Zdolność rejestracyjna:
Ocena urzędu patentowego co do zdolności do odróżniania
Znak towarowy nie może naruszać interesów godnych ochrony. Na to składa się ocena z punktu widzenia przeszkód rejestracyjnych oraz zdolności odróżniającej.
Zdolność odróżniająca – znak towarowy musi ją mieć dla konkretnego towaru, określonych w warunkach obrotu. Mówiąc o znamionach odróżniających mamy na myśli pewien zespół cech, które pozwalają wyróżnić towar w obrocie. Ustawodawca w art. 129.2 określa jedynie na oznaczenie, które zdolności odróżniającej nie mają. Są to znaki towarowe, które nie nadają się do odróżniania w obrocie towarów dla których zostały zgłoszone. Można tutaj powiedzieć, że struktura znaku nie jest wystarczająco charakterystyczna, aby pozwalała wyróżniać towary w obrocie. Znak taki nie byłby w stanie pełnić swojej podstawowej funkcji. Tę niezdolność odróżniania rozpatrujemy w kontekście towaru, dla których zostały zgłoszone.
Znaki opisowe (druga grupa)
Dostatecznych znamion odróżniających pozbawione są oznaczenia, które składają się wyłącznie z elementów, mogących służyć w obrocie do wskazywania w szczególności: rodzaje towaru, pochodzenia geograficznego, sposobu wytwarzania, ilości, jakości, składu, przydatności.
Znaki towarowe wolne (gr. trzecia – ostatnia)
Takie, które weszły do języka potocznego lub są zwyczajowo używane w uczciwych praktykach handlowych.
Trzeba powiedzieć (gr. II i III) – celem ustawodawcy jest zapewnienie swobodnego dostępu do tych oznaczeń. Dlatego mamy zakaz monopolizacji.
Oznaczenia te nie mogą być znakiem towarowym, gdy stanowią wyłączny i jedyny element znaku. Uzupełnione o inne elementy – owszem tak.
Ustawodawca w art. 130 reguluje tzw. wtórną zdolność odróżniającą. Znak, który wcześniej nie posiadał dostatecznych znamion odróżniających może nabyć je w następstwie jego intensywnego i długotrwałego używania przed datą zgłoszenia w UP. Przykład: BMW.
Przeszkody rejestracyjne
Ze względu na pewne interesy godne ochrony. Dzielimy je na bezwzględne i względne.
Art. 131 - bezwzględne
Przeszkody te wyłączają rejestrację znaków zasadniczo bez względu na to, jakie towary mają oznaczać.
Nie udziela się praw ochronnych na oznaczenia, które naruszają prawa majątkowe osób trzecich.
Jest sprzeczne z prawem , dobrymi obyczajami.
Znak towarowy nie powinien być mylący w swej istocie. Nie można rejestrować jako znaków towarowych znaków ze względu na ich prestiż – godło państwa i inne symbole narodowe.
Znak towarowy nie może być zgłoszony w złej wierze. W złej wierze działa ten , kto wie, lub ze względu na okoliczności powinien wiedzieć , że prawo mu nie służy.
Przeszkody względne
Art. 132
Znak nie może być zarejestrowany dla określonej grupy towarów, ale dla innej tak. Przeszkodą jest tutaj istniejące wcześniej prawo do znaku towarowego, bądź oznaczenia geograficzne.
Celem przepisu jest zapobieżenie kolizji jaka może powstać między prawami do znaków towarowych. Poza podobieństwem oznaczeń i towarów trzeba odwołać się do przesłanki ryzyka pomyłki. W przypadku znaków szczególnych – znaków renomowanych – wyłącza się dopuszczalność rejestracji znaków dla jakichkolwiek towarów przy naruszeniu renomy znaku.
Kategorie znaków towarowych
Ustawa praw o własności przemysłowej odnosi się nie tylko do znaków towarowych, ale także do znaków usługowych. Rejestracja przewidziana jest do znaków towarowych indywidualnych, ale także dla znaków towarowych wspólnych (znak przeznaczony do równoczesnego używania przez wiele podmiotów, chociaż samo prawo ochronne jest przyznawane jednemu podmiotowi).
Ze względu na źródło nabycia prawa do znaku towarowego chronione na podstawie ustawy praw o własności przemysłowej są znaki towarowe zarejestrowane, ale przepisy, które tę ochronę przewidują, mają zastosowanie także w stosunku do szczególnej kategorii znaków towarowych powszechnie znanych (znaki towarowe notoryjne). Powszechna znajomość tych znaków, do której doprowadziło ich używanie, daje im ochronę bez potrzeby rejestracji.
Nie ma definicji legalnej, przyjmuje się jedynie w literaturze, że jest to znak znany co najmniej połowie odbiorców (segment do którego towar jest skierowany). Ze względu na zakres ochrony powiemy, że znaki towarowe są chronione przed ryzykiem pomyłki. Ustawodawca skupia się na ochronie funkcji podstawowej – wskazywania pochodzenie. Jednak mamy taką grupę znaków towarowych – znaki renomowane – które chronione są także przed ryzykiem pasożytnictwa. Chroni się tutaj funkcję gwarancyjną i reklamową, gdy użycie takiego znaku towarowego nie stanowi naruszenia f. podstawowej.
Nabycie prawa do znaku towarowego i prawo do znaku towarowego
Wniosek o udzielenie prawa na znak towarowy indywidualny może w zasadzie złożyć każdy podmiot prawny, bez względu czy i w jakiej formie prowadzi działalność gospodarczą lub zawodową. Zgłoszenie może dotyczyć jednego znaku i poza wskazaniem jego postaci należy także określić jakie towary będą nim oznaczone. Sięgamy do Międzynarodowej Klasyfikacji Towarów i Usług (tzw. Klasyfikacja nicejska). Klasy się wskazuje (jest ich kilkadziesiąt).
Urząd patentowy przeprowadza postępowanie badawcze i wydaje decyzję administracyjną o odmowie lub przyznaniu prawa ochronnego. Odmowa podlega zaskarżeniu do komisji odwoławczej UP. I ostatecznie do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Decyzja pozytywna skutkuje wpisaniem do rejestru prawa, z jednoczesną publikacją w wiadomościach UP. Natomiast uprawniony zyskuje świadectwo ochrony. Tak nabyte prawo jest prawem podmiotowym bezwzględnym, majątkowym, opartym o 3 zasady:
Zasada terytorialności
Zasada czasowej ochrony – 10 lat od daty zgłoszenia z możliwością przedłużenia na kolejne okresy 10-letnie
Zasada specjalizacji – uprawniony może używać znaku towarowego zarejestrowanego tylko dla towarów objętych rejestracją. Może też zakazać używania znaku towarowego identycznego dla identycznych towarów, ale także podobnego dla podobnych towarów. Jeśli zaś chodzi o znaki renomowane to uprawniony może zakazać używana znaków dla jakichkolwiek towarów.
Znak towarowy może być unieważniony. Prawo ochronne może być unieważnione w całości lub części na wniosek każdej osoby, która ma w tym interes prawny, jeżeli wykaże ona, że nie zostały spełnione ustawowe warunki, wymagane do uzyskania tego prawa. Prawo ochronne na znak towarowy również może wygasnąć na skutek następujących okoliczności:
Upływu okresu na który to prawo udzielono
Zrzeczenia się prawa
Utraty zdolności odróżniającej
Nieużywania zarejestrowanego znaku w sposób rzeczywisty dla towarów objętych rejestracją w ciągu nieprzerwanego okresu pięciu lat, chyba że istnieją ważne powody jego nieużywania.
Treść prawa do znaku towarowego
Kompleks uprawnień, które wypełniają pozytywną i negatywną sferę.
Sfera pozytywna to uprawnienia, które umożliwiają czerpanie korzyści z prawa ochronnego:
Poprzez bezpośrednią eksploatację, wedle takich sposobów o jakich mówi ustawodawca – umieszczanie znaku na towarze, wprowadzanie takich towarów do obrotu, import lub eksport oraz składowanie w celu oferowania i wprowadzania do obrotu, umieszczanie znaku na dokumentach, związanych z rozpowszechnianiem towaru, w celu reklamy.
Używanie znaków ma miejsce w rozumieniu ustawy wtedy, gdy jest rzeczywiste i jednoznaczne, czyli ma na celu rozróżnianie znaków wpisanych w rejestrze. Mamy tutaj eksploatację pośrednią, rozporządzanie prawem. Prawo ochronne może być przeniesione na osobę trzecią. Może być przedmiotem obciążeń ograniczonych praw rzeczowych. Można udzielić upoważnienia do używania znaku towarowego (licencja). Nie ma zakazu sublicencji.
Sfera negatywna
Prawo zakazu skierowane do osób trzecich. Odwołujemy się tutaj do przepisów o ochronie znaków towarowych (art. 296.2). Ogólnie możemy powiedzieć, że ustawodawca przewiduje ochronę przed utratę prawa w granicach specjalizacji i przed ryzykiem pasożytniczego wykorzystania, czyli poza granicami specjalizacji. Przesłanki i postacie naruszenia są tu wskazane.
Naruszenia prawa ochronnego na znak towarowy. Dotyczy obrotu:
Bezprawność – znaku identycznego do zarejestrowanego w odniesieniu do identycznych towarów (reprodukcja)
Używanie znaku identycznego lub podobnego do zarejestrowanego w odniesieniu do towarów identycznych lub podobnych, jeżeli zachodzi ryzyko wprowadzenia w błąd odbiorców, które obejmuje w szczególności ryzyko skojarzenia znaku ze znakiem zarejestrowanym (imitacja).
Używanie znaku identycznego lub podobnego do znaku towarowego renomowanego w odniesieniu do jakichkolwiek towarów, jeżeli używanie takie może przynieść używającemu nienależną korzyść lub być szkodliwego dla odróżniającego charakteru znaku bądź renomy znaku wcześniejszego.
Art. 275. 1 – roszczenia
Oznaczenie przedsiębiorstwa
Wszelkie oznaczenia, które służą wyróżnianiu działalności gospodarczej, jaką prowadzi przedsiębiorca, czyli zorganizowanego przedsięwzięcia gospodarczego.
Samo pojęcie
Ochrona oznaczenia
W przepisach polskich nie ma legalnej definicji tego pojęcia. Możemy powiedzieć, że powinno ono pełnić f. odróżniającą i postulować o dostateczną odróżnialność oznaczenia i odróżniać od innych oznaczeń. Przedsiębiorca może używać wielu oznaczeń dla przedsiębiorstwa, może posługiwać się tylko jednym. Może także każdy rodzaj prowadzonej działalności gospodarczej oznaczać odrębnie. W tej funkcji może także wykorzystać swoją firmę. Sięgając do przepisu, można mówić o pewnym przykładowym katalogu w postaci oznaczeń przedsiębiorstwa. Może to być nie tylko postać słowna, ale i graficzna (logo, skrót literowy, flaga i inne charakterystyczne symbole). Mamy swobodę wybierania oznaczenia przedsiębiorstwa, byle było to zgodne z prawem.
Ochrona oznaczenia przedsiębiorstwa
Ustawodawca uznaje za wystarczającą ochronę deliktową. Chronione są oznaczenia przed nieuczciwymi praktykami konkurencji. Sięgnijmy zatem do przepisów o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji art. 5. Ten, kto pierwszy rozpoczął używanie oznaczenia przedsiębiorstwa, może żądać ochrony przed zawłaszczeniem go przez innego przedsiębiorcę do oznaczenia jego przedsiębiorstwa. Jeżeli rodzi to ryzyko pomyłki, co do tożsamości oznaczeń.
Przesłanki ochronne:
Pierwszeństwo rzeczywistego używania oznaczenia
Ryzyko konfuzji – ze względu na podobieństwo oznaczeń możliwa jest pomyłka
Bezprawność
Stosunek konkurencji
Ochrona oznaczenia przedsiębiorstwa, jaką przewiduje art. 5, dotyczy używania oznaczenia w tej samej funkcji, czyli do oznaczenia przedsiębiorstwa innego przedsiębiorcy. Samo oznaczenie przedsiębiorstwa jest elementem składowym przedsiębiorstwa.