szt. = 240 kg dziennie tj. 0,24 t

240 kg x 180 dni = 43200 kg okres żywienia tj. 43,2 t

Rodzaj ściółki	Zadawanie słomy	Suma
Słoma	kg/szt. dziennie	t/dzień
	3	0,24

Ilość odchodów

Odchodami w naszym gospodarstwie będzie obornik usuwany z kojców po zakończonym cyklu bezpośrednio na pole oraz gnojówka odkładana w zewnętrzny zbiorniku i odbierana przez zewnętrzną firmę po zakończeniu chowu.

Zakładając że jeden cykl trwa około 180 dni, dzienna produkcja obornika przez sztukę wynosi 5,7 kg, produkcja obornika w jednym cyklu wynosi 82,1 t.

5,7 kg x 80 szt. = 456 kg dziennie tj. 0,46 t

520 kg x 180 dni = 82080 kg okres żywienia tj. 82,1 t

Rodzaj odchodów	Usuwanie odchodów	Suma
Obornik	kg/szt. dziennie	t/dzień
	5,7	0,46

Zakładając że jeden cykl trwa około 180dni, dzienna produkcja gnojówki przez sztukę wynosi 1 kg, produkcja gnojówki w jednym cyklu wynosi 21,6 m³.

1,5 kg x 80 szt. = 120 kg dziennie tj. 0,12 m³

120 kg x 180 dni = 21600 kg okres żywienia tj. 21,6 m³

Rodzaj odchodów	Usuwanie odchodów	Suma
Gnojówka	kg/szt. dziennie	m^3/dzień
	1,5	0,12

1. Magazyny na paszę ściółkę i odchody zwierzęce

Pojemność i liczba magazynów na paszę

Zakładając że jeden cykl trwa 180 dni, dzienne zużycie paszy przez sztukę wynosi 3 – 3,5 kg, zapotrzebowanie na pasze w jednym cyklu wynosi około 49 t.

3,4 kg x 80 szt. = 270 kg dziennie tj. 0,27 t

270 kg x 180 dni = 49000 kg okres żywienia tj. 49 t

Rodzaj paszy	Okres karmienia	Suma
Pełnowartościowa mieszanka paszowa	kg/szt dziennie	t/dzień
	3,4	0,27

Pasza zgromadzona na jeden cykl produkcji ok. 6 miesięcy przechowywana jest w dwóch silosach o pojemności 25t każdy.

Silosy na zgromadzenie zaplanowanej ilości paszy.

Silosy zakupione w firmie AGOS typ SP-6A.

Charakterystyka silosów.

Pojemność [ t ]

5
8
11
14
17
20
25

Model	Pojemność [t]        [m3]	Średnica [m]	Wysokość [m]	Ciężar [kg]
SP-1	5	7,7	2,3	4,2
SP-2	8	12,4	2,3	5,3
SP-3	11	17,2	2,3	6,4
SP-4	14	22,0	2,3	7,5
SP–5	17	26,7	2,3	8,6
SP–5A	20	30,6	2,5	8,4
SP-6A	25	36	2,5	9,6

Konstrukcja

Silos wykonany jest z blachy falistej, ocynkowanej, co zapewnia dużą wytrzymałość oraz skutecznie chroni paszę przed nadmiernym nagrzewaniem. Dach i lej wykonane są z blachy płaskiej. Nogi silosu są cynkowane, co skutecznie zapobiega rdzewieniu. Nogi zimnogięte typu OMEGA, zapewniają dużą stabilność zbiornika. Wszystkie elementy połączone są za pomocą śrub i uszczelnione silikonem.

Rura tłocząca i rura odpowietrzająca zapewniające prawidłowe funkcjonowanie silosu.

Okienka umieszczone w leju i na bocznej ścianie silosu umożliwiające ocenę stanu napełnienia. Właz znajduje się w dolnej części silosu, który zapewnia dostęp do jego wnętrza.

Specjalny okapnik zapobiegający ściekaniu wody po leju. Otwór na końcu leju ma średnicę 44 cm i jest przystosowany do montażu standardowych paszociągów. Istnieje możliwość zastosowania zasuwy ręcznej.

Napełniane silosu następuje pneumatycznie bezpośrednio z paszowozu lub mechanicznie. Do tego celu służy rura tłocząca i odpowietrzająca, będące na wyposażeniu silosu.

Opróżnianie odbywa się przy pomocy przenośnika lub zasuwy ręcznej.

Silos stawia się przy pomocy dźwigu na wcześniej przygotowanym fundamencie betonowym i przytwierdza specjalnymi kołkami rozporowymi.

Magazynowanie słomy

Magazyn słomy umieszczony będzie usytuowany pod wiatą obok chlewni. Zakładając że m³ słomy waży około 280 kg a do ścielenia zużywamy około 3 kg słomy dziennie na sztukę na jeden cykl potrzebujemy 43200 kg słomy czyli 154,3 m³ magazynu.

Magazynowanie odchodów

Odchodami w naszym gospodarstwie będzie obornik usuwany z kojców po zakończonym cyklu bezpośrednio na pole oraz gnojówka odkładana w zewnętrzny zbiorniku i odbierana przez zewnętrzną firmę po zakończeniu chowu.

Zakładając, że pierwszy cykl rozpoczyna się w październiku a kończy w marcu możemy założyć, że obornik usuwamy bezpośrednio na pole.

Zakładając, że drugi cykl rozpocznie się miesiąc po pierwszym tj. kwiecień wiec skończy się we wrześniu możemy założyć, że obornik usuwamy bezpośrednio na pole.

Zakładając że cykl trwa 180 dni pojemność zbiornika potrzebnego na gnojowicę wynosi 21,6 m³. Instalujemy zbiornik na zewnątrz budynku o kubaturze 22 m³ gdzie odprowadzana jest gnojówka i odbierana po zakończeniu chowu.

1. Czynności wykonywane przez obsługę w chlewni

Dzienne:

• Zadawanie paszy (automatycznie)

• Ścielenie stanowisk (15 min dziennie)

• Kontrola stada (15 min dziennie)

• Kontrola czystości strefy karmienia (10 dziennie)

Okresowe:

• Zakończenie tuczu i sprzedaż (6 godz. na okres)

• Wywożenie obornika (12-16 godz. na okres)

• Wywożenie gnojówki (4 godz. na okres)

• Sprzątanie kojców chlewni (8 godz. na okres)

• Kontrola urządzeń chlewni (2 godz. na okres)

• Przygotowanie pasz (4 godz. na okres)

• Przygotowanie słomy (8 godz. na okres)

• Zasiedlenie chlewni (4 godz. na okres)

Czasy podane w nawiasach podane są orientacyjnie, dokładne wyliczenia czasu pracy maszyn przedstawione są w dalszej części projektu.

1. Czynności wykonywane przez obsługę w chlewni

1. Schemat blokowy technologii przygotowania i zadawania pasz

Mieszanka paszowa będzie dostarczana do silosów jeden raz na jeden cykl. Z silosów pasza jest podawana przenośnikiem ślimakowym uruchamianym za pomocą elektromagnesu sterowanego za pomocą programu komputerowego o ustalonych porach doby. Przenośnik ten dostarcza nam pasze do kosza zsypowego przenośnika linkowego który przenosi paszę do autokarmników.

10. Schemat blokowy technologii ścielenia i usuwania odchodów

Ścielenie

Ważnym punktem zaścielania jak również otrzymywania obornika, jest dobrostan zwierząt to znaczy : zwierzęta muszą mieć sucho. Aby było sucho musimy codziennie pościelić słomom pozyskiwaną z bel ułożonych w pryzmie obok obory. Aby to spełnić należy dostarczyć słomy w ilości 1,8-3 kg na sztukę, tj. 240 kg słomy na kojec.

Usuwanie odchodów

Obornik otrzymujemy w strefie bytowania zwierząt w kojcach dościelająca co dziennie słomę za pomocą ładowacza czołowego wyposażonego w widły do bel i obornika. Produkcja nasza odbywa się w systemie otwartym czyli zakupujemy prosięta, oznacza to ze sami decydujemy kiedy rozpoczynamy tucz .

Zakładając, że pierwszy cykl rozpoczyna się w październiku a kończy w marcu możemy założyć, że obornik usuwamy bezpośrednio na pole.

Zakładając, że drugi cykl rozpocznie się miesiąc po pierwszym tj. kwiecień wiec skończy się we wrześniu możemy założyć, że obornik usuwamy bezpośrednio na pole.

11. Czas pracy maszyn (bez transportu kołowego)

Przenośnik ślimakowy

t [h] - czas pracy maszyny

Q_m [t] - ilość materiału do przerobienia w ciągu jednego dnia

W₀₇ [t/h] - Wydajność eksploatacyjna maszyny (Rolmet T-402 = 8 [t/h])

i [szt] – liczba maszyn wynikająca z zastosowanej technologii

$$t = \frac{Q_{m}}{W_{07} \bullet i}\ \lbrack h\rbrack$$

$$t = \frac{0,27}{8 \bullet 1} = 0,034\ \lbrack h\rbrack$$

Do zadawania pasz stosuje jeden przenośnik ślimakowy

Przenośnik linkowy (Model 75 W₀₇ =1,6 [t/h])

$$t = \frac{0,27}{3,5 \bullet 1} = 0,17\ \lbrack h\rbrack$$

Do zadawania pasz stosuje jeden przenośnik linkowy.

Inne urządzenia znajdujące się w chlewni:

- autokarmnik 4 szt. (jeden autokarmnik obsługuje 20 szt trzody)

- poidła smoczkowe 8 szt (po dwa poidła przy stanowisku autokarmnika)

12. Czas pracy środków transportu kołowego

1. Tuczarnia

2. Silosy paszowe

3. Wiata na pryzmy ze słomą

4. Podziemny zbiornik na gnojówkę

Ścielenie

Ładowacz czołowy

$$Q_{\max} = \frac{Q_{t} \bullet s}{t} = \lbrack tkm/h\rbrack$$

Qt [t] =240kg=0,24t – ilość materiału do przewiezienia

s [km] =17m=0,017km – długość drogi transportowej– od miejsca załadunku do rozładunku

t [h] =16h – czas na przewiezienie ładunku

Qmax [tkm/h] - maksymalny obrót ładunku

$$n \geq \frac{Q_{\max}}{s \bullet V \bullet \gamma \bullet m \bullet k_{n} \bullet k_{p}}$$

V [m3] - ładowność środka transportu – zakładając iż dzienny załadunek będzie wynosił 1,17m³ podczas przygotowania słomy formuję kostkę według powyższej objętości, w takim przypadku zabieram jedną kostkę dziennie V=1,17m³

γ [t/m3]=0,28 - ciężar właściwy transportowanego materiału

kn=1 ponieważ zabieram jedną całą kostkę - współczynnik wykorzystania pojemności środka transportowego

kp=1 ponieważ jest tylko jeden obrót ładowacza - współczynnik przestojów

m [h^-1] - liczba nawrotów na godzinę

$$m = \frac{1}{t_{z} + t_{r} + t_{s} + t_{o}}$$

tz [h]=20s=0,0056[h]- czas jednorazowego załadunku środka transportu wynikający z wydajności eksploatacyjnej maszyny ładującej

tr [h]=20s=0,0056[h]- czas jednorazowego rozładunku

ts [s]= 0,0017h przy prędkości pracy ciągnika 10km/h - czas jednorazowego przejazdu z ładunkiem po drodze „s” od miejsca załadunku do miejsca rozładunku

$$t_{s} = \frac{s}{v_{s}}\lbrack h\rbrack$$

vs [km/h]=10 - prędkość jazdy załadowanego środka transportu

to [s]= 0,0011h przy prędkości pracy ciągnika 15km/h – czas jednorazowego przejazdu bez ładunku po drodze „s” od miejsca rozładunku do miejsca załadunku

$$t_{s} = \frac{s}{v_{o}}\lbrack h\rbrack$$

vo [km/h]=15 - prędkość jazdy pustego środka transportu

n [szt] - liczba środków transportu

$$Q_{\max} = \frac{0,24 \bullet 0,017}{16} = 0,0003\left\lbrack \frac{\text{tkm}}{h} \right\rbrack$$

$$m = \frac{1}{0,0056 + 0,0056 + 0,0017 + 0,0011} = 71,43$$

$$n \geq \frac{0,0003}{0,017 \bullet 1,17 \bullet 0,28 \bullet 71,43 \bullet 1 \bullet 1} = 0,00075$$

Zakładam 1 ładowacz czołowy

Wywożenie obornika

Ładowacz czołowy

$$Q_{\max} = \frac{82,1 \bullet 0,01}{16} = 0,051\lbrack tkm/h\rbrack$$

$$n \geq \frac{0,051}{0,01 \bullet 0,8 \bullet 0,9 \bullet 55,87 \bullet 0,9 \bullet 0,5} = 0,28$$

$$m = \frac{1}{0,0083 + 0,0056 + 0,002 + 0,002} = 55,87$$

$$t_{s} = \frac{0,01}{5} = 0,002\lbrack h\rbrack$$

$$t_{s} = \frac{0,01}{5} = 0,002\lbrack h\rbrack$$

Zakładam 1 ładowacz czołowy

Roztrząsacz obornika

Ładowność roztrząsacza 15m³

$$Q_{\max} = \frac{82,1 \bullet 4,5}{16} = 23,09\lbrack tkm/h\rbrack$$

$$n \geq \frac{23,09}{4,5 \bullet 15 \bullet 0,9 \bullet 2,0547 \bullet 0,9 \bullet 1} = 0,2$$

$$m = \frac{1}{0 + 0,1667 + 0,16 + 0,16} = 2,0547$$

$$t_{s} = \frac{4}{25} = 016\lbrack h\rbrack$$

$$t_{s} = \frac{4}{25} = 0,16\lbrack h\rbrack$$

Zakładam 1 roztrząsacz obornika

Przygotowanie słomy

Ładowacz czołowy

$$Q_{\max} = \frac{43,2 \bullet 0,03}{8} = 0,162\lbrack tkm/h\rbrack$$

$$n \geq \frac{0,162}{0,03 \bullet 1,17 \bullet 0,9 \bullet 55,87 \bullet 1 \bullet 0,5} = 0,18$$

$$m = \frac{1}{0,0083 + 0,0056 + 0,002 + 0,002} = 55,87$$

$$t_{s} = \frac{0,03}{15} = 0,002\lbrack h\rbrack$$

$$t_{s} = \frac{0,03}{15} = 0,002\lbrack h\rbrack$$

Zakładam 1 ładowacz czołowy

Po podstawieniu wzoru 1 do wzoru 2 - przekształcam i wyliczam czas pracy „t” środka transportowego.

$$t = \frac{Q_{t}}{n \bullet V \bullet \gamma \bullet m \bullet k_{n} \bullet k_{p}}$$

Ładowacz czołowy

- ścielenie

$$t = \frac{0,28}{1 \bullet 1,17 \bullet 0,28 \bullet 71,43 \bullet 1 \bullet 1} = 0,012$$

- wywożenie obornika

$$t = \frac{82,1}{1 \bullet 0,8 \bullet 0,9 \bullet 55,87 \bullet 1 \bullet 0,5} = 4,54$$

- przygotowanie słomy

$$t = \frac{43,2}{1 \bullet 1,17 \bullet 0,9 \bullet 55,87 \bullet 0,9 \bullet 0,5} = 1,63$$

Roztrząsacz obornika

$$t = \frac{82,1}{1 \bullet 15 \bullet 0,9 \bullet 2,0547 \bullet 0,9 \bullet 1} = 3,29$$

13. Karta technologiczna fermy

1. Wskaźniki rbh/DJP, kWh/DJP

kWh/dzień=1,09

kWh/rok=1393,28

kWh/SD=8,7

rbh/dzień=0,67

rbh/rok=345,2

rbh/SD=2,16