Jednostronna argumentacja

Jednostronna argumentacja stosowana jest wówczas, gdy przyjmując jakieś założenie (albo np. prezentując je wyborcom) nie weryfikujemy go, a jedynie szukamy argumentów je potwierdzających. „ta grupa chce zniszczyć kraj” –założenie o istnieniu „grupy” nie jest weryfikowane, natomiast szuka się i podaje do wiadomości argumenty potwierdzające jego „zbrodniczą działalności”. Przekonanie o prawdziwości istnienia „grupy” nie jest w żadnym momencie poddawane w wątpliwość. Innym przykładem było założenie o rzucaniu uroków przez kobietę, która uznawana zostawała za czarownicę. Założenie nie było weryfikowane, a „pseudoweryfikacja” polegała tylko i wyłącznie na poszukiwaniu faktów potwierdzających fakt: „ona jest czarownicą”. Czasami przybierało to tragikarykaturalne formy: - Ona jest czarownicą! - A skąd wiadomo, że ona jest czarownicą? - Jak to skąd? Rzuciła urok na krowę, która przestała dawać mleko! - A skąd wiadomo, że to ona rzuciła ten urok? - Jak to skąd? Skoro jest czarownicą, to tylko ona mogła to robić!