1.Płyn newtonowski To taki, który zachowuje się zgodnie z hipotezą Newtona – mianowicie, że „wartość siły dT przeciwdziałającej prostopadłemu odkształceniu elementarnego prostopadłościanu wynosi $dT = \mu\frac{\text{dV}}{\text{dy}}$dA gdzie: $\frac{\text{dV}}{\text{dy}}$-grad prędkości; dy –odległość sąsiednich warstw $\tau = \frac{\text{dT}}{\text{dA}} = \mu\frac{\text{dV}}{\text{dy}}\ ;$naprężenia styczne proporcjonalne do współczynnika lepkości	6. Wielkości fizyczne opisujące ciecze: -gęstość $\rho = \frac{m}{V}$ -ciężar właściwy $\gamma = \frac{\rho}{g}$ -ściśliwość: czyli podatność płynu na odkształcenie objętościowe -lepkość: wynik występowania adhezji (przyciągania), współczynnik ten opisuje opór jaki stawia płyn przeciwko odkształceniu	11.Siły działające na powierzchnię Siły powierzchniowe- są to siły oddziaływania wzajemnego między elementami płynu, po obu stronach powierzchni S, lub np. między płynem a ścianą. Np.: -siła ciśnienia -napór cieczy na ścianki zbiornika -tarcie wewnątrz płynu -oddziaływanie między strumieniem płynu i ściankami (np. łopatką wirnika) Siły powierzchniowe występują zawsze, niezależnie od tego czy ciecz lepka czy nie, czy w spoczynku czy ruchu. Siły powierzchniowe styczne – nie występują w cieczach idealnych	16. Kiedy i w jakich warunkach występują siły powierzchniowo styczne Siły powierzchniowe wywołują w danej powierzchni stan naprężen (pole tensorowe). Naprężenia styczne nie występują w cieczach idealnych, oraz dla cieczy rzeczywistych, ciecze te muszą być w ruchu. Powstałe naprężenia można opisać: $$\tau = \frac{\text{dP}}{\text{dA}}$$
2. Równanie N-S a prawo Pascala Równanie N-S ma postać: $$\frac{\text{dV}}{\text{dt}} = F - \frac{1}{\rho}gradp + vv^{2}V + \frac{1}{3}vgrad(divV)$$ Jeżeli założymy , że ciecz jest w spoczynku to wektor prędkości v=0 otrzymamy wówczas równanie hydrostatyki $F = \frac{1}{\rho}grad(p)$ W wielu zagadnieniach technicznych pomija się wpływ sił masowych, np. w hydrostatyce siłowej. Wówczas F=0, co pokazuje, że ciśnienie jest stałe w całej objętości cieczy.	7. Działanie siły naporu na skośną ścianę. Napór na ściankę płaską dowolnie zorientowaną równy jest ciężarowi słupa cieczy, którego podstawą jest dana ściana, a wysokością głębokość zanurzenia geometrycznego środka ciężkości danej ściany: Zc N=ρg∫zdA = ρgZcA Punkt przyłożenia siły naporu – środek naporu wyznaczamy z momentu sił elementarnych Mo=γ∫ArAXn * zdA	12. Równanie ciągłości przepływu Równanie ciągłości przepływu przedstawia równość wydatków objętościowych, masowych lub ciężarowych w obranych przekrojach. Dla jednowymiarowego przepływu płynu doskonałego równanie to ma postać: Q=A1*V1=A2*V2	17. Równanie N-S i jego interpretacja $$\frac{\text{dV}}{\text{dt}} = F - \frac{1}{\rho}gradp + vv^{2}V + \frac{1}{3}vgrad(divV)$$ Równanie Naviera Stoksa to równanie różniczkowe przepływu cieczy newtonowskiej. Ostatni człon odnosi się do przepływu płynów ściśliwych. Dla płynów nieściśliwych divV=0. Równanie N-S jest bilansem sił działających w cieczach rzeczywistych. Dla cieczy idealnych v=0 i wówczas z równania N-S przechodzimy do równania cieczy idealnej. W zapisie wektorowym dla cieczy nieściśliwej równanie to ma postać $$\frac{\text{dV}}{\text{dt}} = F - \frac{1}{\rho}\text{gradp}$$ Jeśli jako v przyjmiemy 0 to mamy równanie hydrostatyki F=$\frac{1}{\rho}\text{gradp}$
3. Zasada zachowania pędu Wychodzimy z II zasady dynamiki Newtona gdzie pęd: P=m*v jest to zmiana ilości pędu w czasie zatem $\frac{\text{dP}}{\text{dt}} = \frac{d(mv)}{\text{dt}} = \sum_{}^{}\text{Fi}$ Po dalszych przekształceniach dojdziemy do wzoru gdzie $\frac{\text{dP}}{\text{dt}} = \rho Q\left( v2 - v1 \right) = F$ ;gdzie F uwzględnia wszystkie siły działające w zjawisku. Zasadę zachowania pędu wykorzystuje się do określania reakcji ścian na przepływ ciecz, reakcje wypływającej cieczy (np. silnik odrzutowy) oraz reakcje cieczy na elementy maszyn przepływowych (np. pompa wirowa)	8. Zasada zachowania pędu Wychodzimy z II zasady dynamiki Newtona gdzie pęd: P=m*v jest to zmiana ilości pędu w czasie zatem $\frac{\text{dP}}{\text{dt}} = \frac{d(mv)}{\text{dt}} = \sum_{}^{}\text{Fi}$ Po dalszych przekształceniach dojdziemy do wzoru gdzie $\frac{\text{dP}}{\text{dt}} = \rho Q\left( v2 - v1 \right) = F$ ;gdzie F uwzględnia wszystkie siły działające w zjawisku. Zasadę zachowania pędu wykorzystuje się do określania reakcji ścian na przepływ ciecz, reakcje wypływającej cieczy (np. silnik odrzutowy) oraz reakcje cieczy na elementy maszyn przepływowych (np. pompa wirowa)	13. . Rozkład sił i prędkości na profilu Podczas ruchu ciała w płynie lepkim, na ciało będzie działać siła o dwóch składowych, prostopadła do wektora prędkości, będzie siłą nośną/wyporu hydrodynamicznego, a druga siłą oporu-która powstaje w wyniku różnicy ciśnień za opływanym ciałem. Oprór stawiany przez ciało określa się wzorem $$Cx = \frac{\text{Px}}{(\frac{\rho v^{2}}{2})S}$$ Celem podczas projektowania jest takie zaprojektowanie profilu, aby składowa nośna była jak największa przy jak najmniejszym oporze.	18. Kryteria stateczności ciał częściowo zanurzonych (statki) G=W jest to warunek równowagi ciał pływających. Jeżeli W>G ciało się wynurza aż do równowagi Jeżeli W<G ciało tonie. Stateczność ciał pływających, jest to zdolność powrotu ciała pływającego do położenia pierwotnego po uprzednim jego wychyleniu z położenia równowagi. Aby była równowaga W i G muszą działać w osi. Zg=Zb – stateczność chwiejna Zg<Zb - ciało stateczne Zg>Zb - ciało niestabilne Punkt meta centryczny Mo=Ro+Zb-Zg Mo>0 ciało stateczne Mo<0 ciało niestateczne Mfi jest to punkt przecięcia się siły wyporu z osią ciała (w poł. Równowagi) punkt ten powinien być powyżej punktu ciężkości Ponieważ G i W podczas wychylenia nie działają w lini pojawia się moment prostujący Mp= w*Mfi*Sc=w*l ;gdzie l – ramie prostujące
4. Opory liniowe w przewodzie osiowo symetrycznym Powstają one w skutek działania m.in. sił tarcia $\frac{1}{\sqrt{\lambda}} = - 2log(\frac{2.5}{\text{Re}\sqrt{\lambda}} + \frac{k}{3,7d}$ gdzie k –chropowatość; λ-wsp strat liniowych	9. Równanie Bernoulliego dla rzeczywistych Równianie B dla rzeczywistego płynu(newtonowskiego) przy uwzględnieniu strat przepływu. $$\frac{{V1}^{2}}{2g} + \frac{p1}{\text{ρg}} + Z1 = \frac{{V2}^{2}}{2g} + \frac{p2}{\text{ρg}} + Z1 + \sum_{}^{}\text{Hstr}$$ Straty lokalne: Hstr=$\zeta\frac{V^{2}}{2g}$ Staty ciągłe: Hstr=$\lambda\frac{l}{d}\frac{V^{2}}{2g}$ Jeżeli lepka ciecz płynie przewodem, to narastają straty przepływowe wynikające z konieczności pokonania sił stycznych. W wyniku czego zaobserwować można spadki energi, które objawiają się spadkami ciśnienia – nie zmienia się pęd przepływającej cieczy.	14. Charakretystyka rurociągów: Szeregowo Rz=R1+R2 Równolegle Rz=$\frac{R1 + R2}{{(\sqrt{R1} + \sqrt{R2})}^{2}}$	19. Równanie Bernoulliego dla idealnej $\frac{V^{2}}{2g} + \frac{p}{\text{ρg}} + Z = const$ Gdzie: $\frac{V^{2}}{2g}$;wysokość prędkości $\frac{p}{\text{ρg}}$;wysokość ciśnienia z- wysokość położenia założenia: -płyn nieściśliwy -przpepływ nie zmienia się w czasie Można zastosować do obliczania np. wypływu płynu przez mały otwór
5. Rozkład sił i prędkości na profilu Podczas ruchu ciała w płynie lepkim, na ciało będzie działać siła o dwóch składowych, prostopadła do wektora prędkości, będzie siłą nośną/wyporu hydrodynamicznego, a druga siłą oporu-która powstaje w wyniku różnicy ciśnień za opływanym ciałem. Oprór stawiany przez ciało określa się wzorem $$Cx = \frac{\text{Px}}{(\frac{\rho v^{2}}{2})S}$$ Celem podczas projektowania jest takie zaprojektowanie profilu, aby składowa nośna była jak największa przy jak najmniejszym oporze.	10. Charakretystyka rurociągów: Szeregowo Rz=R1+R2 Równolegle Rz=$\frac{R1 + R2}{{(\sqrt{R1} + \sqrt{R2})}^{2}}$		20. Wykres Ancony Jest to graficzne przedstawienie przebiegu wysokości: energi rozporządzalnej, ciśnienia. Wysokość energi maleje w kierunku przepływu na wskutek strat energetycznych.