Reguła faz Gibbsa- określa liczbę czynników niezależnych, które można zmieniać, bez powodowania zmian faz. S=n-f+2

Dualizm korpuskularno-falowy – cecha obiektów kwantowych polegająca na przejawianiu, w zależności od sytuacji, właściwości falowych (dyfrakcja, interferencja) lub korpuskularnych (efekt foto elektryczny, pęd).

Zasada nieoznaczoności Heisenberga-nie istnieje możliwość jednoczesnego i dokładnego określenia położenia oraz pędu elektronu w atomie. Im dokładniejszy byłby pomiar położenia elektronu, tym mniej dokładny byłby pomiar pędu i odwrotnie.

Liczby kwantowe: główna(opisuje energię elektronu, a w praktyce oznacza numer jego orbity), poboczna(oznacza wartość bezwzględną orbitalnego momentu pędu),magnetyczna( opisuje rzut orbitalnego momentu pędu na wybraną oś), spinowa(oznacza spin elektronu).

Diamagnetyzm - zjawisko polegające na indukcji w ciele, znajdującym się w zewnętrznym polu magnetycznym pola przeciwnego, osłabiającego działanie zewnętrznego pola. Zjawiska odwrotne do diamagnetyzmu to paramagnetyzm. (srebro,zloto,miedz,cynk)

Paramagnetyzm- zjawisko słabego magnesowania się ciała w zewnętrznym polu magnetycznym o natężeniu H, w kierunku zgodnym z tym polem (przeciwnie niż w przypadku diamagnetyzmu).(alu,magnes)

Ferromagnetyzm-to zespół właściwości magnetycznych ciał krystalicznych będących skutkiem istnienia oddziaływania porządkującego równoległe elementarne momenty magnetyczne w temperaturach mniejszych od temperatury Curie. Jest jedną z najsilniejszych postaci magnetyzmu i jest odpowiedzialny za większość magnetycznych zachowań spotykanych w życiu codziennym.

(zelazo,kobalt,nikiel)

Ferrimagnetyzm-antyferromagnetyzm  nieskompensowany, własność magnetyczna kryształów polegająca na tym, że w temperaturach poniżej temperatury Néela pojawia się antyrównoległe uporządkowanie elementarnych momentów magnetycznych, przy czym, w odróżnieniu od antyferromagnetyzmu momenty te nie kompensują się całkowicie.

Antyferromagnetyzm-w ciałach krystalicznych wykazujących własności antyferromagnetyzmu, w niskich temperaturach (poniżej temperatury Neela), przy braku zewnętrznego pola magnetycznego ustala się struktura magnetyczna polegająca na antyrównoległym uporządkowaniu elementarnych momentów magnetycznych.

Histereza-zjawisko zależności aktualnego stanu układu od stanów w poprzedzających chwilach. Histereza towarzyszy takim procesom, jak zmiany  namagnesowania  ferromagnetyków. Przykładowo histerezę magnetyczną opisuje zamknięta krzywa (pętla) we współrzędnych namagnesowania (I) - pole magnetyczne (H). Ferromagnetyk, po pierwszym osiągnięciu maksymalnego namagnesowania I_s, (w wyniku przyłożonego pola nasycenia H_m), wykazuje ciągle pewne namagnesowanie I_r zwane namagnesowaniem resztkowym, nawet przy zaniku zewnętrznego pola. Namagnesowanie usuwa się przykładając przeciwne pole magnetyczne o natężeniu równym -H_c, zwane polem koercji. Dalszy wzrost natężenia przeciwnego pola doprowadza do ponownego stanu maksymalnego namagnesowania -I_s. Przebieg namagnesowania przy powrocie od pola -H_m do H_m odbywa się po symetrycznej krzywej zamykającej pętle histerezy.
Pole zawarte pomiędzy obiema gałęziami pętli histerezy równe jest pracy wykonanej przez zewnętrzne pole magnetyczne.

Reguła Hunda -liczba niesparowanych elektronów w danej podpowłoce powinna być możliwie jak największa.
Zakaz Pauliego- mówi, że w jednym atomie dwa elektrony muszą różnić się wartością przynajmniej jednej liczby kwantowej (np. w jednym poziomie orbitalnym muszą mieć przeciwną orientację spinu).
Orbitale-miejsca występowania elektronu. Natężenie fal elektronowych w tym obszarze jest największe. Poza tym obszarem natężenie fali elektronowej równa sie 0. Najpierw obsadzane są orbitale o niższej energii.

Gaz elektronowy-są to elektrony oderwane od atomów macierzystych.

Konfiguracja elektronowa pierwiastka – uproszczony opis atomu polegający na rozmieszczeniu elektronów należących do atomów danego pierwiastka na poszczególnych powłokach, podpowłokach i orbitalach. Każdy elektron znajdujący się w atomie opisywany jest przy pomocy zbioru liczb kwantowych.

Spektroskop – przyrząd służący do przeprowadzania zdalnej analizy poprzez badanie widma odpowiadającego określonemu rodzajowi promieniowania (np. promieniowanie świetlne, rentgenowskie, akustyczne).

Elektron walencyjny - elektrony znajdujące się na ostatniej, najbardziej zewnętrznej powłoce atomów, która nazywana jest powłoką walencyjną. Liczba oraz poziomy energetyczne elektronów walencyjnych decydują w dużym stopniu o właściwościach atomów a tym samym i pierwiastków chemicznych.

Zjawisko Camptona- rozpraszanie wysokoenergetycznego promieniowania elektromagnetycznego (gamma lub rentgenowskiego) na słabo związanych elektronach.

Poziom Fermiego- najwyższy poziom energetyczny atomu, znajdującego się w temperaturze zera bezwzględnego, obsadzony przez elektron

Model atomu Bohra: planetarny model atomu, moment pędu elektronu musi przyjmować tylko pewne wartości, elektron może zmieniać orbity, H He+ dobra zgodność modelu z doswiadczeniem-reszta nie.

Konsekwencje zakazu Pauliego: obsadzanie stanów elektronowych według zasady pauliego-struktura elektronowa atomu, sztywność materii, oddziaływanie wymierne, istnienie poziomu Fermiego

Pasmowa teoria przewodnictwa: pasmo walencyjne, pasmo wzbronione, pasmo przewodnictwa

Reguła Matthiessena- oporności elektryczne pochodzące od niezależnych procesów rozpraszania są addytywne.

Prawo Joule'a-Ilość ciepła wydzielanego w czasie przepływu prądu elektrycznego przez przewodnik elektryczny jest wprost proporcjonalna do iloczynu oporu elektrycznego przewodnika, kwadratu natężenia prądu i czasu jego przepływu.

I Prawo Kirchoffa- suma geometryczna natężeń wpływających i wypływających z węzła musi być równa 0.

II prawo Kirchoffa-W zamkniętym obwodzie suma spadków napięć na oporach równa jest sumie sił elektromotorycznych występujących w tym obwodzie

Piezoelektryki- kryształy, w których obserwowane jest zjawisko piezoelektryczne, polegające na pojawieniu się pod wpływem naprężeń mechanicznych ładunków elektrycznych na ich powierzchni.

Piroelektryk - materiał, który ma zdolność generowania siły elektromotorycznej pod wpływem zmian temperatury.

Ferroelektryki-substancje o dużej przenikalności dielektrycznej, wykazujące samoistne, spontaniczne spolaryzowanie domen nawet w nieobecności zewnętrznego pola elektrycznego.

Nadprzewodnictwo – stan materiału polegający na zerowej rezystancji, jest osiągany w niektórych materiałach w niskiej temperaturze.

Efekt Maissnera- zjawisko zaniku pola magnetycznego (wypchnięciu pola magnetycznego) z nadprzewodnika gdy przechodzi w stan nadprzewodzący

Efekt Josephsona-efekt ten polega na tunelowaniu elektronów między dwoma nadprzewodnikami na granicy nadprzewodnik-izolator-nadprzewodnik (tzw. złącze Josephsona). Nadprzewodniki rozdzielone są cienką warstwą wykonaną z izolatora.

Teoria BCS- przewiduje łączenie się fermionów w pewnych warunkach w tak zwane pary Coopera które są Bozonami.

Zastosowanie nadprzewodników: koleje magnetyczne, łożyska nad przewodzące, metrologia, rezonans magnetyczny.

Wiązanie jonowe – rodzaj wiązania chemicznego, którego istotą jest elektrostatyczne oddziaływanie między jonami o różnoimiennych ładunkach.

Wiązanie kowalencyjne – rodzaj wiązania chemicznego. Istotą wiązania kowalencyjnego jest istnienie pary elektronów, które są współdzielone w porównywalnym stopniu przez oba atomy tworzące to wiązanie.

Wiązanie metaliczne-wiązania między atomami metalu, jeśli występują w izolowanej formie , są w zasadzie typowymi wiązaniami kowalencyjnymi, wyróżniają się jednak w stosunku do analogicznych wiązań między niemetalami dwiema istotnymi cechami: 1. ulegają one łatwiejszej polaryzacji pod wpływem np. pola elektrycznego ze względu na to, że ogólnie w metalach elektrony walencyjne są słabiej związane z jądrami atomów niż w niemetalach 2.nawet jeśli formalnie są wiązaniami pojedynczymi, ze względu na występowanie w metalach dużej liczby walencyjnych orbitali d zachodzi zjawisko ich nakładania się, co powoduje że wiązania te nabierają często charakteru częściowo wielokrotnego.

Pierwsza strefa Brillouina-to są wartości wektora falowego k dla których następuje odbicie fali elektronowej od 1 rodziny płaszczyzn sieciowych.

Krystalografia- dział nauki zajmujący sie klasyfikacja i badaniem ciał stałych: geometryczna, strukturalna, fizyczna.

Kryształ- ciało stałe, w którym cząsteczki (kryształy molekularne), atomy (kryształy kowalencyjne) lub jony (kryształy jonowe) są ułożone w uporządkowany schemat powtarzający się we wszystkich trzech wymiarach przestrzennych. W objętości ciała cząsteczki zajmują ściśle określone miejsca, zwane węzłami sieci krystalicznej, i mogą jedynie drgać wokół tych położeń. Każdy kryształ zbudowany jest z wielu powtarzających się tzw. komórek elementarnych. W zależności od jej rodzaju kryształy tworzą różne układy krystalograficzne.

Sieć przestrzenna-schemat przestrzennej struktury kryształu. Sieć przestrzenna zbudowana jest z nieskończenie wielu ściśle i periodycznie ułożonych komórek elementarnych.

Układ krystalograficzny:

(regularny, a = b = c, α = β = γ = 90°)

(tetragonalny, a = b ≠ c, α = β = γ = 90°)

(rombowy, a ≠ b ≠ c, α = β = γ = 90°)

(jednoskośny, a ≠ b ≠ c, α = γ = 90°; β ≠ 90°)

(trójskośny, a ≠ b ≠ c, α, β, γ ≠ 90°)

(trygonalny, a = b ≠ c, α = β = γ =90°)