Epoka hellenistyczna – nazwana hellenizmem, okres trzech stuleci w historii regionu Morza Śródziemnego i Bliskiego Wschodu, którego początek wyznacza zgon Aleksandra Macedońskiego w 323 roku p.n.e., a koniec podbicie Egiptu przez Rzymian w 30 roku p.n.e..

Jej cechą charakterystyczną była zupełnie nowa i odmienna organizacja świata greckiego. Do głosu doszły wielkie monarchie, utworzone przez wodzów Aleksandra Wielkiego po rozpadzie jego państwa. Sytuacja ustabilizowała się jednak dopiero po 40 latach walk. Uformowały się wówczas trzy królestwa: Macedonia, monarchia Seleukidów oraz Egipt z dynastią Lagidów. Terminu epoka hellenistyczna po raz pierwszy użył w swoich pracach na temat Aleksandra Wielkiego niemiecki historyk Johann Gustav Droysen w odniesieniu jednak do nieco szerszego okresu - od śmierci Aleksandra do IV wieku