Podstawową metodą prowadzenia ogórka jest system przewodnikowy. Główny pęd rośliny jest prowadzony do szczytu konstrukcji wspierającej, a wyrastające z kątów liści pędy boczne są przycinane nad 2 liściem. Pęd główny należy systematycznie owijać wokół sznurka, zawsze w jedną i tą samą stronę, aby przy kolejnym, zabiegu okręcając w drugą stronę, nie spowodować jego opadania i uszkodzenia łodygi. Zaraz po posadzeniu należy usuwać wszystkie pędy i zawiązki wyrastające na przewodniku do wysokości około 60 cm, aby nie dopuszczać do zahamowania wzrostu wegetatywnego roślin. Po dojściu do szczytu konstrukcji wspierającej pęd główny należy przełożyć i prowadzić w dół. Do przewieszania pędu należy wykorzystywać specjalne plastikowe kształtki, które wspierają łodygę w miejscu przegięcia. Od tego momentu pędy boczne przycina się już za pierwszym liściem. Jeśli zakłada się krótszy okres uprawy jesiennej, lub wynika on z późnego terminu sadzenia oraz uprawy poplonowej, to po dojściu do szczytu pęd główny można ogłowić. Do takiego prowadzenia nadają się w szczególności odmiany owocujące przede wszystkim na pędzie głównym i charakteryzujące się plonowaniem skoncentrowanym w czasie.

Innym sposobem prowadzenia jest system „na parasol”. Do momentu dojścia do szczytu konstrukcji wspierającej rośliny tnie się identycznie jak w systemie przewodnikowym. Następnie ogławia się pęd główny, a dwa najbliżej położone pędy boczne prowadzi się w dół do poziomu około 1 metra, usuwając wyrastające z nich pędy boczne drugiego rzędu. Tego sposobu prowadzenia nie stosuje się w warunkach słabego nasłonecznienia i dla odmian intensywnie krzewiących się.