Kierunek: Zarządzanie i Inżynieria produkcji

Studia stacjonarne II stopnia

Praca pisemna z przedmiotu:

Organizacja systemów produkcyjnych

Temat :

Metody sterowania produkcją

Imię i nazwisko:

Piotr Jakóbik, Jakub Butor

Prowadzący projekt inżynierski:

Dr inż. Anna Wiktor

Kraków, rok akademicki 2015/2016

Wprowadzenie

Fundamentalnym procesem każdego systemu zarządzania produkcją jest planowanie.

Rozróżniamy następujące rodzaje planów:

Plany strategiczne - obejmują cele długodystansowe, główne przedsiębiorstwa

Plany taktyczne - określają sposoby wcielania w życie planów strategicznych,

Plany operacyjne - określają sposoby wcielania w życie; jest instrumentem realizacji celów ustalonych przez plan operacyjny.

Sterowanie przepływem produkcji obejmuje działania odległego i bliskiego przedziału czasu, planu zbytu wyrobów finalnych i wynikających z tego planów produkcji wyrobów oraz ustalenia zapotrzebowania na materiały, co przedstawia poniższy schemat.

Rysunek . Ogólny schemat prostego układu sterowania przepływem produkcji

Metody międzykomórkowego sterowania przepływem produkcji

Sterowanie międzykomórkowe polega na:

planowanie zadań dla podstawowych komórek przedsiębiorstwa wynikających z planu produkcji przedsiębiorstwa,

ustaleniu dostarczania i odbioru surowców i uruchomienia produkcji dla tych komórek,

kontrola i bieżące korygowanie błędów na linii produkcyjnej.

Metoda sterowania według taktu produkcji

Metoda ta może być stosowana w przypadku linii potokowych. Podstawowym normatywem jest tu takt produkcji i wydajność jednostkowa .

Oznaczając

- liczbę planowanych do wykonania sztuk elementów,

- czas pracy linii potokowej

możemy zapisać:

W metodzie sterowania według taktu produkcji polega na:

1. ustalanie zbytu produkcji zakończonej dla danego okresu,

2. ustalenia buforu zapasu cyklicznego dla produkcji,

3. proces kontroli wyrobów gotowych,

4. kontroli liczby braków powstających w czasie produkcji,

5. kontroli ustalonego buforu zapasu cyklicznego dla produkcji,

6. ustalenie odpowiedniej dostawy dla produkcji,

7. ustaleniu planu produkcji dla rozpoczęcia procesu ,

8. sprawdzenie wyników produkcji na koniec okresu planistycznego.

Metoda sterowania według okresu powtarzalności produkcji

Metodę tę stosuje się w przedsiębiorstwach w których występuje podział na partie produkcyjne charakteryzujące się produkcją powtarzalną. Wymaga opracowania oraz przestrzegania harmonogramu. W harmonogramie zawarte są informacje na temat stanowisk, kolejności wykonywania zadań oraz czasu ich wykonania.

Sterowanie sprowadza się do:

1. ustalenia planu, zbytu wyrobów gotowych dla jednego lub więcej cykli,

2. ustalenia buforu zapasów cyklicznych,

3. okresowej kontroli wielkości zbytu produkcji zakończonej,

4. systematycznej kontroli wielkości zapasów cyklicznych,

5. okresowej kontroli wielkości braków powstających w procesie produkcji,

6. stworzenie planów startu produkcji,

7. okresowego sprawdzenia produkcji.

Metoda sterowania według programu i zapasów

Metoda jest stosowana wówczas, gdy:

• współpraca między komórkami nie może być zsynchronizowana,

• brak możliwości zsynchronizowania procesu produkcyjnego w jednej fazie technologicznej.

„W takich przypadkach powstaje wydzielona jednostka planistyczno ewidencyjna, magazyn międzykomórkowy, który łączy przepływ między dwoma współpracującymi komórkami. Podstawowym normatywem w tej metodzie jest zapas wewnątrzkomórkowy. Podstawą do ustalania planów spływu produkcji dla współpracujących komórek jest plan produkcji wyrobów finalnych.”
(M. Brzeziński, 2002)

Ogólna zależność na obliczenie planu spływu produkcji określonej komórki ma postać następująca:

,

gdzie:

- liczba elementów w planie spływu komórki dostarczającej elementy na dany okres planistyczny,

- liczba elementów w planie spływu produkcji komórki odbierającej elementy w tym samym okresie planistycznym,

- normatyw zapasu wewnątrzkomórkowego cyklicznego w komórce (i+1),

- aktualny stan zapasu wewnątrzkomórkowego cyklicznego w komórce (i+1) z ewentualnym uwzględnieniem stanu zaawansowania otwartych zleceń produkcyjnych kończonych w danym okresie planistycznym.

Sterowanie według programu i zapasów polega na:

1. ustalenie planów zbytu produkcji zakończonej dla każdej komórki produkcyjnej w danym okresie,

2. ustalenie stałego buforu zapasów cyklicznych dla komórkach produkcyjnych,

3. ustalenie stałych zapasów międzykomórkowych,

4. kontroli wielkości zbytu produkcji zakończonej;

5. kontroli ilości braków powstających w procesie produkcji;

6. kontrolowaniu stanu magazynowego zapasów cyklicznych w komórkach produkcyjnych,

7. określenie planów startu produkcji w komórkach produkcyjnych w danym okresie,

8. podsumowanie produkcji na koniec okresu.

Metoda sterowania według stanów maksimum-minimum zapasów magazynowych

„Metoda jest stosowana w przypadkach, gdy zapotrzebowanie na elementy jest w miarę regularne w kolejnych okresach planistycznych. Pod koniec ustalonego okresu planistycznego dokonuje się kontroli stanu magazynowego elementów i wystawia się zamówienie, które jest podstawą uruchomienia zlecenia produkcyjnego. Liczba elementów zalecana do produkcji stanowi różnicę między stanem maksymalnym (który jest normatywem) a aktualnym pod koniec okresu planistycznego, z uwzględnieniem zapotrzebowania na elementy zużywane w trakcie cyklu dostawy.” (M. Brzeziński, 2002)

Jest obliczana według zależności:

gdzie:

- liczba zamawianych elementów

- maksymalny stan zapasu elementów (normatyw)

- aktualny stan zapasu elementów w momencie dokonywania kontroli stanu pod koniec okresu planistycznego

- zapotrzebowanie na elementy w jednostce czasu (np. dzienne)

- cykl dostawy (przedział czasu do momentu złożenia zamówienia do momentu dokonania dostawy).

Sterowanie według metody maksimum-minimum zapasów magazynowych polega na:

1. ustalenia stałych wartości maksimum i minimum zapasów magazynowych,

2. ustalenia stałych terminów kontroli stanów magazynowych i dostaw,

3. sprawdzanie stanów magazynowych w czasie wysyłania zamówień,

4. uruchomienia i nadzorowania przebiegu produkcji w trybie normalnym lub na podstawie zawiadomienia w trybie awaryjnym,

5. ewidencjonowanie przebiegu produkcji elementów partii produkcyjnej

6. podsumowanie produkcji.

Metoda sterowania według stanu zamówieniowego zapasów magazynowych

"Metoda jest stosowana w przypadkach nieregularnego zapotrzebowania na elementy. Decyzja o uruchomieniu produkcji partii produkcyjnej elementów (o stałej wielkości) nie zależy od bieżącego planu produkcji wyrobów finalnych, lecz od osiągnięcia określonego stanu (tzw. punktu zamówionego) zapasu elementów w magazynie. Każdorazowe wydanie elementu z magazynu jest połączone z kontrolą poziomu jego zapasu w magazynie." (M. Brzeziński, 2002)

Stan zamówieniowy jest to liczba elementów potrzebna na pokrycie zapotrzebowania od momentu złożenia zamówienia na dostawę partii elementów do momentu jej dostawy, z uwzględnieniem zapasu minimalnego zwanego zapasem interwencyjnym.

,

gdzie

Z_S- stan zamówieniowy,

Sterowanie według stanu zamówionego zapasów magazynowych polega na:

1. ustalenia odpowiednich stanów magazynowych,

2. ustalenia stałych dla stanu zamówionego,

3. bieżące kontrolowanie stanu magazynów przy każdorazowym wydaniu elementów,

4. wysyłania zamówień w przypadku osiągnięcia odpowiednich stanów zapasów,

5. nadzorowania i startowania przebiegu produkcji partii produkcyjnej w trybie normalnym lub na podstawie informacji o stanu interwencyjnego, w trybie awaryjnym,

6. ewidencjonowanie przebiegu produkcji,

7. podsumowanie produkcji.

Metoda sterowania według wyprzedzeń

Metoda jest stosowana często w odniesieniu do produkcji jednostkowej i małoseryjnej wyrobów o niewielkiej złożoności i małym koszcie własnym w komórkach o niskim poziomie organizacji i realizacji procesów produkcyjnych.

Ideę tej metody można przedstawić w formie zapisu:

gdzie:

-zbiór elementów do wykonania w komórce odbiorcy w i-tym okresie planistycznym.

Sterowanie według wyprzedzeń jest następujące:

1. ustalenia planu zbytu produkcji zakończonej dla poszczególnych komórek produkcyjnych w danym okresie,

2. ustalenia przebiegu produkcji i zbilansowania zadań ze zdolnością produkcyjną wzajemnie zamiennych grup stanowisk roboczych,

3. bieżącej kontroli przepływu produkcji i natychmiastowego usuwania wszelkich niezgodności.

Metoda sterowania według cyklu produkcyjnego

"Metoda jest stosowana w produkcji jednostkowej i małoseryjnej w odniesieniu do wyrobów złożonych o długich cyklach produkcyjnych. Szczególnie trudnym w niej jest zbilansowanie planowych zadań produkcyjnych ze zdolnością produkcyjną grup stanowisk wzajemnie zamiennych. Obciążenia stanowisk roboczych i ich bilansowania ze zdolnością produkcyjną dokonuje się na podstawie stanowisko chłonności poszczególnych operacji i ich rozmieszczania w okresach cyklu produkcyjnego." (M. Brzeziński, 2002)

Sterowanie według cyklu produkcyjnego jest następujące :

1. ustalenie planu zaopatrzenia produkcji,

2. ustalenie okresowego planu produkcji uruchamianej,

3. ustalenie przepływu w produkcji i zbilansowania planowych zadań z dysponowanym funduszem czasu grup stanowisk wzajemnie zamiennych,

4. kontroli w czasie rzeczywistym produkcji i natychmiastowego usuwania wszelkich nieścisłości.

Metody wewnątrzkomórkowego sterowania przepływem produkcji

„Sterowanie wewnątrzkomórkowe obejmuje pracę związane z wyznaczaniem i kontrola realizacji zadań produkcyjnych dla podstawowych komórek produkcyjnych. Specyfika polega na przygotowaniu i kontroli gotowości środków służących wykonaniu zadania.” (M. Brzeziński, 2002)

Głównymi celami wewnątrzkomórkowego sterowania przepływem produkcji są:

1. zakończenie procesu produkcji w zaplanowanym czasie,

2. ograniczenie do minimum cykli produkcyjnych wyrobów,

3. skrócenie do minimum czasów przygotowawczo-zakończeniowych.

Sterowanie przepływem produkcji w liniach potokowych zmiennych

Główne cechy tej metody:

1. Linia potokowa zmienna jest przystosowana do kolejnej obróbki kilku rożnych, lecz technologicznie podobnych przedmiotów,

2. Praca na linii odbywa się partiami produkcyjnymi,

3. Po obróbce partii produkcyjnej jednego przedmiotu następuje najczęściej przezbrojenie linii i obrabiana jest następnie partia produkcyjna innego przedmiotu, a po jej zakończeniu wraca do obróbki drugiej partii produkcyjnej pierwszego,

4. Okres między rozpoczęciem obróbki dwóch kolejnych partii tego samego przedmiotu nazywamy okresem powtarzalności,

5. Sterowanie przepływem produkcji w linii potokowej zmiennej odbywa się za pomocą wzorcowego harmonogramu pracy linii i sprowadza się przede wszystkim do przestrzegania terminów uruchomienia i zakończenia produkcji poszczególnych partii przedmiotów zgodnie z harmonogramem wzorcowym pracy linii,

6. Obliczenie zapasu cyklicznego odbywa się dla każdej partii produkcyjnej podobnie, jak w liniach stałych zsynchronizowanych lub niezsynchronizowanych.

Sterowanie przepływem produkcji w gniazdach przedmiotowych o produkcji powtarzalnej

„Podstawą sterowania przepływem produkcji w tym przypadku są wzorcowe harmonogramy obciążeń stanowisk. Harmonogram wzorcowy opracowuje się dla gniazd mało przedmiotowych, w których produkcja jest ustabilizowana i powtarzalna (ustalona wielkość i asortyment produkcji). Harmonogram wzorcowy powinien być wykonany przed uruchomieniem produkcji dla dłuższego przedziału czasu, np. na rok. Musi on podlegać aktualizacji w przypadku zmiany asortymentu, liczby produkowanych przedmiotów, zmiany procesów technologicznych (kolejności operacji, wielkości czasów wykonania operacji itp.).” (M. Brzeziński, 2002)