fizjoterapia seminarium

SAUNA

Sauna sucha (sauna fińska), to sauna o względnie niskiej wilgotności powietrza. Temperatura dochodzi w niej do 75-110 °C.

Sauna parowa (łaźnia rzymska) to sauna o wilgotności dochodzącej do 100% lecz niższej temperaturze: 40-50 °C.

Zasady korzystania z sauny:

Wskazania:

Przeciwwskazania:

- ostre i przewlekłe choroby zakaźne,

PARAFINOTERAPIA

Parafinoterapia to leczenie przy pomocy parafiny. Charakterystyczną cechą parafiny jest duża pojemność cieplna i małe przewodnictwo, co pozwala na długie utrzymywanie wyższej temperatury. Parafina ma konsystencję plastyczną i łatwo dopasowuje się do kształtów ciała.

W czasie stosowania okładów parafinowych ciepło przenika głęboko do tkanek, podwyższając w znacznym stopniu ich temperaturę. W miarę oddawania ciepła parafina zmniejsza swoją objętość, co w rezultacie daje efekt wywierania ucisku na rozgrzane tkanki. Parafinoterapia działa przeciwbólowo, zmniejsza napięcie mięśniowe oraz rozszerza naczynia krwionośne, co wpływa na usuwanie z tkanek toksycznych produktów procesu zapalnego .

PRZYGOTOWANIE DO ZABIEGU:

-Część ciała poddawana zabiegowi musi być obnażona, umyta, osuszona i zdezynfekowana,

-Owłosienie można pokryć cienką warstwą wazeliny lub jeśli to możliwe usunąć owłosienie,

-Skóra musi być zdrowa bez uszkodzeń , wyprysków, owrzodzeń,

-Pozycja pacjenta w siadzie lub w pozycji leżącej,

-Przed zabiegiem należy sprawdzić czy pacjent nie cierpi na zaburzenia czucia

WSKAZANIA:

-przykurcze stawów; -blizny;

-zrosty pooperacyjne;

-urazy więzadeł i torebek stawowych (nie wcześniej niż 2 tygodnie po urazie); -niektóre porażenie nerwów obwodowych; -schorzenia stawów o różnej etiologii;

-zmiany zwyrodnieniowe i zniekształcające w stawach (bez odwapnień);

-RZS i ZZSK;

-wysiękowe zapalenie opłucnej i dychawica oskrzelowa;

-jako przygotowanie do ćwiczeń.

PRZECIWSKAZANIA:

-odwapnienia – osteoporoza; -czynna gruźlica;

-ubytki i owrzodzenia skóry, wypryski; -ostre stany chorobowe; -świeże blizny;

-zespół Sudecka;

-obrzęki i zaburzenia czucia

-choroby serca

-choroby naczyń krwionośnych

-na części ciała, które bezpośrednio przed zabiegiem były wychłodzone oraz na wilgotną skórę, aby nie spowodować oparzenia.

- hemofilia,

- miażdżyca,

- nadciśnienie tętnicze,

- choroby nowotworowe,

- żylaki,

- zmiany troficzne skóry,

- świeże wynaczynienia,

KRIOTERAPIA

Rodzaje:

- miejscowa -> obniżenie temp skóry i tkanek leżących głębiej,

- ogólna -> oziębienie całego ustroju

Od czego zależy intensywność krioterapii?

Działanie lecznicze krioterapii:

- przeciwbólowe,

- przeciwzapalne,

- przeciwobrzękowe,

- zmniejszenie napięcia mięśni.

WSKAZANIA DO KRIOTERAPII MIEJSCOWEJ:

WSKAZANIA DO KRIOTERAPII OGÓLNEJ:

PRZECIWWSKAZANIA DO KRIOTERAPII MIEJSCOWEJ:

Zabiegi krioterapii: miejscowe (okłady, zawijania, przy użyciu ciekłego azotu-nadmuch schłodzonym powietrzem, aerozole oziębiające)i ogólne (kriokomory).

KĄPIELE CIEPŁE I ZIMNE

W zależności od ciepłoty wody rozróżnia się kąpiele: gorące – 38-42°C, nawet do 45°C; ciepłe – 30-38°C; chłodne – 20-30°C; zimne – do 20°C. Każda kąpiel gorąca lub ciepła powinna się kończyć polewaniem, natryskiem lub nacieraniem zimną wodą o temperaturze 5-10°C (w przypadku dorosłych osłabionych chorobą i dzieci – nie mniej niż 10°C). Kąpiel chłodną, całkowitą lub częściową, należy zakończyć polaniem nóg i bioder zimną wodą.
Po każdej kąpieli trzeba się dobrze wysuszyć. Najlepiej energicznie wytrzeć ciało suchym ręcznikiem. Jeżeli chory ma podwyższoną temperaturę, wówczas kładziemy go do łóżka i tam osuszamy ręcznikiem, aż się rozgrzeje.
Podczas każdej kąpieli powstaje parowanie i dlatego po jej zakończeniu musimy dobrze przewietrzyć łazienkę czy inne pomieszczenie przeznaczone na zabiegi hydropatyczne. Musimy również pamiętać o wcześniejszym przewietrzeniu pokoju osoby chorej. Zapewnimy jej przez to lepsze dotlenienie, bo po kąpieli oddech chorego jest głębszy.

Ciepła kąpiel całkowita (30-38°C)jest pomocna w przypadku bezsenności, nerwicy serca, pobudzenia nerwowego; powinna trwać wtedy 10-25 minut, a w razie potrzeby można ją powtórzyć po ośmiu godzinach. Długie ciepłe kąpiele są przydatne również w leczeniu kamicy nerkowej, przyśpieszaj ą bowiem wydalanie zatrzymanego moczu.

Z gorących kąpieli całkowitych (38-42°C) mogą korzystać wyłącznie dorośli, i to tylko ci, którzy mają zdrowe nerwy i serce. Zabieg może trwać najwyżej l O minut.  Gorące kąpiele dobrze rozgrzewają organizm, wywołują poty i dlatego szczególnie skutkują w przypadku tak zwanych zimnych stóp, przeziębieniu i innych podobnych dolegliwościach. Wskazane są też w leczeniu wszystkich rodzajów skurczów i kolek, piasku i kamieni w nerkach oraz kamieni pęcherzyka żółciowego; pomagają w leczeniu chronicznego zatrucia ołowiem, chorób skóry, newralgii i rwy kulszowej. Nie należy ich natomiast stosować w chorobach serca oraz w przypadku
Miażdżycy tętnic, uderzeń krwi do głowy i w nadciśnieniu.

Kąpielą nazywa się postępowanie, w którym całe ciało lub jego część pozostaje przez określony czas zanurzone w ośrodku
o odpowiedniej temperaturze.

Kąpiel zimna. Temperatura wody od 8 do 20°C. Czas trwania kąpieli od kilku sekund do 1 minuty, w zależności od stanu ogólnego i samopoczucia chorego.

Kąpiel chłodna. Temperatura wody od 20 do 27°C. Czas trwania kąpieli 5-15 minut.

Metodyka. Kąpiele zimne i chłodne wykonuje się w specjalnych wannach, zwykle drewnianych, lub basenach. W czasie kąpieli chory powinien wykonywać energiczne ruchy i rozcierać ciało w celu przyśpieszenia odczynu naczyniowego.

Wskazania: Choroby przemiany materii — otyłość, cukrzyca.

Przeciwwskazania: Choroby serca i naczyń, choroby nerek, niedokrwistość, nerwice, nerwobóle.

Kąpiel letnia. Temperatura wody od 28 do 33°C. Czas kąpieli 10-20 minut.

Wskazania: Kąpiele letnie wykonuje się w stanach podciśnienia tętniczego, dychawicy oskrzelowej, niektórych chorobach układu nerwowego, w stanach nadmiernej pobudliwości.

Kąpiel ciepła. Temperatura wody od 34 do 37°C. Czas kąpieli 10-30 minut.

Wskazania: Kąpiele ciepłe wykonuje się zwykle jako zabieg higieniczny, stosuje się je również w stanach wzmożonej pobudliwości, bezsenności, w niektórych chorobach skóry.

NATRYSKI

Natryskiem nazywa się zabieg wodoleczniczy, w którym zasadniczy wpływ wywiera ciśnienie i temperatura uderzającego w ciało jednego lub wielu strumieni wody. W zależności od temperatury wody rozróżnia się natryski zimne, ciepłe, gorące i o zmiennej temperaturze, a w zależności od ciśnienia — natryski o niskim ciśnieniu (152 kPa— 1,5 atm), średnim ciśnieniu (152-202,6 kPa — 1,5-2 atm) oraz wysokim ciśnieniu (202,6-405,2 kPa — 2-4 atm).

Zmianę i kontrolę temperatury oraz ciśnienia, a także ukształtowanie strumienia wody umożliwia urządzenie zwane katedrą natryskową. W skład katedry natryskowej wchodzi mieszadło, umożliwiające szybką zmianę temperatury wody, oraz regulator jej ciśnienia. Wartość temperatury oraz ciśnienia odczytuje się na przyrządach pomiarowych umieszczonych w płycie czołowej katedry. Strumień wody kształtuje się specjalnymi nasadkami.

W wodolecznictwie stosuje się natryski ruchome, stałe i parowe.

Natryski ruchome.

Do tej grupy zalicza się natryski polegające na działaniu ruchomego, różnie ukształtowanego strumienia wody na odpowiednie okolice ciała osoby stojącej w odległości 3-4 m od katedry natryskowej.

Natrysk biczowy (natrysk skupiony). Strumień wody wydobywający się pod znacznym ciśnieniem (152 - 304 kPa — 1,5-3 atm) z węża gumowego,zakończonego odpowiednią nasadką, o średnicy otworu ok. 1 cm, może być okresowo przerywany, co powoduje działanie zbliżone do uderzeń bicza.

Natrysk biczowy wykonuje się zwykle wodą chłodną lub o temperaturze zmiennej. Kierunek prowadzenia strumienia wody po ciele osoby poddanej natryskowi biczowemu.

Natrysk wachlarzowy. Dzięki zastosowaniu specjalnej nasadki z odpowiednio ukształtowaną szczeliną uzyskuje się strumień wody w formie wachlarza. Oddziaływanie mechaniczne na skórę osoby poddanej temu zabiegowi jest słabsze w porównaniu z wymienionymi wyżej natryskami.

Natryski stałe.

Do tej grupy zalicza się natryski, w którym ukształtowaniei kierunek strumieni wody nie ulegają zmianie.

Natrysk płaszczowy (natrysk boczny). Natrysk wykonuje się w specjalnym

urządzeniu w kształcie klatki papuziej, o wymiarach odpowiadających

wzrostowi i objętości człowieka, zbudowanej z pionowo ustawionych

rur. Z otworów o małej średnicy, znajdujących się w rurach, wydobywają

się strumienie wody w kierunku osi centralnej klatki, uderzając w ciało

znajdującego się w niej człowieka

Natrysk parowy. Natrysk parowy wykonuje się przy użyciu katedry

natryskowej. W natrysku tym zamiast gorącej wody stosuje się strumień

pary wodnej.

Temperatura strumienia skraplającej się, w miarę zwiększania odległości

od katedry, pary wodnej wynosi nad powierzchnią skóry od 45 do 48°C.

Czas natrysku wynosi od 2 do 3 minut.

Natryski specjalne

Natrysk podwodny. Zabieg ten nazywany niekiedy również masażem podwodnym, wykonuje się w środowisku wodnym przy użyciu strumienia wody o określonym ciśnieniu za pomocą specjalnego urządzenia (ryc. 12).Ten rodzaj natrysku wykonuje się w wannach lub basenach kinezyterapeutycznych typu Hubbarda.Należy pamiętać, że temperatura wody w strumieniu natryskowym musi być wyższa od temperatury wody w wannie (35-38°C).

Osoba poddana natryskowi leży wygodnie w wannie wypełnionej wodą.Głowa spoczywa na specjalnej podpórce lub pasie zawieszonym między ścianami wanny.Oddziaływanie masażu zależy od temperatury wody oraz ciśnienia pod jakim wydobywa się ona z nasadki węża gumowego. Należy pamiętać, że oddziaływanie mechaniczne strumienia wody jest największe pod kątem 90°, zaś zmniejszenie kąta osłabia działanie. Osoba wykonująca natrysk powinna w trakcie zabiegu kontrolować ręką temperaturę, ciśnienie

wody oraz stan napięcia mięśni. Ciśnienie wody dawkuje się tak, aby ulegało zwiększeniu w miarę trwania zabiegu. Natrysk podwodny znajduje szerokie zastosowanie w leczeniu chorób

narządu ruchu, nerwobólu, w szczególności nerwu kulszowego

Wskazania:

Wskazania do stosowania natrysków są bardzo rozległe.

 Leczenie nerwic

 Stany wyczerpania psychicznego,

 Nerwobóle

 Różne postacie gośćca stawowego i tkanek miękkich

 Przewlekłe schorzenia dróg oddechowych,

 Zaburzenia ukrwienia obwodowego.

Przeciwwskazania:

 Choroba nadciśnieniowa

 Choroba wieńcowa

 Stany padaczkowe

 Niewydolność krążenia

 Stany wyniszczenia

 Zapalenie nerwów i nerwobólach

 Ostre stadium choroby oraz u osób z zaawansowaną nerwicą serca.

MASAŻ PODWODNY (natrysk podwodny)

Wykonuje się w środowisku wodnym przy użyciu strumienia wody o określonym ciśnieniu za pomocą specjalnego urządzenia. Ten rodzaj natrysku wykonuje się w wannach lub basenach kinezyterapeutycznych typu Hubbarda.

Urządzenie do natrysku podwodnego składa się z pompy pobierającej wodę z wanny lub basenu, sprężarki oraz systemu ogrzewczego, zapewniającego właściwą temperaturę (40-50°C) oraz ciśnienie wody (152-405 kPa - 1,5-4 atm) wydobywającej się przez odpowiednią nasadkę węża gumowego. Należy pamiętać, że temperatura wody w strumieniu natryskowym musi być wyższa od temperatury wody w wannie (35-38°C).

Osoba poddana natryskowi leży wygodnie w wannie wypełnionej wodą. Głowa spoczywa na specjalnej podpórce lub pasie zawieszonym między ścianami wanny. Oddziaływanie masażu zależy od temperatury wody oraz ciśnienia pod jakim wydobywa się ona z nasadki węża gumowego. Należy pamiętać, że oddziaływanie mechaniczne strumienia wody jest największe pod kątem 90°, zaś zmniejszenie kąta osłabia działanie. Osoba wykonująca natrysk powinna w trakcie zabiegu kontrolować ręką temperaturę, ciśnienie wody oraz stan napięcia mięśni. Ciśnienie wody dawkuje się tak, aby ulegało zwiększeniu w miarę trwania zabiegu.

Natrysk podwodny znajduje szerokie zastosowanie w leczeniu chorób narządu ruchu, nerwobólu, w szczególności nerwu kulszowego.

Natrysk nasiadowy (natrysk wstępujący). Do wykonania tego natrysku używa się specjalnego urządzenia, składającego się z siedzenia, pod którym znajduje się nasadka sitkowa. Wytryskające z nasadki strumienie wody uderzają w okolicę krocza osoby poddanej zabiegowi. Natrysk nasiadowy przy użyciu wody chłodnej stosuje się zwykle w guzkach krwawniczych odbytnicy lub przy jej wypadaniu.

Wskazania:

Przeciwwskazania:

Temp. Wody 35° -

Masaż podwodny wykonuje się wężem gumowym z otworem - duża nasadka, Pod woda wykonujemy ruchy okrężne wzdłuż kręgosłupa i tułowia pacjenta.

Czas trwania zabiegu 5-7 min jedna okolica, i 12-15 min - masaż całkowity.

Po zakończeniu zabiegu nie wskazane jest bezpośrednie wyjście na zimne powietrze, szczególnie w okresie niskich temp. oraz wiatru.

SOLLUX

Lampa sollux - lampa elektryczna przeznaczona do wykonywania zabiegów ciepłoleczniczych i światłoleczniczych w gabinetach fizykoterapii, rehabilitacji i w salonach kosmetycznych.

Lampa emituje promieniowanie widzialne i podczerwone, którego maksymalne natężenie przypada na długość fali około 1400nm. Jest to promieniowanie krótkie, które wnika głębiej w tkanki. Ponadto lampa emituje światło widzialne (białe)[1]. Dodatkowe wyposażenie lampy Sollux stanowią filtry ze szkła uwiolowego w kolorach czerwonym, niebieskim i fioletowym. Przez szkło uwiolowe czerwone przenikają promienie świetlne czerwone i podczerwone, a szkło uwiolowe niebieskie zatrzymuje promienie cieplne, przepuszcza zaś niebieskie świetlne. Filtr fioletowy przepuszcza natomiast promienie fioletowe.

Wskazania:

Przeciwwskazania:

Pacjent odsłania część ciała wyznaczoną do naświetlania, a przy naświetlaniu twarzy lub okolic nakłada okulary.
Czas trwania zabiegu wynosi 10-15 minut.
Po zabiegu na skórze pojawiają się zaczerwienienia.

LAMPA KWARCOWA

Lampa kwarcowa (kwarcówka), za pomocą wyładowań w parach metali lub gazów szlachetnych, wytwarza promieniowanie nadfioletowe

Kwarcówka zbudowana jest z osłony z przezroczystego i zahartowanego na wysokie temperatury szkła kwarcowego. Przezroczyste szkło przepuszcza promienie nadfioletowe.

Zabieg z użyciem lampy kwarcowej jest bezbolesny i nie wymaga szczególnego przygotowania.

Pacjent wchodzi do kabiny zabiegowej. Może pozostać w ubraniu, jednak naświetlana partia ciała powinna zostać odsłonięta.

Oczy należy zasłonić ochronnymi okularami, pochłaniającymi promienie UV.

W trakcie trwania zabiegu pacjent nie może się poruszać, zmieniać pozycji ciała, zdejmować okularów, włączać lub wyłączać palników, dotykać urządzeń.

Jeżeli pacjent poczuje pieczenie, swędzenie lub inne niepokojące objawy, powinien niezwłocznie poinformować o tym osobę nadzorującą zabieg.

Czas naświetlańustala lekarz, może się on wahać od kilkunastu sekund do 10 minut.

Po zabiegu przez 24 godziny może utrzymać się zaczerwienienie.

WSKAZANIA

profilaktya krzywicy i leczenie krzywicy,

rekonwalescencja,

zwiększona zapadalność na infekcje,

zaburzenia regulacji wegetatywnej,

łuszczyca,

choroba zwyrodnieniowa dużych stawów,

nerwoból nerwu kulszowego,

gościec tkanek miękkich,

trądzik pospolity,

czyraczność,

owrzodzenia troficzne,

trudno gojące się rany,

alergiczne schorzenia dróg oddechowych,

astma,

dyskopatia,

osteoporoza,

przewlekłe zapalenia błony śluzowej, jamy nosowej, gardła, krtani i tchawicy,

pylica płuc,

schorzenia neurologiczne,

stany pourazowe,

ZZSK (zesztywniające zapalenie stawów kregosłupa).

PRZZECIWWSKAZANIA

LAMPA BIOPTRON

Techniki zabiegowe

*technika bezkontaktowa- naświetlanie z odległości 1-5 cm, stosowana w przypadkach ran (odmrożenia, oparzenia, owrzodzenia), zakażeń skóry

*technika kontaktowa- przystawienie promiennika lampy do skóry ( bez ucisku i z uciskiem)

Metodyka zabiegowa

-oczyszczenie skóry z zabrudzeń i substancji

-naświetlaniu podlegają tzw. punkty terapeutyczne oraz punkty akupresorowe na dłoniach i stopach

-2 razy dziennie w schorzeniach ostrych- kilka razy dziennie z przerwami 3-4 godzin, w schorzeniach przewlekłych 1-2 razy dziennie

-jeden impuls leczniczy trwa 2 minuty

-czas zabiegu metodą kontaktową- 4 min, u dzieci 2 min

Przeciwwskazania

-nowotwory złośliwe

-naświetlanie szyi w nadczynności tarczycy

-padaczka

-naświetlanie otwartych oczu

-naświetlanie brzucha u kobiet w ciąży

-nadwrażliwość na światło

-zażywanie preparatów fotouczulających

Wskazania

-choroba zwyrodnieniowa stawów kręgosłupa

-choroby reumatyczne (RZS, ZZSK, toczeń, rumień)

-zespoły przeciążeniowe

-urazy (stłuczenia, naderwania więzadeł, mięśni, ścięgien, skręcenia stawów)

-zapalenia stawów, ścięgien

-bóle głowy

-uciski nerwów

-przeziębienie, zapalenie ucha, zatok, gardła, oskrzeli

-zapalenia nerwów, żył powierzchownych i głębokich

-schorzenia skórne, oparzenia, odmrożenia, rany pourazowe, odleżyny, stopa cukrzycowa, przewlekłe rany, owrzodzenia żylakowate, rany pooperacyjne

Wskazania w kosmetyce i dermatologii

-łysienie plackowate

-trądzik młodzieńczy

-egzema

-łuszczyca

-stany zapalne skóry

-profilaktyka opryszczki wargowej

-uszkodzenia skóry

-zmarszczki

-stopowe zapalenie skóry

Cele stosowania światła spolaryzowanego w kosmetyce

-pomoc w leczeniu zapalnych i bolesnych schorzeń dermatologicznych

-poprawa jakości skóry w kosmetyce i dermatologii estetycznej

BIOSTYMULACJA LASEROWA

METODYKA ZABIEGÓW BIOSTYMULACYJNYCH

*rodzaje aplikacji

-punktowa- do ręcznego naświetlania małych powierzchni

-prysznicowa- do naświetlania większych powierzchni

-skaner- przemiatanie w sposób automatyczny większych powierzchni skóry

*metody

-bezkontaktowa

-kontaktowa

ZASADY BHP

-oznakowanie urządzenia, oznaczenie klasy lasera: czarne litery na żółtym tle

-okulary dla obsługi i pacjenta, chroniące najszersze pole widzenia

-unikać odbijających powierzchni w pomieszczeniu

-zabezpieczenie lasera

-znaki ostrzegawcze przy wejściu

-liczba osób w pomieszczeniu jak najmniejsza

-kontrola pracy lasera

-przeszkolenie personelu

-badanie okresowe okulistyczne personelu

-MDE- maksymalnie dopuszczalna ekspozycja promieniowania laserowego i najwyższy poziom promieniowania nie powodujący obrażeń skóry i oczu

-NOZW- nominalna odległość zagrożenia wzroku, graniczna odległość, poza którą nie ma zagrożenia

PRZECIWWSKAZANIA DO STOSOWANIA BIOSTYMULACJI LASEROWEJ

*bezwzględne

-ciąża

-choroby nowotworowe oraz okres 5 lat od wyleczenia

*względne

-zaburzenia wydzielania gruczołów dokrewnych (tarczyca, cukrzyca)

-arytmia, niewydolność krążenia

-zakażenia wirusowe i grzybicze

-wysoka gorączka

-choroby umysłowe

-nadwrażliwość na światło, przyjmowanie leków światłouczulających

WSKAZANIA DO LASEROTERAPII

-rany pooperacyjne

-owrzodzenia

-przeszczepy skóry

-choroby narządu ruchu

-choroby skóry

-w wielu dyscyplinach: medycyna sportowa, ortopedia, reumatologia, neurologia, dermatoskopia, flebologia, stomatologia

DAWKI

*stan ostry 0,1- 3 J/cm2

*stan podostry 3-6 J/cm2

*stan przewlekły 6-12 J/cm2

PODZIAŁ LASERÓW W ZALEŻNOŚCI OD MOCY

*małej mocy (do 6 mW) niskoenergetyczne (biostymulacyjne)

*średniej mocy (od 7 do 500 mW) średnioenergetyczne

*dużej mocy (powyżej 500 mW) wysokoenergetyczne

GALWANIZACJA

1.Galwanizacja- zabieg polegający na przepływie prądu stałego w ciele pacjent pomiędzy dwoma elektrodami

Wyróżniamy galwanizacje: podłużna, poprzeczną

Labilna, stabilną

Katodową, anodową

Ogólną, miejscową

Wybór elektrody czynnej:

-wł. Anody: działanie przeciwbólowe, kojące, uspokajające, zmniejsza pobudliwość nerwów i mięśni, powoduje kataforezę czyli przesuwanie kationów w stronę katody, działanie przeciwzapalne, wydziela sięH2 i dochodzi do zmniejszenia przepuszczalności błon komórkowych

Anodę stosujemy: q pierwszym stadium teleangiektazji, w początkach trądziku różowatego, po oczyszczaniu, w okresie przewlekłego trądziku pospolitego, przeciwbólowo, w przewlekłych stanach zapalnych

- wł. Katody: pobudzające, drażniące, przeciwwysiękowe, zwiększa pobudliwość nerwów i mięśni, powoduje anaforezę czyli przesuwanie anionów w stronę anody, zwiększa przepuszczalność błon komórkowych

Katodę stosujemy: poprawy tonusu mięśniowego, przed wprowadzeniem preparatów, w celu poprawy odżywienia, poprawa kolorytu skóry

DAWKI PRĄDU STAŁEGO:

- subiektywne (odczucie): w obrębie kończyny i tułowia 12mA, a w obrębie głowy i szyi 3-5 mA

- obiektywne- uwzględniające natężenie prądu na cm2 elektrody czynnej: wyróżniamy dawki:

a) słaba od 0,01 do 0,1 mA/ cm2

b) średnia od 0,1 do 0,3 mA/ cm2

c) mocna od 0,3 do 0,5 mA/ cm2

czas trwania zabiegu: od 10 minut przed okres 10 do 15 dni

prąd stały to taki który w czasie przepływu nie zmienia ani natężenia ani kierunku. Nie wywołuje skurczu mięśni szkieletowych. Po zabiegu bardzo dokładnie obejrzeć skórę. Rumień który powstaje musi być równomierny, trzeba zobaczyć czy nie doszło do poparzeń

PRZECIWWSKAZAZANIA DO GALWANIZACJI:

- metale na drodze przepływu prądu

- ostre stany zapalne

- ropne stany zapalne skóry i tkanek miękkich

- wypryski i owrzodzenie skóry

- nowotwory złośliwe i łagodne

- gorączka

- porażenie spastyczne

- zaburzenia czucia

- ciąża

- wszczepiany rozrusznik serca

- zakrzepy

- zagrożenia zatorami

- zapalenia żył

Leczenie wykonywane jest cyklicznie i obejmuje 10 – 20 zabiegów. Czas trwania zabiegu zależy od miejsca leczenia w obrębie tułowia i kończyn 15 – 20 minut; w obrębie głowy i szyi 5 – 15 minut

Wskazania do zabiegu galwanizacji:

JONOFOREZA

JONOFOREZA- to zabieg polegający na wprowadzeniu do tkanek leków za pomoća pradu stałego

Elektrda czynna musi mieć taki sam znak jak jon. Z pod katody kationy, z pod anody aniony

JONOFOREZA JODOWA

- wykonywana z jodku potasu poza buzią 2 % stężenia, a na buzi 1%

- przeciwległe elektrody

-30 minut, duże natężenie prądu

- uelastycznia, poprawia koloryt

- lek z pod katody

- jonoforeza w obrębie twarzy, elektroda pomiędzy łopatkami bądź pod ramieniem przeciwległym. W obrębie twarzy od 3 do 5 minut

Czas trwania zabiegu i właściwy lek ustala lekarz. Do zabiegu jonoforezy pacjent zdejmuje te części odzieży, które utrudniały by dostęp do terenu zbiegu, ozdoby metalowe, paski uciskające należy zdjąć, pacjent układany jest na stole zabiegowym w wygodnej pozycji aby uzyskać zwolnienie napięcia mięśniowego, terapeuta informuje pacjenta o odczuciach występujących podczas zabiegu jak również o spodziewanych prawidłowych odczynach, po każdym zabiegu pacjent musi odpocząć w poczekalni przez 20 – 30 minut, podczas zabiegu pacjent pozostaje pod stałą kontrolą terapeuty.

Wskazania do stosowania zabiegu  jonoforeza:

Przeciwskazania do stosowania zabiegu jonoforeza:

ELEKTROSTYMULACJA

Elektrostymulacja to zabieg elektroleczniczy, w którym wykorzystuje się prąd impulsowy małej częstotliwości. W zabiegach tych wykorzystuje się impulsy prostokątne, których cechą charakterystyczną jest bardzo krótki czas narastania.

Najczęściej wykonuje się elektrostymulację nerwów i mięśni.

Wyróżnia się dwie metody elektrostymulacji układu nerwowo-mięśniowego, a mianowicie tzw. elektrostymulację elektrodą czynną oraz elektrostymulację dwuelektrodową.

Elektrostymulacja elektrodą czynną (jednobiegunowa) - Polega na pobudzeniu nerwu lub mięśnia czynną elektrodą w miejscu na skórze odpowiadającym tzw. punktowi motorycznemu.

Punkt motoryczny nerwów jest to punkt pośredni odpowiada miejscu na skórze w którym nerw znajduje się najbliżej jej powierzchni.

- Punkt motoryczny mięśnia jest to miejsce w którym nerw wnika do mięśnia.

Elektroda czynna połączona jest z biegunem ujemnym źródła prądu. Jej wymiary są wiele razy mniejsze od elektrody biernej, umieszczonej na skórze w dostatecznie dużym oddaleniu.

Elektrostymulacja dwubiegunowa - Metodę tę stosujemy w elektrostymulacji mięśni odnerwionych które w wyniku uszkodzenia komórek rogów przednich rdzenia lub nerwu ruchowego zostały wyłączone z dopływu impulsów nerwowych.

ułożenie na skórze dwóch małych, równej wielkości elektrod w pobliżu przyczepów mięśni.

WSKAZANIA:

PRZECIWWSKAZANIA:

PRĄD TRÓJKĄTNY- jest to prąd składający się z impulsów o przebiegu trójkątnym, służy do stymulacji mięśni odnerwionych. Mięśnie zdrowe mają zdolność do akomodacji do impulsów trójkątnych i dlatego podczas ich działania skurczowi podlegają tylko to odnerwione. Jest to tzw. Działanie wybiórcze impulsów trójkątnych.

PRĄD PROSTOKĄTNY- używany przy mięśniach szybko reagujących (nieznacznie odnerwionych, zdrowych lub w zaniku prostym)

PRĄDY DIADYNAMICZNE

Prądy diadynamiczne są to prądy powstałe z nałożenia jednopołówkowo wyprostowanego prądu sinusoidalnie zmiennego na przebieg prądu stałego.

Rodzaje prądów diadynamicznych:

DF, MF, CP, LP, RS, MM

Działanie prądów diadynamicznych:

- przeciwbólowe,

- rozszerzenie naczyń krwionośnych (najsilniej przy elektrodzie połączonej z ujemnym biegunem), jest silniej wyrażone niż w przypadku prądu stałego,

- wpływ na mięśnie szkieletowe:

a) MF- wzmożenie napięcia mięśni,

b) DF- obniżenie,

c) stosowanie naprzemiennie CP i LP powoduje gimnastykę mięśnia, co daje efekt obniżenia napięcia.

Wskazania:

-zespoły bólowe w przebiegu choroby zwyrodnieniowej stawów kręgosłupa,

- nerwobóle,

- zapalenia okołostawowe,

- choroba zwyrodnieniowa stawów,

- stany po urazach narządu ruchu,

- porażenie obwodowe nerwu twarzowego.

Przeciwwskazania:

- jak przy prądzie stałym.

- na okolice serca,

- u osób z rozrusznikiem.

WSKAZANIA W KOSMETOLOGII:

-poprawa mikrokrążenia

-poprawa drenażu limfatycznego

-zwiększenie napięcia mięśni

-stymulacja procesów regeneracyjnych u wzmocnienie bariery ochronnej skóry

PRĄDY D'ARSONVALA

Darsonwalizacja jest zabiegiem, podczas którego używany jest prąd zmienny wielkiej częstotliwości.

Do zabiegu używane są specjalne peloty – szklane elektrody próżniowe lub wypełnione zjonizowanym gazem najczęściej ozonem, który ma działenie dezynfekujące, grzybobójcze, bakteriobójcze oraz wirusobójcze. Ozon niszczy struktury enzymatyczne mikroorganizmów. Podczas zetknięcia ze skórą powoduje iskrzenie w kolorze uzależnionym od rodzaju gazu wypełniającego pelotę, np. pelota wypełniona powietrzem iskrzy na fioletowo, a ksenonem na czerwono. Klient może wtedy odczuwać delikatne drapanie lub łaskotanie. Pelota może przylegać bezpośrednio do skóry lub być umieszczona w pewnej odległości uzyskuje się wtedy efekt tak zwanego deszczu iskier o silnym działaniu pobudzającym.

PODZIAŁ ZABIEGU / WSKAZANIA:

Opiera się na metodzie indukcyjnej, wykonywanej za pomocą stojącego Solenoidu o wysokości 2 metrów, utworzonego z 20-30 zwojów grubego drutu miedzianego. Pacjent w trakcie zabiegu siedzi na drewnianym krześle w środku Solenoidu, a w jego ciele dochodzi do indukowania prądów wirowych. Zabieg wykonuje się w seriach co dwa dni, około 15-20 razy.

Wskazania: bezsenność, stany wyczerpania nerwowego, nerwica wegetatywna, świąd

Najczęściej jest wykonywany w gabinecie kosmetycznym przy pomocy elektrod próżniowych lub elektrod zawierających gaz szlachetny (np. ozon), które są rożnie wyprofilowanymi bańkami szklanymi.

Wskazania: leczenie nerwobóli, zaburzenia czucia, świąd, odmrożenia, odmroziny, jako elektryczny masaż twarzy, dezynfekcja skóry przed i po oczyszczaniu, łojotok skóry twarzy i głowy, pobudzenie ukrwienia, łupież, cera tłusta, trądzik pospolity, łysienie plackowate, łojotok skóry owłosionej głowy, cera zwiotczała, słabo odżywiona, przed i po pedicure (szczególnie gdy występuje nadpotliwość), przed depilacją - zmniejsza zapalnie mieszków włosowych, przy opryszczce, makijaż permanentny, przy zwalczaniu brodawek

METODY WYKONYWANIA d’Arsonvalizacji

Polegająca na przesuwaniu peloty po twarzy. Pelotę szklaną możemy prowadzić na dwa sposoby: elektrodę przykładamy bezpośrednio do powierzchni skóry lub elektrodę oddalamy od skóry o około 3 mm delikatnie przesuwając po powierzchni zabiegowej. W metodzie, gdzie pelota oddalona jest od twarzy, występuje wytworzenie tzw. deszczu iskrowego, spowodowanego wyładowaniami elektrycznymi. Dochodzi do wytworzenia znacznie większej ilości ozonu niż przy kontakcie peloty ze skórą. Metoda ta jest bardziej drażniąca niż pierwszy sposób, dlatego nie używamy jej przy bardzo wrażliwych skórach. Pobudza skórę, wywołuje przekrwienie, wspomaga złuszczanie, ma właściwości bakteriobójcze, osusza grudki i krostki, usprawnia krążenie chłonki.

Stosuje się tu elektrodę bierną (metalową), którą klientka trzyma w ręce. Nasze dłonie zastępują wówczas elektrody czynne. Wykonujemy w tej metodzie masaż elektryczny w sposób delikatny (najczęściej ruchy głaskania) i bez odrywania dłoni od powierzchni skóry. Wyładowania energii elektrycznej powstają wtedy między palcami wykonującego zabieg, a powierzchnią zabiegową klienta. Zabieg należy wykonywać stopniowo zwiększając natężenie, by klientka przyzwyczaiła się do odbioru bodźca ciepła, lekkiego mrowienia skóry, odgłosu iskrzenia, światła elektrody, zapachu ozonu. Ta metoda usprawnia krążenie limfatyczne i żylne, łagodzi napięcie. Napina suchą i pomarszczoną skórę.

PRZECIWSKAZANIA DO ZABIEGU:

d’ Arsonvalizacja ogólna/przeciwwskazania

ciąża, przeziębienie z gorączką, uczulenie na prąd, nadpobudliwość nerwowa, metalowe implanty w ciele, stany zapalne skóry ( guzy, cysty, owrzodzenia), uszkodzenia naskórka, rany skórne (tylko duże powierzchnie), świeże blizny, choroby i schorzenia serca, nadciśnienie, rozrusznik, zapalenie zatok, zaburzenia hormonalne - nieustabilizowane, duże obrzęki, astma, nowotwory oraz stany ponowotworowe do 5 lat od ich wyleczenia, padaczka, transdermalne plastry, zatory i zapalenia żył

d’ Arsonvalizacja miejscowa/przeciwwskazania

trądzik różowaty, teleangiektazje, stany alergiczne skóry, implanty w zębach, uszkodzenia i rany skóry, stany zapalne na skórze, zachować ostrożność w przypadku skór bardzo wrażliwych, skłonnych do podrażnień

Metoda bezpośrednia:

- sprawdzenie, czy jest sprawny

- sprawdzenie, czy sprzęt i peloty były zdezynfekowane

- włożenie peloty do rękojeści (po włożeniu, nie wolno obracać
pelotą, grozi to pęknięciem szkła)

- ułożenie sprzętu w zasięgu ręki, tak aby podczas wykonywania
nie trzeba było go przemieszczać

ULTRADŹWIĘKI

Ultradźwięki to fale dźwiękowe o wysokiej częstotliwości niesłyszalne dla człowieka. Część organizmu naświetlonego tego typu falami podlega masażowi, przez co przyspiesza się krążenie.

Metoda stabilna – wykorzystywana bardzo rzadko przy nadźwiękawianiu wybranych punktów na ciele, zwojów, złogów wapnia w torebkach stawowych itp. Czas zabiegu przy takiej aplikacji ultradźwięków nie powinien przekraczać 5 minut. Dawka nie może być większa niż 0,4 – 0,5 W/cm². Wykorzystuje się tutaj tylko ultradźwięki impulsowe. W czasie zabiegu na niewielkiej powierzchni powstaje bardzo duża ilość ciepła.

Metoda labilna – głowica w czasie zabiegu prowadzona jest ruchami okrężnymi lub pasmami (w czasie zabiegów w okolicy przykręgosłupowej, w obrębie mięśni lub na dużych powierzchniach). Przy aplikacji podłużnej prowadzi się zazwyczaj trzy pasy o szerokości głowicy i długości 10 – 12 cm. Czas wykonywania jednego pasa to ok. 30 s. Głowica powinna wywierać na tkanki niewielki nacisk. Przy aplikacji ruchami okrężnymi jedno okrążenie trwa 2 – 3 sekundy.

WSKAZANIA W KOSMETOLOGII

-terapia antycellulitowa

-usuwanie owłosienia

-ożywienie komórek skóry, poprawa metabolizmu i napięcia

-terapia blizn

-głębokie oczyszczanie skóry (peeling kawitacyjny)

Powyżej 3-go kręgu szyjnego nie stosujemy ultradźwięków żeby nie nadźwiękawiać rdzenia przedłużonego. Nie stosujemy też na narządy wewnętrzne.

Wskazania do ultradźwięków:

Przeciwwskazania do zabiegów:

- nowotwory,

- ostre stany zapalne,

- zaawansowane zwapnienie naczyń,

- zakrzepowe zapalenie żył, żylaki, zakrzepica,

- zaburzenia krzepnięcia krwi,

- wyniszczenie organizmu,

- wszczepiony rozrusznik serca,

- metalowe implanty w polu zabiegowym,

- okolica nasad kości u dzieci,

- ciąża.

Dawkowanie ultradźwięków:

  1. Prawo Arndta-Schultza- słabe bodźce pobudzają, silne hamują,

a najsilniejsze niszczą tkankę,

obowiązuje zasada doboru minimalnej, a jednocześnie optymalnej dawki

Dawki:

- słabe: 0,05-0,5 W/cm2,

- średnie: 0,5-1,5 W/cm2,

- mocne: 1,5-2,0 W/cm2.

KĄPIELE SOLANKOWE , KWASOWĘGLOWE I SIARKOWODOROWE

kąpiele siarkowodorowe wpływają rozmiękczająco na naskórek, działają odczulająco oraz powodują rozszerzenie naczyń skóry, ułatwiając wchłanianie się produktów zapalnych. Wprowadzona pod skórę siarka działa głębiej, zostaje zużyta do syntezy kwasu wchodzącego w skład chrząstki stawowej co ma duże znaczenie w chorobach chrząstki i stawów, zwłaszcza kiedy występują niedobory siarki. Kąpiele działają korzystnie w chorobach skóry oraz w chorobach układu kostno-stawowego. Powodują one zmniejszanie wydzielania łoju skórnego, oraz działają bakteriobójczo na różne drobnoustroje i pasożyty. Wody siarczkowo – siarkowodorowe wywierają działanie odtruwające w przypadku przewlekłych zatruć ołowiem, rtęcią, bizmutem i arsenem.

Wskazania

przewlekłe zapalenia stawów

stany pourazowe i pooperacyjne układu ruchu

zapalenia nerwów pochodzenia toksycznego

stany po zatruciach metalami ciężkimi

nerwobóle

choroby narządu rodnego

Łuszczyca

pokrzywka

Przeciwwskazania

niskie ciśnienie tętnicze,

świeże stany pooperacyjne

zmiany troficzne skóry, owrzodzenia, stany ropne

Nadwrażliwość na związki siarki

Kąpiele solankowe

Działanie lecznicze kąpieli solankowych trwa nie tylko podczas samych kąpieli, ale również po ich odbyciu. Jest to związane z odkładaniem się substancji leczniczych pochodzących z kąpieli o warstwie luźnej skóry. Dlatego też po ich zakończeniu nie należy opłukiwać ciała.

Solanki to wodne roztwory jonów głównie sodowych i chlorkowych, ale także bromkowych, jodkowych, borowych i siarczkowych. Charakteryzuje je wysoki ciężar właściwy, a także duże ciśnienie hydrostatyczne i osmotyczne. Mają wysoką pojemność cieplną (patrz definicja wyżej) i małe przewodnictwo cieplne (definicja wyżej). Solanki mogą być pochodzenia naturalnego jako wody mineralne, bądź wytworzone sztucznie. Kąpiele w nich mogą odbywać się indywidualnie lub grupowo. Mogą towarzyszyć im ćwiczenia.

Kąpiele zmniejszają pobudliwość nerwów czuciowych i ruchowych. Regulują ciśnienie tętnicze. Poprawiają krążenie i ukrwienie skóry.

Wskazania:

Kąpiele solankowe są stosowane głównie w leczeniu:

* chorób narządów ruchu (takich jak: schorzenia reumatoidalne, gościec, zwyrodnienie stawów, choroby związane ze wzrostem napięcia mięśni, choroby ortopedyczne),

* chorób związanych z zaburzeniami krążenia (pochodzenia miażdżycowego bądź z urazów),

* chorób neurologicznych (nerwice wegetatywne),

* chorób dermatologicznych (łojotokowe zapalenie skóry, łuszczyca),

* chorób związanych z obniżoną odpornością ;

Przeciwwskazania do stosowania kąpieli:

*kolagenozy (choroby z zaburzeniem syntezy kolagenu),

*wczesne stany pooperacyjna,

*ostry stan choroby,

*choroby zapalne układu oddechowego,

*uszkodzenia skóry, ubytki skórne, stany ropne skóry,

*skłonności do częstych krwawień,

*choroba nadciśnieniowa, niewydolność sercowo - naczyniowa,

*stany pobudzenia i psychozy,

Metodyka: kąpiele są stosowane w kilku seriach o rosnącej temperaturze i zasoleniu. Te podwyższone parametry wymagają wydłużonego okresu wypoczynku po zakończeniu zabiegu.

Kąpiele średnio trwają 15 - 20 minut, co 1 - 3 dni, w temperaturze około

36 - 38 stopni Celsjusza.

Kąpiele kwasowęglowe.

Kąpiel kwasowęglowa wykorzystuje wodę ze zwiększoną zawartością rozpuszczonego w niej  (dwutlenku węgla). Powinna zawierać co najmniej 1000 mg dwutlenku węgla na 1 litr wody. Reakcje na skórze są widoczne już przy stężeniu 600 mg  na 1 litr wody. Wykazano, iż podczas zabiegu przeciętnego mężczyzny, zażywającego kąpieli o stężeniu 500 mg  na 1 litr wody, może w czasie jednej godziny wchłonąć się nawet do 9 litrów .

Dwutlenek węgla jest gazem bezwonnym, półtora razy cięższy od powietrza. Bardzo dobrze rozpuszcza się w wodzie oraz tłuszczach, stąd też przenika przez barierę skórną. Rozpuszczony w wodzie tworzy kwas węglowy, który szybko dysocjuje na jony  i . Szybkość przenikania  przez skórę jest zależne od różnicy stężeń (wraz ze wzrostem stężenia dwutlenku węgla stopień przenikani rośnie), od temperatury, od obecności soli mineralnych (im więcej soli mineralnych tym szybciej przenika), od ciśnienia hydrostatycznego (wraz z jego wzrostem rośnie szybkość), od osobniczych cech skóry (jak na przykład: grubość, wilgotność, ciągłość).

Działanie kąpieli kwasowęglowych jest zależne nie tylko od stężenia dwutlenku węgla ale także od temperatury i stężenia soli mineralnych. Kąpiele te mogą być przygotowane naturalnie, jako wody mineralne, bądź sztucznie. Odbywają się jako indywidualne i grupowe. Kąpiele występują w formie wodnej lub gazowej, które wymagają odpowiedniego zaplecza technicznego. Kąpiele gazowe wpływają na zwiększenie pobudliwości receptorów ciepła a zmniejszenie pobudliwości receptorów zimna. Pęcherzyki CO2 pobudzają mechanoreceptory skórne.

Kąpiele kwasowęglowe wpływają na poprawę krążenia poprzez rozszerzenie naczyń włosowatych, zwiększają przepływ wieńcowy oraz powodują zwiększony powrót krwi do serca, przez co wzrasta objętość wyrzutowa serca. Dochodzi do zwolnienia akcji serca oraz zwiększenia wentylacji płucnej. Powoduje to obniżenie ciśnienia tętniczego. Wpływa na zmniejszenie ilości produktów przemiany materii we krwi oraz wzrost wolnych kwasów tłuszczowych przez co obniża poziom złego cholesterolu (LDL). Zwiększa zawartość tlenu we krwi, co powoduje lepsze ukrwienie tkanek . Działa uspakajająco oraz relaksująco.

Wskazania:

*niewydolność krążenia (związana z procesami miażdżycowymi, szczególnie dotyczących kończyn dolnych),

*choroba nadciśnieniowa,

*choroba wieńcowa, przebyte zapalenie mięśnia sercowego,

*otyłość i cukrzyca,

*polineuropatia,

*nerwobóle,

*nerwica,

Metodyka: kąpiele mogą odbywać się w specjalnej komorze (faza gazowa) lub w wannie (faza ciekła). Są dwa rodzaje wanien: płytka i przykryta. Wanny napełniane są początkowo wodą o odpowiedniej temperaturze, a następnie dołem wprowadzany jest gaz. Kąpiele odbywają się w kilku seriach od 12 do 15, co 1 - 2 dni. Ich czas trwania to około 15 - 20 min, a temperatura wynosi 32 -35 stopni Celsjusza.

ZABIEGI BOROWINOWE

OKŁADY BOROWINOWE

Wartość lecznicza borowiny to złożony proces oddziaływania mechanicznego, termicznego i chemicznego na organizm człowieka. W skład borowiny wchodzą sole mineralne, bakterie, grzyby, bituminy, pektyny, celuloza, ligniny, związki biologicznie czynne, hormony, kwasy huminowe, które powodują przestrojenie hormonalne organizmu. Zabiegi borowinowe dzięki swym właściwościom usuwają ból, rozluźniają mięśnie, poprawiają rozciągliwość więzadeł i ścięgien oraz pobudzają układ hormonalny i narządy wewnętrzne.

Najczęstsze wskazania do zabiegów z użyciem borowiny:

choroby zwyrodnieniowo-wytwórcze kręgosłupa i stawów obwodowych;

choroby pourazowe narządu ruchu;

przewlekłe i poostre zespoły bólowe kręgosłupa;

przykurcze stawów;

choroby reumatyczne;

neuralgie obręczy biodrowej i barkowej oraz inne przewlekle nerwobóle;

niektóre choroby ginekologiczne;

w przewlekłym zapaleniu pęcherzyka żółciowego, kamicy żółciowej i nerkowej bez napadów bólowych, w przewlekłym zapaleniu wątroby i nieżycie żołądka.

Leczenie z użyciem surowców naturalnych opiera się na tych samych zasadach, co leczenie środkami farmakologicznymi, musi być poprzedzone badaniem lekarskim, lekarz przepisuje zabiegi zgodnie z postawionym rozpoznaniem z uwzględnieniem wskazań i przeciwwskazań medycznych.

Kąpiel borowinowa powoduje powolne przegrzanie ciała osoby poddanej zabiegowi- nie odczuwa się silnego ciepła, możemy natomiast zaobserwować duże wydzielanie potu - uruchomieniu mechanizmów termoregulacyjnych zabezpieczających przed przegrzaniem.

Podstawowym zadaniem kąpieli borowinowej w odnowie biologicznej jest przegrzanie tkanek powodujące lepsze ich dotlenienie i odżywienie, przyspieszenie utylizacji produktów przemiany materii i usunięcie metabolitów wysiłkowych. Poza działaniem odkwaszającym na drodze chemicznej stwierdzono także właściwości przeciwzapalne ( niezmiernie korzystne dla sportowców). Ponadto kąpiel taka wpływa także na funkcjonowanie autonomicznego układu nerwowego. Obserwuje się podczas niej zwiększenie napięcia części współczulnej układu nerwowego, natomiast po kąpieli przez kilka godzin dominuje część przywspółczulna autonomicznego układu nerwowego.

Wskazania:

Przeciwwskazania:

Metodyka: Przed zastosowanie borowinę rozdrabnia się tak, aby jej ziarna miały ok. 2mm średnicy (w naturalnej postaci jest gruboziarnista) i miesza się z wodą lub robi się proszek (do sporządzenia pasty). Przy wykonywaniu zabiegów borowinę stosuje się w temp. ok. (wtedy temp. skóry w kilka minut osiąga ). Im bardziej gęsta borowina tym wyższa będzie ciepłota ciała.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Fizjoterapia Ogólna Zaliczenie Seminaria, kosmetologia magisterka, semestr 3, rehabilitacja
seminaria word, Fizjoterapia umb, Fizjoterapia ogólna
FIZJOTERAPIA I MASAŻ seminarium
wstrząs fizjoterapia2
Higiena seminaria, Kosmetologia 9 Higiena psychiczna
Seminarium IIIR do kopiowania
Leki w fizjot 2 akt
Prezentacja na seminarium
SEMINARIUM IMMUNOLOGIA Prezentacja
Seminarium3 Inne zaburzenia genetyczne
3 Seminarium Patofizjologia chorób rozrostowych
FIZJOTERAPIA w osteoporozie
Seminarium 6 Immunologia transplantacyjna farmacja 2
Równowaga kwasowo zasadowa fizjot3
badanie dla potrzeb fizjoterapii
Kliniczne podstawy fizjoterapii w reumatologii

więcej podobnych podstron