1.Podstawowe pojęcia i składniki bezpieczeństwa.

Bezpieczeństwo w ujęciu procesowym – zmierza do zapewnienia możliwości przetrwania, rozwoju i swobody realizacji własnych interesów w konkretnych warunkach, poprzez wykorzystywanie okoliczności sprzyjających (szans), podejmowania wyzwań, redukowania ryzyka oraz przeciwdziałanie (zapobieganie i przeciwstawianie się) wszelkiego rodzaju zagrożeniom dla podmiotu i jego interesów

Bezpieczeństwo – stan psychiczny lub prawny, w którym jednostka ma poczucie pewności, oparcie w drugiej osobie lub w sprawnie działającym systemie prawnym: przeciwieństwo zagrożenia. Bezpieczeństwo - to uświadomiony poziom ryzyka wystąpienia zagrożeń i umiejętność radzenia sobie z ich negatywnymi skutkami.

Bezpieczeństwo Narodowe - stan uzyskany w wyniku odpowiednio zorganizowanej obrony i ochrony przed wszelkimi zagrożeniami militarnymi i nie militarnymi, tak zewnętrznymi jak i wewnętrznymi, przy użyciu sił i środków pochodzących z różnych dziedzin działalności państwa

Przedmiotowe kryterium bezpieczeństwa Wymieniamy wówczas bezpieczeństwo: polityczne, militarne, ekonomiczne, społeczne, kulturowe, ekologiczne i informacyjne itp.

Bezpieczeństwo militarne to stan uzyskany w rezultacie utrzymywania odpowiednio zorganizowanych
i wyposażonych sił zbrojnych oraz zawartych sojuszów wojskowych, a także posiadania koncepcji strategicznej wykorzystania będących w dyspozycji sił, stosownie do zaistniałej sytuacji

Bezpieczeństwo międzynarodowe rozumie się np. układ stosunków międzynarodowych, który zapewnia zarówno przetrwanie, jak i rozwój państwa danego systemu międzynarodowego. W efekcie, bezpieczeństwo międzynarodowe stanowi wspólne bezpieczeństwo - rezultat i sumę bezpieczeństwa każdego oddzielnie i wszystkich państw - członków wspólnoty międzynarodowej (bezpieczeństwo zbiorowości państw).

Składniki bezpieczeństwa:
- Możliwość przetrwania podmiotu bezpieczeństwa w środowisku jego funkcjonowania

- Możliwość swobodnego rozwoju i realizacji interesów podmiotu bezpieczeństwa w środowisku funkcjonowania

- Zapobieganie zagrożeniom dla podmiotu bezpieczeństwa i jego interesów

2.Kryteria bezpieczeństwa i ich rodzaje.

wyróżnia się następujące rodzaje bezpieczeństwa:

Podmiotowe: 1 jednostki 2 grup społecznych i narodu 3 państwa

Przedmiotowe: 1 polityczne 2 militarne 3 ekonomiczne 4 społeczne 5 kulturowe 6 ideologiczne 7 ekologiczne 8 informacyjne 9 ludzkie

Funkcjonalne: 1 Stan bezpieczeństwa 2 Proces bezpieczeństwa

Bezpieczeństwo polityczne (i zagrożeń politycznych) postrzegane jest w dwóch wymiarach.

Wymiar międzynarodowy obejmujący kompleks problemów związanych z funkcjonowaniem systemu międzynarodowego, w którym mieszczą się m.in. stan stabilności sytemu (systemów), liczba i efektywność organizacji międzynarodowych, sposoby rozstrzygania sporów, zagrożenia ładu międzynarodowego.

Wymiar narodowy obejmujący kompleks problemów związanych ze stabilnością państwa i jego ustroju, w którym mieszczą się m.in. efektywność struktur państwa, jakość systemu politycznego

Rozwinięcie systemu obronnego państwa – element osłony strategicznej państwa, realizowanej w sytuacjach zagrożenia militarnego, polegający na: przejściu od pokojowego do wojennego systemu kierowania państwem; strategicznym rozwinięciu; militaryzacji gospodarki narodowej i administracji państwowej oraz innych dziedzin funkcjonowania państwa na czas wojny

W skład struktury systemu obronności RP wchodzą trzy podstawowe elementy:
A) podsystem kierowania obronnością - W czasie pokoju celem jest przygotowanie i utrzymanie na odpowiednim poziomie potencjału obronnego przez zapewnienie jego sprawnego rozwinięcia do koniecznych wymiarów w okresie zagrożenia i w czasie wojny. Podsystem kierowania obronnością jest przeznaczony do przygotowania i zapewnienia sprawnego funkcjonowania państwa w czasie zagrożenia i wojny. B) podsystem militarny – tworzą Siły Zbrojne RP. Są one podstawowym elementem systemu obronności państwa. Służą do ochrony niepodległości RP i niepodzielności jej terytorium oraz zapewnienia bezpieczeństwa i nienaruszalności jej granic. W czasie pokoju Siły Zbrojne utrzymują odpowiedni system mobilizacyjny, obejmujący zarządzanie zasobami osobowymi, materiałowymi i transportowymi oraz szkolenie rezerw. Jego zadaniem jest zapewnienie rozwinięcia sił zbrojnych do etatu czasu wojennego, a także ich uzupełniania w toku działań wojennych.

C) Pozamilitarne ogniwa systemu obronności dzielą się na trzy grupy: informacyjne, ochronne i gospodarcze. Informacyjne ogniwa systemu mają na celu ochronę i propagowanie polskich interesów na arenie międzynarodowej, informacyjne osłabianie przeciwnika oraz umacnianie woli i wytrwałości własnego społeczeństwa w warunkach wojennych poprzez informacyjne zabezpieczenie funkcjonowania całego systemu obronności oraz informacyjne oddziaływanie zarówno na przeciwnika, jak i własne społeczeństwo. Ogniwa ochronne mają na celu zapewnienie warunków bezpiecznego funkcjonowania struktur państwa oraz ochronę ludności i majątku narodowego przed skutkami zbrojnych i niezbrojnych oddziaływań kryzysowych i wojennych. Gospodarcze ogniwa systemu mają na celu zapewnienie materialnych podstaw realizacji zadań obronnych oraz przetrwania ludności w nadzwyczajnych warunkach kryzysu i wojny. 

5.Struktura i misje SZ RP w systemie obronnym państwa.

Misje sił zbrojnych:

A)Obrona suwerenności i nienaruszalności terytorialnej własnej i państw członkowskich NATO

B)Gotowość do udziału w operacjach sojuszniczych i wielonarodowych w celu wsparcia procesu bezpieczeństwa na świecie

C)Wsparcie organów władzy cywilnej w kraju w zakresie przeciwdziałania i likwidacji zagrożeń bezpieczeństwa wewnętrznego

Obronna struktura sił zbrojnych – składa się z dwóch komponentów: wojsk obrony terytorialnej i wojsk operacyjnych

Wojska operacyjne są przeznaczone do realizacji zadań bojowych zarówno na terytorium państwa, jak i poza nim. Ta część sił zbrojnych przeznaczona jest głównie do działań zaczepnych, ekspedycyjnych, pacyfikacyjnych oraz wymuszających pokój na terytorium innych państw jako jedyny człon wykorzystywany do prowadzenia zbrojnych działań koalicyjnych poza granicami państwa – w obronie państwa mniej skuteczny, toteż wymagający silnego wsparcia wojsk obrony terytorialnej.

Wojska OT to powszechny komponent sił zbrojnych, wykorzystywany do obrony w skali lokalnej i regionalnej. Stanowią je jednostki lekkiej piechoty i rodzajów wojsk formowane przy wykorzystaniu miejscowych zasobów materiałowych oraz rezerw osobowych. Przygotowane są do prowadzenia bojowych działań regularnych i nieregularnych w stałych rejonach odpowiedzialności, a także działań humanitarnych, również poza tymi rejonami. Mogą prowadzić walkę samodzielnie, wspierać wojska operacyjne i udzielać pomocy ludności w ramach działań ewakuacyjno-ratunkowych oraz porządkowych.

6.Funkcje i zadania rodzajów SZ i rodzajów wojsk w systemie walki zbrojnej.

Pododdział - część jednostki wojskowej nie mająca zwykle samodzielności gospodarczej i administracyjnej. Rozróżnia się najczęściej: drużynę (działon, załoga), pluton, kompanię (baterię, eskadrę, szwadron), batalion (dywizjon).

Oddział - jednostka wojskowa o stałej strukturze organizacyjnej, samodzielna pod względem gospodarczym i administracyjnym, mająca osobowość prawną. Oddziały istnieją we wszystkich rodzajach sił zbrojnych i rodzajach wojsk, wchodzą w skład wyższych związków organizacyjnych (związków taktycznych) lub występują samodzielnie. Do oddziałów zalicza się: samodzielny batalion, pułk i brygadę.

Związek taktyczny – jednostka organizacyjna wojska obejmująca kilka jednostek wojskowych przeznaczonych do prowadzenia wspólnych działań bojowych. Związek taktyczny występuje we wszystkich rodzajach sił zbrojnych jako dywizje (skrzydło, flotylla) lub samodzielne brygady. W skład związku taktycznego wchodzą: oddziały i samodzielne pododdziały.

Jednostka wojskowa – ogólne określenie każdego ogniwa organizacyjnego wojska, samodzielny pododdział, oddział, dowództwo, związek taktyczny, instytucja wojskowa, składnica, wojskowy instytut badawczy, szkoła lub uczelnia wojskowa, wyodrębnione pod względem organizacyjnym (posiada etat, nazwę, numer, osobowość prawną i realizuje ściśle określone zadania).

7.Charakterystyka zadań podstawowych rodzajów SZ RP.

Wojska Lądowe: Przeznaczone są do zapewnienia obrony przed atakiem lądowo-powietrznym w dowolnym rejonie kraju, na każdym kierunku, w obliczu każdej formy zagrożenia militarnego.

Wojska obrony przeciwlotniczej: Przeznaczone są do bezpośredniej osłony wojsk i obiektów przed uderzeniem środków napadu powietrznego. 

Wojska pancerne i zmechanizowane: Przeznaczone są głównie do odpierania uderzeń zgrupowań pancerno - zmechanizowanych. Przewidywane są również do wykonywania zwrotów zaczepnych celem odzyskania utraconego terenu oraz prowadzenia działań na rzecz wsparcia pokoju.

Wojska rakietowe i artylerii: Wykonują one zasadnicze zadania wsparcia ogniowego wojsk w każdych warunkach, w działaniach głębokich i bezpośrednich. Przeznaczone są do rażenia ogniowego przeciwnika i zapewnienia wsparcia walczącym wojskom.

Wojska inżynieryjne: Zadania realizują w ramach dwóch zasadniczych funkcji: bojowej (wsparcia inżynieryjnego) i humanitarnej. Pierwsza obejmuje m.in. rozpoznanie inżynieryjne przeciwnika i terenu, budowę i pokonywanie zapór inżynieryjnych, wykonywanie przejść w naturalnych przeszkodach terenowych, przygotowanie i utrzymanie dróg, urządzanie i utrzymanie przepraw, rozminowanie terenu i obiektów oraz maskowanie wojsk. Działalność humanitarna ma charakter pokojowy i dotyczy niesienia pomocy gospodarce i społeczeństwu zarówno w kraju jak i za granicą

Łączności i informatyki: Przeznaczone są do zapewnienia dowodzenia wojskami lądowymi w czasie pokoju, kryzysu i wojny. Wykorzystują do tego potencjał telekomunikacyjny kraju, istniejącą infrastrukturę telekomunikacyjną oraz jednostki i pododdziały wsparcia dowodzenia Wojsk Lądowych.

Wojska aeromobilne: Łączą w sobie dotychczasowe wojska powietrzno-desantowe, desantowo-szturmowe, kawalerię powietrzną i lotnictwo wojsk lądowych. Do podstawowych zadań wojsk aeromobilnych należy naziemne wspieranie operacji lądowych i morskich, zmierzających do opanowania z powietrza ważnych obiektów przeciwnika, dezorganizację ruchu odwodów oraz niszczenie sił i środków wsparcia logistycznego.

Wojska rozpoznani walki radioelektronicznej: Zajmują się rozpoznaniem wojskowym, walką elektroniczną, działaniami psychologicznymi i specjalnymi oraz zabezpieczeniem geograficznym.

Marynarka Wojenna: jest przeznaczona do obrony polskich obszarów morskich, sprawowania polskiej jurysdykcji nad morskimi wodami wewnętrznymi, terytorialnymi i polską strefą ekonomiczną. Ponadto MW broni terytorium kraju od strony morza. Do zadań operacyjnych MW należą: 
- zapewnienie bezpieczeństwa żeglugi – uczestnictwo w akcjach ratunkowych w polskiej strefie ratownictwa morskiego. – wczesne wykrywanie zagrożeń bezpieczeństwa państwa od strony morza, - wspieranie straży granicznej w ochronie morskiej granicy polskiej strefy ekonomicznej i państwa, - udział w ochronie ekologicznej polskich obszarów morskich.

Siły Powietrzne: Do zadań Wojsk Lotniczych Sił Powietrznych na współczesnym polu walki należy głównie zapewnienie bezpieczeństwa w obrębie przestrzeni powietrznej i zwalczanie celów przeciwnika w powietrzu, na lądzie i wodzie. Wykonują także zadania rozpoznawcze, stanowią bardzo ważny środek transportu żołnierzy, sprzętu wojskowego i uzbrojenia.

Wojska Specjalne: Jednostki wojskowe przystosowane są do wykonywania zadań niekonwencjonalnych, prowadzenia działań specjalnych i nadzwyczaj trudnych w czasie pokoju, kryzysu oraz wojny: antyterrorystycznych, rozpoznawczych, dywersyjnych itp.

8.Misje i zadania IWSZ.

Inspektorat Wsparcia Sił Zbrojnych jest jednostką organizacyjną podległą Ministrowi Obrony Narodowej, bezpośrednio podporządkowaną Szefowi Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Do zadań Inspektoratu Wsparcia Sił Zbrojnych należy: A) organizowanie i kierowanie systemem wsparcia logistycznego Sił Zbrojnych, w tym zabezpieczeniem jednostek wojskowych użytych lub przebywających poza granicami państwa B) kierowanie procesem planowania i realizacji zadań wynikających z pełnienia funkcji państwa-gospodarza (HNS) i państwa wysyłającego C) zarządzanie obroną terytorialną, wydzielonymi siłami inżynierii wojskowej i obrony przed bronią masowego rażenia D)kierowanie terenowymi organami wykonawczymi Ministerstwa Obrony Narodowej w sprawach operacyjno-obronnych i rządowej administracji niezespolonej.

9.Misje i zadania instytucji podległych bezpośrednio właściwemu ministrowi obrony narodowej

W zakresie odpowiedzialności urzędu ministra obrony narodowej znajduje się m.in.:

A)kierowanie w czasie pokoju Siłami Zbrojnymi RP, przygotowywanie założeń obronnych państwa, w tym propozycji dotyczących rozwoju i struktury sił zbrojnych, B)realizowanie założeń, decyzji, postanowień i wytycznych Rady Ministrów w zakresie obrony narodowej C)sprawowanie nadzoru nad realizacją zadań obronnych przez organy administracji państwowej, instytucje państwowe, samorządy, podmioty gospodarcze itp. D)sprawowanie ogólnego kierownictwa w sprawach wykonywania powszechnego obowiązku obrony E)zawieranie umów międzynarodowych, wynikających z decyzji Rady Ministrów, dotyczących udziału polskich kontyngentów wojskowych w międzynarodowych misjach pokojowych i akcjach humanitarnych oraz ćwiczeń wojskowych prowadzonych wspólnie z innymi państwami lub organizacjami międzynarodowymi

Minister ON kieruje działalnością resortu obrony i sił zbrojnych bezpośrednio oraz przy pomocy szefa Sztabu Generalnego WP, sekretarza lub sekretarzy stanu i podsekretarzy stanu. Minister sprawuje nadzór nad: gospodarką finansową; polityką kadrową; jednostkami kontroli gospodarczo-finansowej; jednostkami kontroli wyszkolenia i gotowości bojowej sił zbrojnych; działalnością obsługi prawnej; kontaktami międzynarodowymi; duszpasterstwem wojskowym.

10.Podstawy prawne funkcjonowania SZ RP w państwie.

Podstawę prawną dla sił zbrojnych w Polsce stanowi Konstytucja RP z 1997 roku. Pośrednio odnosi się do tej kwestii art. 5, w którym czytamy: „Rzeczpospolita Polska strzeże niepodległości i nienaruszalności swojego terytorium (…)”, zaś bezpośrednio do sił zbrojnych odnosi się artykuł 26: „1. Siły Zbrojne Rzeczypospolitej Polskiej służą ochronie niepodległości państwa i niepodzielności jego terytorium oraz zapewnieniu bezpieczeństwa i nienaruszalności jego granic. 2. Siły Zbrojne zachowują neutralność w sprawach politycznych oraz podlegają cywilnej i demokratycznej kontroli.”

DEFINICJE

Desant morski, wydzielone, odpowiednio przygotowane siły i środki marynarki wojennej lub wojsk lądowych, które wykorzystując transport morski, osłonę z powietrza oraz z morza, lądują w czasie operacji desantowej na wybrzeżu, prowadząc walkę z nieprzyjacielem. Desant morski może być skierowany do opanowania wyspy i półwyspów, portów morskich i baz marynarki wojennej; przy wykonywaniu swych zadań współdziała zwykle z desantem powietrznym, niekiedy także z wojskami lądowymi działającymi wzdłuż wybrzeża

Desantowanie: całokształt działań wojsk obejmujących załadowanie wydzielonych oddziałów lub związków taktycznych na określone środki desantowe, przewóz (przelot) do wyznaczonego rejonu, przygotowanie i zabezpieczenie lądowania oraz wysadzenie desantu w celu wykonania zadań bojowych

Morska operacja desantowa „polega na wykonaniu manewru wojskami desantu poprzez akwen morski, połączonego z pokonaniem przeciwnika na morzu i w powietrzu, przełamaniu obrony przeciwdesantowej w rejonie lądowania i wysadzeniu głównych sił desantu na brzeg oraz wykonaniu przez nie zadań na lądzie”

Operacje specjalne to działania realizowane przez siły specjalne, w określonym czasie i przestrzeni, według jednolitego planu, dla osiągnięcia celów wojskowych, politycznych, ekonomicznych i psychologicznych o znaczeniu operacyjnym lub strategicznym

Akcje bezpośrednie polegają na wykonywaniu rajdów, zasadzek i bezpośrednich uderzeń na obiekty, z wykorzystaniem broni strzeleckiej, techniki minerskiej, kierowania ogniem środków morskich, powietrznych i lądowych, naprowadzania na cel broni kierowanej i amunicji precyzyjnej oraz aktów dywersji i sabotażu

Rozpoznanie specjalne stanowi uzupełnienie działań innych sił i środków oraz systemów rozpoznawczych w sytuacji, kiedy na przeszkodzie stoją ograniczenia spowodowane warunkami pogodowymi, czynnikami maskującymi teren, przeciwdziałaniem przeciwnika i dostępnością innych systemów rozpoznania

FUNKCJE SIŁ ZBROJNYCH W STOSUNKACH MIEDZYPAŃSTWOWYCH:
funkcja profilaktyczna: w wymiarze narodowym wyraża się w utrzymywaniu zdolności do obrony poprzez odstraszanie militarne potencjalnego przeciwnika, wymiar międzynarodowy polega na budowaniu wzajemnej współpracy z armiami innych państw oraz w monitorowaniu przyczyn zagrożeń militarnych w najbliższym otoczeniu i na świecie, kontrolna: w wym.n. polega na dozorowaniu obszarów suwerenności terytorialnej państwa, w wym.mn. dotyczy kontroli przestrzegania postanowień traktatowych poziomu zbrojeń humanitarna: polega na uczestnictwie w akcjach, których celem jest ochrona i obrona ludności podczas katastrof lub klęsk żywiołowych na i poza obszarem kraju. pokojowa: polega na uczestnictwie w operacjach pod auspicjami ONZ lub regionalnych organizacji pokojowych. obronna: polega na organizowaniu i prowadzeniu zbrojnych działań na lub poza obszarem kraju w celu realizacji zadań narodowych, sojuszniczych lub koalicyjnych.

SIŁY ZBROJNE: to uzbrojeni żołnierze zorganizowani w różne pod względem rodzaju i wielkości jednostki wojskowe wydzielone przez państwo do zabezpieczenia jego interesów i prowadzenia walki zbrojnej.

Wojska Wsparcia Krajowego – przygotowanie do wykonywania zadań wspierających i zabezpieczających działania wojsk operacyjnych oraz realizacji innych zadań obronnych we współdziałaniu z pozamilitarnymi elementami systemu obronnego państwa. 3PD-M, 2 IPK, bdm

Kryteria bezpieczeństwa na arenie międzynarodowej – Głównym kryterium bezpieczeństwa międzynarodowego jest siła. Bezpieczeństwo międzynarodowe dotyczy problemów siły: jak ją rozpoznać, zatrzymać, oprzeć się jej, czasami nią zagrozić lub nawet jej użyć

Pakt Briada-Kelleggo – pakt paryski (1927) traktat międzynarodowy ustanawiający wyrzeczenie się wojny jako instrumentu polityki narodowej

Komu podlega m.in. żandarmeria wojskowa – Ministrowi Obrony Narodowej

Rodzaje sił zbrojnych to część sił zbrojnych zdolna do samodzielnego wykonywania zadań we właściwym dla niej środowisku geograficznym z zastosowaniem odpowiednich dla niej środków i sposobów działania.

Filary UE – Filar I - Wspólnota Europejska (unia gospodarcza) - wspólny rynek, wspólna polityka rolna i strukturalna, unia walutowa i rozwój regionów

Filar II - Wspólna polityka zagraniczna i bezpieczeństwa (unia polityczna) - UE w stosunkach zewnętrznych występuje jako jeden podmiot

Filar III - Współpraca policyjna i sądowa w sprawach karnych (unia policyjno-sądownicza) - współpraca policyjna i sądowa w sprawach karnych, wspólne rozwiązywanie problemów imigracji, przestępczości zorganizowanej, terroryzmu i patologii społecznej.

Predyspozycje Wojsk Lądowych

• zdobycie, zajęcie, utrzymywanie, kontrolowanie lub osłanianie określonego terytorium,

• długotrwałe przebywanie na określonym terytorium
  i demonstrowanie swej obecności,

• wspieranie innych rodzajów sił zbrojnych poprzez niszczenie infrastruktury naziemnej sił powietrznych
  i morskich oraz środków napadu powietrznego przeciwnika,

• administrowanie zajętym terytorium

WOJSKA LOGISTYCZNE powołane są do organizowania i realizacji dostaw oraz zaopatrzenia i świadczenia usług innym rodzajom wojsk. Zabezpieczenie logistyczne obejmuje zabezpieczenie: materiałowe, techniczne, medyczne, transportowe, techniczno-lotniskowe, potrzeb bytowych jeńców oraz grzebanie poległych i zmarłych.

• Zabezpieczenie materiałowe obejmuje: gromadzenie, przechowywanie, wydawanie i dostarczenie środków bojowych i materiałowych, wykorzystanie zasobów miejscowych i zdobyczy wojennych oraz świadczenia usług gospodarczo bytowych.

• Zabezpieczenie techniczne obejmuje: obsługiwanie techniczne, rozpoznanie techniczne, ewakuację techniczną, remont uzbrojenia i sprzętu wojskowego oraz zaopatrywanie w techniczne środki materiałowe.

• Zabezpieczenie medyczne obejmuje przedsięwzięcia: profilaktyki zdrowotnej, leczniczo-ewakuacyjne, sanitarno-higieniczne i przeciwepidemiologiczne, ochronę sanitarną żołnierzy przed skutkami użycia broni masowego rażenia oraz zaopatrywanie w sprzęt i materiały medyczne.

• Zabezpieczenie transportowe obejmuje przedsięwzięcia organizacyjno-techniczne związane z realizacją przewozów wojskowych oraz towarzyszących im prac ładunkowych, a także przedsięwzięcia przygotowania i utrzymania sieci transportowej oraz kierowania ruchem wojsk.

• Zabezpieczenie techniczno-lotniskowe obejmuje współudział w urządzaniu i przygotowaniu lądowisk dla lotnictwa wojsk lądowych.

• Zabezpieczenie potrzeb bytowych jeńców polega na przygotowaniu punktów zbiórki jeńców oraz obozów jenieckich i zagwarantowaniu jeńcom potrzeb określonych prawem międzynarodowym.

• Grzebanie poległych i zmarłych organizuje szef logistyki. Uroczystościom pogrzebowym nadaje się oprawę zgodną z ceremoniałem wojskowym. Ewidencja poległych i zmarłych prowadzona jest w sztabie oddziału.

Polska strefa ekonomiczna - obejmuje 32,5 tys. kilometrów kwadratowych

Wody terytorialne - wyznaczone morską granicą państwa w odległości 12 Mm od linii brzegowej. Obszar wód terytorialnych ok. 10 tys. km kw.

Polska strefa ekonomiczna dla potrzeb wojskowych została nazwana Strefą Obrony MW

Obrona wybrzeża morskiego: Całokształt przedsięwzięć podejmowanych w celu niedopuszczenia do zajęcia wybrzeża morskiego przez przeciwnika lub jego oddziaływanie na obiekty położone na wybrzeżu morskim.

Obejmuje między innymi: Morską obronę wybrzeża, Powietrzną obronę wybrzeża, Przeciwdesantową obronę wybrzeża