Firmy dążą do tego aby cykl życia produktu trwał jak najdłużej, ponieważ wtedy generuje duże pieniądze.

Sposoby przedłużania życia produktu:

1. Wykorzystanie instrumentów promocji

2. Upusty cenowe

3. Sprzedaż ratalna

4. Modyfikowanie i uatrakcyjnienie produktu

5. Pozyskiwanie nowych rynków zbytu w tym również zagranicznych

Struktura asortymentowa przedsiębiorstwa opisywana jest z reguły za pomocą:

1. Linia produktów: grupa wyrobów posiadających pewną cechę wspólną np. zastosowanie, określona grupa odbiorców – sposób sprzedaży proszków do prania

2. Długość linii produktów: ilość produktów występujących w danej linii np. proszek X,Y, Z

3. Szerokość asortymentów: ilość linii produktów wytwarzanych w firmie np. proszki, płyny do płukania, odplamiacze itp.

4. Głębokość asortymentu: wiele odmian produktu wytwarzanego w formie np. wiele odmian jednego proszku do prania, wiele odmian kremów do ciała.

Marka – nazwa, termin, symbol, napis, wzór albo ich kombinacja wykorzystywana w celu odróżnienia danego produktu od produktów konkurencyjnych. Marka jest skutecznym narzędziem ochrony produktu przed konkurencją.
- marka rodzinna (wieloproduktowa)
- marka indywidualna
- marka kombinowana

Opakowanie – pełni funkcje:

1. Chroni wartość użytkową przed zniszczeniem (ochronna)

2. Racjonalizuje organizację sprzedaży (informacyjna)

3. Stanowi instrument promocji (promocyjna)

Opakowanie powinno być:

1. Widzialne, przyciągające uwagę

2. Funkcjonalne i niezawodne

3. Informować o zawartości, podstawowych cechach produktu

4. Wzbudzać emocje, pozytywne odczucia związane z produktem

Podział opakowań:

1. Opakowania transportowe – umożliwiają przemieszczanie produktów od producenta do konsumenta (np. kontenery)

2. Opakowanie zbiorcze – niewielka ilość produktów opakowana w całość (np. zgrzewki napojów, wagon papierosów)

3. Opakowanie jednostkowe – styka się z nim bezpośrednio klient i ten rodzaj z marketingowego punktu widzenia ma największe znaczenie

Dobre opakowanie wymaga znajomości:

1. Cech materialnych produktu

2. Przeznaczenia produktu dla danego segmentu

3. Znajomości norm obowiązujących w danym państwie

4. Specyficznych wymagań odbiorców

5. Formy sprzedaży

6. Zamiarów i działań konkurencji

Z opakowaniem istotnego znaczenia nabiera jego oznakowanie. Umieszczone znaki na opakowaniach stanowią informacje dzięki którym istnieje możliwość komunikacji pomiędzy producentem a nabywcą. Oznaczenie umieszczone na produkcie z reguły zawiera:

1. Opis produktu – informacja o jego przeznaczeniu, składzie, sposobie sporządzenia i przygotowania

2. Znak towarowy (marka)

3. Termin przydatności do spożycia

4. Norma

5. Cena produktu

6. Elementy dekoracyjne

Dystrybucja

Jest to proces fizycznego przemieszczania od producenta do finalnego nabywcy, często związana jest z logistyką. Głównym instrumentem polityki dystrybucji jest kanał dystrybucji, który określa:

1. Rodzaj, strukturę i liczbę uczestników

2. Współuczestnicy (pośrednicy)

3. Instytucje wspomagające przepływ strumieni

Dystrybucja fizyczna obejmuje:

1. Obsługę zamówień

2. Transport

3. Magazynowanie

4. Utrzymanie zapasów

Kryteria klasyfikacji	Typy kanałów
Rodzaj uczestników	- bezpośrednie - pośrednie
Liczba szczebli pośrednich	- krótkie - długie
Liczba pośredników na tym samym szczeblu	- wąskie - szerokie
Rodzaj przepływających strumieni	- transakcyjne - rzeczowe
Stopień integracji uczestników kanału	- konwencjonalne - zintegrowane pionowo, administrowane, kontaktowe, korporacyjne
Znaczenie dla producenta	- podstawowe - pomocnicze

W ramach integracji pionowej wyróżnia się kanały:

1. Administrowane – gdzie wszyscy uczestnicy ekonomicznie lub administracyjne podporządkowują się dominującemu ogniwu w kanale

2. Kontraktowe – powstające w wyniku powiązań (kontraktów) niezależnych podmiotów, których poszczególne strony określają zakres współpracy

3. Korporacyjne – wszyscy uczestnicy kanału są podporządkowani nadrzędnemu podmiotowi czyli producentowi

Ze względu na rodzaj uczestników wyróżnia się kanały bezpośrednie i pośrednie.
Kanał bezpośredni: składa się z dwóch szczebli – producenta i finalnego odbiorcy, przy czym producent sam i na własny koszt i ryzyko dociera ze swoimi produktami do nabywców (np. przesyłki pocztowe, katalogi itp.)
Kanał pośredni: składa się z producenta, pośredników (np. hurtownicy, agenci, brokerzy), oraz finalnego odbiorcy

Pośrednicy w kanałach dystrybucji: są to osoby fizyczne lub prawne pomagające, za odpowiednią opłatą, w przepływie towarów do finalnego nabywcy np.: hurtownicy, agenci, brokerzy oraz detalistów

Strategie dystrybucji

1. Intensywna –dotarcie do największej liczby nabywców różnymi kanałami

2. Selektywna – wybrani przedstawiciele docierają do określonej liczby osób

3. Ekskluzywna (wyłączna) – jeden pośrednik

Charakterystyka	Intensywna	Selektywna	Ekskluzywna
Cele
Pośrednicy
Klienci
Marketing
Typowe zastosowanie