TEMAT: POJĘCIE, RDZAJE, CECHY I CELE DZIAŁALNOŚCI PRZEDSIĘBIORSTWA 29.09.2012
Przedsiębiorstwo - rys historyczny
1. niewolnictwo
znaczenie podziału pracy
społecznego- rodzaje działalności
technicznego- wyspecjalizowane czynności składające sie na wybór
podział: wyodrębnienie się hodowli i rolnictwa
podział: wyodrębnienie się rzemiosła
podział: wyodrębnienie się kupiectwa i lichwy
Istniały gospodarstwa wytwarzające produkty poza rolnicze- nie miały cech przedsiębiorstwa:
brak rozrachunku - kalkulacji kupieckiej
brak zainteresowania załogi
cel działalności Np: produkcja broni czy luksusowych dóbr na użytek właścicieli
2. Feudalizm
upadek miast w początkowym okresie
wybitnie naturalny charakter gospodarki
własność feudalna stała się terenem rozwoju produkcji rzemieślniczej, później były manufaktury magnackie i miejskie, które jednak na ogół upadły
podskarbi Antoni Tyzenhauz- manufaktury w Horodnicy pod Grodnem
wąski rynek zbytu - luksusowe artykuły
nadmierne nakłady inwestycyjne
w sumie brak przedsiębiorczej kalkulacji
stopniowy rozwój miast i koncentrowanie się nich rzemiosła- rozwój rynku wewnętrznego
w XV i XVI wieku między innymi w wyniku odkryć geograficznych stopniowo wykształtował się rynek światowy
dalszy wzrost popytu prowadził do konieczności innej organizacji produkcji, odpowiadającej rozwijającym się stosunkom towarowo - pieniężnym,
powstanie przedsiębiorstw:
finansowe np.: banki
handlowe,
przemysłowe.
3. Przedsiębiorstwo w gospodarce rynkowej
Stało się środkiem stosowania zasady racjonalnego gospodarowania – racjonalności prywatno -gospodarczej ujmowanej z pozycji przedsiębiorcy zmierzającego do maksymalizacji wyznaczonego zysku.
Przedsiębiorstwa kapitalistyczne powstały głównie w XVIII i XIX wieku:
manufaktury przemysłowe - praca ręczna, słaby techniczny podział pracy
nowe cechy manufaktur - techniczne uzbrojenie pracy, techniczny podział pracy, duża skala produkcji
przekształcenie manufaktur w przedsiębiorstwa (nie zawsze)
Różne definicje, w których artykułowane są czynniki:
Rzeczowe
Zarządzania
Finansowe
Prawne
Społeczne
Pojęcie przedsiębiorstwa
Definicja z ustawy z dnia 25 września 1981r. o przedsiębiorstwach państwowych:
Art.1”Przedsiębiorstwo państwowe jest podstawową jednostką organizacyjną gospodarki narodowej, służącą zaspokojeniu potrzeb społecznych, tworzoną w celu osiągania efektywnych ekonomicznie wyników przez produkcje dóbr, świadczenie usług lub inną działalność.
2.Przedsiębiorstwo jest samodzielną, samorządną i samofinansującą się jednostka gospodarczą, posiadającą osobowość prawną”.
Ustawa z dnia 25 września 1981r. o przedsiębiorstwach państwowych (tekst jednolity Dz. U. Z 1991r. Nr 18, poz.80 z późniejszymi zmianami):
„Przedsiębiorstwo państwowe jest samodzielnym, samorządnym i samofinansującym się podmiotem gospodarczym posiadającym osobowość prawną” - rozdz. 1 art.1.
Przedsiębiorstwo – ma miejsce tylko wtedy, jeśli jest przeprowadzone zarobkowo (a więc z nastawieniem na osiągnięcie zysku).
Przedsiębiorstwo - stanowi wyodrębniona z całej gospodarki narodowej jednostkę gospodarczą, społeczną i techniczną, utworzoną w celu trwałego zarobkowania (a więc ponosząca zysk) zaspokajania potrzeb osób trzecich na rynku. Kierownictwo tej jednostki podejmuje decyzje samodzielnie i na własne ryzyko.
Zakład – stanowi terytorialnie wydzieloną zorganizowaną część (jedną z części) całego przedsiębiorstwa, w której dokonywana jest działalność techniczno –produkcyjna. W przedsiębiorstwie wielozakładowym pojedynczy zakład nie posiada osobowości prawnej, nie może więc samodzielnie występować na zewnątrz.
Zakład wyodrębniony pod względem:
Organizacyjnym
Technicznym
Produkcyjnym
Podmiot nauki o przedsiębiorstwie:
Jest to nauka o jednostkach gospodarczych wytwarzających dobra i usługi zaspokajające codzienne potrzeby
Jednostki małe jednoosobowe
Gospodarstwa rolne
Nauka o przedsiębiorstwie nie obejmuje gospodarstw domowych
Przedsiębiorstwo działa w otoczeniu
Otoczenie konkurencyjne
Otoczenie przyjazne, współdziałające
Cechy przedsiębiorstwa:
Niezależne od systemu gospodarczego
Przedsiębiorczość
Innowacyjność
Gospodarczość
Równowaga finansowa
Zależne od systemu gospodarczego
Autonomia
Duchowość
Forma własności
Przedsiębiorczość – oznacza podejmowanie inicjatywy we wszystkich sferach życia przedsiębiorstwa łączą się z uwzględnieniem ryzyka.
Cel przedsiębiorstwa – to ogólny stan, który przedsiębiorstwo chce osiągnąć w określonym czasie
Problem – jest to określony stan napięcia miedzy celami i możliwościami ich realizacji
Formułowanie celu przedsiębiorstwa :
w gospodarce socjalistycznej - maksymalne zaspokojenie potrzeb materialnych i kulturalnych społeczeństwa,
w gospodarce kapitalistycznej - wcześniej eksponowano zysk; OSO eksponuje się misję np. najlepsza obsługa komputera
Misja - jest to główny cel działania przedsiębiorstwa, intencja jego działania, główna przesłanka.
Misja jaka prezentuje TOYOTA ogranicza się do trzech założeń:
Produkowanie wyrobów tam gdzie są odbiorcy
Produkowanie wyrobów, które zaspakajają potrzeby odbiorców różnych segmentów danego rynku
Utrzymywanie światowego poziomu technicznego
Hierarchiczny układ celów:
Firma - pojęcie prawne; oznacza nazwę pod jaką przedsiębiorstwo (może to być grupa zakładów, czy nawet przedsiębiorstw zgrupowanych w koncern) jest prowadzone jako organizacja gospodarcza i pod jaką wchodzi ono w stosunki zewnętrzne (np. zawiera umowy)
Biznes - ma wiele znaczeń; oznaczać może albo zarobkową działalność gospodarczą (interes) albo jednostkę gospodarczą stanowiącą raczej część dużego złożonego przedsiębiorstwa (korporacji) i jest raczej odpowiednikiem stosowanych u nas pojęć : zakład, ewentualnie wyodrębniona branżowa grupa działalności dużego przedsiębiorstwa lub jednostki prowadzące tylko działalność handlową
Fabryka - kojarzy się raczej z samą tylko techniczno - wytwórczą stroną działalności
Interes - potoczne określenie dla prowadzonego na niedużą skalę przedsiębiorstwa handlowego lub dla sfery handlowej dużego przedsiębiorstwa
Typy, formy i rodzaje przedsiębiorstw:
1.Typy
przedsiębiorstwa sektora publicznego
przedsiębiorstwa sektora niepublicznego.
2.Kryteria wyboru formy prawnej przedsiębiorstwa
określenie zasad odpowiedzialności
uprawnienia decydowania i reprezentowania
zasady podziału zysku i ewentualnego udziału w stratach
możliwość finansowania działalności i rozwoju przedsiębiorstwa
nakłady związane z określoną formą prawną
obciążenia podatkowe
3.Dwie formy prawne przedsiębiorstw
formy prawa handlowego
formy prawa publicznego
Formy prawa handlowego
1.Przedsiębiorstwa jednostkowe (jednego właściciela)
2. Spółki osobowe
spółka prawa cywilnego
spółka cicha
spółka jawna
spółka komandytowa
3. Spółki kapitałowe
spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (spółka z oo)
spółka akcyjna (S.A.)
4. Formy mieszane (kombinacje spółek kapitałowych i osobowych)
akcyjna spółka komandytowa (spółka komandytowa na akcje)
spółka komandytowa w wyniku skombinowania spółki zoo i spółki jawnej
spółka podwójna
5.Spółdzielnie
Przedsiębiorstwa i zakłady publiczne - są to jednostki, które w całości lub w przeważającym stopniu znajdują się w posiadaniu publicznych organów:
państwa
województwa
powiatu
gminy
Rodzaje przedsiębiorstw:
przedsiębiorstwa rolnicze
przedsiębiorstwa przemysłowe
przedsiębiorstwa handlowe
przedsiębiorstwa transportowe
przedsiębiorstwa budowlano - montażowe
I. Łączenie różnych działalności:
przedsiębiorstwa przemysłowo- handlowe,
przedsiębiorstwa przemysłowo - usługowe,
przedsiębiorstwa przemysłowo - handlowo -usługowe,
przedsiębiorstwa przemysłowo- rolne,
przedsiębiorstwa rolno -przemysłowe,
przedsiębiorstwa przemysłowo- badawcze,
przedsiębiorstwa transportowo -handlowe.
II. Forma organizacyjna:
przedsiębiorstwa wielozakładowe
przedsiębiorstwa jednozakładowe
III. Skupienie w przedsiębiorstwie przemysłowym produkcji z różnych gałęzi i branż może wystąpić w formie kombinatu.
Kombinat przemysłowy - „rodzaj przedsiębiorstwa wielozakładowego, zgrupowanie wyspecjalizowanych zakładów produkcyjnych, których produkcja jest powiązana między sobą”.
Cele:
skrócenie cyklu produkcyjnego,
obniżka kosztów produkcji,
zmniejszenie się obsługi produkcji,
zmniejszenie się obsługi transportu,
zmniejszenie się obsługi administracji,
koncentracja produkcji,
przyspieszenie rozwoju techniki.
W zależności od charakteru więzi produkcyjnych wyróżnia się:
a)kombinaty przemysłowe pionowe - zakłady realizujące następujące po sobie fazy procesu produkcyjnego wyrobu np.:
wielkie piece,
stalownia,
walcownia,
obróbka części,
montaż itp.
b) kombinaty przemysłowe poziome - łączenie zakładów wytwarzających rożne wyroby uzyskiwane z tego samego surowca, albo wytwarzające wyroby do zaspokojenia podobnego celu
c) mieszane formy kombinatów przemysłowych
Osobowość prawna przedsiębiorstwa - jest wyrazem prawa podmiotowego, wynika z prawa przedmiotowego
Osobowość prawna to prawo przedsiębiorstwa do:
zawierania umów z kontrahentami,
zawierania umów o pracę z pracownikami,
zaciągania zobowiązań,
dochodzenia roszczeń
Osobowość prawną przedsiębiorstwo uzyskuje z chwilą zarejestrowania.
Rozrachunek gospodarczy
Zewnętrzny rozrachunek gospodarczy (ZRG)
Wewnętrzny rozrachunek gospodarczy (WRG)
Rozrachunek wewnętrzny jest metodą zarządzania zespołami ludzi, komórkami organizacyjnymi przedsiębiorstwa.
Występuje w dwóch formach:
pełny wewnętrzny rozrachunek gospodarczy
wewnętrzny ograniczony rozrachunek gospodarczy.
Cechy pełnego wewnętrznego rozrachunku gospodarczego (PWRG):
1. WRG stosuje się w przedsiębiorstwach wielozakładowych.
2. Zakłady przedsiębiorstwa są określone w statucie firmy.
3.W statucie firmy określone są relacje miedzy przedsiębiorstwem i zakładami oraz między poszczególnymi zakładami.
4.Każdy zakład ma określoną strukturę organizacyjną, techniczną, produkcyjną.
5.Kierownicy zakładów otrzymują od kierownika przedsiębiorstwa zakres pełnomocnictw.
6.Zakłady prowadzą pełna rachunkowość, sporządzają bilans i rachunek wyników do celów wewnętrznych
7. Zakłady realizują określone zadania w zakresie technicznym, produkcyjnym, ekonomicznym.
8.Działalność zakładów oceniana jest na podstawie uzyskanych wskaźników ekonomiczno - technicznych.
9.WRG daje znaczną autonomię kierownictwu zakładu wyzwalając inicjatywę i gospodarność.
10. Działalność zakładu podlega kontroli zgodnie z zakładowym regulaminem kontroli wewnętrznej.
Wewnętrzny ograniczony rozrachunek gospodarczy (WORG) stosowany jest w stosunku do jednostek działalności podstawowej i pomocniczej
jednostki nie prowadzą pełnej rachunkowości
informacje prowadzone są w ramach centralnej rachunkowości
zakres autonomii jednostek jest niższy niż przy PWRG
TEMAT: ISTOTA, RODZAJE I STRUKTURA PROCESÓW PRODUKCYJNYCH 13.10.2012
Cele prawidłowego ukształtowania procesów produkcyjnych:
- wykorzystanie istniejących czynników rozwoju przedsiębiorstwa,
- utrwalenie pozycji na rynku,
- zdobywanie nowych rynków zbytu,
- zmiana profilu produkcji,
- zdobycie i utrwalenie przewagi konkurencyjnej, - poprawa jakości produkcji,
- odpowiednie ukształtowanie jakości produkcji.
Proces produkcyjny wyrobu - jest to uporządkowany zespół działań cząstkowych mający na celu uzyskanie określonego wyrobu - dobra materialnego
Proces produkcyjny
Proces produkcji stanowi system.
W systemie występują podsystemy czyli całości względnie wyodrębnione, realizujące określone cele.
Jeżeli przedsiębiorstwo stanowi system to występują podsystemy: drugiego i dalszych stopni.
Każdy podsystem posiada:
wejścia i wyjścia (zasoby, środki, zadania),
odpowiedni układ informacji (sposób realizacji zadań i kontroli),
określony układ stanowisk pracy.
Powszechny podział procesów produkcyjnych:
podstawowe
pomocnicze
obsługi
Procesy podstawowe są to działania w wyniku, których powstają wyroby lub usługi zbywane na zewnątrz.
Procesy pomocnicze:
narzędzia i przyrządy,
remonty i konserwacja (środków pracy)
produkcja energii cieplnej,
produkcja gazu, sprzężonego powietrza,
odprowadzanie i oczyszczanie odpadów,
transport.
O zaliczeniu działania do produkcji pomocniczej lub podstawowej nie decyduje treść lecz zbyt.
Procesy produkcyjne obsługi zapewniają prawidłowy przebieg procesów podstawowych i pomocniczych np.:
przygotowanie produkcji,
planowanie procesów produkcyjnych,
ewidencję i kontrolę procesów produkcyjnych,
organizację działalności inwestycyjnej,
obsługę administracyjną,
ochronę prawną.
Na proces produkcyjny mogą składać się:
proces pracy oddziaływanie człowieka przy pomocy narzędzi na tworzywo,
proces naturalny odpowiednie naturalne zmiany w przedmiotach pracy,
procesy zautomatyzowane.
Proces pracy składa się z operacji
“Operacja produkcyjna jest to część procesu produkcyjnego, wykonywana na określonym przedmiocie lub jednocześnie na grupie identycznych przedmiotów przez jednego pracownika bądź określoną grupę pracowników bez przerw na jednym stanowisku pracy”
Operacja to podstawy element procesu produkcji wymierny w:
organizacji,
planowaniu,
ewidencji nakładów,
ustalaniu nakładów pracy,
wyznaczaniu płac.
Podział operacji
I. Kryterium udział pracy ręcznej
ręczne,
ręczno-maszynowe,
maszynowe,
aparaturowe,
zautomatyzowane,
zrobotyzowane.
II. Kryterium potrzeby organizacji procesów produkcji
technologiczne (zmiana właściwości przedmiotów pracy),
kontrolne,
transportu,
konserwacji i magazynowania.
Operacje technologiczne
- zmiana wymiarów,
- zmiana formatów,
- zmiana kształtów,
- zmiana właściwości fizyko-chemicznych,
- łączenie części w całość,
- demontaż całości
Procesy produkcyjne, w których dominują operacje określonego typu nazywamy
procesami technologicznych ,
procesami transportu itp.
W działalności przedsiębiorstwa wyróżniamy fazy:
przedprodukcyjną,
produkcyjną,
poprodukcyjną,
W procesach technologicznych wyróżnia się następujące fazy:
przygotowawczą,
wytwórczą,
końcową (wykańczanie wyrobów, próby, docieranie).
Procesy produkcyjne wyrobu . Wyróżnia się:
Wyroby proste, strukturalnie jednolite np. materiały,
Wyroby złożone, strukturalnie niejednolite - wymagające montażu.
Ze względu na rodzaj stosowanych przedmiotów wyróżnia się procesy:
wydobywcze,
obróbcze,
aparaturowe,
montażowe
Ogólne zasady organizacji procesów produkcyjnych
Specjalizacja i koncentracja procesów produkcyjnych,
specjalizacja:
przedmiotowa
czynnościowa,
technologiczna,
koncentracja:
absolutna,
ekonomiczna,
w sensie zarządzania,
przestrzenna.
Proporcjonalność procesów cząstkowych w czasie i przestrzeni:
przestrzeń,
rozmieszczenie stanowisk,
harmonia,
kolejność czynności,
Ciągłość procesu produkcyjnego
eliminacja przerw
Dywersyfikacja produkcji polega na:
wzbogacaniu wyrobów o nowe pozytywne cechy,
wprowadzaniu różnych metod prowadzących do tego samego celu,
wprowadzaniu do produkcji nowych wyrobów,
Wyróżniamy:
dywersyfikację wertykalną - własna produkcja większości części,
dywersyfikacja horyzontalna - polega na wprowadzaniu nowych wyrobów, które łączą się z know how,
dywersyfikacja loteralna - równoległa produkcja zupełnie odmiennych rodzajowo wyrobów zmieniająca:
strukturę produkcyjną,
strukturę rynkową firmy,
uniwersalizacja,
autarkia gospodarcza.
Wielkość zdolności produkcyjnej
Zdolność produkcyjna
Zdolność produkcyjna odnosi się do przedsiębiorstwa pracującego w optymalnych warunkach społecznych, ekonomicznych, technicznych i organizacyjnych.
Kategorią pomocniczą jest tzw. PRZEPUSTOWOŚĆ - teoretycznie możliwa do osiągnięcia produkcja.
Definicja zdolności produkcyjnej
“ Zdolność produkcyjna jest to ilość produkcji o określonej strukturze asortymentowej, którą można uzyskać przy danym zakresie kooperacji i w danym czasie w pełni wykorzystując wszystkie czynniki produkcji występujące w optymalnych warunkach społecznych, ekonomicznych i organizacyjnych”
MIERNIK ZDOLNOŚCI PRODUKCYJNEJ:
A | B | C | |
---|---|---|---|
rentowność | 5 | 10 | 15 |
Udział w produkcji wyrobów | 50 | 30 | 15 |
Nowy udział w produkcji | 20 | 30 | 50 |
naturalne
umowne
wyrażone wg wartości
Produkcja w toku na początku okresu 1000 zł a na koniec okresu 13000 zł.
Produkcja sprzedana
1. Wartość sprzedanych (niezależnie od tego, czy zostały zapłacone) na zewnątrz przedsiębiorstwa produktów, tj.:
2. Wartość produktów wytworzonych nie zaliczanych do sprzedaży, traktowanych na równi ze sprzedażą, tj.:
- wartość własnych wyrobów przekazanych do własnych punktów sprzedaży detalicznej,
3. Zryczałtowaną odpłatność agenta za powierzone mu prowadzenie działalności gospodarczej, użytkowanie środków trwałych itp., na podstawie umowy (zlecenia) zawartej z agentem; w przypadku umowy agencyjnej - pełne przychody agenta.
Wartość przeniesiona- pojęcie ekonomiczne oznaczające tę część wartości wytworzonego produktu, która odpowiada wartości zakupionych surowców niezbędnych do jego wytworzenia. Wartość została wytworzona w innym magazynie
Wartość dodana – przyrost wartości dóbr w wyniku określonego procesu produkcji lub tworzenia usługi. Źródłem wartości dodanej jest praca. W działalności gospodarczej jest to różnica między całkowitym przychodem ze sprzedaży a całkowitymi kosztami zasobów zewnętrznych zużytych do produkcji (surowców, energii i usług zewnętrznych związanych z daną produkcją).
produkcja podstawowa: realizuje zadania, dla których przedsiębiorstwo zostało powołane
produkcja pomocnicza: wspomaga realizację produkcji podstawowej
produkcja towarowa - przeznaczone na sprzedaż produkty wytworzone w przedsiębiorstwie
produkcja globalna (w analizowanym okresie) - produkcja towarowa plus różnica stanu produkcji niezakończonej (na koniec okresu, w stosunku do stanu z poczatku okresu)
produkcja czysta, produkcja własna - część produkcji globalnej pozostającą po odjęciu kosztów materialnych tej produkcji
produkcja niezakończona - zasoby, które (na podstawie dokumentacji) zostały wydane do produkcji z magazynów zaopatrzeniowych ale nie zostały przekazane do magazynów produktów gotowych lub półfabrykatów
produkcja w toku - produkty pracy znajdujące się w toku procesu technologicznego (zobacz: tok produkcji)
produkcja prosta - wytworzenie produktów gotowych odbywa się w toku jednego nieprzerwanego procesu technologicznego (np. wytwarzanie energii elektrycznej)
produkcja złożona – proces wytwórczy ze względów technicznych podzielony jest na następujące po sobie fazy (zwykle odpowiadające rodzajom obróbki); powstałe w ten sposób elementy łączone są ze sobą w fazie montażu
produkcja jednostkowa - liczba wykonywanych jednorazowo wyrobów nie przekracza kilku sztuk, zwykle na zamówienie (nie "na skład"); obejmuje duży asortyment o niewielkiej powtarzalności
produkcja seryjna - wytwarzanie określonej liczby (serii) jednakowych wyrobów według takiej samej technologii; zależnie od liczby wyrobów w serii (przy czym "seryjność" jest pojęciem umownym; kilka gwoździków to nie seria, lecz produkcja jednostkowa, kilka statków pełnomorskich to wielka seria) wyróżniane są:
produkcja masowa - wyrób (zwykle w kilku wariantach konstrukcyjnych) wytwarzany w ciągu długiego okresu
produkcja przemysłowa (zobacz: przemysł)
produkcja rzemieślnicza (zobacz: rzemiosło)
produkcja chałupnicza (zobacz: chałupnictwo)
Koszty wytworzenia -
Rzeczywiste ceny realizacji -
Sprzedaż wg. cen bieżących -
Obliczanie zdolności produkcyjnej
Ustalenie wydziałów i odcinków dla których oblicza się zdolność oraz odpowiednich czynników kształtujących zdolność.
Właściwe obliczanie zdolności produkcyjnej.
Określanie stopnia wykorzystania zdolności produkcyjnej i rezerw.
Analiza programu wykorzystania rezerw oraz efektywności powiększania zdolności produkcyjnych.
Zdolność produkcyjna
Zdolność produkcyjną ustala się w porządku odpowiadającym etapom procesu technologicznego:
dla poszczególnych stanowisk
dla zespołu stanowisk
dla wydziału
dla zakładu
Organizując zdolność produkcyjną należy:
1.Ustalić wąskie przekroje
2.Należy skompletować potrzebne informacje:
spis maszyn i urządzeń
spis powierzchni produkcyjnych
techniczno-ekonomiczną charakterystykę maszyn i urządzeń
normy pracochłonności produkcji, normy zużycia surowców i materiałów
Okresowy wpływ inwestycji na zdolność produkcyjną
Zdolność produkcyjna
Podstawowy wzór na obliczanie zdolności produkcyjnej pojedynczego stanowiska
Td - dyspozycyjny fundusz czasu (w godz.)
t - czas niezbędny do wytworzenia jednostki wyrobu
Dyspozycyjny fundusz czasu pracy (Td) zależy od charakteru procesu produkcyjnego.
Wyróżniamy stanowiska :
pracy ciągłej
przerywanej
sezonowej
( Td ) przy pracy ciągłej:
Td = TK - Tr
Tk - kalendarzowy fundusz czasu pracy (365 lub 366x 24)
Tr - czas remontu kapitalnego
(Td ) przy pracy przerywanej:
Td = Tk - ( Tw + Tr+ Trb ) o tz
Tw - liczba dni wolnych
Tr - czas remontów kapitalnych
o - liczba zmian
tz - przeciętna długość dnia roboczego
Trb - remonty bieżące i konserwacje
Td przy pracach sezonowych oblicza się jak przy pracy ciągłej lub przerywanej korygując odpowiednio rok kalendarzowy.
Zdolność produkcyjna stanowiska roboczego o specjalizacji technologicznej (kilka operacji jednocześnie )
t1, t2, t3, - jednostkowy czas wykonywania poszczególnych operacji
Zdolność produkcyjna stanowiska roboczego o specjalizacji przedmiotowej:
t - czas niezbędny do wykonania jednostki wyrobu
Zdolność produkcyjna linii potokowej
tz - czas zmiany roboczej (w min.)
tp - czas reglamentowanych przerw (w min.)
th - takt linii potokowej
Zdolność produkcyjna stanowisk o pracy cyklicznej
Qn - ciężar jednostkowego wsadu surowców
Td - dyspozycyjny fundusz czasu pracy w godz.
te - czas trwania jednego cyklu
Ω- współczynnik uzysku gotowej produkcji
Proces technicznego przygotowania produkcji dzieli się na:
przygotowanie konstrukcyjne,
przygotowanie technologiczne,
przygotowanie organizacyjne.
Etapy konstrukcyjnego przygotowania produkcji
Badania wstępne i koncepcyjne - celem badań wstępnych jest sprecyzowanie zadań, które muszą być rozwiązane. Ten etap prac polega na studiowaniu literatury i patentów, ocenie poziomu technicznego w danej dziedzinie; w wyniku badań koncepcyjnych powstaje zasadnicza idea rozwiązania. Może ona być weryfikowana przez prace modelowe i laboratoryjne, a po wyjaśnieniu wątpliwości opracowuje się szczegółowe założenia obejmujące warunki techniczne dla konstrukcji, wymogi dotyczące metod wytwarzania i eksploatacji wyrobu.
Założenia konstrukcyjne - mają one na celu przeprowadzenie wstępnej analizy techniczno - ekonomicznej celowości rozpoczęcia prac nad technologicznym przygotowaniem produkcji danego wyrobu. Oprócz charakterystyki wyrobu zawierają jego podstawowe parametry techniczno - eksploatacyjne, przeznaczenie wyrobu, ciężar, wymiary, rodzaj materiału i wymagania przyszłych użytkowników.
Projektowanie - zawiera podstawowe schematy wyrobu, obliczenia uzasadniające przyjęte parametry oraz techniczno - ekonomiczne uzasadnienie projektu.
Konstruowanie ( projekt wykonawczy)
Prace wykończeniowe i weryfikacyjne - zmierzają one do usunięcia błędów, wprowadzenia usprawnień oraz poprawek i zmian dokumentacji technicznej.
Perspektywiczne przygotowanie konstrukcyjne produkcji
Projekt wykonawczy (techniczny) zawiera zespół dokumentacji konstrukcyjnej obejmującej:
rysunek zestawieniowy wyrobu,
rysunki wykonawcze zespołów i części,
specyfikację zespołów i części z podziałem na:
pochodzące z innych wyrobów,
zakupywane,
normalne.
wykaz rysunków,
warunki techniczne odbioru materiałów, części, całego wyrobu,
obliczenia konstrukcyjne i wytrzymałościowe,
wstępną instrukcję obsługi.
Etapy procesu technologicznego przygotowania produkcji:
Etap I - prace wstępne realizowane w trakcie powstawania koncepcji nowego wyrobu
Mają charakter prac badawczych w zakresie nowych metod wytwarzania wyrobów. Celem tych prac jest ustalenie dla konstruktora realnych granic możliwości wytwarzania oraz opracowanie szkicu koncepcyjnego procesów technologicznych
Etap II - opracowanie technologii dla prototypu
Zawiera ona zwykle uproszczone karty technologiczne obróbki części i zespołów, montażu zespołów i całego prototypu, zestawienia materiałów, pomocy warsztatowych i pracochłonności. Dokumentację uzupełniają instrukcje odbioru jakościowego wykonanych części i zespołów oraz badań prototypu.
Etap III - opracowanie technologii dla produkcji właściwej
Opracowanie koncepcji procesu technologicznego rozpoczyna się od ustalenia przebiegu montażu zespołów i całego wyrobu oraz przeprowadzenia korekty procesów wykonania poszczególnych części z ewentualnymi zmianami konstrukcji dla poprawy ich technologiczności.
Etap IV- wykonanie serii próbnej (informacyjnej)
Celem wykonania serii próbnej jest sprawdzenie prawidłowości opracowania dokumentacji technicznej i całkowite wyeliminowanie błędów i usterek przed uruchomieniem normalnego procesu produkcyjnego wyrobów. Dokonuje się również oceny rozmieszczenia punktów kontroli, prawidłowego doboru pomocy warsztatowych, opracowania norm zużycia materiałów, czas wykonania operacji.
Gospodarka środkami trwałymi
Klasyfikacja środków trwałych
Rozporządzenie Rady Ministrów (Dz. U. Nr 112 poz. 1317) z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) .
"Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT) jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym miedzy innymi do celów ewidencyjnych ustalania stawek amortyzacyjnych oraz badań statystycznych".
W roku 1991 ukazało się zarządzenie nr 51 Prezesa GUS z dnia 17 grudnia 1991 r. w sprawie stosowania Klasyfikacji Rodzajowej Środków Trwałych (Dz. Urz. GUS Nr 21 poz 131)
Definicja środków trwałych
Przez środki trwałe rozumie się składniki majątku trwałego mające postać:
nieruchomości (grunty, budynki i budowle, w tym także będące odrębną własnością lokale)
maszyn, urządzeń
środków transportu
ulepszenia w środkach trwałych
innych, kompletnych, zdatnych do użytku w momencie przyjęcia do użytkowania przedmiotów a także inwentarza żywego o przewidywanym okresie użytkowania dłuższym niż rok, przeznaczone na własne potrzeby jednostki lub oddane do użytkowania na podstawie najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.
Środki trwałe występują w czterech zbiorach:
pierwszy - nieruchomości: grunty, budynki, budowle, obiekty inżynierii lądowej i wodnej
drugi - maszyny, urządzenia techniczne, narzędzia
trzeci - środki transportu
czwarty - inwentarz żywy.
Układy te wykorzystywane są w analizach techniczno - ekonomicznych.
Środki trwałe na pierwszym szczeblu podziału dzielą się na 10 grup
0 - grunty, 1 - budynki i budowle, 2 - obiekty inżynierii lądowej i wodnej,
3 - kotły i maszyny energetyczne,
4 - maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zastosowania,
5 - specjalistyczne maszyny, urządzenia i aparaty, 6 - urządzenia techniczne,
7 - środki transportu, 8 - narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie,
9 - inwentarz żywy.
BADANIE STRUKTURY ŚRODKÓW TRWAŁYCH
Kwantyfikacja zasobów środków trwałych odbywa się przy pomocy mierników:
naturalnych (np. sztuki)
Umownych
wartościowych.
Struktura środków trwałych według wieku.
Struktura według grup rodzajowych.
ZUŻYCIE FIZYCZNE MASZYN I URZĄDZEŃ TECHNICZNYCH
Zużycie fizyczne maszyn i urządzeń polega na wypracowywaniu części i zmęczeniu materiału. Części maszyn są utwardzane powierzchniowo. Początkowe ich zużycie jest niewielkie. W miarę eksploatacji następuje przejście warstwy utwardzonej części do warstwy miększej co powoduje wzrost tempa zużycia. Przyspieszone zużycie wynika z takich czynników jak: naruszenie współosiowości, drgań, wstrząsów, luzów itp.
Cechy i skutki zużycia awaryjnego:
zużycie awaryjne polega na pęknięciu, rozmontowaniu części zespołu, połączone z uszkodzeniem innych części, obudowy itp.
koszty napraw awaryjnych są znacznie wyższe od napraw planowo zapobiegawczych
zużycie awaryjne może wiązać się z wypadkiem i zagrożeniem w środowisku pracy lub nadzorze w odniesieniu do środków transportowych.
TEMAT: ZUŻYCIE EKONOMICZNE ŚRODKÓW TRWAŁYCH (ZEŚT) 1.12.2012
ZEŚT ma charakter niematerialny
ZEŚT powoduje zmniejszenie wartości wymiennej środka trwałego
Zużycie występuje poza środkami trwałymi. Przyczyną tego są:
wzrost wydajności pracy przy produkcji maszyn i urządzeń technicznych,
relatywny spadek cen nabycia środków trwałych,
doskonalenie nowo wytwarzanych środków trwałych,
zmiany procesów technologicznych.
PASZPORTYZACJA ŚRODKÓW TRWAŁYCH (PŚT)
PŚT obejmuje
dowody włączenia do eksploatacji środka trwałego,
dokumentację konstrukcyjną środka trwałego,
parametry możliwości technologicznych środka trwałego,
schematy kinetyczne,
elektryczne,
hydrauliczne,
pneumatyczne,
wykazy części zamiennych,
instrukcja obsługi i konserwacji, wyposażenie środka trwałego,
statystyka wykorzystania środka trwałego,
dokumentacja remontowa.
czas działania,
stopień zaspokojenia potrzeb.
kryterium oszczędności można określić jako kryterium najmniejszego nakładu, np.:
ilość zużytej energii w przeliczeniu na jednostkę produkcji,
wartość zużytych materiałów w przeliczeniu na jednostkę produkcji,
powierzchnia produkcyjna przypadająca na zadanie produkcyjne,
koszt realizacji zadania produkcyjnego,
pracochłonność produkcji,
TEMAT: EFEKTYWNOŚĆ EKSPLOATACJI ŚRODKÓW TRWAŁYCH 15.12.2012
Efektywne wykorzystanie środków trwałych w przedsiębiorstwie wpływa na wzrost jego konkurencyjności. Wykorzystanie maszyn może mieć charakter ekstensywny lub intensywny.
Ekstensywne wykorzystanie maszyn polega na przedłużeniu czasu pracy maszyn przy niezmiennych parametrach ich wykorzystania.
Intensywne wykorzystanie maszyn polega na poprawie wydajności procesu produkcyjnego w jednostce czasu.
Przy badaniu efektywności eksploatacji środków trwałych bierze się pod uwagę dwa kryteria:
kryterium wydajności oznacza uzyskanie najwyższego efektu produkcyjnego, jak np.:
prawdopodobieństwo wykonywania zadania,
liczba wykonanych operacji,
liczba przewiezionych ton ładunku w transporcie,
plony zbóż z jednego ha,
czas działania,
stopień zaspokojenia potrzeb.
kryterium oszczędności można określić jako kryterium najmniejszego nakładu, np.:
ilość zużytej energii w przeliczeniu na jednostkę produkcji,
wartość zużytych materiałów w przeliczeniu na jednostkę produkcji,
powierzchnia produkcyjna przypadająca na zadanie produkcyjne,
koszt realizacji zadania produkcyjnego,
pracochłonność produkcji,
NIEZAWODNOŚĆ OBIEKTÓW TECHNICZNYCH
Niezawodność obiektu - właściwość charakteryzująca zdolność urządzenia do poprawnego wykonywania założonych funkcji w określonym czasie i określonych warunkach eksploatacyjnych.
Zdatność - stan obiektu, w którym ma on zdolność wykonywania wyznaczonych mu funkcji zgodnie z parametrami wyznaczonymi w dokumentacji technicznej.
Uszkodzenie - zdarzenie polegające na utracie przez obiekt zdolności do pracy.
Niesprawność - jako zdarzenie polegające na niekorzystnej zmianie wartości parametru obiektu.
Niezdatność - stan obiektu w którym nie jest on zdolny do spełnienia wyznaczonych mu funkcji zgodnie z wymogiem systemu.
Poprawność działania - właściwość obiektu polegająca na zachowaniu zdolności do pracy w określonym przedziale czasu.
Trwałość - właściwość obiektu polegająca na zachowaniu zdolności do stanu granicznego w ciągu określonego czasu bez wymuszonych przestojów.
SKUTKI POGORSZENIA STANU TECHNICZNEGO MASZYN
wzrost zużycia paliw i energii,
wzrost tarcia i oporu w mechanizmach maszyn,
zwiększenie zużycia smarów i środków czyszczących,
rosną straty w skutek uszkodzeń maszyn,
zmniejsza się wydajność, pogarsza jakość oraz rosną straty z powodu braków
SCHEMAT ORGANIZACYJNY GŁOWNEGO MECHANIKA
Przedstawiony schemat jest typowy dla średniego przedsiębiorstwa. Struktura ta jest zależna od:
- tego czy remonty są wykonywane systemem zleconym czy gospodarczym
- od wielkości przedsiębiorstwa
- sekcji podsekcji i działu gospodarki narodowej
GOSPODARKA MATERIAŁOWA I MAGAZYNOWA
Przedmiot gospodarki materiałowej – na przedmiot gospodarki materiałowej składają się takie zagadnienia:
Gospodarka surowcowa – pozyskanie i uszlachetnienie surowców o odpowiednich parametrach, zapewniających optymalna jakość produkcji
Gospodarka materiałowo – techniczna
Gospodarka energetyczna
Magazynowanie i gospodarka zapasami
Przepływ materiałów na drogach
Dostawca – odbiorca
Magazyn – produkcja
Kontrola zużycia
Efektywność wykorzystania surowców i materiałów
Wyróżniamy koszty:
Materiałowe, obejmujące wartość zużycia materiałów, surowców i usług materiałowych
Materialne – na które składają się koszty materiałowe powiększone o koszty amortyzacji
Strukturę wartości sprzedanego produktu (bez podatku VAT) można przedstawić według wzoru:
S= Ka+ Km+ W + Z
S – cena sprzedaży
Ka – koszty amortyzacji
Km – koszty materiałowe
W – koszty wynagrodzeń z narzutami
Z – zysk
Pozytywne tendencje zmian w strukturze wartości produkcji polega na:
Wzroście udziału kosztów amortyzacji, co stanowi wyraz substytucji pracy żywej pracą uprzedmiotowioną (mechanizacja, automatyzacja i robotyzacja produkcji)
Zmniejszanie się udziału kosztów materiałowych, co świadczy o bardziej efektywnym ich przerobie
Wzroście udziałów wynagrodzeń, co świadczy o większym zaangażowaniu w strukturze wartości wyrobu myśli technicznej i pracochłonności
Wartości udziału zysku, co świadczy o funkcjonalności i jakości
Główne kierunki zmian w gospodarce materiałowej;
Rozwój inżynierii materiałowej – to dziedzina nauki i techniki obejmująca badania wewnętrzne (atomu) struktury materiałów
W ramach tej dyscypliny prowadzi się celowe oddziaływanie na strukturę materiałów w celu uzyskania nowych materiałów o z góry założonych właściwościach
Zdaniem inżynierii materiałowej jest projektowanie nowych materiałów
Zmiany w strukturze wytworzonych materiałów. Zmniejsza się znaczenie surowców, które w XIX wieku odegrały ważną rolę w rozwoju przemysłu jak węgiel, ruda żelaza
Podstawowe pojęcia dotyczące obrotu dobrami:
Surowiec - jest to dobro występujące w naturalnej postaci (węgiel, ruda żelaza, buraki cukrowe)
Materiał – dobro częściowo przetworzone
Wyrób gotowy- efekt pracy, dobro materialne wytworzone w przedsiębiorstwie przeznaczone do sprzedaży
Towar – dobro zakupione w celu sprzedaży
Półfabrykat – dobro częściowo przetworzone przeznaczone do dalszej obróbki
Zakup materiałów i surowców
Zakup (Zp) w dalszym okresie zależy od:
Ilości zużycia w okresie (Zu)
Stanu początkowego (Sp)
Stanu końcowego (Sk)
Zakup określony jest wzorem: Zp= Zu+ Sk – Sp
Przykład:
Zużycie materiału X w roku 1999 wynosił 2.500 kg
Stan początkowy na dzień 1.01.1999 wynosił 500 kg
Przewidywany stan końcowy 400 kg
Zp= 2.500+400-500= 2.400 kg
Zapas jest funkcją czasu – zmniejsza się w drodze zużycia w danym okresie – zwiększa się na skutek dostaw
Zb – zapas bieżący
Zr – zapas rezerwowy
Zm – zapas maksymalny
Nz – norma zapasu
Cd – średni cykl dostaw
Mz – na ile starczy zapasu
Dwie przeciwne tendencje tworzenia zapasów
Maksymalizacja zapasów zapewnia
Ciągłość procesów produkcyjnych
Organizacja większych partii dostaw
Minimalizacja poziomu zapasów prowadzi do:
Zmniejszenia magazynów
Zmniejszenia zorganizowania nakładów finansowych
Kryteria podziału zapasów:
Fazy ruchu okrężnego środków obrotowych
Zapotrzebowanie – zapasy w magazynach
Produkcja w toku
Wyroby gotowe
Środki pieniężne
Europejska klasyfikacja działalności – klasyfikacja wyrobów i usług. Produkty dzielą się na następujące sekcje:
SEKCJA A - produkty rolnictwa, łowiectwa i leśnictwa
SEKCJA B – produktu rybołówstwa i rybactwa
SEKCJA C – produkty górnictwa i kopalnictwa
SEKCJA D – produkty przetwórstwa przemysłowego
SEKCJA E – energia elektryczna, gaz i woda
SEKCJA F – roboty budowlane
INDEKS MATERIAŁOWY - usystematyzowane według jednolitej metody zbiory nomenklatur wyrobów i materiałów (na podstawie ściśle określonych cech podmiotowo-przedmiotowych) i przyporządkowane im jednoznaczne nazwy i symbole cyfrowe oraz dodatkowe cechy i określenia (np. numer rysunku, jednostki miary itp.).
Podział zapasów według gospodarczej przydatności
Zapasy prawidłowe
Zapasy bieżące
Zapasy sezonowe
Zapasy rezerwy
Zapasy nieprawidłowe
Zapasy nadmierne
Zapasy zbędne
Podział zapasów według adresu przeznaczenia w procesie produkcji
Podział zapasów według form zakupu i źródeł dostaw
Podział zapasów według układu kalkulacyjnego
Materiały bezpośrednie
Materiały pośrednie
Klasyfikacja utrzymanych zapasów obejmują:
Koszty środków zaangażowanych w zapasach
Koszty magazynowania zapasów
Płace robotników
Płace pracowników umysłowych
Amortyzacja magazynów
Konserwacje, remonty
Utrzymanie urządzeń technicznych
Ochrona przeciwpożarowa
Ubezpieczenie zapasów
Koszty utrzymania się pasów
Zużycie fizyczne
Powstanie zapasów nieprzydatnych
Koszty sprawowane brakiem materiałów
Koszty materiałów zastępczych
Dostawy interwencyjne
Przestoje produkcyjne
Likwidacja zakłóceń w produkcji
Cele racjonalizacji gospodarki materiałowej
Zmniejszenie zużycia jednostkowego
Zmniejszenie zaangażowanych funduszy własnych lub obcych w zapasach
Obciążenie kosztów magazynowania
Wzory:
Wskaźnik materiałochłonności produkcji
Km – koszty materiałowe
p – wartość produkcji
Wskaźnik wydajności materiałów
Pu – liczba wyrobów które można uzyskać z danej wielkości materiałów
N – ilośc materiałów
Np. – norma zużycia
Wskaźnik materiałochłonności w procesie eksploatacji
Nm – nakłady materiałowe związane z realizacją danej funkcji
Pf – liczba spełnionych funkcji
Normy zużycia materiałów
Cele normowania:
- Planowanie zużycia materiałów
- Kontrola zużycia
Wskaźnik zapasu w dniach
Mz – przeciętny stan zapasu w danym okresie
T – liczba dni w okresie
Z – zużycie materiałów w okresie
Wskaźnik rotacji zapasów
Zadanie
Stan zapasów na początku roku wynosił 5.000. Stan zapasów na końcu roku 3.000. Zużycie materiałów w końcu roku 24.000.
Rodzaje magazynów:
Otwarte
Półotwarte
Zamknięte
Specjalne wysokiego składowania
RYS HISTORYCXNY:
1. Dążenie do kompleksowego ujęcia problematyki:
- teoria lokalizacji
- teoria rozmieszczenia firm
3. Niewolnictwo
- przezwyciężenie warunków
4. Formacja feudalna - czynniki zmian lokalizacji przedsiębiorstwa - manufaktury
- zmiany w technice
- rozwój transportu ulepszenie dróg, budowa kanałów
- zmiana warunków społecznoekonomicznych
- czynniki zbytu
5. Kapitalizm
- gwałtowny rozwój sił wytwórczych
Czynniki wyboru lokalizacji
- postęp w transporcie
- zmiany w przemyśle
TEORIA LOKALIZACJI - ALFRED WEBER - ZAŁOŻENIA KONCEPCJI
1. rozważa się lokalizację pojedynczego przedsiębiorstwa wytwarzającego jeden produkt w określonej ilości
2. Znana jest lokalizacja miejsca konsumpcji i źródeł surowcowych
3. jednolite koszty transportu
4. Stałe techniczne współczynniki produkcji
Teoria Webera opiera się na trzech czynnikach lokalizacji:
1. koszty transportu
2. koszty pracy
3. czynnik aglomeracji
Wyznacznikiem optymalnej lokalizacji jak i celem przedsiębiorstwa jest minimalizacja łącznych kosztów
Czynnik lokalizacji- ściśle określona korzyść występująca wtedy gdy działalność gospodarcza zlokalizowana jest w danej miejscowości.
Nauka o organizacji WYKŁAD: 3.02.2013r.
K = kz • P + Ks
całkowity koszt zmienny,
K – koszty całkowite produkcji w ramach danego wariantu technologicznego
kz - jednostkowy koszt zmienny
P -wielkość produkcji (liczba sztuk)
Ks – całkowity koszt stały,
Koszty zmienne - są to koszty których wielkość uzależniona jest od wielkości produkcji,
Koszty stałe – nie zależą od wielkości produkcji (są stałe w pewnych odcinkach czasu),
Koszt zmienny na jednostkę i koszt stały na jednostkę produktu wszystko całkowicie się zmienia od ilości produktu
Np. jednostkowy koszt stały nagle okazuje się zmienny
$\frac{K_{S}}{P} = \ k_{s}$ /: P
$$\frac{k_{z} \bullet P}{P} = \ k_{z}$$
PAMIETAĆ koszt zmienny jednostkowy jest STAŁY
Koszt jednostkowy:
$$k_{j} = \ k_{z} + \ \frac{K_{s}}{P}$$
$\text{\ \ \ \ \ \ \ }\frac{K_{s}}{P}\ $ <- Jednostkowy koszt stały
Zysk jednostkowy
Zj= Cj -kj
Zj- zysk jednostkowy
Graniczny poziom produkcji – jest to taki poziom produkcji P gdzie koszty K obu wariantów które rozważacie są takie same.
Wyprowadzenie do wzoru: (trzeba obliczyć P)
kz1 • P + Ks1 = kz2 • P + Ks2
kz1 • P − kz2 • P = Ks2 − Ks1 < −wszystko przenioslam na prawa strone
P • (kz1−kz2 ) = Ks2 − Ks1 /:(kz1 − kz2 )
$\text{\ \ \ \ \ \ \ \ }P = \ \frac{K_{s2} - \ K_{s1}}{k_{z1} - k_{z2\ }}$
WZÓR na $\text{GPP} = \ \frac{K_{s2} - \ K_{s1}}{k_{z1} - k_{z2\ }}$
Zadanie 1/8
400 000 = kz1 • 1000 + Ks1 -> Ks1 = 400 000 − kz1 • 1000
460 000 = kz2 • 1200 + Ks2 -> Ks2 = 460 000 − kz2 • 1200
400 000 − kz1 • 1000 = 460 000 − kz2 • 1200
kz1 i kz2 < −koszt jednostkowy zmienny jest STALY czyli sa takie same
− kz • 1000 + kz • 1200 = 460 000 − 400 000
kz(−1000+1200) = 460 000 − 400 000
$$k_{z} = \ \frac{460\ 000 - 400\ 000}{- 1000 + 1200} = 300zl\ (\text{szt})\ $$
Ks= K - kz• P
Zadanie 3/10
Najlepiej obliczyć graniczny poziom produkcji $\text{GPP} = \ \frac{K_{s2} - \ K_{s1}}{k_{z1} - k_{z2\ }}$
Ks1 = ks1 + ks2
Ks2 = ks2 + ks1
$$\text{GPP} = \ \frac{150\ 000 - 200\ 000}{400 - 500} = 500\text{szt}.$$
400 szt | 500szt | 600szt |
---|---|---|
360 000 | ---- | 440 000 |
350 000 | ---- | 450 000 |
K = kz • P + Ks
Ks1 = 400 • 400(szt) + 200000 =360 000
Ks2 = 500 • 400(szt)+150 000= 350 000
Ks1 = 400 • 600(szt) + 200000 = 440 000
Ks2 = 500 • 600(szt)+150 000= 450 000
Odp.: Jeżeli wielkość produkcji nie przekroczy 500 sztuk to należy produkować według wariantu II po przekroczeniu zaś tej ilości korzystnej jest wytwarzać według wariantu I .
Zadanie 2/9
Jednostkowy koszt zmienny
Jednostkowy koszt wyrobu jest to zmienna
$$k_{j} = \ k_{z} + \ \frac{K_{s}}{P}$$
$$k_{j} - \frac{K_{s}}{P} = k_{z}$$
$$\text{wariant}\ 1\ :\ \ \ 500 - \ \frac{200\ 000}{2000} = \ 400$$
$$\text{wariant}\ 2:\ \ \ \ \ \ 575 - \ \frac{150\ 000}{2000} = \ 500$$
Rozdział 4:
Czas trwania cyklu produkcyjnego : 3 przebiegu nie będzie na egzaminie
1 -> 2 -> 3 -> 4
Przebieg szeregowy produkcji polega na tym że jeżeli wyobrazimy sobie stanowiska pracy 1,2,3 i 4 trzeba iść w kolejności. Na stanowisku obrabia się jednocześnie całą partie przekazuje się później całość do drugiego szeregu i następnie do trzeciego itd.
Czas trwania przebiegu szeregowego ( czas pracy x liczba sztuk i tak 4 razy bo są 4 stanowiska pracy i razem się wszystko sumuje).
Przebieg równoległy : pierwsza sztuka nie musi czekać aż się zwolni jakaś poprzednia sztuka ale reszta sztuk zależne są od pierwszej. Pierwsza sztuka bez problemu przechodzi stanowiska.
2,3 i 8 bez tego na egzamin 2 teoria 2 zadania na egzaminie. Teoria z ćwiczeń i wykładów.
Teoria:
koszty utrzymania zapasów,
formy rozrachunku gospodarczego,
spółek długo nie było ale nie wiadomo czy nie będzie,
środki trwałe (umorzenie, amortyzacja, od czego zależy szybkość środków),
proces produkcji, sam proces produkcji,
przygotowywanie procesu produkcji,
gospodarka przestrzenna np. rodzaje surowców ale ze względu na zarządzanie przestrzenne teoria webera, rodzaje otoczenia sensu largo i stricte,