INDIANIE TAINO

ARAWAKOWIE      

W okresie 1000-500 r. pne. wędrowały po Ameryce Południowej wzdłuż rzeki Orinoko, aż do jej delty, grupy Indian mówiących po arawakańsku. To były czasy początków rozwoju rolnictwa i głównym ich pożywieniem był maniok. Stąd rozprzestrzenili się Arawakowie  poprzez Trinidad aż na Wyspy Karaibskie. Na Puerto Rico można znaleźć ślady, że stąd  pochodzi nowa era.
Arawakowie wypierali stad zamieszkałe tu grupy Indian Ciboney`ów. Do czasu podboju małe grupy Indian Ciboney zamieszkiwały południową część Haiti i częściowo Kubę. Nie znali oni ceramiki a swoje łodzie drążyli w drzewie balsa.
Zagrożeniem dla Arawaków (zwanych także Taino) byli Karaibowie którzy przywędrowali na Małe Antyle. Byli oni bardzo wojowniczym narodem słynącym z tego, że zjadali swoich jeńców płci męskiej (stąd wzięła się nazwa Kanibale), kobiety zaś zagarniali do szczepu jako niewolnice. 
Arawakowie żyli z morza. Ich łodzie zwane kanu wydrążone z pni drzew mogły przewozić nawet 20 osób. Oprócz rybołówstwa i myśliwstwa  uprawiali Arawakowie kukurydzę, fasolę, słodkie ziemniaki, dynię i maniok, a także orzechy ziemne, pieprz i ananasy. Tabaka i bawełna też były im znane.
Społeczność Arawaków podzielona była hierarchicznie. Kacykowie kontrolowali gospodarkę i panowali nad regionem, który otaczał wieś. 
W kulturze drewnianej wykonywano wiele masek i amuletów dla okazania szacunku duchom opiekuńczym. Rysunki tych duchów można spotkać na ścianach jaskiń. 
Gdy Kolumb wylądował na wybrzeżu Hispanioli w 1492r. napotkał tam tubylców należących do nieznanej rasy Taino - co w języku Indian Arawaków znaczy dobry i szlachetny. Arawakowie byli pierwszymi Indianami, którzy zetknęli się z Europejczykami. Zwrócili się przyjaźnie do Hiszpanów, do czasu jednak, gdy ci zaczęli ich mordować, łupić i gwałcić. Powstania przeciw Hiszpanom były krwawo tłumione skutkiem przewagi zbrojnej. Pokonani Indianie musieli znosić daninę w postaci sztab złota, bawełny czy też żywności oraz odrabiać pańszczyznę. 

W ciągu 100 lat Indianie zostali doszczętnie wytrzebieni. Umierali od chorób przywleczonych przez Hiszpanów, a ci którzy ocaleli poszli do powstania przeciw Hiszpanom prowadzeni przez Enriquillo syna kacyka. Schronił się on w niedostępnych regionach górskich Sierra de Baoruco i Sierra de Neiba, skąd prowadził wojnę partyzancką z Hiszpanami. Jeńców odsyłał jednak cało, co wywołało wrażenie na królu Karolu V, który podpisał z nim rozejm. Enriquillo otrzymał wyspę na jeziorze Lago Enriquillo (nazwaną na jego cześć) i mógł tam przebywać ze swoimi zwolennikami. Niestety zmarł 3 lata później. W roku 1560 żyło na Hispanioli tylko 13 tubylców z 300 tysięcy mieszkających w dniu wizyty Kolumba. W związku z tym faktem wpływy mądrości życiowej tubylców na dzisiejszą kulturę Dominikany są znikome.
Dziś można spotkać Arawaków w Gujanie, Surinami i w Gujanie Francuskiej (Ameryka Południowa).


  RYSUNKI NASKALNE

Ślady malarstwa jaskiniowego Tainów można napotkać w różnych miejscach na wyspie np w jaskiniach Las Maravillas i w Jaskini Pommer. Sławne Cantas (małe twarze) można podziwiać podczas wyprawy wokół Lago Enriquillo. Inne sławne jaskinie znajdują się w Parkach Narodowych Del Este i Los Haitises. Znalezione na wyspie świadectwa kultury ceramicznej stawiają inne wyspy w cieniu. To samo dotyczy wyrobów kultu religijnego z kamienia i drewna wykonywanego przez Tainów. 
Dwa ważne świadectwa rękodzieła Tainów , które przejęła nasza kultura to hamak (hamaca) i tornister (macuto).


Aktualny, dziedziczny wódz Stowarzyszenia Indian Taino - Pedro Guarikeyu Torres, motto jego plemienia

ONE PEOPLE, ONE NATION, ONE DESTINY