Rodzaje komunikacji społecznej.
Komunikowanie informacyjne i perswazyjne.
Komunikowanie interpersonalne … (patrz KOMUNIKACJA SPOŁECZNA, I semestr)
Komunikowanie masowe- do większej liczby osób
Komunikowanie informacyjne- przekazywanie informacji
Informacja-powiadomienie o czymś, zakomunikowanie czegoś, zawiadomienie lub pouczenie kogoś; może służyć różnym celom: koordynacja wspólnych działań, teraźniejszych lub przyszłych.
Wymiana informacji- przekazywanie swoich przekonań o rzeczywistości społecznej, psychicznej i fizycznej, a także poszukiwanie informacji o przekonaniach innych osób.
Planowanie działań wspólnych z innymi ludźmi wymaga uzgodnienia wizji świata i zasad wartościowania. Chodzi o uzyskanie pewnej zgodności, która będzie prowadziła do skutecznych działań.
Do skutecznych działań potrzebne są dwa rodzaje operacji informacyjnych:
Operacje informacyjne, które służą tworzeniu wspólnego pola wiedzy;
Operacje ewaluacyjne, które służą tworzeniu wspólnej ideologii.
Dwa rodzaje wypowiedzi w komunikowaniu informacyjnym (ze względu na to, o czym powiadamiają):
Informacje o zewnętrznych, obiektywnych stanach rzeczy (można je sprawdzić)
Informacje o wewnętrznych stanach i przeżyciach nadawcy
W komunikowaniu informacyjnym istnieje relacja ‘JA-TY’, pomiędzy dwoma osobami, informacje przekazywane są do jednej osoby i jej interpretacja wpływa na odbiór pozostałych osób.
Komunikowanie perswazyjne
Perswazja- alternatywa dla przemocy fizycznej (wojny); podstawowy środek w dyplomacji, pedagogice, medycynie, przekupy na bazarze :P, reklamy;
łac. persuasio- przekonanie, wiara, uspokojenie, opinia, przesąd;
grec. persuadere- namówić, nakłonić, starać się przekonać, radzić, zachęcać, tłumaczyć coś komuś, uspokajać, łagodzić, pociągać, oczarować.
Definicja: synteza składników intelektualnych, moralnych i emocjonalnych; mowy skierowanej do rozumu, woli i uczuć adresata.
Nie jest logicznym monologiem. Przekonywanie jest oddziaływaniem na ludzkie tworzywo po to, aby wytworzyć w kimś stan wewnętrzny zwany przekonaniem, zatem przekonywanie nie jest dyskusją.
Dyskusja jest wymianą zdań, która ma dyskutantów doprowadzić do prawdy obiektywnej. W dyskusji żadna ze stron nie uważa, że ma monopol naprawdę. Dyskutanci dążą do teoretycznego rozstrzygnięcia czy coś jest prawdą, czy fałszem, ale nie mogą wybierać między prawdą, a fałszem; każdy z dyskutantów jest gotowy ustąpić przed logicznymi argumentami. Dyskusja toczy się w atmosferze równości, swobody i tolerancji.
W perswazji prawda jest wartością, przeciwieństwo jednej wartości jest też wartością, tyle że inną. Przyjęcie jednej wartości polega na świadomym i dobrowolnym wyborze którejś z wartości. W wyborze tym wyraża się osobista postawa autora sądu (perswadującego) wobec przedmiotu, którego sąd dotyczy. Swoją postawę wobec przedmiotu perswadujący buduje na ocenie tego przedmiotu. Wartościowanie w akcie perswazji może odbywać się na podstawie dwóch rodzajów ocen:
Utylitarne- stwierdza się czy coś potrzebne, czy nie; wartościowe, czy nie, itd.;
Emocjonalne- powstaje w wyniku wartościowania moralnego i estetycznego, czyli ocenia się, czy ktoś postępuje wg społecznie przyjętego, akceptowanego i obowiązującego systemu moralnego oraz czy coś mieści się w akceptowanym kanonie estetycznym i wówczas podoba się lub nie.
Akt perswazji polega na tym, że perswadujący chce nakłonić odbiorcę do przyjęcia wartości, którą sam akceptuje.
Cechy perswazji:
Każda perswazja może zaistnieć w łączności z odbiorcą, więc ma charakter interpersonalny.
Skuteczność perswazji zależy od tego, na ile perswadujący opanował język przekonywanego.
Warunki perswazji:
Możliwość wyboru, odbiorca może wybierać sposób działania, ale nie musi.
Dyspozycje perswadującego:
Wyczucie psychologiczne
Sprawność myślenia logicznego
Uczciwość
Rodzaje perswazji:
Przekonująca-zakłada się, że odbiorca jest aktywny intelektualnie; najbardziej uczciwa, uczciwe intencje perswadującego;
Nakłaniająca (propaganda), łac.propagere-szczepić, krzewić; nastawiona na pozyskanie jak najwięcej zwolenników; długotrwałe działanie;
Pobudzająca (agitacja), łac.agitare-propagować, czynić, poganiać, prowadzić; celem jest zjednanie odbiorcy do sprawy, idei, czy poglądu; działanie jest doraźne, opiera się na przekonywaniu subiektywnym i autorytatywnym.