Teza 33.

1. Majątek wspólny.

Art. 31 KRO.

§ 1. Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

§ 2. Do majątku wspólnego należą w szczególności:

1) pobrane wynagrodzenie za pracę i dochody z innej działalności zarobkowej każdego z małżonków;

2) dochody z majątku wspólnego, jak również z majątku osobistego każdego z małżonków;

3) środki zgromadzone na rachunku otwartego lub pracowniczego funduszu emerytalnego każdego z małżonków;

4) kwoty składek zewidencjonowanych na subkoncie, o którym mowa w art. 40a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585, z późn. zm.1)).

1. Zasiłek stały w świetle ustawy o pomocy społecznej.

Do świadczeń pomocy społecznej należą świadczenia pieniężne i świadczenia niepieniężne. Zasiłek stały należy do świadczeń pieniężnych.

Na mocy art. 37 ustawy o pomocy społecznej przysługuje on:

1) pełnoletniej osobie samotnie gospodarującej, niezdolnej do pracy z powodu wieku lub całkowicie niezdolnej do pracy, jeżeli jej dochód jest niższy od kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej;

2) pełnoletniej osobie pozostającej w rodzinie, niezdolnej do pracy z powodu wieku lub całkowicie niezdolnej do pracy, jeżeli jej dochód, jak również dochód na osobę w rodzinie są niższe od kryterium dochodowego na osobę w rodzinie.

Zasiłek stały ustala się w wysokości:

1) w przypadku osoby samotnie gospodarującej – różnicy między kryterium dochodowym osoby samotnie gospodarującej a dochodem tej osoby, z tym że kwota zasiłku nie może być wyższa niż 418 zł miesięcznie;

2) w przypadku osoby w rodzinie – różnicy między kryterium dochodowym na osobę w rodzinie a dochodem na osobę w rodzinie.

Kwota zasiłku stałego nie może być niższa niż 30 zł miesięcznie.

W przypadku zbiegu uprawnień do zasiłku stałego i renty socjalnej, świadczenia pielęgnacyjnego, specjalnego zasiłku opiekuńczego lub dodatku z tytułu samotnego wychowywania dziecka i utraty prawa do zasiłku dla bezrobotnych na skutek upływu ustawowego okresu jego pobierania, zasiłek stały nie przysługuje.

Osobę przebywającą w domu pomocy społecznej lub ubiegającą się o przyjęcie do niego uznaje się za osobę samotnie gospodarującą, jeżeli przed przyjęciem do domu pomocy społecznej lub rozpoczęciem oczekiwania na miejsce w takim domu była uprawniona do zasiłku stałego.

1. Pojęcie rodziny w świetle ustawy o pomocy osobom uprawnionym do alimentów.

Rodzina- oznacza to odpowiednio następujących członków rodziny: rodziców osoby uprawnionej, małżonka rodzica osoby uprawnionej, osobę, z którą rodzic osoby uprawnionej wychowuje wspólne dziecko, pozostające na ich utrzymaniu dzieci w wieku do ukończenia 25. roku życia oraz dziecko, które ukończyło 25. rok życia otrzymujące świadczenia z funduszu alimentacyjnego lub legitymujące się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności, jeżeli w związku z tą niepełnosprawnością przysługuje świadczenie

pielęgnacyjne, o którym mowa w przepisach ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, a także osobę uprawnioną; do rodziny nie zalicza się:

a) dziecka pozostającego pod opieką opiekuna prawnego,

b) dziecka pozostającego w związku małżeńskim,

[c) pełnoletniego dziecka posiadającego dziecko,]

d) rodzica osoby uprawnionej zobowiązanego tytułem wykonawczym pochodzącym lub zatwierdzonym przez sąd do alimentów na jej rzecz.

Teza 34.

1. Majątek osobisty.

Art. 33 KRO

Do majątku osobistego każdego z małżonków należą:

1) przedmioty majątkowe nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej;

2) przedmioty majątkowe nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, chyba że spadkodawca lub darczyńca inaczej postanowił;

3) prawa majątkowe wynikające ze wspólności łącznej podlegającej odrębnym przepisom;

4) przedmioty majątkowe służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków;

5) prawa niezbywalne, które mogą przysługiwać tylko jednej osobie;

6) przedmioty uzyskane z tytułu odszkodowania za uszkodzenie ciała lub wywołanie rozstroju zdrowia albo z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę; nie dotyczy to jednak renty należnej poszkodowanemu małżonkowi z powodu całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy zarobkowej albo z powodu zwiększenia się jego potrzeb lub zmniejszenia widoków powodzenia na przyszłość;

7) wierzytelności z tytułu wynagrodzenia za pracę lub z tytułu innej działalności zarobkowej jednego z małżonków;

8) przedmioty majątkowe uzyskane z tytułu nagrody za osobiste osiągnięcia jednego z małżonków;

9) prawa autorskie i prawa pokrewne, prawa własności przemysłowej oraz inne prawa twórcy;

10) przedmioty majątkowe nabyte w zamian za składniki majątku osobistego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej.

1. Zasiłek okresowy w świetle ustawy o pomocy społecznej.

Do świadczeń pomocy społecznej należą świadczenia pieniężne i świadczenia niepieniężne. Zasiłek okresowy należy do świadczeń pieniężnych.

Jak mówi art. 38 ustawy o pomocy społecznej zasiłek okresowy przysługuje w szczególności ze względu na długotrwałą chorobę, niepełnosprawność, bezrobocie, możliwość utrzymania lub nabycia uprawnień do świadczeń z innych systemów zabezpieczenia społecznego:

1) osobie samotnie gospodarującej, której dochód jest niższy od kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej;

2) rodzinie, której dochód jest niższy od kryterium dochodowego rodziny.

Zasiłek okresowy ustala się:

1) w przypadku osoby samotnie gospodarującej – do wysokości różnicy między kryterium dochodowym osoby samotnie gospodarującej a dochodem tej osoby, z tym że kwota zasiłku nie może być wyższa niż 418 zł miesięcznie;

2) w przypadku rodziny – do wysokości różnicy między kryterium dochodowym rodziny a dochodem tej rodziny.

Kwota zasiłku okresowego ustalona zgodnie z ust. 2 nie może być niższa niż 50% różnicy między:

1) kryterium dochodowym osoby samotnie gospodarującej a dochodem tej osoby;

2) kryterium dochodowym rodziny a dochodem tej rodziny.

Kwota zasiłku okresowego nie może być niższa niż 20 zł miesięcznie.

W przypadku podjęcia zatrudnienia przez osobę objętą kontraktem socjalnym pobierającą zasiłek okresowy, może być on wypłacany nadal niezależnie od dochodu, do dnia wynikającego z decyzji przyznającej zasiłek okresowy, nie dłużej jednak niż do 2 miesięcy od dnia, w którym osoba została zatrudniona- zasiłek wypłacany jest niezależnie od dochodu w tejże sytuacji, ale nie częściej niż raz na 2 lata.

Okres, na jaki jest przyznawany zasiłek okresowy, ustala ośrodek pomocy społecznej na podstawie okoliczności sprawy.

6. Rada gminy, w drodze uchwały, może podwyższyć minimalne kwoty zasiłku okresowego.

1. Pojęcie bezskuteczności egzekucji w świetle ustawy o pomocy osobom uprawniony do alimentów.

Bezskuteczność egzekucji – oznacza to egzekucję, w wyniku której w okresie ostatnich dwóch miesięcy nie wyegzekwowano pełnej należności z tytułu zaległych i bieżących zobowiązań alimentacyjnych; za bezskuteczną egzekucję uważa się również niemożność wszczęcia lub prowadzenia egzekucji alimentów przeciwko dłużnikowi alimentacyjnemu przebywającemu poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej, w szczególności z powodu:

a) braku podstawy prawnej do pojęcia czynności zmierzających do wykonania

tytułu wykonawczego w miejscu zamieszkania dłużnika,

b) braku możliwości wskazania przez osobę uprawnioną miejsca zamieszkania

dłużnika alimentacyjnego za granicą.

Teza 35.

1. Zasada samodzielnego zarządu majątkiem wspólnym.

Zasada ta opisana jest w art. 36§2 KRO. Mówi ona, iż każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Przepis ten zawiera definicję zarządu majątkiem wspólnym małżonków. Jego wykonywanie obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych już należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku. Dokonanie przez małżonka czynności niedotyczącej określonego składnika majątku wspólnego nie stanowi więc zarządu majątkiem wspólnym, lecz jest czynieniem użytku z autonomii prywatnej na ogólnych zasadach.

Nie tylko treść czynności prawnej wyznaczająca jej przedmiot, lecz także jej przedmiot mogą wskazywać na wykonywanie zarządu majątkiem wspólnym. Przepis art. 36§2 zd.2 KRO stanowi bowiem o czynnościach, które dotyczą składników majątku wspólnego, nie zaś tylko takich, nie zaś tylko takich, których przedmiotem są składniki majątku wspólnego. Za zarząd majątkiem wspólnym należy więc uznać dokonanie czynności zmierzającej do pozyskania środków w celu dokonania nakładu na jakiś składnik majątku wspólnego (np. zaciągnięcie pożyczki na remont domu lub lokalu albo kredytu na budowę domu na nieruchomości wchodzącej w skład majątku wspólnego).

Zakresem zarządu majątkiem wspólnym objęte są także czynności zmierzające do zachowania majątku wspólnego (czynności zachowawcze). Są to różnego rodzaju działania zmierzające do zachowania praw i rzeczy stanowiących składniki majątku wspólnego podejmowane wobec zagrożenia utratą albo zmniejszeniem ich wartości.

1. Zasiłek celowy w świetle ustawy o pomocy społecznej.

Art. 39.

1. W celu zaspokojenia niezbędnej potrzeby bytowej może być przyznany zasiłek celowy.

2. Zasiłek celowy może być przyznany w szczególności na pokrycie części lub całości kosztów zakupu żywności, leków i leczenia, opału, odzieży, niezbędnych przedmiotów użytku domowego, drobnych remontów i napraw w mieszkaniu, a także kosztów pogrzebu.

3. Osobom bezdomnym i innym osobom niemającym dochodu oraz możliwości uzyskania świadczeń na podstawie przepisów o powszechnym ubezpieczeniu w Narodowym Funduszu Zdrowia może być przyznany zasiłek celowy na pokrycie części lub całości wydatków na świadczenia zdrowotne.

4. Zasiłek celowy może być przyznany w formie biletu kredytowanego.

Art. 39a.

1. Zasiłek celowy może być przyznany również w celu realizacji postanowień kontraktu socjalnego.

2. Zasiłek celowy, o którym mowa w ust. 1, może być wypłacany niezależnie od dochodu, przez okres do 2 miesięcy od dnia, w którym osoba objęta kontraktem socjalnym, w trakcie jego realizacji, stała się osobą zatrudnioną.

Art. 40.

1. Zasiłek celowy może być przyznany również osobie albo rodzinie, które poniosły straty w wyniku zdarzenia losowego.

2. Zasiłek celowy może być przyznany także osobie albo rodzinie, które poniosły straty w wyniku klęski żywiołowej lub ekologicznej.

3. Zasiłek celowy, o którym mowa w ust. 1 i 2, może być przyznany niezależnie od dochodu i może nie podlegać zwrotowi.

Art. 41.

W szczególnie uzasadnionych przypadkach osobie albo rodzinie o dochodach przekraczających kryterium dochodowe może być przyznany:

1) specjalny zasiłek celowy w wysokości nieprzekraczającej odpowiednio kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej lub rodziny, który nie podlega zwrotowi;

2) zasiłek okresowy, zasiłek celowy lub pomoc rzeczowa, pod warunkiem zwrotu części lub całości kwoty zasiłku lub wydatków na pomoc rzeczową.

1. Relacja między orzeczeniem o winie w wyroku separacyjnym a orzeczeniem o winie w wyroku rozwodowym.

Teza 36.

1. Sprzeciw wobec czynności zarządu majątkiem wspólnym.

Sprzeciw ten określony został w art. 36¹KRO.

Artykuł 36¹ KRO dodany został przez ustawodawcę nowelizacją z dnia 17 czerwca 2004 r. Ustawodawca przyznał małżonkowi prawo sprzeciwu wobec czynności zarządu majątkiem wspólnym zamierzonej przez drugiego małżonka, z wyjątkiem:

a) czynności w bieżących sprawach życia codziennego,

b) czynności zmierzających do zaspokojenia potrzeb rodziny,

c) czynności podejmowanych w ramach działalności zarobkowej (art. 36¹ § 1 k.r.o.).

Wyrażenie sprzeciwu jest z reguły możliwe wówczas, gdy drugi z małżonków będzie wywiązywał się z obowiązku informacyjnego, określonego w art. 36 § 1 k.r.o. Sprzeciw, o którym mowa w art. 36¹ § 1 k.r.o., dotyczy tak czynności zwykłego zarządu, jak i czynności przekraczających ten zakres. Instytucja sprzeciwu nie ma zastosowania do czynności procesowych. Nie dotyczy również czynności zachowawczych.

Zgodnie z art. 36¹ § 1 k.r.o., sprzeciw jest skuteczny wobec osoby trzeciej, jeżeli mogła się z nim zapoznać przed dokonaniem czynności prawnej. Sprzeciw może zostać wyrażony w dowolnej formie, np. mailowo, telefonicznie. ). Zgodnie z wyrokiem SA w Katowicach z dnia 20 lutego 2009 r., I ACa 32/09, LEX nr 508515: "Przepisy nie regulują żadnej szczególnej formy, w jakiej sprzeciw powinien być wyrażony. Niemniej wola małżonka musi być w tym zakresie wyartykułowana w sposób niewątpliwy, tak aby była możliwa do odczytania przez kontrahenta czynności zamierzonej przez drugiego małżonka. Rzeczą osoby chcącej sprzeciwić się czynności zamierzonej przez drugiego małżonka jest więc podjęcie takich działań, aby o swym stanowisku poinformować osobę trzecią". Jeżeli sprzeciw okazał się skuteczny względem osoby trzeciej, czynność prawna dotknięta jest od samego początku sankcją nieważności bezwzględnej.

Jeżeli sprzeciw został wyrażony wobec małżonka, odpowiednie zastosowanie znajduje art. 39 k.r.o. Małżonek, który zamierza dokonać czynności, wobec której drugi małżonek wniósł skuteczny sprzeciw, powinien zwrócić się do sądu o zezwolenie na dokonanie czynności. Sąd zezwoli na dokonanie czynności, jeżeli wymaga tego dobro rodziny. Czynność prawna dokonana pomimo sprzeciwu, przed rozstrzygnięciem sądu, jest bezwzględnie nieważna, jeżeli czynność ta należy do katalogu wskazanego w art. 37 § 1 k.r.o. W przypadku innych czynności należy przyjąć, że zostały one dokonane przez osobę nieuprawnioną, a do oceny jej skutków w stosunkach zewnętrznych należy zastosować art. 38 k.r.o.

1. Świadczenia niepieniężne z pomocy społecznej.

Art. 36 ustawy o pomocy społecznej

Świadczenia niepieniężne:

a) praca socjalna,

b) bilet kredytowany,

c) składki na ubezpieczenie zdrowotne,

d) składki na ubezpieczenia społeczne,

e) pomoc rzeczowa, w tym na ekonomiczne usamodzielnienie,

f) sprawienie pogrzebu,

g) poradnictwo specjalistyczne,

h) interwencja kryzysowa,

i) schronienie,

j) posiłek,

k) niezbędne ubranie,

l) usługi opiekuńcze w miejscu zamieszkania, w ośrodkach wsparcia oraz w rodzinnych domach pomocy,

m) specjalistyczne usługi opiekuńcze w miejscu zamieszkania oraz w ośrodkach wsparcia,

n) mieszkanie chronione,

o) pobyt i usługi w domu pomocy społecznej,

p) (uchylona),

q) pomoc w uzyskaniu odpowiednich warunków mieszkaniowych, w tym w mieszkaniu chronionym, pomoc w uzyskaniu zatrudnienia, pomoc na zagospodarowanie – w formie rzeczowej dla osób usamodzielnianych,

1. Wspieranie rodziny w świetle ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej.

Art. 8.

1. Rodzinie przeżywającej trudności w wypełnianiu funkcji opiekuńczo- wychowawczych wójt zapewnia wsparcie, które polega w szczególności na:

1) analizie sytuacji rodziny i środowiska rodzinnego oraz przyczyn kryzysu

w rodzinie;

2) wzmocnieniu roli i funkcji rodziny;

3) rozwijaniu umiejętności opiekuńczo-wychowawczych rodziny;

4) podniesieniu świadomości w zakresie planowania oraz funkcjonowania rodziny;

5) pomocy w integracji rodziny;

6) przeciwdziałaniu marginalizacji i degradacji społecznej rodziny;

7) dążeniu do reintegracji rodziny.

2. Wspieranie rodziny jest prowadzone w formie:

1) pracy z rodziną;

2) pomocy w opiece i wychowaniu dziecka.

3. Wspieranie rodziny jest prowadzone za jej zgodą i aktywnym udziałem, z

uwzględnieniem zasobów własnych oraz źródeł wsparcia zewnętrznego.

Art. 9.

Rodzina może otrzymać wsparcie przez działania:

1) instytucji i podmiotów działających na rzecz dziecka i rodziny;

2) placówek wsparcia dziennego;

3) rodzin wspierających.

Teza 37.

1. Zgoda małżonka do dokonania czynności prawnej przez drugiego małżonka.

Art.37 KRO

§ 1. Zgoda drugiego małżonka jest potrzebna do dokonania:

1) czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków;

2) czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia prawa rzeczowego, którego przedmiotem jest budynek lub lokal;

3) czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia i wydzierżawienia gospodarstwa rolnego lub przedsiębiorstwa;

4) darowizny z majątku wspólnego, z wyjątkiem drobnych darowizn zwyczajowo przyjętych.

§ 2. Ważność umowy, która została zawarta przez jednego z małżonków bez wymaganej zgody drugiego, zależy od potwierdzenia umowy przez drugiego małżonka.

§ 3. Druga strona może wyznaczyć małżonkowi, którego zgoda jest wymagana, odpowiedni termin do potwierdzenia umowy; staje się wolna po bezskutecznym upływie wyznaczonego terminu.

§ 4. Jednostronna czynność prawna dokonana bez wymaganej zgody drugiego małżonka jest nieważna.

Przepisy art. 37 k.r.o. dotyczą wyłącznie czynności materialnoprawnych. Nie mają natomiast zastosowania do czynności procesowych, jak np. uznanie powództwa. Czynności procesowe, co do formy, treści oraz skuteczności podlegają przepisom kodeksu postępowania cywilnego. Zgodnie z zasadą dyspozytywności są czynnościami odwołalnymi, aż do zakończenia postępowania. Cecha odwołalności, zgodnie z zasadą pacta sunt servanda, nie dotyczy natomiast czynności z zakresu prawa materialnego.

Katalog zawarty w art. 37 § 1 k.r.o. ma charakter zamknięty. Obejmuje on czynności prawne. De lege lata do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu nie zalicza się poręczenia. Nie ma przeszkód do żądania zgody małżonka na udzielenie przez drugiego z nich poręczenia. Zgoda taka prowadzi do możliwości zaspokojenia się bez ograniczeń z majątku wspólnego.

Jednostronna czynność prawna dokonana bez wymaganej zgody drugiego małżonka jest nieważna. Ważność umowy zawartej bez wymaganej zgody małżonka zależy od jej potwierdzenia przez tego małżonka (art. 37 § 2 k.r.o.). Umowa pomiędzy zawarciem a potwierdzeniem dotknięta jest sankcją tzw. bezskuteczności zawieszonej.

Brak zgody na dokonanie czynności powoduje, że małżonek, który takiej zgody nie wyraził, może wystąpić z powództwem z art. 189 k.p.c., zgodnie z którym: "Powód może żądać ustalenia przez sąd istnienia lub nieistnienia stosunku prawnego lub prawa, gdy ma w tym interes prawny". Powództwo może zostać wniesione wówczas, gdy drugi małżonek wyraził sprzeciw, upłynął termin do potwierdzenia umowy lub też nastąpiła odmowa potwierdzenia. Przesłankę uwzględnienia art. 189 k.p.c. stanowi interes prawny.

Małżonek żądający ustalenia nieważności umowy z powodu braku zgody na dokonanie czynności pozywa obie strony umowy, w tym swojego małżonka. Pomiędzy pozwanymi istnieje współuczestnictwo konieczne oraz jednolite. Pozwani będą musieli udowodnić, że powód wyraził zgodę na dokonanie czynności. Przesłankę uwzględnienia art. 189 k.p.c. stanowi interes prawny.

1. Definicja przemocy w rodzinie.

Przemoc w rodzinie – należy przez to rozumieć jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie naruszające prawa lub dobra osobiste osób wymienionych w pkt 1

->[członek rodziny – należy przez to rozumieć osobę najbliższą w rozumieniu art. 115 § 11 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. – Kodeks karny, a także inną osobę wspólnie zamieszkującą lub gospodarującą], w szczególności narażające te osoby na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia, naruszające ich godność, nietykalność cielesną, wolność, w tym seksualną, powodujące szkody na ich zdrowiu fizycznym lub psychicznym, a także wywołujące cierpienia i krzywdy moralne u osób dotkniętych przemocą.

1. System pieczy zastępczej w świetle ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej.

Art. 32.

1. Piecza zastępcza jest sprawowana w przypadku niemożności zapewnienia opieki

i wychowania przez rodziców.

2. Pieczę zastępczą organizuje powiat.

Art. 33.

Piecza zastępcza zapewnia:

1) realizację planu pracy z rodziną lub gdy jest to niemożliwe – dążenie do

przysposobienia dziecka;

2) przygotowanie dziecka do:

a) godnego, samodzielnego i odpowiedzialnego życia,

b) pokonywania trudności życiowych zgodnie z sadami etyki,

c) nawiązywania i podtrzymywania bliskich, osobistych i społecznie akceptowanych

kontaktów z rodziną i rówieśnikami, w celu łagodzenia skutków doświadczania straty i separacji oraz zdobywania umiejętności społecznych;

3) zaspokojenie potrzeb emocjonalnych dzieci, ze szczególnym uwzględnieniem

potrzeb bytowych, zdrowotnych, edukacyjnych i kulturalnorekreacyjnych.

Art. 34.

Piecza zastępcza jest sprawowana w formie:

1) rodzinnej;

2) instytucjonalnej.

Art. 35.

1. Umieszczenie dziecka w pieczy zastępczej następuje na podstawie orzeczenia

sądu, z zastrzeżeniem ust. 2 oraz art. 58 ust. 1 i art. 103 ust. 2.

2. W przypadku pilnej konieczności, na wniosek lub za zgodą rodziców dziecka,

możliwe jest umieszczenie dziecka w rodzinnej pieczy zastępczej, na podstawie

umowy zawartej między rodziną zastępczą lub prowadzącym rodzinny dom

dziecka a starostą właściwym ze względu na miejsce zamieszkania tej rodziny

lub miejsce prowadzenia rodzinnego domu dziecka. O zawartej umowie starosta

zawiadamia niezwłocznie sąd.

3. Do umowy stosuje się odpowiednio przepisy art. 54 ust. 3 pkt 1–4, 11 i 14, ust. 4

i 6–8.

4. Umowa wygasa z chwilą zakończenia przez sąd postępowania z zakresu pieczy

zastępczej.

Art. 36.

Umieszczenie dziecka w rodzinie zastępczej albo rodzinnym domu dziecka następuje

po uzyskaniu zgody, odpowiednio rodziców zastępczych albo prowadzącego rodzinny

dom dziecka.

Art. 37.

1. Objęcie dziecka jedną z form pieczy zastępczej następuje na okres nie dłuższy

niż do osiągnięcia pełnoletności.

2. Osoba, która osiągnęła pełnoletność przebywając w pieczy zastępczej, może

przebywać w dotychczasowej rodzinie zastępczej, rodzinnym domu dziecka albo

placówce opiekuńczo-wychowawczej, za zgodą odpowiednio rodziny zastępczej,

prowadzącego rodzinny dom dziecka albo dyrektora placówki opiekuńczowychowawczej,

nie dłużej jednak niż do ukończenia 25. roku życia, jeżeli:

1) uczy się:

a) w szkole,

b) w zakładzie kształcenia nauczycieli,

c) w uczelni,

d) u pracodawcy w celu przygotowania zawodowego

lub

2) legitymuje się orzeczeniem o znacznym lub umiarkowanym stopniu niepełnosprawności

i uczy się:

a) w szkole,

b) w zakładzie kształcenia nauczycieli,

c) w uczelni,

d) na kursach, jeśli ich ukończenie jest zgodne z indywidualnym programem usamodzielnienia,

e) u pracodawcy w celu przygotowania zawodowego.

Art. 38.

1. Kierownik powiatowego centrum pomocy rodzinie, po zasięgnięciu opinii koordynatora

rodzinnej pieczy zastępczej, może wytoczyć na rzecz dziecka przebywającego

w pieczy zastępczej powództwo o zasądzenie świadczeń alimentacyjnych.

2. Kierownik powiatowego centrum pomocy rodzinie wytacza powództwo o zasądzenie

świadczeń alimentacyjnych, w przypadku gdy od umieszczenia dziecka

w pieczy zastępczej upłynął rok.

3. W przypadkach, o których mowa w ust. 1 i 2, w postępowaniu przed sądem do

kierownika powiatowego centrum pomocy rodzinie stosuje się odpowiednio

przepisy o udziale prokuratora w postępowaniu cywilnym.

Teza 38.

1. Pozbawienie małżonka samodzielnego zarządu majątkiem wspólnym.

Art. 40.

Z ważnych powodów sąd może na żądanie jednego z małżonków pozbawić drugiego małżonka samodzielnego zarządu majątkiem wspólnym; może również postanowić, że na dokonanie czynności wskazanych w art. 37 § 1 zamiast zgody małżonka będzie potrzebne zezwolenie sądu. Postanowienia te mogą być uchylone w razie zmiany okoliczności.

Pozbawienie zarządu oznacza zakaz samodzielnego dokonywania przez jednego z małżonków czynności prawnych dotyczących składników wchodzących w skład majątku wspólnego. Małżonek nie zostaje pozbawiony zdolności do czynności prawnych, może bez przeszkód dokonywać czynności dotyczących jego majątku osobistego. Małżonkowie mogą razem dokonywać czynności dotyczących majątku wspólnego. A zatem z chwilą uprawomocnienia się postanowienia sądu dochodzi do powstania tzw. reprezentacji łącznej, czyli małżonek pozbawiony prawa zarządu może dokonywać czynności prawnych dotyczących majątku wspólnego tylko łącznie z drugim małżonkiem. Wykładnia funkcjonalna art. 40 k.r.o. wskazuje, że małżonek pozbawiony zarządu nie może samodzielnie dokonywać czynności mających istotne znaczenie dla majątku wspólnego. Nie ma przeszkód, ażeby dokonywał czynności w zwykłych sprawach życia codziennego.

Przez "ważne powody", które uzasadniają pozbawienie jednego małżonka samodzielnego prawa do zarządu majątkiem wspólnym, należy przede wszystkim rozumieć lekkomyślność małżonka, który dokonuje czynności na szkodę rodziny, np. wyzbywa się ruchomości znacznie poniżej ich wartości lub też podejmuje ryzykowne transakcje giełdowe. Zachowania małżonka nie mają przy tym charakteru ciągłego. W takim wypadku drugi małżonek może wystąpić z powództwem z art. 52 k.r.o. Może również na podstawie art. 28 k.r.o. żądać, ażeby sąd nakazał wypłatę wynagrodzenia do jego rąk.

Pozbawienie prawa zarządu majątkiem wspólnym nie oznacza, że małżonek nie musi wyrazić zgody na dokonanie czynności wymienionych w art. 37 § 1 k.r.o. Dopuszczalne jest w jednym postępowaniu łączenie żądania zarówno pozbawienia współmałżonka prawa samodzielnego zarządu, jak i "zastąpienia" zgody współmałżonka zezwoleniem sądu.

W sprawach o tzw. zastępcze zezwolenie sądu małżonek wnioskodawcy ma zagwarantowaną możliwość złożenia wyjaśnień, chyba że jego wysłuchanie nie jest możliwe lub celowe. Sąd może także zarządzić przeprowadzenie przez kuratora sądowego wywiadu środowiskowego w celu ustalenia warunków, w jakich żyją małżonkowie.

Z brzmienia art. 40 zdanie drugie k.r.o. wynika, że postanowienie o pozbawieniu zarządu może zostać uchylone w razie zmiany okoliczności. Podobnie może zostać uchylone postanowienie, że na dokonanie czynności wymienionych w art. 37 § 1 k.r.o. zamiast zgody potrzebne będzie zezwolenie sądu. Z wnioskiem o uchylenie może wystąpić każdy z małżonków.

1. Zakres bezpłatnej pomocy udzielanej osobie dotkniętej przemocą w rodzinie.

Art. 3.

1. Osobie dotkniętej przemocą w rodzinie udziela się bezpłatnej pomocy, w szczególności

w formie:

1) poradnictwa medycznego, psychologicznego, prawnego, socjalnego, zawodowego

i rodzinnego;

2) interwencji kryzysowej i wsparcia;

3) ochrony przed dalszym krzywdzeniem, przez uniemożliwienie osobom stosującym

przemoc korzystania ze wspólnie zajmowanego z innymi członkami rodziny mieszkania oraz zakazanie kontaktowania się i zbliżania się do osoby pokrzywdzonej;

4) zapewnienia osobie dotkniętej przemocą w rodzinie bezpiecznego schronienia

w specjalistycznym ośrodku wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie;

5) badania lekarskiego w celu ustalenia przyczyn i rodzaju uszkodzeń ciała związanych z użyciem przemocy w rodzinie oraz wydania zaświadczenia lekarskiego w tym przedmiocie;

6) zapewnienia osobie dotkniętej przemocą w rodzinie, która nie ma tytułu prawnego do zajmowanego wspólnie ze sprawcą przemocy lokalu, pomocy w uzyskaniu mieszkania.

2. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wzór zaświadczenia lekarskiego o przyczynach i rodzaju uszkodzeń ciała związanych z użyciem przemocy w rodzinie, uwzględniając przydatność zaświadczenia dla

ochrony prawnej osoby dotkniętej przemocą w rodzinie.

1. Prawa dziecka w świetle ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej.

Art. 4.

Stosując ustawę, należy mieć na względzie podmiotowość dziecka i rodziny oraz

prawo dziecka do:

1) wychowania w rodzinie, a w razie konieczności wychowywania dziecka poza rodziną – do opieki i wychowania w rodzinnych formach pieczy zastępczej, jeśli jest to zgodne z dobrem dziecka;

2) powrotu do rodziny;

3) utrzymywania osobistych kontaktów z rodzicami, z wyjątkiem przypadków, w których sąd zakazał takich kontaktów;

4) stabilnego środowiska wychowawczego;

5) kształcenia, rozwoju uzdolnień, zainteresowań i przekonań oraz zabawy i wypoczynku;

6) pomocy w przygotowaniu do samodzielnego życia;

7) ochrony przed arbitralną lub bezprawną ingerencją w życie dziecka;

8) informacji i wyrażania opinii w sprawach, które go dotyczą, odpowiednio do jego wieku i stopnia dojrzałości;

9) ochrony przed poniżającym traktowaniem i karaniem;

10) poszanowania tożsamości religijnej i kulturowej;

11) dostępu do informacji dotyczących jego pochodzenia.

Teza 39.

1. Odpowiedzialność małżonków za zobowiązania.

Według ogólnych unormowań dług jednego małżonka nie staje się długiem drugiego małżonka ze względu na więź małżeńską lub stosunek małżeńskiej wspólności majątkowej. Wskazane więzi osobiste nie uzasadniają również odpowiedzialności jednego małżonka za zobowiązania drugiego małżonka. Dłużnikiem może być zarówno jeden małżonek, jak i oboje w zależności od sposobu ukształtowania stosunku prawnego.

Jeżeli dłużnikami w ramach jednego zobowiązania są oboje małżonkowie, wierzyciel ma możliwość zaspokojenia się z majątków obojga małżonków, a więc w ustroju wspólności majątkowej- zarówno z ich majątków osobistych jak i z majątku wspólnego. Jeżeli natomiast dłużnikiem jest tylko jeden małżonek, a małżonków wiąże ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej, konieczne staje się ustalenie dopuszczalności zaspokojenia wierzyciela z tej części ogólnego majątku dłużnika , która jest objęta zakresem majątku wspólnego.

W kodeksie rodzinnym i opiekuńczym przyjęty został model ograniczonej odpowiedzialności majątkiem wspólnym za długi jednego małżonka (art.41 KRO), przy czym zakres ograniczeń ulegał zmianom.

Art.41 KRO

§ 1. Jeżeli małżonek zaciągnął zobowiązanie za zgodą drugiego małżonka, wierzyciel może żądać zaspokojenia także z majątku wspólnego małżonków.

§ 2. Jeżeli małżonek zaciągnął zobowiązanie bez zgody drugiego małżonka albo zobowiązanie jednego z małżonków nie wynika z czynności prawnej, wierzyciel może żądać zaspokojenia z majątku osobistego dłużnika, z wynagrodzenia za pracę lub z dochodów uzyskanych przez dłużnika z innej działalności zarobkowej, jak również z korzyści uzyskanych z jego praw, o których mowa w art. 33 pkt 9, a jeżeli wierzytelność powstała w związku z prowadzeniem przedsiębiorstwa, także z przedmiotów majątkowych wchodzących w skład przedsiębiorstwa.

§ 3. Jeżeli wierzytelność powstała przed powstaniem wspólności lub dotyczy majątku osobistego jednego z małżonków, wierzyciel może żądać zaspokojenia z majątku osobistego dłużnika, z wynagrodzenia za pracę lub z dochodów uzyskanych przez dłużnika z innej działalności zarobkowej, jak również z korzyści uzyskanych z jego praw, o których mowa w art. 33 pkt 9.

Wierzyciel jednego małżonka może żądać zaspokojenia z całego majątku wspólnego małżonków tylko wtedy, jeżeli małżonek zaciągnął zobowiązanie za zgodą drugiego małżonka. W wypadkach, w których przepis art.41 KRO umożliwia wierzycielowi jednego małżonka zaspokojenie się z całego majątku wspólnego lub niektórych jego składników, małżonek dłużnika nie staje się dodatkowym dłużnikiem. Jego obowiązek wynikający z unormowań art.41 KRO nie polega na spełnieniu objętego wierzytelnością świadczenia, lecz na znoszeniu (pati) zaspokojenia wierzyciela z majątku wspólnego.

Z unormowań art. 41§2 i 3 wynika natomiast, że w wypadku jakiegokolwiek cywilnoprawnego zobowiązania jednego małżonka, także zaciągniętego bez zgody drugiego małżonka, wierzyciel może żądać zaspokojenia wierzytelności zawsze z określonych składników majątku wspólnego. Są to mianowicie: pobrane przez dłużnika wynagrodzenie za pracę i uzyskane dochody z innej działalności zarobkowej oraz korzyści uzyskane z jego praw autorskich i praw pokrewnych, praw własności przemysłowej oraz innych praw twórcy.

1. Odebranie dziecka z rodziny w sytuacji przemocy w rodzinie.

Art. 12.

1. Osoby, które w związku z wykonywaniem swoich obowiązków służbowych lub

zawodowych powzięły podejrzenie o popełnieniu ściganego z urzędu przestępstwa

z użyciem przemocy w rodzinie, niezwłocznie zawiadamiają o tym Policję lub prokuratora.

2. Osoby będące świadkami przemocy w rodzinie powinny zawiadomić o tym Policję, prokuratora lub inny podmiot działający na rzecz przeciwdziałania przemocy w rodzinie.

Art. 12a.

1. W razie bezpośredniego zagrożenia życia lub zdrowia dziecka w związku

z przemocą w rodzinie pracownik socjalny wykonujący obowiązki służbowe ma

prawo odebrać dziecko z rodziny i umieścić je u innej niezamieszkującej wspólnie

osoby najbliższej, w rozumieniu art. 115 § 11 ustawy z dnia 6 czerwca 1997

r. – Kodeks karny, w rodzinie zastępczej lub w placówce opiekuńczo-wychowawczej.

2. Tryb umieszczania dzieci w rodzinie zastępczej lub w placówce opiekuńczowychowawczej

regulują przepisy ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej (Dz. U. Nr 149, poz. 887).

3. Decyzję, o której mowa w ust. 1, pracownik socjalny podejmuje wspólnie z

funkcjonariuszem Policji, a także z lekarzem, lub ratownikiem medycznym, lub

pielęgniarką. Przepisy art. 59810, art. 59811 § 3 i art. 59812 § 1 zdanie pierwsze

ustawy z dnia 17 listopada 1964 r. - Kodeks postępowania cywilnego stosuje się

odpowiednio.

4. Pracownik socjalny ma obowiązek niezwłocznego powiadomienia sądu opiekuńczego,

nie później niż w ciągu 24 godzin, o odebraniu dziecka z rodziny i umieszczeniu go u niezamieszkującej wspólnie osoby najbliższej, w rodzinie zastępczej lub w placówce opiekuńczo-wychowawczej.

5. Do umieszczenia dziecka u osoby najbliższej niezamieszkującej wspólnie stosuje

się odpowiednio przepisy dotyczące umieszczenia dziecka w rodzinie zastępczej

lub w placówce opiekuńczo-wychowawczej.

6. Minister właściwy do spraw wewnętrznych w porozumieniu z ministrem właściwym

do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia,

procedurę postępowania Policji przy wykonywaniu czynności, o których mowa

w ust. 1 i 3, oraz sposób dokumentowania przeprowadzonych przez Policję

czynności, uwzględniając konieczność udzielenia dzieciom skutecznej pomocy.

Art. 12b.

1. Rodzicom, opiekunom prawnym lub faktycznym przysługuje zażalenie do sądu opiekuńczego na odebranie dziecka, o którym mowa w art. 12a. W zażaleniu można domagać się zbadania zasadności i legalności odebrania dziecka oraz prawidłowości jego dokonania.

2. Zażalenie może być wniesione za pośrednictwem pracownika socjalnego lub funkcjonariusza Policji, którzy dokonali odebrania dziecka. W takim przypadku

zażalenie podlega niezwłocznemu przekazaniu do sądu opiekuńczego.

3. Sąd rozpatruje zażalenie niezwłocznie, nie później jednak niż w ciągu 24 godzin.

W razie uznania bezzasadności lub nielegalności odebrania dziecka sąd zarządza

natychmiastowe przekazanie dziecka rodzicom, opiekunom prawnym lub faktycznym,

od których dziecko zostało odebrane.

4. W przypadku stwierdzenia bezzasadności, nielegalności lub nieprawidłowości

odebrania dziecka sąd zawiadamia o tym przełożonych osób, które dokonały

odebrania.

Art. 12c.

O prawie do złożenia zażalenia, wraz ze wskazaniem sądu opiekuńczego właściwego

miejscowo do jego rozpatrzenia, pracownik socjalny lub funkcjonariusz Policji poucza

rodziców, opiekunów prawnych lub faktycznych dziecka. Pouczenie to należy

wręczyć na piśmie.

1. Podmiotowość rodziny w świetle ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej.

Teza 40.

1. Udziały w majątku wspólnym.

Art. 43.

§ 1. Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

§ 2. Jednakże z ważnych powodów każdy z małżonków może żądać, ażeby ustalenie udziałów w majątku wspólnym nastąpiło z uwzględnieniem stopnia, w którym każdy z nich przyczynił się do powstania tego majątku. Spadkobiercy małżonka mogą wystąpić z takim żądaniem tylko w wypadku, gdy spadkodawca wytoczył powództwo o unieważnienie małżeństwa albo o rozwód lub wystąpił o orzeczenie separacji.

§ 3. Przy ocenie, w jakim stopniu każdy z małżonków przyczynił się do powstania majątku wspólnego, uwzględnia się także nakład osobistej pracy przy wychowaniu dzieci i we wspólnym gospodarstwie domowym.

Po ustaniu wspólności dochodzi do przekształcenia wspólności łącznej we wspólność ułamkową, do której stosuje się przepisy o dziale spadku oraz przepisy o współwłasności ułamkowej. Majątek wspólny byłych małżonków jest zatem objęty współwłasnością czy też lepiej - wspólnością ułamkową.

Artykuł 43 § 1 k.r.o., zgodnie z którym "oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym", wskazuje prima facie, że w trakcie trwania małżeństwa w majątku wspólnym można wyróżnić udziały małżonków. Powyższy przepis odnosi się do sytuacji po ustaniu wspólności majątkowej. W czasie trwania wspólności majątek jest objęty wspólnością łączną, która ma charakter bezudziałowy. Za "bezudziałowym" charakterem majątku wspólnego przemawia brzmienie art. 42 k.r.o., z którego wynika, że wierzyciel małżonka nie może w czasie trwania wspólności ustawowej żądać zaspokojenia z udziału, który w razie ustania wspólności przypadnie temu małżonkowi w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku, oraz art. 35 k.r.o., zgodnie z którym w czasie trwania wspólności żaden z małżonków nie może rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzenia udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku. W obu przepisach dotyczących wspólności ustawowej mowa jest o udziałach w majątku wspólnym, które dopiero "przypadną" małżonkowi czy też byłemu małżonkowi.

Zasada równości udziałów w majątku wspólnym może zostać z ważnych powodów zmodyfikowana przez wskazanie, iż udział jednego z małżonków jest większy niż drugiego. Jak jednak podkreśla SN, odejście od zasady równości udziałów możliwe jest jedynie wtedy, gdy małżonek, przeciwko któremu skierowane jest żądanie, w sposób rażący i uporczywy nie przyczynia się do powiększania majątku wspólnego stosownie do swych sił i możliwości zarobkowych. Nie w każdym zatem przypadku istnienia różnicy w przyczynianiu się do powiększenia majątku wspólnego art. 43 § 2 k.r.o. powinien być zastosowany.

Orzeczenie o ustaleniu nierównych udziałów w majątku wspólnym odnosi skutek ex tunc, tj. z chwilą ustania wspólności. Ciężar dowodu co do wykazania przesłanek ustalenia nierównych udziałów w majątku wspólnym spoczywa na uczestniku postępowania, który zgłosił taki wniosek.

Roszczenie o ustalenie nierównych udziałów w majątku wspólnym jako roszczenie majątkowe podlega ogólnemu dziesięcioletniemu przedawnieniu; może być dochodzone w drodze powództwa, a jeżeli toczy się postępowanie o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności ustawowej, to w tym postępowaniu. Przedawnieniu nie podlega prawo do podziału majątku wspólnego. Należy podkreślić, że zgodnie z art. 121 pkt 3 k.c. bieg przedawnienia nie rozpoczyna się, a rozpoczęty ulega zawieszeniu w stosunku do roszczeń, które przysługują jednemu z małżonków przeciwko drugiemu - przez czas trwania małżeństwa.

jeżeli dany składnik został nabyty przez oboje małżonków po ustaniu wspólności majątkowej, wówczas objęty zostaje współwłasnością ułamkową. Po ustaniu wspólności nie może dojść do nabycia prawa na zasadach wspólności łącznej obejmującej majątek wspólny małżonków, gdyż wspólność łączna już nie istnieje. Przepisy regulujące wspólność łączną mają charakter wyjątkowy, wyłączone jest zatem ich stosowanie w drodze analogii (exceptiones non sunt extendendae).

W orzecznictwie SN panuje zgodność co do tego, że zbycie przez małżonka po ustaniu wspólności ustawowej jego udziału w przedmiocie, który był objęty wspólnością ustawową, jest bezskuteczne o tyle, o ile narusza uprawnienie drugiego małżonka wynikające z przepisów o podziale wspólnego majątku małżonków.

Z żądaniem ustalenia nierównych udziałów mogą wystąpić spadkobiercy małżonka, ale tylko w takim wypadku, jeżeli ich spadkodawca wytoczył powództwo o unieważnienie małżeństwa albo o rozwód.

1. Rodzaje świadczeń rodzinnych.

Świadczeniami rodzinnymi są:

1) zasiłek rodzinny oraz dodatki do zasiłku rodzinnego;

2) świadczenia opiekuńcze: zasiłek pielęgnacyjny, specjalny zasiłek opiekuńczy oraz świadczenie pielęgnacyjne;

3) zapomoga wypłacana przez gminy, na podstawie art. 22a;

4) jednorazowa zapomoga z tytułu urodzenia się dziecka.

1. Formy wspierania rodziny w świetle ustawy o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej.

Wspieranie rodziny jest prowadzone w formie:

1) pracy z rodziną;

2) pomocy w opiece i wychowaniu dziecka.

Ad.1

Art. 10.

1. Pracę z rodziną organizuje gmina lub podmiot, któremu gmina zleciła realizację

tego zadania na podstawie art. 190.

2. W przypadku gdy wyznaczonym na podstawie ust. 1 podmiotem jest ośrodek

pomocy społecznej, w ośrodku można utworzyć zespół do spraw asysty rodzinnej.

3. Praca z rodziną jest prowadzona w szczególności w formie:

1) konsultacji i poradnictwa specjalistycznego;

2) terapii i mediacji;

3) usług dla rodzin z dziećmi, w tym usług opiekuńczych i specjalistycznych;

4) pomocy prawnej, szczególnie w zakresie prawa rodzinnego;

5) organizowania dla rodzin spotkań, mających na celu wymianę ich doświadczeń

oraz zapobieganie izolacji, zwanych dalej „grupami wsparcia” lub

„grupami samopomocowymi”.

4. Praca z rodziną jest prowadzona także w przypadku czasowego umieszczenia

dziecka poza rodziną.

Art. 11.

1. W przypadku gdy ośrodek pomocy społecznej poweźmie informację o rodzinie

przeżywającej trudności w wypełnianiu funkcji opiekuńczo-wychowawczych,

pracownik socjalny przeprowadza w tej rodzinie wywiad środowiskowy, na zasadach

określonych w ustawie z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej

(Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362, z późn. zm.3)).

2. Po dokonaniu analizy sytuacji rodziny, pracownik socjalny przeprowadzający

wywiad środowiskowy wnioskuje do kierownika ośrodka pomocy społecznej o

przydzielenie rodzinie asystenta rodziny.

Art. 15.

1. Do zadań asystenta rodziny należy w szczególności:

1) opracowanie i realizacja planu pracy z rodziną we współpracy z członkami

rodziny i w konsultacji z pracownikiem socjalnym, o którym mowa w art.

11 ust. 1;

2) opracowanie, we współpracy z członkami rodziny i koordynatorem rodzinnej

pieczy zastępczej, planu pracy z rodziną, który jest skoordynowany z

planem pomocy dziecku umieszczonemu w pieczy zastępczej;

3) udzielanie pomocy rodzinom w poprawie ich sytuacji życiowej, w tym w

zdobywaniu umiejętności prawidłowego prowadzenia gospodarstwa domowego;

4) udzielanie pomocy rodzinom w rozwiązywaniu problemów socjalnych;

5) udzielanie pomocy rodzinom w rozwiązywaniu problemów psychologicznych;

6) udzielanie pomocy rodzinom w rozwiązywaniu problemów wychowawczych

z dziećmi;

7) wspieranie aktywności społecznej rodzin;

8) motywowanie członków rodzin do podnoszenia kwalifikacji zawodowych;

9) udzielanie pomocy w poszukiwaniu, podejmowaniu i utrzymywaniu pracy

zarobkowej;

10) motywowanie do udziału w zajęciach grupowych dla rodziców, mających na

celu kształtowanie prawidłowych wzorców rodzicielskich i umiejętności

psychospołecznych ;

11) udzielanie wsparcia dzieciom, w szczególności poprzez udział w zajęciach psychoedukacyjnych;

12) podejmowanie działań interwencyjnych i zaradczych w sytuacji zagrożenia

bezpieczeństwa dzieci i rodzin;

13) prowadzenie indywidualnych konsultacji wychowawczych dla rodziców i dzieci;

14) prowadzenie dokumentacji dotyczącej pracy z rodziną;

15) dokonywanie okresowej oceny sytuacji rodziny, nie rzadziej niż co pół roku,

i przekazywanie tej oceny podmiotowi, o którym mowa w art. 17 ust. 1;

16) monitorowanie funkcjonowania rodziny po zakończeniu pracy z rodziną;

17) sporządzanie, na wniosek sądu, opinii o rodzinie i jej członkach;

18) współpraca z jednostkami administracji rządowej i samorządowej, właściwymi

organizacjami pozarządowymi oraz innymi podmiotami i osobami

specjalizującymi się w działaniach na rzecz dziecka i rodziny;

19) współpraca z zespołem interdyscyplinarnym lub grupą roboczą, o których

mowa w art. 9a ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy

w rodzinie (Dz. U. Nr 180, poz. 1493, z 2009 r. Nr 206, poz. 1589 oraz z

2010 r. Nr 28, poz. 146 i Nr 125, poz. 842), lub innymi podmiotami, których

pomoc przy wykonywaniu zadań uzna za niezbędną.

Ad.2

Art.18 ustawy

1. W celu wsparcia rodziny dziecko może zostać objęte opieką i wychowaniem w

placówce wsparcia dziennego.

2. Placówkę wsparcia dziennego prowadzi gmina, podmiot, któremu gmina zleciła

realizację tego zadania na podstawie art. 190, lub podmiot, który uzyskał zezwolenie

wójta.

3. Powiat może prowadzić lub zlecić, na podstawie art. 190, prowadzenie placówki

wsparcia dziennego o zasięgu ponadgminnym.

Art. 23.

1. Placówka wsparcia dziennego współpracuje z rodzicami lub opiekunami dziecka,

a także z placówkami oświatowymi i podmiotami leczniczymi.

2. Pobyt dziecka w placówce wsparcia dziennego jest nieodpłatny.

3. Pobyt dziecka w placówce wsparcia dziennego jest dobrowolny, chyba że do

placówki skieruje sąd.

Art. 24.

1. Placówka wsparcia dziennego może być prowadzona w formie:

1) opiekuńczej, w tym kół zainteresowań, świetlic, klubów i ognisk wychowawczych;

2) specjalistycznej;

3) pracy podwórkowej realizowanej przez wychowawcę.

2. Placówka wsparcia dziennego prowadzona w formie opiekuńczej zapewnia

dziecku:

1) opiekę i wychowanie;

2) pomoc w nauce;

3) organizację czasu wolnego, zabawę i zajęcia sportowe oraz rozwój zainteresowań.

3. Placówka wsparcia dziennego prowadzona w formie specjalistycznej

w szczególności:

1) organizuje zajęcia socjoterapeutyczne, terapeutyczne, korekcyjne, kompensacyjne

oraz logopedyczne;

2) realizuje indywidualny program korekcyjny, program psychokorekcyjny lub

psychoprofilaktyczny, w szczególności terapię pedagogiczną, psychologiczną

i socjoterapię.

4. Placówka wsparcia dziennego prowadzona w formie pracy podwórkowej realizuje

działania animacyjne i socjoterapeutyczne.

5. Placówka wsparcia dziennego może być prowadzona w połączonych formach,

o których mowa w ust. 1.

Art. 29.

1. W celu wspierania rodziny przeżywającej trudności w wypełnianiu funkcji opiekuńczo-

wychowawczych rodzina może zostać objęta pomocą rodziny wspierającej.

2. Rodzina wspierająca, przy współpracy asystenta rodziny, pomaga rodzinie przeżywającej

trudności w:

1) opiece i wychowaniu dziecka;

2) prowadzeniu gospodarstwa domowego;

3) kształtowaniu i wypełnianiu podstawowych ról społecznych.