Licznik scyntylacyjny jest półprzewodnikowym detektorem promieniowania jądrowego.

Składa się ze:

• scyntylatora, którym może być ciecz lub ciało stałe

• fotokatody

• fotopowielacza

Cząstki jonizujące wywołują w scyntylatorze zjawisko scyntylacji czyli rozbłysku świetlnego. Następnie fotony tego światła padają na fotokatodę i wybijają z niej fotoelektrony. Taki strumień fotoelektronów następnie jest wzmacniany w fotopowielaczu. Finalnie dociera on do tzw. anody zbiorczej i daje impuls prądu, który z kolei jest przyczyną spadku napięcia na oporze R. Na podstawie amplitudy impulsów napięciowych można wnioskować o energii cząstki deponowanej w liczniku.

Detektory luminescencyjne są detektorami pasywnymi (promieniowanie pochłonięte w substancji czynnej powoduje przeniesienie elektronów w cząsteczkach do stanu metatrwałego. Pod wpływem pewnych czynników, np. ogrzania, elektrony powracają do stanu podstawowego emitując światło o natężeniu proporcjonalnym do pochłoniętej dawki promieniowania)