Epos – gatunek literacki należący do epiki, wywodzący się z antyku.

Cechy charakterystyczne:

• wierszowana forma,

• podział na części, pieśni i księgi będące samodzielnymi całościami,

• stałe elementy kompozycyjne, np. inwokacja (rozwinięta apostrofa będąca bezpośrednim zwrotem do Boga lub bóstwa z prośbą o natchnienie),

• wielowątkowość, liczne opisy i dygresje,

• wszechwiedzący i obiektywny narrator,

• bardzo rozbudowane porównania zwane homeryckimi,

• stałe epitety, czyli takie, które tworzą związki frazeologiczne z określanym wyrazem,
  np. gromowładny Zeus,

• umieszczenie akcji w momencie przełomowym dla opowiadanych wydarzeń,

• ukazanie ingerencji bogów w losy bohaterów.

Znane eposy:

• Gilgamesz – epos babilońsko-asyryjski z II tysiąclecia przed Ch.

• Shijing - epos chiński (XI – V w. przed Ch.)

• Mahbaharata i Ramajana – eposy hinduskie (IV w. przed Ch. – IV w. po Ch.)