POSTAWA CIAŁA JAKO WARTOŚĆ AUTOTELICZNA
W okresie płodowym. Już w 3 tygodniu życia płodowego występuje ogólna kifoza tylnej ściany tułowia, od 5 miesiąca zaczyna się lekko krzywizna lędźwiowa. Noworodek posiada jednak kręgosłup niemal prosty.
Około 3 -4 miesiąca życia niemowlę zaczyna dźwigać głowę, w wyniku temu ruchowi skurczów mięśni karku wykształca się lordoza szyjna. W związku z raczkowaniem następuje pogłębianie lordozy szyjnej i ograniczenie rozległości kifozy piersiowej. Około 9 – 12 miesiąca życia w pozycji stojącej następuje wysunięcie ku przodowi talerzy biodrowych, co przy równoczesnym cofnięciu ku tyłowi klatki piersiowej powoduje krzywizny lędźwiowej. Między 12 a 15 miesiącem życia zaznaczają się w pozycji stojącej wszystkie trzy krzywizny.
W wieku 1 – 3 lat miednica jest ułożona stosunkowo poziomo. W wieku 6 – 8 lat następuje jej skręt w stawach biodrowych, wskutek miednica ustawia się pionowo. W wieku 10 – 12 roku życia, powodują wzrost nachylenia kości krzyżowej i pogłębienie lordozy lędźwiowej. Po 16 roku życia ustawienie miednicy ponownie jest bardziej poziome.
W pierwszym roku chodzenia krzywizny kręgosłupa wykazują znaczną labilność. Między 2 – 3 rokiem następuje względne ustalenie krzywizn kręgosłupa. W wieku 4 – 6 lat w układzie krzywizn dominuje kifoza piersiowa. Krzywizna szyjna stabilizuje się ok 7 roku życia, lędźwiowa ok. 12 lat. Po skoku pokwitaniowym lordoza się zmniejsza, co idzie w parze ze zwiększającą gibkość kręgosłupa.
Szybki rozwój gibkości ma miejsce w wieku przedszkolnym. W fazie zmniejszenia gibkość kręgosłupa występuje w okresie pokwitaniowym, a po skoku pokwitaniowym występuje narastanie. Okres dorastania ogranicza gibkość kręgosłupa, co skutkiem jest rozwój mięśni i ich siły oraz wzmocnienie więzadeł. W dalszym przebiegu ontogenezy gibkość coraz bardziej maleje, usztywniony kręgosłup w całości wykazuje pochylenie ku przodowi.
ukształtowanie krzywizn kręgosłupa zależne jest w znacznej mierze od czynności ruchowych jak kończyny dolnych i górnych.
TYPY POSTAWY CIAŁA CZŁOWIEKA
Wg Browna wyróżnia się cztery sylwetki:
A – bardzo dobra, ma głowę wprost nad klatka piersiową, klatka piersiową wypukłą, brzuch płaski, plecy łagodnie wygięte.
B – dobra, odznacza się głową nieco wysuniętą do przodu, mniej wypukłą klatką piersiową, bardziej wygiętymi plecami uwypuklonym brzuchem.
C – wadliwa, charakteryzuje się głową wysuniętą przed piersi, płaską klatką piersiową, zgarbionymi plecami i wypukłym brzuchem.
D – zła, cechuje głowa bardzo wysunięta w przód, zapadła klatka piersiowa, wybitnie zgarbione plecy na skutek hiperkifozy piersiowej i obwisły brzuch.