CE „Siódemka” Gliwice

Kierunek: Technik Logistyk

Semestr: pierwszy

Rok szkolny: 2011/2012

Nazwisko i imię: Sadowska Joanna

Przedmiot: Podstawy Logistyki

Nazwisko wykładowcy: p. Witold Tchórzewski

Praca przejściowa

Temat: Ładunki niebezpieczne ADR, RID, IMDG-Code ADN, JATA/DGR.

Ocena:

Data:

Tematem mojej pracy są „Ładunki niebezpieczne ADR, RID, IMDG-Code ADN, JATA/DGR”. W tej pracy poznamy czym są towary niebezpieczne, typy ładunków niebezpiecznych, co powinno zawierać prawidłowe oznakowanie opakowania zawierającego dany towar oraz pojazd oraz podstawowe regulacje prawne dotyczące przewozu ładunków niebezpiecznych, odpadów przemysłowych oraz ładunków ponadnormatywnych.

Ładunki niebezpieczne to przedmioty i materiały, których przewóz jest zabroniony albo dopuszczony jedynie na warunkach określonych prawem. Materiały niebezpieczne to artykuły lub substancje, których właściwości mogą spowodować zagrożenie dla zdrowia, bezpieczeństwa, mienia lub środowiska i które są wymienione na liście materiałów niebezpiecznych.

• Ładunki niebezpieczne mogą występować w następujących stanach:

- ciekłym,

- stałym,

- gazowym.

Z uwagi na własności chemiczne, fizyczne, biologiczne a także na zagrożenie – materiały niebezpieczne zostały podzielone na klasy materiałów niebezpiecznych, czyli grupy materiałów niebezpiecznych, wydzielonych na podstawie dominującego zagrożenia.

• Nieprawidłowe postępowanie z ładunkami niebezpiecznymi mogą mieć poważne skutki takie jak:

- śmierć,

- zatrucie,

- emisje substancji do środowiska,

- niebezpieczną reakcję.

W przewozie ładunku niebezpiecznych bardzo ważną kwestia jest prawidłowe oznakowanie opakowania zawierającego dany towar oraz pojazd.

• Prawidłowo oznakowana sztuka przesyłki powinna zawierać:

- numer identyfikacji produktu (UN)

- nalepkę ostrzegawczą,

- znakowanie opakowania.

Prawidłowo oznakowana jednostka transportowa powinna być oznakowana dwiema prostokątnymi tablicami odblaskowymi barwy pomarańczowej z przodu i z tyłu pojazdu.

Wszystkie osoby zajmujące się przewozem ładunków niebezpiecznym musza przejść odpowiednie szkolenie które potwierdza znajomość przepisów obowiązujących i obowiązków z nimi związanych.

• Podstawowe regulacje prawne dotyczące transportu ładunków niebezpiecznych:

Transport Drogowy:

Towary niebezpieczne podlegają szczególnym regulacjom, gdy chodzi o ich transport. Regulacje te obejmują również transport paliw płynnych.

Umowa europejska dotycząca międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych zwana jest ADR.

W świetle przepisów ADR opakowanie powinno być takie, aby nie stwarzało zagrożenia w normalnych warunkach przewozu, a także w wypadku niewielkiej awarii.

Transport Kolejowy:

Towary niebezpieczne w transporcie kolejowym, aby mogły być dopuszczone do takiego przewozu muszą spełniać warunki określone w Regulaminie międzynarodowym przewozu koleją towarów niebezpiecznych. Popularnie zwanym RID.

Zabrania się przewozu koleją towarów niebezpiecznych określonych w przepisach Regulaminu RID jako towary niedopuszczone do międzynarodowego przewozu koleją.

Szczegółowe obowiązki uczestników przewozu koleją towarów niebezpiecznych oraz wymagania w stosunku do opakowań, cystern, kontenerów i innych urządzeń mających zastosowanie w przewozie koleją towarów niebezpiecznych określa Regulamin RID.

Transport Morski:

IMDG - Międzynarodowy Morski Kodeks Towarów Niebezpiecznych Na Morzu (skrót: IMDG code) - wykaz ten przedstawia klasyfikację ładunków niebezpiecznych zdefiniowanych przez Międzynarodową Organizację Morza (IMO) w oparciu o prawa międzynarodowe.

• Kodeks ukazuje się w formie 3 tomów.

• Tom pierwszy zawiera część wstępną :

-Podział ładunków niebezpiecznych na klasy;

-Przepisy regulujące konstrukcje pojemników i opakowań ładunków niebezpiecznych, ich oznaczania i opisywania;

-Przepisy regulujące przewóz na statkach (rozmieszczenie, oddzielenie, mocowanie i kontrole ładunku).

• Tom drugi zawiera:

Listę wszystkich niebezpiecznych towarów dopuszczonych do transportu drogą morską. Lista podaje numer substancji niebezpiecznej według norm ONZ, prawidłową nazwę substancji, klasę niebezpieczeństwa oraz wymagania dotyczące pakowania i transportu (odwołując się do wymagań opisanych w tomie pierwszym).

• Dodatek zawiera:

-spis procedur na wypadek pożaru lub rozsypu/rozlewu substancji niebezpiecznej;

-Poradnik pierwszej pomocy w przypadku osób narażonych na kontakt z substancja niebezpieczną (MFAG-Medical First Aid Guide).

-Procedury zgłaszania ładunków niebezpiecznych w systemach kontroli ruchu oraz zgłaszania wypadków z ładunkami niebezpiecznymi.

-Wytyczne w sprawie sztauowania materiałów niebezpiecznych wewnątrz kontenerów.

-Wytyczne w sprawie bezpiecznego użycia pestycydów na statkach.

-Przepisy Międzynarodowego kodeksu bezpiecznego transportu wypalonego paliwa nuklearnego, plutonu i silnie radioaktywnych odpadów na statkach. (IFN Code)

Żegluga Śródlądowa:

Umowa europejska dotycząca międzynarodowego przewozu śródlądowego drogami wodnymi towarów niebezpiecznych. W skrócie używa się nazwy Konwencja ADN.

Transport Lotniczy:

Towary DGR są towarami niebezpiecznymi w transporcie lotniczym. Aby mogły być wysłane samolotem muszą być spełnione odpowiednie wymagania co do ich ilości, typu, opakowania, oznakowania, etykiet, dokumentacji składowania.

Umowa określona przez Międzynarodowe Stowarzyszenie Transportu Powietrznego dotycząca towarów niebezpiecznych. Popularnie nazywamy ją IATA/DGR.

Wśród materiałów niebezpiecznych jest grupa takich, które zostały zakwalifikowane jako zbyt niebezpieczne do przewozu lotniczego. Inne mogą być dopuszczone do takiego transportu jedynie pod warunkiem uzyskania zgody wszystkich państw zaangażowanych w przewóz, kolejne można przewozić tylko w samolotach cargo.

Aby mogły być przewożone frachtem lotniczym, materiały niebezpieczne muszą być zapakowane zgodnie z wymogami IATA. Wymogi te definiują zarówno ilość substancji niebezpiecznej w opakowaniu jednostkowym, jak i – w przypadku części materiałów niebezpiecznych, specjalne opakowania certyfikowane, czyli opakowania ze specyfikacją UN.

Dla przesyłek zawierających materiały niebezpieczne nadawca towaru zobowiązany jest wypełnić i podpisać dokument Shipper’s Declaration For Dangerous Goods.

Biorąc pod uwagę różne zagrożenia, jakie mogą powodować ładunki niebezpieczne, zostały one podzielone na 13 klas. Klasy te zostały wyodrębnione na podstawie zagrożenia dominującego. Klasyfikacja umożliwia między innymi bezpieczny transport danego ładunku oraz dóbr właściwego opakowania, cysterny i pojazdu.