Metodologia bada艅 w艂asnych
Zakres tematyczny
Cel i przedmiot bada艅
Metody, techniki i narz臋dzia badawcze
Organizacja i przebieg bada艅
Zakres tematyczny
Praca zawiera wyja艣nienie sensu podstawowych poj臋膰 gerontologicznych, takich jak: staro艣膰, starzenie si臋, cz艂owiek stary. Ukazuje r贸wnie偶 teoretyczny opis wybranych aspekt贸w sytuacji 偶yciowej cz艂owieka starego na wsi, a tak偶e istot臋 jako艣ci 偶ycia i satysfakcji 偶yciowej ludzi starszych. Wyniki przeprowadzonych bada艅 prezentuj膮 sytuacj臋 materialn膮 i zdrowotn膮 cz艂owieka starego, obrazuj膮 stosunki spo艂eczne i rodzinne ludzi starszych oraz specyfik臋 sp臋dzania czasu wolnego przez cz艂owieka starego. W opracowaniu ukazane zosta艂y g艂贸wne i najwa偶niejsze problemy, z jakimi boryka si臋 cz艂owiek stary, potrzeby i warto艣ci, kt贸rymi si臋 kieruje i s膮 dla niego istotne i wa偶ne oraz podstawowe czynniki, kt贸re wp艂ywaj膮 na popraw臋 jako艣ci jego funkcjonowania i 偶ycia. Mo偶na powiedzie膰, 偶e praca ta jest zestawieniem blask贸w i cieni staro艣ci wsp贸艂czesnego cz艂owieka starego na wsi.
Cel i przedmiot bada艅
Podstawowym celem prezentowanych bada艅 jest uzyskanie w miar臋 wszechstronnej i pog艂臋bionej wiedzy na temat sytuacji 偶yciowej cz艂owieka starego na wsi, jej uwarunkowa艅 oraz wynikaj膮cych st膮d potrzeb ludzi starych. Prezentowane badania maj膮 na celu wzbogacenie systemu teoretycznej wiedzy pedagogicznej zwi膮zanej z gerontologi膮.
Celami poznawczymi jest rozpoznanie, opisanie oraz pr贸ba zdiagnozowania sytuacji 偶yciowej cz艂owieka starego na wsi.
Celem praktycznym, utylitarnym z kolei jest wykorzystanie wynik贸w bada艅 przez grono polityk贸w spo艂ecznych do wykreowania oraz prowadzenia polityki w zakresie poprawy warunk贸w 偶ycia cz艂owieka starego na wsi czyli stworzenie polityki przysz艂o艣ci z lud藕mi starszymi i dla ludzi starszych.
A.W. Maszke okre艣la przedmiot bada艅 jako wszelkie obiekty, rzeczy oraz zjawiska i procesy, kt贸rym one podlegaj膮 i w odniesieniu do kt贸rych formu艂ujemy pytania badawcze1.
Przedmiotem podj臋tych przeze mnie bada艅 empirycznych jest cz艂owiek stary zamieszkuj膮cy tereny wiejskie oraz r贸偶ne aspekty jego sytuacji 偶yciowej. Problematyka badawcza owego opracowania zosta艂a sprowadzona do podstawowych dziedzin 偶ycia ludzi starszych, a wi臋c: sytuacji materialnej, zdrowia, rodziny i kontakt贸w spo艂ecznych oraz czasu wolnego.
Bior膮c to pod uwag臋 warto zastanowi膰 si臋 nad tym, czym jest problem badawczy. Wed艂ug S. Nowaka problemy badawcze to pytanie b膮d藕 zesp贸艂 pyta艅, na kt贸re odpowiedzi ma dostarczy膰 badanie2.
Podobnie definiuje problem badawczy J. Pieter, dla kt贸rego jest on pytaniem, na kt贸re szukamy odpowiedzi na drodze bada艅 naukowych3.
W sformu艂owaniu J. Kozieleckiego natomiast problem badawczy jest zadaniem (sytuacj膮), kt贸rego podmiot nie mo偶e rozwi膮za膰 za pomoc膮 posiadanego zasobu wiedzy4.
S. Palka definiuj膮c problemy badawcze dokonuje ich podzia艂u na problemy g艂贸wne i problemy szczeg贸艂owe, kt贸re to wynikaj膮 z problem贸w g艂贸wnych oraz odznaczaj膮 si臋 szczeg贸艂owo艣ci膮 do g艂贸wnego problemu badawczego oraz og贸lno艣ci膮 poznawcz膮5.
W zwi膮zku z powy偶szym, w pracy owej przyj臋to nast臋puj膮cy problem badawczy:
- Jaka jest sytuacja 偶yciowa cz艂owieka starego na wsi i czym si臋 charakteryzuje?
Z powy偶szego, g艂贸wnego problemu badawczego wynikaj膮 nast臋puj膮ce cz膮stkowe problemy szczeg贸艂owe:
- Jak wygl膮da sytuacja materialna cz艂owieka starego na wsi?
- Czym charakteryzuje si臋 zdrowotny aspekt 偶ycia ludzi starszych zamieszkuj膮cych tereny wiejskie?
- Jak wygl膮daj膮 kontakty spo艂eczne, rodzinne ludzi starszych na wsi oraz sposoby sp臋dzania czasu wolnego?
- Jakie s膮 g艂贸wne problemy i zagro偶enia cz艂owieka starego na wsi?
- Jakie czynniki wp艂ywaj膮 na popraw臋 jako艣ci 偶ycia w okresie staro艣ci?
- Czy ludzie starsi na wsi s膮 usatysfakcjonowani 偶yciem?
- Od jakich czynnik贸w zale偶y stopie艅 odczuwanej satysfakcji 偶yciowej cz艂owieka starego? Co w szczeg贸lno艣ci decyduje o satysfakcji 偶yciowej na staro艣膰?
W literaturze przedmiotu stosuje si臋 wiele okre艣le艅 poj臋cia hipoteza. Wed艂ug T. Kotarbi艅skiego przez hipotez臋 rozumie si臋 takie przypuszczenie dotycz膮ce zachodzenia pewnych zjawisk lub zale偶no艣ci mi臋dzy nimi, kt贸re pozwala wyja艣ni膰 jaki艣 niewyt艂umaczalny dot膮d zesp贸艂 fakt贸w, b臋d膮cych dot膮d problemem6. Wed艂ug A.W. Maszke hipoteza jest pewnym przypuszczeniem lub stwierdzeniem naukowym, odnosz膮cym si臋 do daj膮cych si臋 zaobserwowa膰 fakt贸w, zjawisk czy proces贸w, kt贸rych prawdziwo艣膰 lub fa艂szywo艣膰 rozstrzygamy na podstawie prowadzonych bada艅 empirycznych7.
Poniewa偶 podj臋te przeze mnie badania s膮 badaniami diagnostycznymi, a wi臋c zwi膮zanymi g艂贸wnie z opisem i diagnoz膮 fakt贸w, zjawisk i proces贸w, a nie z ich wyja艣nianiem i weryfikacj膮 to zrezygnowa艂am ze stawiania hipotez badawczych.
Z metodologicznego punktu widzenia istotne wydaje si臋 r贸wnie偶 zdefiniowanie dw贸ch poj臋膰: zmienna i wska藕nik. W literaturze przedmiotu mo偶na odnale藕膰 wiele definicji powy偶szych poj臋膰.
A. de Winter definiuje zmienne jako pr贸b臋 uszczeg贸艂owienia problem贸w badawczych jakie zamierza si臋 rozwi膮za膰 oraz hipotez, kt贸re badacz pragnie potwierdzi膰 lub odrzuci膰8. Natomiast wed艂ug A.W. Maszke zmienna jest w艂a艣ciwo艣ci膮 przybieraj膮c膮 r贸偶ne i co najmniej dwie warto艣ci9. W艣r贸d zmiennych wyr贸偶niamy dwa rodzaje zmiennych, zmienne zale偶ne i zmienne niezale偶ne, pomi臋dzy kt贸rymi istnieje 艣cis艂y zwi膮zek, poniewa偶 zmienne, kt贸rej warto艣ci liczbowe oddzia艂uj膮 na zmienn膮 zale偶n膮, powoduj膮c w niej okre艣lone zmiany, nosz膮 nazw臋 zmiennych niezale偶nych x10.
M. 艁obocki dokonuje r贸wnie偶 rozr贸偶nienia zmiennych i z kolei okre艣la zmienne niezale偶ne jako dzia艂ania natury pedagogicznej, kt贸rych celem jest spowodowanie okre艣lonych skutk贸w. Wed艂ug niego zmienne niezale偶ne okre艣laj膮 charakter oddzia艂ywa艅, w kt贸rych upatruje si臋 przyczyn okre艣lonych zmian w procesie wychowania, uczenia si臋 czy kszta艂cenia. Zmienna niezale偶na uchodzi za przyczyn臋 zmiennej zale偶nej, a zmienna zale偶na za rzeczywiste lub domniemane skutki uwzgl臋dnionych w badaniach zmiennych niezale偶nych11.
Czynniki wskazuj膮ce jaka z cech jest badana to wska藕niki. Wed艂ug S. Nowaka wska藕nik to pewna cecha, zdarzenie lub zjawisko na podstawie zaj艣cia, kt贸rego wnioskujemy z pewno艣ci膮, b膮d藕 z okre艣lonym prawdopodobie艅stwem, b膮d藕 wreszcie z prawdopodobie艅stwem wy偶szym od przeci臋tnego, i偶 zachodzi zjawisko, kt贸re nas interesuje12. Natomiast M. 艁obocki okre艣la wska藕niki jako mierzalne cechy czy w艂a艣ciwo艣ci badanych fakt贸w, czy zjawisk lub jako czynniki maj膮ce na nie wp艂yw albo jako skutki, jakie poci膮gaj膮 one za sob膮13.
Zmienn膮 zale偶n膮 w niniejszej pracy jest sytuacja 偶yciowa cz艂owieka starego zamieszkuj膮cego tereny wiejskie. Jest to zmienna syntetyczna sk艂adaj膮ca si臋 zgodnie z przytoczon膮 wcze艣niej definicj膮 M. Winiarskiego14 z nast臋puj膮cych podzmiennych: aktywno艣膰 w艂asna cz艂owieka starego, uznawane i urzeczywistniane przez niego warto艣ci, warunki zewn臋trzne (spo艂eczne, ekonomiczne, kulturowe, zdrowotne, przyrodnicze) i wynikaj膮ce z nich problemy i zagro偶enia oraz czynniki warunkuj膮ce satysfakcj臋 偶yciow膮 ludzi starszych.
Wska藕nikiem sytuacji 偶yciowej cz艂owieka starego s膮 elementy informacji zawarte w wypowiedziach respondent贸w. Jest to rodzaj wska藕nik贸w inferencyjnych, bowiem na podstawie odpowiedzi respondent贸w na pytania zawarte w kwestionariuszach ankiet wnioskujemy o ich postawach, opiniach oraz przekonaniach15.
Wyniki przeprowadzonych bada艅 empirycznych pozwalaj膮 okre艣li膰 w jakim zakresie p艂e膰 oraz zaawansowanie wieku r贸偶nicuj膮 sytuacje 偶yciow膮 oraz stopie艅 odczuwanej satysfakcji 偶yciowej ludzi starych. Mo偶na przypuszcza膰, i偶 oba te czynniki oddzia艂ywaj膮 na sytuacj臋 偶yciow膮 i jako艣膰 偶ycia w okresie staro艣ci. Stanowi膮 wi臋c one zmienne niezale偶ne. Kobiety 鈥 ze wzgl臋du na wi臋ksze ryzyko wdowie艅stwa, cz臋艣ciej zg艂aszaj膮ce problemy zdrowotne 鈥 mog膮 bardziej negatywnie postrzega膰 swoj膮 sytuacj臋 偶yciow膮. Natomiast, je偶eli chodzi o wp艂yw wieku na sytuacj臋 偶yciow膮 to mo偶na przypuszcza膰, i偶 im cz艂owiek jest starszy, tym bardziej jest pogodzony ze swoj膮 sytuacj膮 偶yciow膮 i tym bardziej jest sk艂onny j膮 akceptowa膰. Mo偶na wnioskowa膰 r贸wnie偶, i偶 sytuacja 偶yciowa ludzi starszych warunkowana jest tak偶e poprzez wykszta艂cenie, stan cywilny, stan zdrowia oraz wysoko艣膰 uzyskiwanego miesi臋cznego dochodu. Wyniki przeprowadzonych bada艅 empirycznych zawarte w niniejszym opracowaniu przedstawiaj膮 oraz obrazuj膮 bardziej dok艂adan膮 i precyzyjn膮 ocen臋 wp艂ywu poszczeg贸lnych zmiennych niezale偶nych na sytuacj臋 偶yciow膮 cz艂owieka starego na wsi oraz pozwalaj膮 na wykrycie innych zmiennych j膮 r贸偶nicuj膮cych.
Wska藕nikami wy偶ej wymienionych zmiennych niezale偶nych s膮 odpowiedzi os贸b badanych na pytania zawarte w metryczkach skonstruowanych przeze mnie narz臋dzi badawczych.
Metody, techniki i narz臋dzia badawcze
Punktem wyj艣cia prezentowanego studium empirycznego dotycz膮cego sytuacji 偶yciowej cz艂owieka starego zamieszkuj膮cego tereny wiejskie s膮 badania ilo艣ciowe. W najog贸lniejszym rozumieniu badania ilo艣ciowe polegaj膮 na ilo艣ciowym opisie i analizie fakt贸w, zjawisk, proces贸w. Przedstawiaj膮 je w formie r贸偶nych zestawie艅 i oblicze艅 z uwzgl臋dnieniem statystyki opisowej16.
Przeprowadzaj膮c ilo艣ciowe badania empiryczne za pomoc膮 rozmaitych metod, technik oraz narz臋dzi badawczych istotnym i zasadnym wydaje si臋 zdefiniowanie owych podstawowych poj臋膰 metodologicznych.
Przytaczaj膮c za Stefanem Nowakiem metody badawcze to przede wszystkim typowe i powtarzalne sposoby zbierania, opracowywania, analizy i interpretacji danych empirycznych, s艂u偶膮cych do uzyskania maksymalnie uzasadnionych odpowiedzi na stawiane w nich pytania17.
Techniki natomiast wed艂ug Aleksandra Kami艅skiego s膮 to czynno艣ci praktyczne regulowane starannie wypracowanymi dyrektywami, pozwalaj膮cymi na uzyskanie optymalnie sprawdzanych informacji, opinii, fakt贸w18.
Z kolei przedmiotem s艂u偶膮cym do realizacji wybranej techniki bada艅 jest narz臋dzie badawcze19.
G艂贸wn膮 metod膮, kt贸r膮 wykorzysta艂am w swoich badaniach empirycznych jest metoda sonda偶u diagnostycznego20. Metoda sonda偶u diagnostycznego wed艂ug definicji skonstruowanej przez T. Pilcha jest sposobem gromadzenia wiedzy o atrybutach strukturalnych i funkcjonalnych oraz dynamice zjawisk spo艂ecznych, opiniach i pogl膮dach wybranych zbiorowo艣ci, nasilaniu si臋 i kierunkach rozwoju okre艣lonych zjawisk instytucjonalnie niezlokalizowanych 鈥 posiadaj膮cych znaczenie wychowawcze - w oparciu o specjalnie dobran膮 grup臋 reprezentuj膮c膮 populacj臋 generaln膮, w kt贸rej badane zjawisko wyst臋puje21.
Inn膮 metod膮, kt贸ra zosta艂a wykorzystana do przeprowadzenia bada艅 empirycznych jest metoda kuli 艣nie偶nej鈥︹22
W obr臋bie metody sonda偶u diagnostycznego wykorzysta艂am technik臋 ankiety, kt贸r膮 to T. Pilch definiuje jako technik臋 gromadzenia informacji polegaj膮c膮 na wype艂nianiu najcz臋艣ciej samodzielnie przez badanego specjalnych kwestionariuszy na og贸艂 o wysokim stopniu standaryzacji w obecno艣ci lub bez obecno艣ci ankietera23.
Do realizacji bada艅 empirycznych za pomoc膮 powy偶ej techniki skonstruowa艂am narz臋dzie badawcze w formie kwestionariusza ankiety.
INFORMACJE O PYTANIACH W KWESTIONARIUSZY
Kwestionariusz zawiera艂 ponad 鈥. pyta艅 pogrupowanych w 鈥 blok贸w tematycznych, dotycz膮cych: sytuacji materialnej, sytuacji zdrowotnej, relacji rodzinnych i spo艂ecznych oraz sposob贸w sp臋dzania czasu wolnego przez cz艂owieka starego zamieszkuj膮cego tereny wiejskie oraz jako艣ci jego 偶ycia. Pytania zawarte w kwestionariuszu ankiety mia艂y form臋 pyta艅
Organizacja i przebieg bada艅
Badania zosta艂y przeprowadzone w 鈥︹. oraz mia艂y charakter statystycznych bada艅 ilo艣ciowych. Trwa艂y 鈥︹ W 鈥. przeprowadzono badania pilota偶owe na grupie 20 os贸b starszych (10 kobiet i 10 m臋偶czyzn). Badaniami obj臋to grup臋 ludzi starszych zamieszkuj膮cych tereny wiejskie. Liczebno艣膰 badanej grupy wynosi艂a 100 os贸b, w tym 50 kobiet i 50 m臋偶czyzn. Osoby przebadane przez wi臋kszo艣膰 偶ycia mieszka艂y na wsi. Tak wi臋c we wszystkich badanych 艣rodowiskach wiejskich wszyscy lub niemal wszyscy respondenci byli przez ca艂e swoje 偶ycie zwi膮zani ze wsi膮. W badaniach zastosowano dob贸r celowy, nieprobabilistyczny. Zgodnie z definicj膮 M. 艁obockiego w celowym doborze pr贸by o tym, kto zostanie zakwalifikowany do os贸b badanych z danej populacji decyduje sam badacz, a nie jak w losowym doborze pr贸by okre艣lony schemat losowania24. Dob贸r celowy przeprowadzony zosta艂 metod膮 kuli 艣nie偶nej. Kryteriami doboru os贸b do bada艅 by艂y: p艂e膰, wiek, wykszta艂cenie, stan cywilny oraz wysoko艣膰 uzyskiwanego, miesi臋cznego dochodu.
Badania przeprowadzono w pi臋ciu niewielkich pod wzgl臋dem przestrzennym wsiach o charakterze rolniczym (Z艂otniki, Baranki, Wojszki, Trycz贸wka, Klewinowo) znajduj膮cych si臋 na terenie gminy Juchnowiec Ko艣cielny w wojew贸dztwie podlaskim. Region p贸艂nocno 鈥 wschodni jak wskazuj膮 badania jest jednym z najstarszych demograficznie region贸w w kraju. W zwi膮zku z tym wszystkie wy偶ej wymienione wsie podlaskie s膮 zamieszka艂e w ok. 75% przez ludno艣膰 w wieku powy偶ej 65 lat. Charakteryzuje je r贸wnie偶 niewielka liczba mieszka艅c贸w, ujemne saldo migracji oraz du偶a homogeniczno艣膰 pod wzgl臋dem narodowo艣ciowym i wyznaniowym.
A.W. Maszke, Metodologiczne podstawy bada艅 pedagogicznych. Wydawnictwo Uniwersytetu Rzeszowskiego, Rzesz贸w 2004, s. 44.鈫
S. Nowak, Metodologia bada艅 spo艂ecznych. Zagadnienia og贸lne. Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1970, s. 214.鈫
J. Pieter, Og贸lna metodologia pracy naukowej. Wydawnictwo Zak艂adu Narodowego im. Ossoli艅skich, Wroc艂aw 鈥 Warszawa 1997, s. 67.鈫
J. Kozielecki, Rozwi膮zywanie problem贸w. Wydawnictwo PZWS, Warszawa 1969.鈫
S. Palka, Metodologia Badania Praktyka pedagogiczna. Gda艅skie Wydawnictwo Psychologiczne, Gda艅sk 2006, s. 17.鈫
T. Kotarbi艅ski, Elementy teorii poznania, logiki formalnej i metodologii nauk. Wroc艂aw-Warszawa 1961, s. 34.鈫
A.W. Maszke, Metodologiczne podstawy鈥, s. 53.鈫
A. de Winter, Zmienne kontrolne w badaniach socjologicznych. Lublin 1981, s. 210.鈫
A.W. Maszke, Metodologiczne podstawy鈥, s. 59.鈫
Tam偶e, s. 60.鈫
M. 艁obocki, Wprowadzenie do metodologii bada艅 pedagogicznych. Oficyna Wydawnicza Impuls, Krak贸w 1999, s. 133 鈥 134.鈫
S. Nowak, Metodologia bada艅鈥, s. 224.鈫
M. 艁obocki, Wprowadzenie do鈥, s. 138.鈫
M. Winiarski, Sytuacja 偶yciowa w: Encyklopedia鈥, s. 133.鈫
T. Pilch, Zasady bada艅 pedagogicznych. Wydawnictwo Akademickie 鈥炁籥k鈥, Warszawa 1998, s. 35.鈫
M. 艁obocki, Wprowadzenie do鈥, s. 55.鈫
S. Nowak, Metodologia bada艅鈥, Warszawa 1985, s. 22.鈫
A. Kami艅ski, Metoda, technika, procedura badawcza w pedagogice empirycznej. W: Metodologia pedagogiki spo艂ecznej (red. R. Wroczy艅ski, T. Pilch) Wroc艂aw 1974, s. 56.鈫
T. Pilch, Zasady bada艅鈥, s. 42.鈫
Klasyfikacj臋 metod i technik przyj臋艂am za Tadeuszem Pilchem; por. T. Pilch, Zasady bada艅 pedagogicznych. Wydawnictwo Akademickie 鈥炁籥k鈥, Warszawa 1998, s. 49.鈫
T. Pilch, Zasady bada艅鈥, s. 51.鈫
E. Babbie, Badania spo艂eczne w praktyce. Polskie Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 2004, s. 205.鈫
Tam偶e, s. 86鈫
M. 艁obocki, Wprowadzenie do鈥, s. 168.鈫