Jak  być  asertywnym

 

Wiele osób nie potrafi w sposób skuteczny egzekwować to, co im się należy. Wynika to z ich niskiej samooceny. Trudność tę odczuwać mogą kolejne pokolenia w rodzinach, w których uczy się powściągliwości w okazywaniu emocji, pokory w przyjmowaniu kolejnych urazów, przekładania cudzych interesów nad swoje oraz wiary, że trzeba ustępować starszym.

Niska samoocena i zaburzony obraz samego siebie są nieuchronnym rezultatem wychowania w rodzinie nieszczęśliwej i nie zapewniającej poczucia bezpieczeństwa. Często, kiedy ktoś w dzieciństwie czuł się odrzucony lub skrzywdzony, w dorosłym życiu nie potrafi prosić o to, o czym marzy. Większość ludzi w takiej sytuacji milczy, ale są i tacy, którzy  krzyczą i agresją egzekwują to, co chcą osiągnąć.

Asertywność oznacza wiarę w siebie, ale jednocześnie szacunek dla uczuć i potrzeb innych. Być asertywnym, to znaczy postępować tak, aby bronić swoich własnych interesów, własnych opinii bez przesadnej nerwowości, akceptować własne uczucia uczciwie i bez skrępowania, nawet kiedy nie są one zgodne z uczuciami grupy. Asertywność uczy bronić własnych praw, nie odmawiając tych samych praw innym.

Istnieją dwa główne rodzaje zachowań nieasertywnych:

• unikanie, odczuwany jest lęk przed reakcją innych, typowa reakcji osób niezdecydowanych i uległych, łatwo poddających się manipulacji,

• agresja.

Zastanów się, jak siebie samego oceniasz:

Początek formularza

jestem nieśmiały,

komplementy wprawiają mnie w zakłopotanie,

często widzę wady u innych,

boję się rywalizacji,

lubię dorównywać innym,

lubię być "pierwszy",

boję się popełniać błędy,

boję się odtrącenia,

boję się konfliktu,

boję się krytyki,

często mówię  "przepraszam".

Dół formularza

Jeśli masz problem z wyrażaniem swoich uczuć, pamiętaj że:

• masz prawo prosić o to, czego pragniesz, ale musisz zaakceptować fakt, że ktoś inny ma prawo Tobie odmówić,

• masz prawo powiedzieć "nie obchodzi mnie to",

• masz prawo zachowywać się nielogicznie i nie musisz się usprawiedliwiać,

• masz prawo podejmować samodzielne decyzje i radzić sobie z ich konsekwencjami,

• masz prawo nie wiedzieć o czymś lub czegoś nie rozumieć,

• masz prawo popełniać błędy,

• masz prawo odnosić sukcesy,

• masz prawo zmienić zdanie,

• masz prawo do prywatności,

• masz prawo do samotności i niezależności,

• masz prawo mówić tak lub nie,

• masz prawo wypowiadać swoje zdanie.

Jeśli pragniesz być osobą asertywną, konieczne jest wprowadzenie zmian w sposobie reakcji w sytuacjach stresowych. Stawianie czoła konfliktom w związkach międzyludzkich jest okazją do zmiany wzorców zachowań wyuczonych w dzieciństwie. Jeśli źle się czujesz w pewnej sytuacji w twoim związku, odpowiedz sobie na pytania:

• Dlaczego mój partner zachowuje się w ten sposób?

• Czy czuję złość, strach lub irytację?

• Dlaczego to się w ogóle dzieje?

• Jaką sferę moich uczuć porusza we mnie mój partner?

• Dlaczego tak ważne jest dla mnie, aby wszystko przebiegało zgodnie z moim życzeniem?

• Dlaczego mój partner zawsze musi mieć rację?

• Jak on / ona odbiera moją reakcję na jego odmienne zdanie?

• Jakie lęki kryją się u podstaw mojego poczucia zagrożenia?

• Dlaczego postawa mojego partnera wpływa na mnie w ten sposób?

Aby stać się osobą asertywną, musisz nauczyć się bez emocji powiedzieć:

• Nie zgadzam się z tym, że jestem odpowiedzialny za to, co się stało.

• Odmawiam odgrywania roli kozła ofiarnego.

• Kiedy próbujesz zrzucić na mnie odpowiedzialność za swoje błędy, czuję się urażony.

• Nie wezmę na siebie winy za to, co się stało.

• Nikt cię nie zmuszał, żebyś to zrobił. Sam tego chciałeś/chciałaś.

• Dlaczego nie możesz pogodzić się z faktem, że to była  twoja decyzja.

• Przykro mi.

• Przepraszam.

• To była moja wina.

• Tak, jestem za to odpowiedzialny.

• Tak, popełniłem błąd.

• To moja wina, nie twoja.

Na temat asertywności napisano wiele książek, np:  Jak być asertywnym, Naucz się mówić "nie", autorka Patricia Mansfield.

Na tej stronie pragnę jedynie zasygnalizować, że proces przebaczania powinniśmy rozpocząć od zmian w swoim sposobie myślenia. Tylko osoba asertywna może uwolnić się od poczucia winy i rozpocząć odnowę.  Zaś proces zmiany sposobu myślenia, pozbywania się poczucia winy, zdobywanie pewności siebie, jest procesem bardzo skomplikowanym, który może trwać kilka miesięcy, a nawet kilka lat.

Zacznijmy od : Chcę  być  pewnym  siebie.

 Żeby zyskać pewność siebie, trzeba z szacunkiem patrzeć ni siebie samego,

A więc:

• Zastąp samokrytycyzm przekonaniem o własnej wartości..

• Zastąp obawę przed niepowodzeniem wyrazistym obrazem celu działania i sukcesu

Największych dzieł dokonali ci, którzy dziwnym sposobem zachowali zdolność do snucia marzeń przez całe życie       /Walter Russell Bowie/

• Uwolnij się od cudzych oczekiwań.

Nie mam recepty na sukces, służę za to przepisem na niepowodzenie: Spróbujcie zadowolić wszystkich.      /Herbert Bayard Swope/

• Pozwól sobie na trochę ekscentryczności, stale coś twórz, ucz się oraz czasami zbaczaj z utartych szlaków.

• Zachowaj pewną niezależność od rodziców i od znajomych..

• Patrz z dystansem na swój zewnętrzny wygląd.

Istnieje niewielki związek pomiędzy urodą kobiety a jej własnym poczuciem atrakcyjności. Kobieta z pozoru nieatrakcyjna może być zadowolona ze swojej urody, podczas gdy inna, wyjątkowo atrakcyjna, potrafi przejmować się obsesyjnie drobną skazą.

• Nie trać inicjatywy, nie dawaj za wygraną, kiedy zostałeś odrzucony.

Polecam do przeczytania książkę Sztuka pewności siebie, Alana Loy McGinnis.

UWAGA:  Nie wpadnij w samouwielbienie

---