Musimy pamiętać, że za każdym medium stoją ludzie, więc w żaden sposób nie możemy mówić o mediach zupełnie wolnych od ideologii, dlatego, że każdy ma swoje poglądy i bycie całkowicie obiektywnym w sprawach, które bezpośrednio nas dotykają jest niezwykle trudne. Media są siłą napędową polityki i odwrotnie, nie tylko w krajach autorytarnych, czy totalitarnych, ale również w krajach demokratycznych.

Przykładem może być chociażby Polska. W 2001 roku, gdy do Sejmu weszły Samoobrona i LPR zdobywając razem prawie 20% głosów, a Unia Wolności Adama Michnika nie weszła do parlamentu, pierwszą stronę Gazety Wyborczej ozdobił wielki tytuł "Aleśmy wybrali". Zdziwienie Wyborczej budził również fakt popularności Radia Maryja, kwestionowanie sukcesów transformacji, niechęć do Balcerowicza, eurosceptycyzm, nieufność wobec prywatyzacji, czy strach przed Niemcami, którzy nas wykupią. Było to ewidentne pokazanie profilu gazety, jej orientacji politycznej i zaangażowania naczelnego, czyli Adama Michnika, w politykę.

Podmioty związane z mediami mogą wywierać nacisk na osobistości polityczne przez wybiórcze

piętnowanie korupcji, motywując tym samym polityków do kontroli nad mediami.
We Włoszech i Francji poziom dotacji państwowych dla prasy jest najwyższy ze wszystkich krajów europejskich. Bezpośrednie dotacje są rozdzielane przede wszystkim pomiędzy gazety o marginalnym znaczeniu gospodarczym, uznawane za istotne dla zachowania różnorodności politycznej – a więc gazety partyjne i ideologiczne.

Telewizja prywatna we Włoszech została oczywiście zdominowana przez Silvio Berlusconiego, który wykorzystał swoje imperium medialne jako odskocznię od kariery politycznej na czele założonej przez siebie partii oraz do objęcia stanowiska premiera. Berlusconi kontroluje także za pośrednictwem swojego brata gazetę „Il Giornale”. Premier Włoch jest właścicielem 3 kanałów TV(MEDIASET) z oglądalnością 45 %. Dominacja taka wiąże się z przekazywaniem przez media odpowiedniej ideologii. Dobrym przykładem jest opisana w marcu 2010 roku przez dziennikarza Gazety Wyborczej Tomasza Bieleckiego rywalizacja między Berlusconim, a Rupertem Murdochem, australijskim wydawcą, właścicielem jednej z największych na świecie korporacji prasowych, telewizyjnych i wydawniczych - News Corporation, a który we Włoszech jest właścicielem płatnej telewizji Sky Italia. Spór rozpoczął się w 2005 roku kiedy Mediaset, czyli medialny koncern Berlusconiego, uruchomił swą pierwszą płatną telewizję. Rząd Włoch próbuje osłabić pozycję Murdocha m.in. poprzez wykorzystanie technicznej różnicy między płatnym kanałem Mediasetu (to kodowana telewizja naziemna) oraz Sky Italia, która jest telewizją satelitarną. Władze Włoch podwoiły stawkę VAT (do 20 proc.) na dekodery telewizji satelitarnej jesienią 2008 r. W odwecie włoski kanał Murdocha wyemitował wiosną 2009 r. film "Shooting Silvio" Berarda Carboniego o młodym Włochu fantazjującym na temat zamachu na premiera. Na co rządząca koalicja rozpoczęła pracę nad ustawą, która ograniczy reklamy w płatnych telewizjach z 18 do 12 proc. czasu antenowego. W komercyjnych bezpłatnych telewizjach, gdzie dominuje Berlusconi, limit zwiększy się z 18 do 20 proc., co oczywiście uderzy w budżet telewizji Murdocha, jak wiemy telewizje płatne utrzymują się w dużym stopniu z reklam. Silvio Berlusconi wie, że to dominacja w telewizji zapewnia mu wyborcze zwycięstwa, nie boi się więc ryzykownego balansowania na granicy prawa.

ZAKOŃCZENIE

Media docierają do wszystkich obywateli kraju, niezależnie od ich miejsca zamieszkania, wykształcenia, statusu społecznego, czy majątkowego. Dzięki swojej powszechności, atrakcyjności, jednoczesności potrafią szybko i skutecznie pobudzić i zaspokoić oczekiwania odbiorców, wykazać nowe możliwości, zwiększyć aspirację. Główną funkcją mediów jest funkcja opiniotwórcza, ludzie uzyskują z nich nie tylko informacje o wydarzeniach z kraju i zagranicy, ale także nabywają przekonania o wadze i wartości pewnych problemów. Środki masowe mają więc zdolność do kształtowania hierarchii wydarzeń w świadomości indywidualnej i opinii publicznej.