E CH4<NH3<H2O>HF. CH4 – nie ma w.wodorowego,
ani trwałego m.dipolowego,
H2O –największy udział wiązania wodorowego,
oddziaływania d-d rosną z elektroujemnością wiec <<,
ale H2O ma 2 wiazania wodorowe wiec najwieksza temp.
H2O>>H2S<H2Se<H2Te brak j-j, d ch-d ind mają all
wiec gdy r rośnie to
α rośnie to temp rosnie, H2O d-d i ma wiązanie
wodorowe wiec temp duza.
AlF3>>Alcl3<AlBr2<AlI3 ALF3 –j-j, duża ΔE,
wiec temp rośnie,
pozostałe w.kowal, dch-dind wiec rośnie temp
z r i α. Brak d-d.
LiF>LiCl.LiBr>LiI LiI j-dind, reszta
j-j wiec im wiekszy promien tym mniejsze
oddziaływania i temp maleje.
CsF<CsCl (j-dind) ~
CsBrCsI (j-j) gdy rośnie r to α i temp maleje
j-dind rosnie r to α i temp rośnie.
TK (małe r, duży ładunek, mała E)
Na+ Mg2+, Fe3+, Al3+
MK (duże r, małe ładunki, wypełnione orbitale
d) Hg2+ Pb2+, Ag+, Pt+, Cu+, Au+
. TZ (małe r, wysoka E, F- O2-, H2o, OH-, węglany.
MZ (duże r, mały ładunek, wiązanie pi) S2- CO I-.
Energia jonizacji nazywa się minimum energii, jaką
należy użyć, by oderwać elektron od atomu tego
pierwiastka w stanie gazowym. w miarę usuwania
kolejnych elektronów atomu energia jonizacji
powstałego kationu rośnie, w układzie okresowym
obserwuje się wzrost w okresie z lewej na prawo
i spadek w grupie z góry na dół, elektrony łatwiej
usunąć z powłoki p niż z s, bo p ma wyższą energię,
wiec mniej należy dostarczyć, sparowane elektrony
mają wyższa energie wiec jeszcze łatwiej je oderwać.
WPŁYW: konfiguracja, parowanie konfiguracji,
efektywny ładunek jądra, promień
ΔHsolw Na+(g)=Na+(solw).
U Na+(g)+Cl-(g)=NaCl(s)
E CH4<NH3<H2O>HF. CH4 – nie ma w.wodorowego,
ani trwałego m.dipolowego,
H2O –największy udział wiązania wodorowego,
oddziaływania d-d rosną z elektroujemnością wiec <<,
ale H2O ma 2 wiazania wodorowe wiec najwieksza temp.
H2O>>H2S<H2Se<H2Te brak j-j, d ch-d ind mają all
wiec gdy r rośnie to
α rośnie to temp rosnie, H2O d-d i ma wiązanie
wodorowe wiec temp duza.
AlF3>>Alcl3<AlBr2<AlI3 ALF3 –j-j, duża ΔE,
wiec temp rośnie,
pozostałe w.kowal, dch-dind wiec rośnie temp
z r i α. Brak d-d.
LiF>LiCl.LiBr>LiI LiI j-dind, reszta
j-j wiec im wiekszy promien tym mniejsze
oddziaływania i temp maleje.
CsF<CsCl (j-dind) ~
CsBrCsI (j-j) gdy rośnie r to α i temp maleje
j-dind rosnie r to α i temp rośnie.
TK (małe r, duży ładunek, mała E)
Na+ Mg2+, Fe3+, Al3+
MK (duże r, małe ładunki, wypełnione orbitale
d) Hg2+ Pb2+, Ag+, Pt+, Cu+, Au+
. TZ (małe r, wysoka E, F- O2-, H2o, OH-, węglany.
MZ (duże r, mały ładunek, wiązanie pi) S2- CO I-.
Energia jonizacji nazywa się minimum energii, jaką
należy użyć, by oderwać elektron od atomu tego
pierwiastka w stanie gazowym. w miarę usuwania
kolejnych elektronów atomu energia jonizacji
powstałego kationu rośnie, w układzie okresowym
obserwuje się wzrost w okresie z lewej na prawo
i spadek w grupie z góry na dół, elektrony łatwiej
usunąć z powłoki p niż z s, bo p ma wyższą energię,
wiec mniej należy dostarczyć, sparowane elektrony
mają wyższa energie wiec jeszcze łatwiej je oderwać.
WPŁYW: konfiguracja, parowanie konfiguracji,
efektywny ładunek jądra, promień
ΔHsolw Na+(g)=Na+(solw).
U Na+(g)+Cl-(g)=NaCl(s)