Prezentacja –> temat: Media a kryzysy (wydarzenia sensacyjne, dramatyczne; sytuacje

kryzysowe, wojny – sposoby konstruowania przekazów).

• stworzenie konspektu: precyzacja tematu, bibliografia (3 pozycje)

analiza tekstów o służbie zdrowia:

1. WARSZAWA:

   • Personalizacja, człowiek w tekście antropocentryzm (człowiek ma być punktem odniesienia) eksponujemy człowieka w konkretnej sytaucji

   • Najważniejsze są emocje: gniew, współczucie, wspólny wróg czyli miernie działająca służba zdrowia,

   • Gdyby tekst nie byłby spersonalizowany, skupiłby się na problemie w jakości komunikacji,

   • Mikro, jednostkowość (poznajemy bohaterów z perspektywy ludzkich zainteresowań), prywatność

   • Łatwo jest nam wyobrazić sobie tekst, zobrazować go,

2. NA ZDROWIE:

   • Perspektywa makro, uogólnienie, problem – perspektywa funkcjonalna, czyli przyczyna i skutek; abstrakcyjność (odniesienia do wartości, emocji, musimy je sobie wyobrazić, ponieważ te nie istnieją)

   • Perspektywa odpowiedzialności społecznej, nie odczuwamy odpowiedzialności jako grupa,

   • Nie ma miejsca na prywatność, ale na problemy – to na nich skupia się cała uwaga, ważna jest perspektywa publiczna,

   • Używa się konkretnych i dynamizujących czasowników, przenośnie i metafory

Kod ograniczony: Ujmowanie wydarzeń w sposób konkretny; częste stosowanie sygnałów niewerbalnych

Cechy:

• przekonanie o oczywistej słuszności swoich poglądów, o posiadaniu recepty naprawdę; brak dystansu nadawcy wobec własnej wypowiedzi, socjocentryczne odniesienie wypowiedzi (czy nie mam racji, czy nie tak?)

• Trudność w operowaniu materiałem abstrakcyjnym

• Ujmowanie wydarzeń w perspektywie teraźniejszości

• Stosunkowo ubogi repertuar gatunków

• Ubóstwo odmian stylowych

• Znaczna frekwencja znaków semantycznie pustych (zaimki, partykuły)

• Uboga konstrukcja składniowa, akcentowanie strony czynnej

• Duża rola środków niewerbalnych w kształtowaniu treści przekazu: intonacji, natężenia głosu, mimiki, gestykulacji,

Kod rozwinięty: ujmowanie wydarzeń na różnych poziomach abstrakcji, stosowanie subtelnych rozróżnień słownych

Cechy:

• przekonanie o względności własnych poglądów i przyznawanie innym prawa do innego spojrzenia, zachowanie dystansu wobec własnej wypowiedzi (można powiedzieć, załóżmy, że) bądź egocentryczne odniesienie wypowiedzi (myślę, uważam)

• Łatwość operowania materiałem abstrakcyjnym

• Ujmowanie wydarzeń w odległej perspektywie czasowej

• Znacznie większe bogactwo gatunków wypowiedzi

• Wysublimowanie w sferze ekspresji wypowiedzi

• Respektowanie norm językowych

• Długie złożone konstrukcje zdaniowe

• Niewielka rola środków niewerbalnych w artykułowaniu treści przekazu, mogą wprowadzać dodatkowe znaczenie