Zasada praworządności
Spośród wymienionych zasad w k.p.a najwyższą rangę ma zasada praworządności (zwana także legalności). Istotą zasady praworządności jest związanie organów administracji publicznej prawem. Nadanie tak wysokiej rangi zasadzie praworządności powoduje, iż w procesie wydawania decyzji administracyjnej w przypadku konfliktu pomiędzy nią a innymi zasadami, zasada praworządności ma pierwszeństwo.
Z,P wyrażona jest w art. 6 i początkowej części art. 7 k.p.a. Zgodnie z nią organy administracji publicznej działają na podstawie przepisów prawa, a w toku postępowania stoją na straży praworządności. Jest to także zasada konstytucyjna. Artykuł 7 Konstytucji, stanowi, iż organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa, nawiązuje jednocześnie do zasady demokratycznego państwa prawnego wyrażonej w art. 2 ustawy zasadniczej.
Zarówno k.p.a., jak i Konstytucja, określając zasadę praworządności, odnoszą się do działań administracji na podstawie przepisów prawa. Podstawą prawną decyzji administracyjnych mogą być jedynie akty normatywne zaliczane do źródeł powszechnie obowiązującego prawa. W myśl art. 87 Konstytucji źródłami takiego prawa są: Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia, a także przepisy prawa miejscowego obowiązujące na obszarze działania tych organów, które je ustanowiły. - Tak więc podstawą prawną decyzji administracyjnej nie mogą być przykładowo preambuły aktów normatywnych, uchwały Rady Ministrów czy zarządzenia Prezesa Rady Ministrów. Powyższy katalog źródeł prawa jest zamknięty. Wszelkie inne akty prawne nie mogą stanowić podstawy prawnej skierowanej do obywatela decyzji administracyjnej.
Naruszenie zasady praworządności powoduje wadliwość decyzji administracyjnej w stopniu obligującym właściwe organy administracji publicznej do stwierdzenia jej nieważności na podstawie art. 156 par. 1 pkt 2 kodeksu postępowania administracyjnego.
W postępowaniu administracyjnym w stosunku do organów administracji nie ma zastosowania zasada, że wszystko co nie jest zakazane, to jest dozwolone. Dlatego nielegalne jest zarówno działanie organu podjęte niezgodnie z obowiązującymi przepisami, jak i działanie bez podstawy prawnej.
Wymóg podejmowania czynności na podstawie prawa i w jego granicach, dotyczy działań organów administracji, nie zaś działań obywateli. Obywatele - także podmioty postępowania administracyjnego - nie są związani wymogiem posiadania podstawy prawnej podejmowanych przez siebie działań (mogą podlegać pewnym ograniczeniom, przyjmującym najczęściej formę zakazów bądź nakazów).