TEMAT 3

Pomiary orientacyjne metodą giroskopową;
pomiary nawiązania w osnowach sytuacyjnych wraz z obliczeniem współrzędnych płaskich.

Krężel Mikołaj
Król Mariusz
Kruczek Grzegorz

Piela Dobrosława
gr. 3; lab. 5
rok akademicki 2013/14

Skład operatu

• Sprawozdanie techniczne………………………………………………………...3-5

• Szkic nawiązania w osnowie sytuacyjnej...........................................................6

• Dzienniki wyznaczenia giroazymutów............................................................7-9

• Dzienniki pomiaru nawiązań.......................................................................10-12

• Obliczenie współrzędnych ciągu poligonowego.........................................13-14

• Zestawienie obliczonych współrzędnych.........................................................15

Sprawozdanie techniczne

1. Dane formalno-prawne:

• Zleceniodawca: Akademia Górniczo-Hutnicza im. S. Staszica w Krakowie; Wydział Geodezji Górniczej i Inżynierii Środowiska;

• Wykonawca: Mariusz Król, Grzegorz Kruczek, Dobrosława Piela;

• Okres wykonywania zlecenia:

1. termin rozpoczęcia prac: 14 IV 2014r.;

2. termin zakończenia prac: 13 V 2014r.;

• Przedmiot zlecenia: Wyznaczenie azymutu giroskopowego na wszystkich bokach osnowy; pomiar nawiązań w osnowie sytuacyjnej wraz z obliczeniem współrzędnych płaskich;

2. Czynności pomiarowo-obliczeniowe:

• Zakres prac:

• wyznaczenie azymutów giroskopowych trzech boków osnowy przez trzy zespoły pomiarowe mierzące na trzech różnych kondygnacjach budynku;

• pomiar długości w powietrzu: boków osnowy, odległości dalszego punktu osnowy od stanowiska straconego, odległości pionów sznurkowych od stanowiska straconego;

• pomiar kątów utworzonej konstrukcji metodą repetycyjną górniczą;

• Użyty sprzęt:

Giroteodolit „GYROMAT 2000”, teodolit Theo 020B firmy Zeiss o nr seryjnym 300058, statyw drewniany, podstawa pod statyw, pion sznurkowy, dwie latarki, szkicownik;

• Opis czynności na stanowisku pomiarowym na V piętrze:

• Wstępne oględziny sprzętu pod kątem występowania ewentualnych

uszkodzeń mechanicznych;

• Zasygnalizowanie stanowiska i celów pionami sznurkowymi (punkty

stropowe) ;

• Rozstawienie statywu na podstawce, przymocowanie śrubą sercową

giromatu, wstępne centrowanie poprzez ustawienie giromatu pod punktem;

• Ustawienie lunety w poziomie (odczyt 100,0000g na limbusie kręgu pionowego i zaciśniecie zacisku ruchu lunety);

• Wstępne centrowanie nogami statywu (obserwowanie pionu

sznurkowego i znaczka centrującego na lunetce kolimatora);

• Poziomowanie libeli rurkowej śrubami spodarki;

• Sprawdzenie centrowania w dwóch prostopadłych do siebie osiach i ewentualne przesunięcie giromatu po głowicy statywu;

• W razie konieczności przesunięcia giromatu po głowicy statywu należy sprawdzić poziomowanie instrumentu; czynności te wykonujemy do czasu scentrowania i spoziomowania instrumentu;

• Przystosowanie ostrości lunety i krzyża nitek do indywidualnych właściwości oka;

• Ustawienie programu pomiaru giroazymutu o odpowiedniej dokładności

• Wykonanie pomiaru giroazymutu (pomiaru giroazymutów na pozostałych piętrach dokonały inne grupy projektowe);

• Konstrukcja pomiarowa:

Na każdym piętrze stworzono konstrukcję kątowo-liniową, którą tworzyły 2 punkty osnowy III klasy, stanowisko stracone i 2 piony sznurkowe;

• Pomiar kąta metodą repetycyjną górniczą:

• Wstępne oględziny sprzętu pod kątem występowania ewentualnych uszkodzeń mechanicznych;

• Zasygnalizowanie stanowiska i celów pionami sznurkowymi;

• Rozstawienie statywu na podstawce, przymocowanie śrubą sercową teodolitu, wstępne centrowanie poprzez ustawienie teodolitu pod punktem;

• Ustawienie lunety w poziomie (odczyt 100,0000^g na limbusie kręgu pionowego i zaciśniecie zacisku ruchu lunety);

• Wstępne centrowanie nogami statywu (obserwowanie pionu sznurkowego i znaczka centrującego na lunetce kolimatora);

• Poziomowanie libeli rurkowej śrubami spodarki;

• Sprawdzenie centrowania w dwóch prostopadłych do siebie osiach

i ewentualne przesunięcie teodolitu po głowicy statywu;

• W razie konieczności przesunięcia teodolitu po głowicy statywu należy sprawdzić poziomowanie instrumentu; czynności te wykonujemy do czasu scentrowania i spoziomowania instrumentu;

• Przystosowanie ostrości lunety i krzyża nitek do indywidualnych właściwości oka;

• Ustawienie na kole poziomym odczytu 0,0000^g poprzez jednoczesny obrót alidady i kontrole odczytu w systemie odczytowym;

• Zaciśnięcie sprzęgu repetycyjnego po ustawieniu w/w odczytu wraz ze sprawdzeniem czy nie spowodowało to zmiany odczytu;

• Zgrubne wycelowanie na lewe ramię kąta, przy pomocy kolimatora,

w pierwszym położeniu lunety;

• Zaciśniecie zacisku ruchu alidady i dokładne wycelowanie lunety na sznur pionu za pomocą śruby ruchu leniwego w poziomie;

• Zapisanie odczytu początkowego (0,0000^g) w dzienniku;

• Zwolnienie sprzęgu repetycyjnego, zwolnienie zacisku alidady, wycelowanie na prawe ramię kąta (wstępne i dokładne jw.);

• Zaciśnięcie sprzęgu repetycyjnego, zwolnienie zacisków, przerzucenie lunety przez zenit, ponowne wycelowanie na lewe ramię kąta;

• Zwolnienie sprzęgu repetycyjnego i zacisku alidady, wycelowanie

w powyżej opisany sposób na prawe ramie kąta;

• Wykonanie odczytu i zapisanie w dzienniku;

• Pomiary wykonane ze stanowiska straconego:
  Pomiar kąta między dwoma celami w szybie oraz pomiar kąta między celami w szybie a punktem osnowy 3 klasy;

• Pomiary wykonane ze stanowiska pod punktem osnowy 3 klasy (1401):
  Pomiar kąta między stanowiskiem straconym a punktem 118;

• Pomiar długości w powietrzu:

• Zasygnalizowanie stanowiska i celów pionami sznurkowymi;

• Ustawienie się pomiarowych przy pionach sznurkowych;

• Przyłożenie taśmy do pionu;

• Napięcie taśmy (z uwagi na napięcie, taśmy nie przykładamy od zera);

• Wykonanie odczytu przez obu pomiarowych na sygnał i zapisanie

w dzienniku;

• Obliczenia:

• Na każdym piętrze znany jest azymut giroskopowy między punktami osnowy, który został pomierzony. Dodatkowo na 5 piątym piętrze znany był również azymut topograficzny (A_{topo 5000-5001} = 398.2614^g). Na podstawie tych dwóch azymutów obliczono poprawkę topograficzną;

• (Δ_T = 380,5430^g). Dzięki tej poprawce możemy policzyć, na podstawie pomierzonych azymutów giroskopowych, azymuty topograficzne.
  Na piątym piętrze współrzędne X, Y policzono od punktów osnowy do pionów. Kontrolą było dwukrotne wyznaczenie współrzędnych stanowiska straconego, które były w obu przypadkach identyczne;

• Na drugim piętrze znane były współrzędne pionów i azymut topograficzny punktów osnowy, tak więc azymuty ciągów policzono „wstecz”, obliczenia współrzędnych wykonano w sposób tradycyjny. Kontrolą było dwukrotne wyznaczenie współrzędnych stanowiska straconego i punktów osnowy, rozbieżności pomiędzy odpowiednimi wartościami wyniosły do 2 mm;

• Na dolnym parterze azymuty policzono kolejności od punktów osnowy do pionów, natomiast współrzędne „wstecz” czyli odejmowało się przyrosty współrzędnych by obliczyć kolejne współrzędne. Kontrolą było dwukrotne wyznaczenie współrzędnych stanowiska straconego i punktów osnowy, rozbieżności pomiędzy odpowiednimi wartościami wyniosły do 3 mm;

• Warunki wykonywania pomiaru: sprzyjające;

• Podstawy prawne zastosowane dla wykonanych prac:

• Ustawa Prawo geologiczne i górnicze z dnia 9 czerwca 2011 r.;

• Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 22 grudnia 2011 r.

w sprawie dokumentacji mierniczo-geologicznej;

• Kryteria stosowane przy pomiarach:

• dopuszczalna różnica dwukrotnego pomiaru długości między stanowiskiem straconym a pionami nie większa niż 2mm;

• dopuszczalna różnica dwukrotnego pomiaru długości między punktami osnowy a stanowiskiem straconym nie większa niż 5mm;

• dopuszczalna wartość niezamknięcia horyzontu podczas pomiaru kątów metodą repetycyjną górniczą na stanowisku straconym nie większa niż 100^cc;

• dopuszczalna wartość niezamknięcia horyzontu podczas pomiaru kątów metodą repetycyjną górniczą na stanowisku na punkcie osnowy nie większa niż 75^cc;

• Ocena spełnienia kryteriów stosowanych przy pomiarach.

• otrzymane wyniki w czasie pomiarów mieszczą się w przyjętych założeniach dotyczących dokładności pomiaru;

• wyniki obliczeń jak i wykonywane kontrole spełniają powyższe warunku co świadczy, że są one wykonane poprawnie.

Kraków, 17 V 2014r.