OCHRONA DANYCH OSOBOWYCH W SIECIACH KOMPUTEROWYCH
1.Ochrona danych osobowych w sieciach komputerowych. Zarys problemu:
za każdym razem, gdy otwieramy np. otwieramy rachunek bankowy, rejestrujemy się w serwisie społecznościowym lub rezerwujemy bilet lotniczy w Internecie, nabywamy towary przez sklep internetowy - przekazujemy ważne dane osobowe takie jak nazwisko, adres i numer karty kredytowej;
co dzieje się z tymi danymi?
czy mogą wpaść w niepowołane ręce?
jakie prawa przysługują nam w związku z tym przysługują?
2. Dane osobowe w sieci. Zarys problemu:
obszerny problem ochrony danych osobowych, który od jakiegoś czasu zaczął być ubierany w prawne ramy, nabrał nowego wymiaru w kontekście pojawienia się Internetu oraz oferowanych w sieci form elektronicznego zbierania, przetwarzania i udostępniania danych osobowych oraz przesyłania ich za granicę;
w konsekwencji coraz częściej mówi się o konieczności zapewnienia ochrony i kontroli wykorzystywania danych osobowych przy nowoczesnych możliwościach przepływu informacji;
zauważa się, że dotychczasowe krajowe ustawodawstwa w sprawie ochrony danych osobowych w odniesieniu do nie mogą już być efektywnie zastosowane w sieciach komputerowych o globalnym zasięgu;
3. Dane osobowe w sieciach komputerowych. Zarys problemu:
Nowe zagrożenia w sferze prywatności jednostki.
obawa, że Nasze zachowanie w sieci może być nadzorowane przez inne podmioty, tak dla osiągnięcia celów handlowych, jak i z innych pobudek.
chodzi o zagrożenia związane z:
-programami komputerowymi umożliwiającymi przetwarzanie danych osobowych bez świadomości użytkownika w sposób dla niego niewidoczny- tj. systemami wyszukiwawczymi czy programami umożliwiającymi „mierzenie” korzystania przez użytkowników z określonych adresów, tzw. „cookies”;
-handlem elektronicznym;
4. Spyware - oprogramowanie szpiegujące:
to rodzaj oprogramowania, które umieszczone na komputerze użytkownika w sposób przez niego niedostrzegany umożliwia zbieranie informacji o nim, jego zainteresowaniach, najczęściej odwiedzanych stronach internetowych itp. oraz przekazywanie tych informacji zainteresowanym firmom, przeważnie na potrzeby podjęcia działań marketingowych, które zasypują potem użytkowników spamem reklamowym;
dobrze jednak, jeśli następstwem będzie tylko uciążliwy spam;
-w ostatnim czasie wśród programów szpiegowskich znajdują się również takie, które zdolne są przechwycić sesję użytkownika podczas pracy przeglądarki, tzw. browser hijacking (porywanie przeglądarki) oraz przejąć nadzór nad uruchomionym procesem, np. wykonywaniem operacji bankowej;
oprogramowanie typu spyware najczęściej jest dodatkowym i ukrytym komponentem większego programu;
-modułów spyware nie można usunąć np. poprzez typowe odinstalowanie aplikacji, której instalacja spowodowała ich wprowadzenie do systemu;
-oprogramowanie spyware zmienia często wpisy do rejestru systemu operacyjnego i ustawienia użytkownika;
-potrafi pobierać i uruchamiać pliki ściągnięte z sieci;
ofiarami działań spyware stają się najczęściej osoby, które bezpłatnie pobierają z Internetu potrzebne im aplikacje typu adware i freeware;
-niestety, zapominają one przy tym, że nie ma nic za darmo;
-autorzy programów typu adware i freeware też muszą zarabiać i robią to, współpracując z firmami zbierającymi informacje o naszych zainteresowaniach;
w instalatorze takich aplikacji może być ukryty moduł, który dodaje do systemu komputerowego użytkownika niewielki program zbierający odpowiednie dane;
-program ten, jak już wspomniano, pozostaje często w komputerze użytkownika nawet wtedy, gdy użytkownik usunie aplikację, podczas instalacji której został on wprowadzony;
5. Pliki cookies:
cookies, czyli „ciasteczka”, to niewielkie pliki tekstowe wysyłane przez serwer www i przechowywane lokalnie na komputerze użytkownika przeglądającego strony internetowe;
-właściwością plików cookies jest to, że informacje zawarte w takim pliku może odczytać jedynie serwer, który je utworzył;
mechanizmy generowania plików cookies są stosowane najczęściej w rozbudowanych serwisach internetowych, w tym również w serwisach sklepów internetowych, stron wymagających logowania, stron reklamowych czy też stron służących do przeprowadzania różnego rodzaju sondaży wśród użytkowników Internetu;
w plikach cookies mogą być zapisane bardzo różnorodne informacje, m.in. niepowtarzalny identyfikator konta danego użytkownika w serwisie, dane stacji komputerowej, z której korzysta itp.;
informacje zapisywane w tych plikach przez serwery www mogą być wykorzystywane przez ich administratorów m.in. do monitorowania aktywności użytkowników odwiedzających jego serwisy;
pliki cookies mogą być zapisywane w zasobach komputera użytkownika na trwale lub tymczasowo;
-jeżeli w poleceniu utworzenia pliku nie zostanie określony czas jego istnienia, to plik taki zostanie usunięty po zakończeniu sesji, np. zamknięciu przeglądarki;
pliki bez określonego czasu ich istnienia nazywane są ciasteczkami sesyjnymi;
gdy w plikach cookies zapisywany jest niepowtarzalny identyfikator użytkownika, może on należeć do kategorii danych, na podstawie których możliwe będzie zidentyfikowanie osoby, której on dotyczy;
-wykorzystanie trwałych plików cookies lub podobnych rozwiązań zawierających niepowtarzalny identyfikator użytkownika pozwala na śledzenie użytkownika określonego komputera;
gromadzenie danych na temat zachowań zidentyfikowanej w ten sposób osoby pozwalają na jeszcze większą możliwość skoncentrowania się na jej cechach;
rrwałe pliki cookies, które zawierają niepowtarzalny identyfikator użytkownika komputera, mogą należeć do kategorii danych, na podstawie których można ustalić tożsamość osób i w tym rozumieniu mogą stanowić dane osobowe;
-dlatego podlegają one ochronie wynikającej z przepisów ustawy o ochronie danych osobowych;
6. Handel elektroniczny:
Ustawa z 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną (Dz. U. 144, poz. 1204 z późn. zm.)
Ustawa z dnia 2 marca 2000 r. o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny. (Dz.U. z 2012 r. poz. 1225)
7. Świadczenie usług drogą elektroniczną:
ustawa o świadczeniu usług drogą elektroniczną niewątpliwie ma istotne znaczenie dla problematyki ochrony danych osobowych w sieciach teleinformatycznych;
świadczenie usług drogą elektroniczną – zgodnie z definicją ustawową - jest to wykonanie usługi świadczonej bez jednoczesnej obecności stron (na odległość), poprzez przekaz danych na indywidualne żądanie usługobiorcy, przesyłanej i otrzymywanej za pomocą urządzeń do elektronicznego przetwarzania, włącznie z kompresją cyfrową i przechowywania danych, która jest w całości nadawana, odbierana lub transmitowana za pomocą sieci telekomunikacyjnej w rozumieniu ustawy Prawo telekomunikacyjne z 16 lipca 2004 roku;
chodzi tu o szeroki zakres działań gospodarczych, które mają miejsce on-line (tj. w trybie bezpośredniego dostępu do sieci), w szczególności działania te mogą polegać na sprzedaży towarów on-line, obejmują także usługi dostarczania narzędzi pozwalających wyszukiwać, uzyskiwać dostęp i pobierać dane, usługi polegające na transmisji informacji przez sieć, zapewnieniu dostępu do sieci;
8. Obowiązki usługodawcy:
obowiązki o charakterze informacyjnym - usługodawca powinien podać podstawowe informacje, które pozwolą na jego identyfikację (adresy elektroniczne, imię i nazwisko, miejsce zamieszkania i adres albo nazwę lub firmę oraz siedzibę i adres);
ponadto ma obowiązek poinformować o szczególnych zagrożeniach związanych z korzystaniem z usługi świadczonej drogą elektroniczną, funkcji i celu oprogramowania lub danych niebędących składnikiem treści usługi, wprowadzanych przez usługodawcę do systemu teleinformatycznego, którym posługuje się usługobiorca;
9. Świadczenie usług drogą elektroniczną:
obowiązek zapewnienia odpowiedniego działania systemu teleinformatycznego – dotyczy to obowiązku nieodpłatnego umożliwienia usługobiorcy korzystania z usługi w taki sposób, aby do treści przekazu będącego przedmiotem usługi nie miały dostępu osoby nieuprawnione, a także zapewnienia jednoznacznej identyfikacji stron oraz potwierdzenia faktu złożenia oświadczeń woli i ich treści;
obowiązek opracowania regulaminu świadczonych usług drogą elektroniczną
10. Przesyłanie informacji handlowych:
w omawianej ustawie uregulowano też kwestie związane z przesyłaniem informacji handlowych za pomocą środków komunikacji elektronicznej;
ustawa nakłada obowiązek wyraźnego oznaczenia takich informacji w sposób niebudzący wątpliwości, że są to informacje handlowe;
w ustawie zawarto ogólny zakaz przesyłania niezamówionej informacji handlowej skierowanej do oznaczonego odbiorcy za pomocą środków komunikacji elektronicznej, w szczególności poczty elektronicznej;
informację handlową uważa się za zamówioną, jeżeli odbiorca wyraził zgodę na otrzymywanie takiej informacji, w szczególności udostępnił w tym celu identyfikujący go adres elektroniczny;
poważnym problemem, z którym borykają się użytkownicy sieci Internet, jest otrzymywanie niezamówionych przesyłek (tzw. spam);
-odbieranie i usuwanie tego typu materiałów jest uciążliwe i czasochłonne;
przesyłanie niezamówionej informacji handlowej uważane jest za czyn nieuczciwej konkurencji w rozumieniu przepisów ustawy o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji;
ponadto zgodnie z art. 24 ustawy złamanie zakazu przesyłania niezamówionych informacji handlowych stanowi wykroczenie zagrożone karą grzywny;
ściganie tego wykroczenia następuje na wniosek pokrzywdzonego;
11. Ochrona danych osobowych w związku ze świadczeniem usług drogą
elektroniczną – Dane stałe:
podstawową kategorią danych osobowych, jakie mogą być przetwarzane przez usługodawców w związku ze świadczeniem usług drogą elektroniczną, są dane usługobiorcy, które są niezbędne do nawiązania, ukształtowania treści, zmiany lub rozwiązania stosunku prawnego między nimi;
-z uwagi na fakt, że dane te są utrwalone i przechowywane przez usługodawcę przez czas, w którym świadczone są usługi, dane te określane są jako dane stałe;
należą do nich:
1) nazwisko i imiona usługobiorcy,
2) numer ewidencyjny PESEL lub - gdy ten numer nie został nadany - numer paszportu, dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość,
3) adres zameldowania na pobyt stały,
4) adres do korespondencji, jeżeli jest inny niż adres, o którym mowa w pkt 3,
5) dane służące do weryfikacji podpisu elektronicznego usługobiorcy,
6) adresy elektroniczne usługobiorcy;
zróżnicowany charakter usług, jakie mogą być świadczone drogą elektroniczną, a także fakt, że stale pojawiają się nowe możliwości w tym zakresie, sprawia iż zasób ten może okazać się niewystarczający;
w związku z tym w/w katalog nie jest zamknięty, a art. 18 ust. 2 ustawy o świadczeniu usług drogą elektroniczną przewiduje możliwość rozszerzenia tego zakresu, gdy dla realizacji umów lub dokonania innej czynności prawnej z usługobiorcą niezbędne jest przetwarzanie innych danych;
w celu realizacji umów lub dokonania innej czynności prawnej z usługobiorcą, usługodawca może przetwarzać inne dane niezbędne ze względu na właściwość świadczonej usługi lub sposób jej rozliczenia;
usługodawca zobowiązany jest wyróżnić i oznaczyć spośród danych, jako dane, których podanie jest niezbędne do świadczenia usługi drogą elektroniczną;
12. Ochrona danych osobowych w związku ze świadczeniem usług drogą elektroniczną- dane eksploatacyjne:
kolejną kategorią danych osobowych, których przetwarzanie reguluje omawiana ustawa, są tzw. dane eksploatacyjne, czyli dane charakteryzujące sposób korzystania przez usługodawcę z usługi świadczonej drogą elektroniczną;
do danych eksploatacyjnych (zgodnie z art. 18 ust. 5 ustawy) należą:
1) oznaczenia identyfikujące usługobiorcę nadawane na podstawie danych, o których mowa w ust. 1;
2) oznaczenia identyfikujące zakończenie sieci telekomunikacyjnej lub system teleinformatyczny, z którego korzystał usługobiorca,
3) informacje o rozpoczęciu, zakończeniu oraz zakresie każdorazowego korzystania z usługi świadczonej drogą elektroniczną,
4) informacje o skorzystaniu przez usługobiorcę z usług świadczonych drogą elektroniczną.
cechą charakterystyczną danych eksploatacyjnych jest to, że na ich podstawie możliwe jest śledzenie i ocena aktywności usługobiorcy;
13. Zasady przetwarzania danych osobowych w związku ze świadczeniem usług drogą elektroniczną:
ogólną zasadą przyjętą na gruncie ustawy jest zakaz przetwarzania danych osobowych usługobiorcy po zakończeniu korzystania z usługi świadczonej drogą elektroniczną.
od tego zakazu ustawa przewiduje jednak pewne wyjątki, mogą być przetwarzane te dane, które są:
1) niezbędne do rozliczenia usługi oraz dochodzenia roszczeń z tytułu płatności za korzystanie z usługi,
2) niezbędne do celów reklamy, badania rynku oraz zachowań i preferencji usługobiorców z przeznaczeniem wyników tych badań na potrzeby polepszenia jakości usług świadczonych przez usługodawcę, za zgodą usługobiorcy,
3) niezbędne do wyjaśnienia okoliczności niedozwolonego korzystania z usługi, o którym mowa w art. 21 ust. 1 (korzystanie z usługi niezgodnie z regulaminem lub niezgodnie z przepisami – przetwarzanie danych usługobiorcy w zakresie niezbędnym do ustalenia odpowiedzialności usługobiorcy) ,
4) dopuszczone do przetwarzania na podstawie odrębnych ustaw lub umowy.
np. przepisy ustawy o rachunkowości ;
13. CZY PORTAL SPOŁECZNOŚCIOWY MA PRAWO PRZETWARZAĆ DANE OSOBOWE UŻYTKOWNIKA, KTÓREMU USUNĄŁ KONTO Z POWODU NARUSZANIA REGULAMINU SERWISU? TAK
portal społecznościowy ma prawo przetwarzać dane osobowe po usunięciu konta przez użytkownika w sytuacjach przewidzianych w przepisach ustawy z dnia 18 lipca 2002 r. o świadczeniu usług drogą elektroniczną;
-przewidują one, że jeśli użytkownik korzystał z portalu w sposób niedozwolony, np. niezgodnie z jego regulaminem, wówczas administrator danych po usunięciu konta takiej osoby może przetwarzać jej dane osobowe dla celów dowodowych;
14. Umowy zawierane na odległość:
ustawa o ochronie niektórych praw konsumentów oraz o odpowiedzialności za szkodę wyrządzoną przez produkt niebezpieczny;
15. Pojęcie umowy zawieranej na odległość:
cechy:
wykorzystanie środków porozumiewania się na odległość (np. poprzez wykorzystanie drukowanego lub elektronicznego formularza zamówienia, katalogu, telefonu czy poczty elektronicznej)
brak jednoczesnej obecności obu stron,
umowę zawiera konsument
kontrahentem konsumenta jest przedsiębiorca, który w taki sposób zorganizował swoją działalność;
*posłużenie się telefonem, wizjofonem, telefaksem, pocztą elektroniczną, automatycznym urządzeniem wywołującym lub innym środkiem komunikacji elektronicznej w celu złożenia propozycji zawarcia umowy może nastąpić wyłącznie za uprzednią zgodą konsumenta;
*posłużenie się środkami porozumiewania się na odległość w celu złożenia propozycji zawarcia umowy nie może odbywać się na koszt konsumenta ;
16. Czy można zwrócić towar zakupiony w drodze umowy zawartej na odległość? TAK
tak, ponieważ kupując produkt poprzez środki porozumiewania się na odległość, nie mamy możliwości zobaczenia produktu w rzeczywistości ani upewnienia się, co do charakteru usług przed zawarciem umowy;
po dostawie produktu, może okazać się, że egzemplarz prezentowany na stronie internetowej sprawiał wrażenie lepszej jakości produktu lub innej kolorystyki;
w przeciwieństwie do tradycyjnej sprzedaży, gdzie nie przysługuje nam prawo do zwrotu dobrego towaru, tutaj zwraca się produkt wolny od wad;
17. W jaki sposób można odstąpić od umowy zawartej na odległość?
konsument, który zawarł umowę na odległość ma prawo do odstąpienia od umowy bez podania przyczyny;
odstąpienie od umowy jest ograniczone w czasie i przysługuje jedynie przez 10 dni.
termin ten liczy się od dnia wydania rzeczy, a gdy umowa dotyczy świadczenia usługi – od dnia jej zawarcia;
do zachowania tego terminu wystarczy wysłanie oświadczenia przed jego upływem;
przedsiębiorca – zawierający umowę na odległość - ma obowiązek poinformować konsumenta na piśmie o prawie do odstąpienia od umowy w ciągu 10 dni!!!!
18. Co w sytuacji, gdy przedsiębiorca nie poinformuje konsumenta o możliwość odstąpienia od umowy w ciągu 10 dni?
jeśli przedsiębiorca tego nie uczyni (konsument nie otrzyma pisemnego potwierdzenia takiej informacji), to termin na odstąpienie od umowy wydłuża się do trzech miesięcy;
termin do odstąpienia od umowy bez podania przyczyn wydłuża się do trzech miesięcy także w przypadku, gdy przedsiębiorca co prawda poinformuje (na stronie internetowej lub w rozmowie telefonicznej) o prawie do odstąpienia od umowy bez podania przyczyn w ciągu 10 dni, ale nie dostarczy konsumentowi tej informacji na piśmie;
19. Czy można odstąpić w ustawowym terminie 10 dni od umowy kupna towaru z licytacji na portalu aukcyjnym (np. Allegro)?
Prawo do odstąpienia w ciągu 10 dni od umowy kupna towaru uzależnione jest od dwóch warunków:
po pierwsze – sprzedający musi być przedsiębiorcą, a kupujący konsumentem;
-pierwszy warunek wynika z definicji umowy zawieranej na odległość, która tak właśnie precyzuje obie strony transakcji;
-jeśli stronami są dwie osoby fizyczne, które nie prowadzą działalności gospodarczej, albo dwaj przedsiębiorcy bądź przedsiębiorca kupuje coś od zwykłego Kowalskiego, to umowy te nie są traktowane – w rozumieniu ustawy – jako zawierane na odległość;
po drugie – zakup nie został dokonany w drodze licytacji, kto zapłaci więcej, ale poprzez np. opcję „kup teraz”;
- drugi warunek – brak licytacji – wynika z art. 16 ust. 1 pkt 10 ustawy. Przepis ten przewiduje, że regulacji dotyczących umów na odległość nie stosuje się do sprzedaży z licytacji;
jeśli któryś z tych dwóch warunków nie jest spełniony, to ustawowe prawo do odstąpienia od umowy w terminie 10 dni nie obowiązuje;
brak spełnienia któregokolwiek z ustawowych warunków nie wyklucza możliwości, że sprzedawca dobrowolnie zobowiąże się, że będzie honorował odstąpienie konsumenta od umowy;
-wszystko wtedy zależy od umowy pomiędzy stronami;
ponadto przepisów o umowach zawieranych na odległość nie stosuje się także do umów: z wykorzystaniem automatów sprzedających;
-z wykorzystaniem innych automatów umieszczonych w miejscach prowadzenia handlu; zawartych z operatorami telekomunikacji przy wykorzystaniu publicznych automatów telefonicznych; dotyczących nieruchomości, z wyjątkiem najmu;
20. Czy przedsiębiorca może żądać zapłaty odpowiedniej sumy pieniężnej (odstępnego) za skorzystanie przez konsumenta z prawa odstąpienia od umowy?
prawo do odstąpienia od umowy na odległość w terminie 10 dni bez podania przyczyn nie może być uzależnione od zapłaty jakiegokolwiek odstępnego ani kary finansowej;
nie jest dopuszczalne zastrzeżenie, że konsumentowi wolno odstąpić od umowy za zapłatą oznaczonej sumy (odstępne);
nie oznacza to, że odstąpienie od umowy w ogóle nic nie kosztuje;
w razie odstąpienia od umowy uważana jest ona za niezawartą, a konsument jest zwolniony ze wszelkich zobowiązań;
musi jednak ponieść koszt zwrotnej przesyłki towaru (tak wynika z wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 15 kwietnia 2010 r., sygn. C-511/08). Z drugiej strony zwrot pieniędzy za towar powinien nastąpić niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 14 dni;
UNIJNA REFORMA PRZEPISÓW W ZAKRESIE OCHRONY DANYCH OSOBOWYCH
1.Unijna reforma przepisów w zakresie ochrony danych osobowych:
komisja Europejska zaproponowała przeprowadzenie gruntownego przeglądu ram prawnych UE dotyczących ochrony danych osobowych;
-propozycja ma na celu wzmocnienie praw jednostki i sprostanie wyzwaniom związanym z globalizacją i nowymi technologiami;
-uzasadniając konieczność wprowadzenia nowych regulacji prawnych w tym zakresie wiceprzewodnicząca KE Viviane Reding, komisarz UE ds. sprawiedliwości powiedziała:
„17 lat temu z internetu korzystało mniej iż 1% Europejczyków. Dziś w ułamku sekundy ogromne ilości danych osobowych są przesyłane i wymieniane między kontynentami i na całym świecie. Ochrona danych osobowych stanowi prawo podstawowe wszystkich Europejczyków, ale obywatele nie zawsze mają poczucie pełnej kontroli nad swoimi danymi. Moje propozycje pomogą w budowaniu zaufania do usług internetowych, ponieważ ludzie będą lepiej poinformowani o swoich prawach i będą mieli lepszą kontrolę nad swoimi danymi. Reforma pozwoli to osiągnąć ułatwiając jednocześnie życie przedsiębiorcom i ograniczając ich koszty. Silne, jasne i jednolite ramy prawne na szczeblu UE pomogą uwolnić potencjał jednolitego rynku cyfrowego i będą sprzyjać wzrostowi gospodarczemu, innowacjom i tworzeniu miejsc pracy.”
2.Główne założenia reformy odnoszą się do:
jeden zestaw przepisów dotyczących ochrony danych osobowych obowiązujący w całej UE;
osoby fizyczne uzyskają łatwiejszy dostęp do własnych danych i będą mogły łatwiej przekazywać swoje dane osobowe od jednego usługodawcy do drugiego (prawo do przenoszenia danych);
-poprawi to konkurencję między usługodawcami;
„prawo do bycia zapomnianym” pomoże ludziom lepiej zarządzać ryzykiem związanym z ochroną danych w internecie: osoby fizyczne będą miały możliwość usunięcia swoich danych jeżeli nie będzie istnieć uzasadniona podstawa do ich zachowania;
unijne przepisy muszą obowiązywać w przypadku gdy dane osobowe są przetwarzane za granicą przez przedsiębiorstwa prowadzące działalność na rynku UE i oferujące swoje usługi obywatelom UE;
niezależne krajowe organy nadzorujące ochronę danych zostaną wzmocnione, aby mogły lepiej egzekwować unijne przepisy na terytorium kraju;
-zostaną one upoważnione do nakładania kar na przedsiębiorstwa naruszające unijne przepisy o ochronie danych
-kary te mogą sięgnąć 1 mln EUR lub 2% łącznych rocznych obrotów przedsiębiorstwa;
3. „Prawo do bycia zapomnianym”:
chodzi o to, czy mamy prawo usunąć z sieci rzeczy, które nas dotyczą; zamieszczone przez nas samych – być może dawno temu, ale również te puszczone w obieg przez innych i wprawiające nas w zakłopotanie?
UE chce np. by serwisy internetowe, w których internauci umieszczają dane o sobie były odpowiedzialne za skasowanie ich nie tylko u siebie, ale również kopii w innych miejscach;
oczywiście nie podaje żadnych metod, jak to zrealizować w praktyce;
GIODO uważa zaś, że rozwiązać to można by było tylko przez dołączanie do danych (np. zdjęć) śledzących ciasteczek, ale tego z kolei zakazuje prawo telekomunikacyjne UE;
generalnie, GIODO zgadza się z tym, że obywatele powinni mieć prawo do bycia zapomnianymi;
-objaśnia ten mechanizm prawny następująco: „jest to prawo do tego, żeby pewne informacje, w tym informacje niepozytywne na nasz temat, nawet jeżeli są prawdziwe, zostały po pewnym czasie zapomniane przez społeczeństwo”;
tak jest np. w wypadku młodych ludzi, którzy życzyliby sobie, by ich zdjęcia z „szalonych” imprez nie rzucały się później cieniem na całe życie;
-jednak realizacja tego w praktyce nie jest łatwa – właśnie ze względu na to, że informacje we współczesnym świecie nie znają granic;
przykładem tego może być znana historia brutalnego zabójstwa (młotkiem!) niemieckiego aktora Waltera Sedlmayra
-sprawcy tego czynu, Wolfgang Werlé i Manfred Lauber uzyskali po odbyciu kary takie właśnie prawo do bycia zapomnianymi;
-ich prawnicy przekonali niemiecki sąd, że dostępność nazwisk zabójców w Sieci, w kontekście tej sprawy, uniemożliwia im powrót do społeczeństwa – i tak niemieckojęzyczna Wikipedia została ocenzurowana ;
-jednak to co zadziałało w Niemczech, już poza Niemcami nie było skuteczne – anglojęzyczna Wikipedia zachowała nazwiska Werlego i Lebera, podobnie też pisano o nich z nazwiska w New York Timesie, a wszelkie próby powstrzymania tego okazały się nieskuteczne;
pozostaje pytanie czy rozwiązania unijne będą mogły skutecznie realizować prawo do bycia zapomniany? Co w sytuacji, gdy niewygodne dla kogoś dane zostaną przeniesione do rosyjskiej, chińskiej czy amerykańskiej strefy, gdzie nie działa już ustawodawstwo unijne?
według przeprowadzonego 03.2011 przez gazeta.praca badania „kandydat i firma w sieci” 40% pracodawców weryfikuje kandydatów za pomocą mediów społecznych, a 54% z nich wykorzystuje w tym celu Facebook.