STRATEGIA
A.D. Chandler : Strategia wyraża cele długoterminowe przedsiębiorstwa, odpowiadające generalnym kierunkom działania, a także przedstawia alokację zasobów, jakie są niezbędne do realizacji przyjętych celów.
J.Stoner, R. Freeman, D. Gilbert : Strategia - szeroki program wytyczania i osiągania celów organizacji; reakcja organizacji w czasie na oddziaływanie jej otoczenia.
to ogólny program definiowania i realizacji organizacji, czyli określenie co dana organizacja zamierza robić,
to układ w czasie reakcji organizacji na jej otoczenie, czyli to co organizacja rzeczywiście robi,
określa rolę organizacji , jej miejsce w społeczeństwie,
definiuje misję organizacji(szczególny powód jej istnienia, wyróżniający ją od innych),
formułuje zadania, które należy wykonać, by zrealizować cele.
ZARZĄDZANIE ZASOBAMI LUDZKIMI
Storey: Zarządzanie zasobami ludzkimi to metoda zarządzania zatrudnieniem, zmierzająca do uzyskania przewagi konkurencyjnej poprzez strategiczne rozmieszczenie wysoce zaangażowanych i wykwalifikowanych pracowników, przy użyciu wielu technik kulturowych, strukturalnych i personalnych.
S.P. Robbins: Zarządzanie zasobami ludzkimi to aktywność konieczna dla pozyskania i utrzymania niezbędnych dla firmy osób oraz zapewnienia wysokiej wydajności pracy. Jest to też proces na który składają się: planowanie zasobów ludzkich, rekrutacja, zwolnienia, selekcja i dobór pracowników, identyfikacja i dobór kompetencji pracowników, ukierunkowanie i rozwój zawodowy, dyscyplina, przygotowanie awansów, ocena wykonania pracy, utrzymania dobrych relacji kierownictwo - pracownicy.
MODEL SITA
Model sita - model polityki personalnej — prowadzi do powstania kultury organizacyjnej opartej na konkurencji i rywalizacji między uczestnikami. Opiera się na założeniu, że dorosły człowiek jest istotą w pełni ukształtowaną. Przyjmuje się zatem najlepszych spośród możliwych kandydatów do pracy, którzy poddawani są dalszej selekcji — najlepsi są awansowani, najsłabsi — zwalniani.
W trakcie wykonywania pracy pracownik poddany jest ciągłej rywalizacji i konkurencji między współpracownikami. Poprzez okresowe oceny kwalifikuje się go do jednej z poszczególnych grup:
”najlepsi” – utrzymują swoje stanowisko, mają szanse na awans, podwyżkę płacy
”przeciętni” – otrzymują od firmy „ostrzeżenie”, a jednocześnie szanse. Muszą sprostać nowym wymaganiom narzuconym przez przedsiębiorcę, by przy następnej ocenie zostali zakwalifikowani do najlepszych.
”pozostali” – to pracownicy, na których miejsce szuka się lepszych kandydatów, gdyż nie spełniają wymagań stawianych przez pracodawcę.