OZNAKOWANIE ŁADUNKU ADR

Właściwe opakowanie towaru niebezpiecznego przeznaczonego do przewozu stanowi jeden z podstawowych czynników bezpieczeństwa. Powinno ono pełnić funkcję ochroną, zabezpieczając ładunek przed zagrożeniami występującymi podczas transportu. Jednocześnie nie może być ono podatne na działanie przewożonego towaru. Z jednej strony decyzję o wyborze pozostawia się nadawcy, z drugiej zaś w przypadku przewozu bez wyłączeń przepisy narzucają korzystanie z określonych typów opakowań, których konstrukcję i wytrzymałość potwierdza oznakowanie certyfikacyjne, będące konsekwencją przeprowadzonych prób i testów.

Każde opakowanie powinno być zaopatrzone w czytelnie, trwale naniesione, dobrze widoczne znaki. Dla sztuk przesyłki o masie brutto większej niż 30 kg, znaki powinny być umieszczone na wierzchu lub na boku opakowania. Litery, numery i symbole, powinny mieć co najmniej 12 mm wysokości. Dla opakowań o pojemności do 30 litrów lub 30 kg – co najmniej 6 mm. Dla opakowań do 5 litrów lub 5 kg dopuszcza się stosowanie mniejszych znaków.

          Znaki na opakowaniach zgodnych z zatwierdzonym typem konstrukcji¹ (patrz przepis 6.1.3 ADR)

Symbol ONZ dla opakowań -        w przypadku opakowań metalowych wytłaczanych, symbol może być zastąpiony literami UN;

w przypadku opakowań złożonych, opakowań metalowych lekkich oraz bębnów z wiekiem zdejmowanym i kanistrów przewidzianych do przewozu materiałów ciekłych o lepkości przekraczających 200mm²/s w temperaturze 23^oC, symbol może być zastąpiony literami ADR, lub RID/ADR;

Sztukę przesyłki² należy oznakować w następujący sposób:

- numerem rozpoznawczym towaru (numer UN) poprzedzony literami UN,

- prawidłową nazwą przewozową,

- nalepką ostrzegawczą wskazującą na rodzaj zagrożenia oraz strzałki kierunkowe umieszczone na dwóch przeciwległych bokach sztuki przesyłki.

Przykład oznaczenia opakowania:

4G/Y26/S/99/PL/COBRO 557/INT

-symbol ONZ dla opakowań,

4G -skrzynia tekturowa

Y26 -do materiałów II i III grupy pakowania

S -do materiałów stałych, przedmiotów lub opakowań wewnętrznych,

99/PL/COBRO 557/INT – zbadana i dopuszczona do eksploatacji w roku 1999 / przez polski Centralny Ośrodek Badawczo Rozwojowy Opakowań ( nr typu konstrukcji – 557 )/( INT – znak producenta).

Oznakowanie pojazdów przewożących towary niebezpieczne stanowi jeden z podstawowych elementów systemy bezpieczeństwa. Dzięki umieszczonym na jednostce transportowej symbolom i tablicom możliwa jest szybka i prosta identyfikacja zagrożeń związanych z przewożonym ładunkiem, a tym samym np. podjęcie skutecznej akcji ratowniczej w przypadku wystąpienia jakiegokolwiek zdarzenia drogowego.

Zasadniczo, oznaczenie jednostek transportowych obejmuje umieszczenie na nich: tablic ostrzegawczych barwy pomarańczowej, nalepek lub znaku informacyjnego o przewozie towarów w podwyższonej temperaturze. Zgodnie z obowiązującymi przepisami, przedstawione powyżej oznakowanie nie dotyczy jednostek transportowych przewożących towary niebezpieczne na warunkach wyłączeń – w tym na warunkach wyłączeń dotyczącego ilości w przewożonych w jednostce transportowej (1.1.3.6).

Do pojazdów, kontenerów, kontenerów-cystern oraz cystern przenośnych wykorzystywane są dwa typy tablic. Pierwszy z nich to tablice pozbawione jakich kol wiek numerów, często nazywane „tablicami gładkimi”. Drugi typ to tablice zawierający numer rozpoznawczy towaru niebezpiecznego. W ich górnej części umieszczony jest numer rozpoznawczy zagrożenia, a w dolnej numer rozpoznawczy materiału (numer UN). Zgodnie z przepisami tablice powinny mieć pomarańczowe, odblaskowe tło oraz czarne obrzeże o szerokości 1,5 cm. Przez środek tablicy może przebiegać pozioma, czarna linia o grubości 1,5 cm. Wymiary standardowej tablicy to 40 cm na 30 cm. W przypadku, gdy konstrukcja lub wielkość pojazdu uniemożliwia umieszczenie tablicy o wymiarach 40 x 30 cm, dopuszczalne jest zastosowanie oznakowania zmniejszonego do wymiarów 30 cm x 12 cm. Numery rozpoznawcze nanoszone na tablice powinny mieć wysokość 10 cm, a wymagana grubość lini to 1,5 cm. Przepisy dopuszczają maksymalnie 10% odchyłkę każdego z wymaganych wymiarów. Materiały użyte do wytworzenia tablicy powinny być odporne na warunki atmosferyczne i zapewnić trwałość oznakowania.

Przepisy nie precyzują dokładnie miejsca umieszczenia tablic na jednostce transportowej. Wymagane jest jednakże ich umieszczenie z przodu i z tyłu, w płaszczyźnie pionowej i prostopadle do osi podłużnej.

Przykładowe sposoby oznakowania pojazdu:

1. Jednostka transportowa przewożąca wyłącznie sztuki przesyłki

1. Pojazd przewożący w cysternie paliwa o numerach UN 1203

1. Pojazd przewożący w cysternie dwa różne materiały

---

1. Na opakowaniach do towarów klas 2, 6.2 i 7 wymagane są odrębne znaki, określone odpowiednio w działach 6.2, 6.3, 6.4 ADR.↩

2. Sztuka przesyłki to opakowanie transportowe wraz z zawartością stanowiące odrębną część lub całość przesyłki. Sztuka przesyłki jest produktem końcowym procesu pakowania.↩