24 pa藕dziernika 2013
(膯wiczenia 3)
Rozdzia艂 3 Metody analizy demograficznej
3.1 Wprowadzenie.
Badania i analizy demograficzne s膮 oparte na metodach opracowanych przez teori臋 statystyki
Dokonuj膮c analizy demograficznej konieczne jest wyra藕ne zdefiniowanie jej przedmiotu np.:
Stan w danym momencie lub okresie (mo偶na wi臋c ocenia膰 nat臋偶enie okre艣lonego procesu, struktur臋 lub korelacje cech badanej populacji)
Dynamika, rozumiana jako wszechstronna ocena zmian w czasie
艢rednioroczne tempo zmian liczby ludno艣ci oblicza si臋 wed艂ug wzoru:
T- 艢rednioroczny czynnik tempa zmiany wyra偶ony w %
Lo, Lt - Liczba ludno艣ci w roku 0 i t .
聽
Omawiaj膮c wyniki oblicze艅 indeks贸w, m贸wimy o wzro艣cie lub spadku wyra偶ony w %, por贸wnuj膮c natomiast wyniki dw贸ch lub kilu indeks贸w, u偶ywamy okre艣lenia: wielko艣ci te r贸偶ni膮 si臋 o tyle a tyle punkt贸w procentowych np. wiadomo, 偶e w badanym okresie indeks wyra偶aj膮cy procentowy stosunek ludno艣ci w roku "t" do stanu z roku "0" w pa艅stwie " A" wyni贸s艂 121 %, a w pa艅stwie "B "115 %. Poprawna interpretacja brzmi : "liczba ludno艣ci w pa艅stwie " A" wzros艂a w omawianym okresie o 21%, a w pa艅stwie " B" o 15%" R贸偶nica w przyro艣cie ludno艣ci mi臋dzy pa艅stwami A i B wynios艂a w omawianym okresie 6 punkt贸w %.
Parametrami opisowymi s膮 przede wszystkim wsp贸艂czynnik wyra偶aj膮ce nat臋偶enie badanych proces贸w (zazwyczaj w przeliczeniu na 100 lub 1000 os贸b badanej zbiorowo艣ci).Spo艣r贸d konstrukcji teoretycznych nale偶y wymieni膰 przede wszystkim tablice wymieralno艣ci (trwania 偶ycia),obrazuje proces wymierania badanej populacji.
Wa偶nym zadaniem stoj膮cym przed demografem jest wyodr臋bnienie w badanej zbiorowo艣ci statystycznej takich grup, w kt贸rych wi臋kszo艣膰 badanych jednostek ma podobne w艂a艣ciwo艣ci lub podlega podobnym prawid艂owo艣ci膮 rozwoju.
W ka偶dym badaniu nale偶y przede wszystkim w艂a艣ciwie okre艣li膰 kryteria podzia艂u np. na miejsk膮 i wiejsk膮, miejsce zamieszkania ludno艣膰 rolnicz膮 i poza rolnicz膮 - g艂贸wne 藕r贸d艂o utrzymania itd.
聽
3.2 Og贸lna zasada budowy podstawowych wsp贸艂czynnik贸w demograficznych聽
Przy analizie zmian w ruchu naturalnym i w臋dr贸wkowym ludno艣ci ocena liczb bezwzgl臋dnych musi by膰 uzupe艂niona ocen膮 liczb stosunkowych, czyli wsp贸艂czynnik贸w demograficznych, kt贸re pe艂ni膮 rol臋 analogiczn膮 do og贸lnych charakterystyk zbiorowo艣ci statystycznych.
Wsp贸艂czynniki demograficzne obrazuj膮 za pomoc膮 jednej liczby nat臋偶enia badanego procesu.
Zestawienie kilku liczb, reprezentuj膮cych nat臋偶enie badanego zjawiska w r贸偶nych okresach, pozwala okre艣li膰 np.. Kierunek zachodz膮cych zmian
Zestawienie wsp贸艂czynnik贸w demograficznych dla tego samego okresu, ale dla r贸偶nych jednostek terytorialnych, a tym samym r贸偶nych populacja, pozwala ustali膰 okre艣lon膮 skal臋 por贸wnawcz膮.
Og贸lna zasada budowy wsp贸艂czynnik贸w demograficznych jest taka sama , jak zasada budowy tz miernik贸w nat臋偶enia. Miernik nat臋偶enia jest to stosunek liczby (F) interesuj膮cych nas fakt贸w lub , inaczej zdarze艅 demograficznych do liczby (L) okre艣laj膮cej wielko艣ci badanej zbiorowo艣ci statystycznej, w , kt贸rej zachodz膮 zdarzenia stanowi膮ce wynik proces贸w odbywaj膮cych si臋 w tej zbiorowo艣ci. Obliczone w ten spos贸b wielko艣ci z regu艂y mno偶y si臋 przez 1000, co znacznie zwi臋ksza ich czytelno艣膰
Wz贸r wsp贸艂czynnik贸w demograficznych
W- Wsp贸艂czynnik demograficzny
F- Og贸lna liczba badanych zdarze艅
L - Og贸lna (艣rednia liczba ludno艣ci badanej zbiorowo艣ci)
C - Conctans ( 1,100, 1000 lub 10000)
聽
Wsp贸艂czynniki obliczane wed艂ug powy偶szej formy s膮 cz臋sto nazywane wsp贸艂czynnikami surowymi w odr贸偶nieniu od wsp贸艂czynnik贸w standaryzowanych
Rozr贸偶nienie mi臋dzy badanymi zbiorowo艣ciami (zasobami)( np. liczba ludno艣ci, kobiet, m臋偶czyzn, nowo偶e艅c贸w) . A zdarzeniami zachodz膮cymi w tych zbiorowo艣ciach, zwanymi strumieniami (np. liczba urodze艅 , zgon贸w, zawartych ma艂偶e艅stw).
W celu u艂atwienia analizy oblicza si臋 r贸偶ne wsp贸艂czynniki demograficzne, wykorzystuj膮c wzajemne relacje
Zasobu do zasobu(np. udzia艂 kobiet w og贸lnej liczbie ludno艣ci)
Strumienia do strumienia ( np. wsp贸艂czynnik dynamiki demograficznej )
Strumienia do zasobu (np. dot. To wi臋kszo艣ci wsp贸艂czynnik贸w demograficznych)
Roczniki demograficzne ONZ Zalecaj膮 aby przyjmowa膰 stan ludno艣ci w 艣rodku roku (szacunek w dniu 30 czerwca) lub 艣redni stan w roku (艣rednia arytmetyczna ze stanu na pocz膮tku i ko艅ca roku)
Przy wsp贸艂czynnikach obliczonych dla okres贸w mieszcz膮cych si臋 w roku kalendarzowym spotykamy, na og贸艂 adnotacje:
W stosunku rocznym np. wsp贸艂czynnik zgon贸w w drugim kwartale 1999 r wyni贸s艂 9, 9 % promila
Rozr贸偶niamy dwa rodzaje wsp贸艂czynnik贸w demograficznych
Og贸lne
Cz膮stkowe (grupowe)
Rozr贸偶niamy kilka wsp贸艂czynnik贸w demograficznych:
(1) Szczeg贸艂owo艣膰 uj臋cia badanego zjawiska- wsp贸艂czynniki og贸lne (surowe), cz膮stkowe , grupowe.
(2) Stopie艅 nara偶enia na ryzyko doznania okre艣lonego zdarzenia w badanej zbiorowo艣ci (zasobach), precyzyjne okre艣lenie zasob贸w znajduj膮cych si臋 w mianowniku wsp贸艂czynnika (populatnion atrisk) w贸wczas cz膮stkowe wsp贸艂czynniki zdarze艅 demograficznych dziel膮 si臋 na
* I kategorii gdy w mianowniku wyst臋puj膮 osoby, kt贸re mog膮 uczestniczy膰 w zdarzeniu
* II Kategorii gdy w mianowniku wyst臋puj膮 zar贸wno osoby uczestnicz膮ce jaki i osoby , kt贸re w zdarzeniu nie uczestniczy艂y
(3) Rodzaj zbiorowo艣ci ustalonej wed艂ug zasad budowy siatki demograficznej zwanej r贸wnie偶 siatk膮 LEXIS-a
(4) Rodzaj analizy wsp贸艂czynniki przekrojowe, kohortowe( wzd艂u偶ne ) oraz przekrojowo wzd艂u偶ne.
Wsp贸艂czynnik og贸lny to nat臋偶enia zgon贸w, w poszczeg贸lnych grupach wieku ludno艣ci. Struktura ludno艣ci wed艂ug wieku
Wsp贸艂czynniki charakteryzuj膮ce nat臋偶enia badanego zjawiska - w naszym przypadku nat臋偶enie zgon贸w - w poszczeg贸lnych grupach wieku nazywamy wsp贸艂czynnikami cz膮stkowymi (grupowymi) a stopie艅 ich szczeg贸艂owo艣ci zale偶ny jest od potrzeb analizy.
Wsp贸艂czynniki wyodr臋bnione ze wzgl臋du na rodzaj zbiorowo艣ci zdarze艅 ustalanej wed艂ug zasad budowy siatki demograficznej Lexisa.
Wsp贸艂czynniki wyodr臋bnione ze wzgl臋du na rodzaj analizy - Wsp贸艂czynniki przekrojowe, kohortowe (wzd艂u偶enie) lub przekrojowo- kohortowe
Analiza przekrojowa jest oparta na zbiorowo艣ciach zdarze艅 trzeciego rodzaju, ustalanych wed艂ug zasad budowy siatki demograficznej.
Analiza kohortowa bazuje na zbiorowo艣ciach zdarze艅 pierwszego rodzaju
Analiza przekrojowo-wyd艂u偶ona korzysta ze zbiorowo艣ci drugiego rodzaju, opracowanych wed艂ug zasad budowy siatki demograficznej
聽
3.3 艢redni stan ludno艣ci
W praktyce statystycznej jako 艣redni stan ludno艣ci przyjmuje si臋 艣redni膮 arytmetyczn膮 ze stanu liczebnego ludno艣ci na pocz膮tku i ko艅cu badanego okresu
聽
L - 艣rednia liczba ludno艣ci w okresie badanym
Lp- liczba ludno艣ci na pocz膮tku okresu badanego
Lk - Liczba ludno艣ci na ko艅cu okresu badanego
聽
3.4 Standaryzacja wsp贸艂czynnik贸w demograficznych
Ocena nat臋偶enia badanego zjawiska nabiera pe艂nego wyrazu dopiero po przeprowadzeniu por贸wna艅 w czasie (np. obecne nat臋偶enie badanego zjawiska z nat臋偶eniem sprzed 10 czy 20 lat) i przestrzeni (np. w tym samym czasie ale w r贸偶nych pa艅stwach)
Por贸wnania w czasie pozwalaj膮 okre艣li膰 kierunek zachodz膮cych zmian, a por贸wnania w przestrzeni- miejsce nat臋偶enia badanego zjawiska w 艣r贸d badanych populacji
Ocena poziomu nat臋偶enia oparta na og贸lnych wsp贸艂czynnikach demograficznych mo偶e(- zw艂aszcza w por贸wnaniu mi臋dzyregionalnych (mi臋dzynarodowych) i dynamicznych powod贸w- )powodowa膰 fa艂szywe wnioskowanie. Nale偶y bowiem pami臋ta膰 o tym , 偶e na poziom og贸lnych wsp贸艂czynnik贸w demograficznych wp艂ywa struktura ludno艣ci wed艂ug wieku w por贸wnanych okresach czy regionach oraz nat臋偶enie badanych proces贸w w poszczeg贸艂nych grupach mo偶emy mie膰 odczynienia z :
(1) R贸偶nymi strukturami ludno艣ci wed艂ug wieku i r贸偶nymi poziomami badanych zjawisk w poszczeg贸lnych grupach wieku
(2) Takimi samymi strukturami ludno艣ci wed艂ug wieku, ale r贸偶nym nat臋偶eniem badanych proces贸w w poszczeg贸lnych grupach wieku.
(3) Takim samym nat臋偶eniem badanych proces贸w w poszczeg贸lnych grupach wieku , ale r贸偶nymi strukturami wieku ludno艣ci
Metod臋 standaryzacji mo偶na por贸wnywa膰 do metody budowy indeks贸w dla wielko艣ci stosunkowych (miernik贸w nat臋偶enia)
Metoda standaryzacji jest pomocna przy por贸wnaniu og贸lnych wsp贸艂czynnik贸w z tego samego okresu, ale dotycz膮cych r贸偶nych zbiorowo艣ci.
聽
3.5 Niekt贸re zastosowania metody analizy wp艂ywu wybranych czynnik贸w na zmian臋 stanu i struktury okre艣lonych grup wieku oraz poziomu og贸lnych wsp贸艂czynnik贸w.
Stosowana do szacowania i oceny wp艂ywu przesuni臋膰 naturalnych (przesuni臋cia w strukturze wieku wynikaj膮ce z procesu starzenia si臋 oraz procesu wymierania) oraz oraz migracyjnych na struktur臋 wieku ludzi oraz nat臋偶enie ruchu naturalnego ludno艣ci. Metoda polega na por贸wnywaniu wielko艣ci rzeczywistych, zarejestrowanych przez statystyk臋 w badanym roku, z hipotetycznymi, kt贸re by wyst膮pi艂y , gdyby w badanym okresie nie wyst臋powa艂y migracje
聽
3.5.1 Szacowanie przesuni臋膰 naturalnych i salda migracji na podstawie danych spisowych.
Szacunek przeprowadza si臋 na podstawie danych spisowych lub szacunkowych o ludno艣ci wed艂ug wieku i ewentualnie wed艂ug dodatkowych cech (p艂e膰, miejsce zamieszkania) oraz odpowiednich tablic wymieralno艣ci. Dotyczy on wy艂膮cznie os贸b licz膮cych co najmniej tyle lat ile wynosi odst臋p mi臋dzy kolejnymi spisami.
聽
3.5.2 Szacowanie sk艂adnik贸w przyrostu (ubytku) liczb nowo偶e艅c贸w, liczby urodze艅 lub zasob贸w pracy
Stosowanie zaprezentowanej metody oznacza przyj臋cie za艂o偶enia, 偶e r贸wno ludno艣膰 miejscow膮 i nap艂ywow膮 charakteryzuj膮 te same cz膮stkowe wsp贸艂czynniki p艂odno艣ci(zawierania ma艂偶e艅stw czy aktywno艣ci zawodowej )Zak艂ada si臋 ze np. migrantki przechodz膮ce ze wsi do miast od razu przyjmuj膮 艣redni膮 miejsk膮 p艂odno艣膰, tak膮 jak膮 rejestruje bie偶膮ca statystyka
聽
3.5.3 Szacowanie hipotetycznych wsp贸艂czynnik贸w p艂odno艣ci, urodze艅 ,zgon贸w i przyrosty naturalnego bez uwzgl臋dnienia migracji
Istotne znaczenie poznawcze ma por贸wnanie rzeczywistych warto艣ci wsp贸艂czynnik贸w ruchu naturalnego ludno艣ci z warto艣ciami hipotetycznymi, kt贸re mia艂y by miejsce, gdyby nie wyst臋powa艂a migracja ludno艣ci . Prezentowana metoda rzeczywiste wsp贸艂czynniki obrazuj膮 wprawdzie aktualnie zarejestrowan膮 liczb臋 interesuj膮cych nas fakt贸w (urodze艅, zgon贸w), ale odnoszone s膮 do og贸lnej liczby ludno艣ci , lecz do ludno艣ci w wieku przekraczaj膮cym " k" lat , r贸wnych odst臋powi mi臋dzy por贸wnywanymi datami.
W celu oszacowania hipotetycznych wsp贸艂czynnik贸w p艂odno艣ci i urodze艅 niezb臋dna jest znajomo艣膰 struktury wieku rozrodczego kobiet na pocz膮tek i na koniec badanego okresu, cz膮stkowych wsp贸艂czynnik贸w p艂odno艣ci kobiet dla roku ko艅cz膮cego badany okres oraz liczby do偶ywaj膮cych wieku "x" wed艂ug odpowiednich tablic wymieralno艣ci, na og贸艂 ze 艣rodka badanego okresu).
Ponadto niezb臋dna jest znajomo艣膰 og贸lnej liczby ludno艣ci w wieku starszym ni偶 "k" lat
聽
3.6 Siatka demograficzna.
Siatka demograficzna s艂u偶y do jednoczesnego wyznaczania daty urodzenia, daty zgonu i wieku poszczeg贸lnych os贸b. Pos艂uguj膮c si臋 ni膮, mo偶na 艂atwo ustali膰 liczby os贸b 偶yj膮cych w dowolnym momencie i o okre艣lonym wieku lub roku urodzenia oraz liczby zmar艂ych dowolnym okresie w powi膮zaniu z ich wiekiem lub rocznikiem urodzenia.
Analiza kohortowa : polega na 艣ledzeniu zmian zachodz膮cych w czasie wybranej zbiorowo艣ci ludzi .
Podstaw膮 siatki jest uk艂ad wsp贸艂rz臋dnych o艣 X o艣 czasu, o艣 y wieku ,
Odcinki obrazuj膮ce jednostk臋 wieku(rok) powinny by膰 jednakowej d艂ugo艣ci,
Linie poziome (przeprowadzone na dowolnej wysoko艣ci r贸wnoleg艂e o osi x) nazywamy liniami wieku. Linia wieku 0 (osi x) przedstawia liczby os贸b 偶ywo urodzonych w danym okresie.
Linie 偶ycia, obrazuj膮ce d艂ugo艣膰 偶ycia poszczeg贸lnych jednostek badanej zbiorowo艣ci od momentu urodzenia (wyznaczonego punktem na osi x) do momentu zgonu (wyznaczonego na lini , 偶ycia punktem przeci臋cia si臋 jej z lini膮 wieku odpowiadaj膮c膮 wiekowi w momencie zgonu).Linie prostopad艂e do osi czasu nazywamy liniami obserwacji. Linie te mog膮 by膰 prowadzone z dowolnego punktu osi czasu.
Za pomoc膮 siatki demograficznej mo偶na analizowa膰 dwa rodzaje zbiorowo艣ci (zasob贸w)
Zbiorowo艣膰 (zasoby) pierwszego rodzaju stanowi膮 osoby , kt贸re do偶y艂y wieku "x" uko艅czonych lat .
Zbiorowo艣膰 (zasoby) drugiego rodzaju stanowi膮 osoby 偶yj膮ce w pewnym momencie.
Za pomoc膮 siatki demograficznej mo偶na analizowa膰 trzy rodzaje zbiorowo艣ci zdarze艅 lub inaczej fakt贸w (strumieni, z kt贸rych ka偶da dzieli si臋 na dwie zbiorowo艣ci elementarne.
Zbiorowo艣膰 zdarze艅 I rodzaju wyja艣niamy na przyk艂adzie zbiorowo艣ci zmar艂ych pierwszego rodzaju kt贸r膮 stanowi膮 zmarli w wieku "x" uko艅czonych lat urodzeni w danym okresie.
Zbiorowo艣膰 zdarze艅 II rodzaju wyja艣niamy na przyk艂adzie zbiorowo艣ci zmar艂ych drugiego rodzaju, kt贸r膮 stanowi膮 zmarli w danym okresie.
Zbiorowo艣膰 zdarze艅 III rodzaju wyja艣niamy na przyk艂adzie zbiorowo艣ci zmar艂ych trzeciego rodzaju, kt贸r膮 stanowi膮 zmarli w okre艣lonym odcinku czasu.
聽
3.7 Analiza kohortowa.
Analiza kohortowa polega na ocenie proces贸w zachodz膮cych w czasie w takiej zbiorowo艣ci ludzi - kohorcie, kt贸ra wyr贸偶niona zosta艂a na podstawie wsp贸lnie prze偶ytych zdarze艅 zwi膮zanych z okre艣lonym momencie lub okresem . Kohort膮 mo偶e by膰 zbiorowo艣膰 os贸b, kt贸re zawar艂y zwi膮zki ma艂偶e艅skie w roku "t" i s膮 obserwowane w okresie od roku "t" do roku "t+k"
Por贸wnywanie kohortowych wsp贸艂czynnik贸w p艂odno艣ci liczonych dla odleg艂ych kohort daje syntetyczn膮 ocen臋 zmian w poziomie p艂odno艣ci poniewa偶 uwzgl臋dnia dzia艂anie wszystkich rzeczywistych warunk贸w kszta艂tuj膮cych ja w ka偶dej sytuacji spo艂eczno gospodarczej oraz eliminuje wp艂yw r贸偶ni膰 strukturalnych(wieku) , kt贸re cz臋sto maj膮 istotne znaczenie dla poziomu tradycyjnie obliczonych wsp贸艂czynnik贸w.
Analiza wzd艂u偶na s艂u偶y badaniu proces贸w demograficznych tak jak one powstaj膮 i uk艂adaj膮 si臋 z up艂ywem czasu wraz ze wszystkimi towarzysz膮cymi zmianami sytuacji materialnej , spo艂ecznej, kulturowej danej kohorty.
Analiza poprzeczna u艂atwia ocen臋 r贸偶nych proces贸w demograficznych w danym odcinku (np. rocznym ) czas贸w w powi膮zaniu z konkretnymi zdarzeniami tego偶 odcinka czasu.
W analizie historii zdarze艅 jednostk膮 obserwacji morze by膰 osoba lub rodzina . Szczeg贸艂owy opis kolejnych zdarze艅 nosi miano biograf jednostki lub opisu cyklu ,偶ycia .
Analiza cyklu 偶ycia opiera si臋 na wynika empirycznych bada艅 retrospektywnych.
Rozw贸j analizy kohortowej pozwoli, jak si臋 wydaje, zwr贸ci膰 uwag臋 na rodzin臋 i gospodarstwo domowe jako na demograficzne jednostki badawcze wa偶niejsze ni偶 pojedynczy cz艂owiek a co najmniej r贸wnie jak on istotny.
聽
3.8 Kryteria podzia艂u ludno艣ci na miejsk膮 i wiejsk膮, zmiany administracyjne.
Kryterium statystyczne - okre艣lona liczba ludno艣ci ( najcz臋艣ciej 2000 tys. Mieszka艅c贸w) przes膮dza o zaliczeniu ludno艣ci danej miejscowo艣ci do ludno艣ci miejskiej; mieszka艅cy miejscowo艣ci o mniejszej (ni偶 2000 tys. ) liczbie ludno艣ci s膮 zaliczani do ludno艣ci wiejskiej. Kryterium to jest wi臋c formalnym kryterium , nie pozwalaj膮cym na uwzgl臋dnianie aspekt贸w ekonomicznych .
Kryterium administracyjne - decyduj膮cym elementem zaliczenia ludno艣ci danej miejscowo艣ci do ludno艣ci miejskiej jest fakt nadania owej miejscowo艣ci urz臋dowych praw miejskich. Przy nadaniu praw M. uwzgl臋dnia si臋 przede wszystkim : liczb臋 ludno艣ci , struktur臋 zawodow膮 ludno艣ci, oraz charakter zabudowy miejscowo艣ci.
Zmiany administracyjne powoduj膮 z regu艂y konieczno艣膰 wprowadzania odpowiednich korekt stan贸w i struktur ludno艣ci. W Polsce przyj臋艂a si臋 zasada dokonania wi臋kszo艣ci zmian administracyjnych raz na rok, w dniu 30.12.
Zamiany administracyjne mog膮 by膰 r贸偶nego typu:
Utworzenie z dotychczasowych gmin osiedla lub miasta.
Do艂膮czenie do okre艣lonego miasta nowych obszar贸w
Wy艂膮czenie cz臋艣ci obszar贸w z danej jednostki administracyjnej i przy艂膮czenie ich do innej.
聽
聽聽