Commonly Used Blocks – najczęściej używane bloki. W tej bibliotece znajduje się część bloków z pozostałych bibliotek.

Continuous – elementy ciągle.

Discontinuous – elementy przełącznikowe.

Discrete – elementy impulsowe.

Logic and Bit Operations – elementy wprowadzające operacje logiczne oraz operacje z bitami.

Lookup Tables – elementy do interpolacji, ekstrapolacji i aproksymacji.

Math Operations – operacje matematyczne, pozwalające rozszerzyć możliwości modelowania w Simulinku.

Model Verification – elementy pozwalające wprowadzić kryteria jakości sterowania i sprawdzić uzyskane przebiegi z ustalonymi wymaganiami.

Model-Wide Utilities – dodatkowe narzędzia.

Ports & Sybsystem – narzędzia pozwalające tworzyć podsystemy.

Signal Attributes – narzędzia do przekształcania sygnałów.

Signal Routing – elementy pozwalające przełączać, łączyć, zapamiętywać, odczytywać sygnały.

Sinks – elementy przeznaczone do wyświetlenia wyników obliczeń.

Sources – źródła sygnałów.

User-Defined Function – funkcje wyznaczane przez użytkownika.

Additional Math & Discrete – dodatkowe elementy matematyczne i impulsowe.

MATLAB - program komputerowy będący interaktywnym środowiskiem do wykonywania obliczeń naukowych i inżynierskich, oraz do tworzenia symulacji komputerowych.

W Control Toolbox -wykorzystanie charakterystyki skokowej i impulsowej. Funkcja step (dla układów ciągłych) i dstep (dla układów dyskretnych). Kreślą one odpowiedź na skok jednostkowy. Wykreslanie odpowiedzi impulsowej umożliwia funkcja impulse w przypadku układów ciągłych lub dimpulse w przypadku układów dyskretnych.

MPLIK Oprócz pojedynczych poleceń pisanych w linii komend i natychmiast wykonywanych, Matlab może również wykonywać sekwencję poleceń zapamiętanych w m-plikach. Rozróżnia się m-pliki skryptowe i funkcyjne. Są to zwykłe pliki tekstowe. Skryptowe m-pliki zawierają sekwencje poleceń. Funkcjne m-pliki zawierają funkcje i mogą być dodane do biblioteki Matlaba. Pliki funkcyjne operują na zmiennych lokalnych, natomiast m-pliki skryptowe opierują na zminnych globalnych.

W praktyce automatyki rozpowszechnione jest zastosowanie regulatorów proporcjonalno-całkujących (PI) i proporcjonalno-całkująco-różniczkujących (PID), transmitancji których można przedstawić w następującej postaci:

(1)

(2)

gdzie: k_P – współczynnik wzmocnienia regulatora, T_I – czas zdwojenia akcji całkującej, T_D – czas wyprzedzania akcji różniczkującej.

Podstawowym warunkiem wyboru rodzaju regulatora jest znajomość własności obiektu regulacji. Przybliżone transmitancje obiektów statycznych przedstawia się najczęściej w postaci:

(3)

lub:

(4)

gdzie: k – współczynnik wzmocnienia obiektu, T₁, T₂ – stałe czasowe obiektu regulacji, τ – czas opóźnienia. Przy czym T₁>T₂>>τ.

Przy dość małych czasach opóźnienia τ mnożnik exp(-τs) można przenieść do mianownika i przedstawić w postaci szeregu Taylora, ograniczając go dwoma pierwszymi członami:

wówczas transmitancje obiektu regulacji można zapisać w następującej postaci:

(5)

(6)

Metoda pełnej kompensacji polega na tym, że parametry regulatorów dobierano tak, aby skompensować większe stałe czasowe obiektu regulacji. Transmitancję układu otwartego obiektu wg wzoru (5) z PI-regulatorem (1) można zapisać w postaci:

(7)

Ponieważ większy wpływ na czas regulacji ma większa stała czasowa T₁, zgodnie z poleceniami przyjmujemy czas zdwojenia regulatora T_I równy stałej czasowej T₁ (T_I = T₁). Wówczas transmitancja układu zamkniętego przyjmuje postać:

(8)

Podana transmitancja przedstawia element oscylujący, dla którego minimalny czas regulacji można osiągnąć przy współczynniku tłumienia , wówczas optymalny współczynnik wzmocnienia regulatora powinien być równy:

(9)