RODZAJE RYTMÓW
DOPROWADZAJĄCYCH
DO NZK
Nagłe Zatrzymanie Krążenia (NZK)- nagły
stan chorobowy, w którym dochodzi do
zatrzymania
czynności
mechanicznej
serca powodującego ustanie krążenia
krwi.
Następnie
występuje
wtórne
zatrzymanie oddechu, i w konsekwencji
dochodzi
do
nieodwracalnego
uszkodzenia
mózgu.
Właściwym
postępowaniem
po rozpoznaniu NZK jest rozpoczęcie
resuscytacji.
Rytmy prowadzące do NZK można podzielić
na:
rytmy do defibrylacji:
-migotanie komór
-częstoskurcz komorowy bez tętna
rytmy nie do defibrylacji:
-asystolia
-aktywność elektryczna bez tętna (PEA)
Migotanie komór (VF-Ventricular
Fibrillation)
Zaburzenie rytmu serca, polegające na szybkiej i
nieskoordynowanej pracy serca, które jeśli nie zostanie szybko
przerwane (do kilku minut) nieuchronnie prowadzi do śmierci.
Migotanie komór rozpoznaje się na podstawie
elektrokardiogramu. W wypadku migotania komór zapis EKG
zespołu QRS ma postać nieregularnej sinusoidy. Jeśli sinusoida
ma kształt regularny
i częstość akcji mieści się w granicach 200–300 uderzeń na
minutę – stan taki nazywany jest trzepotaniem komór. Jeśli
sinusoida ma kształt nieregularny, impulsy mają zmienną
amplitudę – wówczas rozpoznaje się migotanie komór. Częstość
akcji serca w takiej sytuacji może dochodzić do 600 pobudzeń
na minutę. Jest jednym
z najczęstszych mechanizmów śmierci (zatrzymania krążenia) u
chorych na zawał mięśnia sercowego. VF może być
wysokofalowe albo niskofalowe.
migotanie komór
wysokofalowe
migotanie komór
drobnofaliste
Częstoskurcz komorowy bez tętna
(VT-Ventricular Tachycardia)
To zaburzenie rytmu serca, polegające
na wystąpieniu nieprawidłowej,
przyśpieszonej czynności skurczowej serca,
która pochodzi
z ośrodka zlokalizowanego w mięśniu komór
serca.
W badaniu EKG widoczne szerokie zespoły
QRS (różniące częstoskurcz komorowy od
częstoskurczu nadkomorowego) i brak
załamka P. Częstoskurcz komorowy jest
potencjalnym zagrożeniem do życia ponieważ
może przejść w migotanie komór. Każdy
przypadek utrwalonego częstoskurczu
komorowego jest wskazaniem do
natychmiastowego leczenia.
Częstoskurcz komorowy: szerokie zespoły
QRS
Asystolia
To brak czynności elektrycznej serca, co w
zapisie EKG objawia się w postaci linii
zbliżonej do linii poziomej (linii
izoelektrycznej) w co najmniej dwu
sąsiadujących odprowadzeniach EKG. Jej
wystąpienie oznacza zazwyczaj całkowity
brak czynności skurczowej serca, poza
przypadkami asystolii rzekomej. W przypadku
asystolii rzekomej linia izoelektryczna w
zapisie EKG spowodowana jest problemami
technicznymi sprzętu do rejestracji EKG, złym
przyleganiem elektrod do skóry lub błędami w
technice badania; czynność mechaniczna
serca jest w tych przypadkach zachowana.
Aktywność elektryczna bez
tętna (PEA- Pulseless Electrical
Activity )
Jest to czynność serca prowadząca
do zatrzymania krążenia. Charakteryzuje
się aktywnością elektryczną rejestrowaną
w zapisie EKG lub na ekranie kardiomonitora
przy braku fali tętna. PEA jest także
nazywana nieefektywną systolą. Podczas PEA
u chorego występują drobne skurcze
miokardium, ale są one zbyt słabe, by
wywołać falę tętna lub badalne ciśnienie
tętnicze. Często czynność elektryczna bez
tętna spowodowana jest przez potencjalnie
odwracalne przyczyny.
Nieefektywna systola w zapisie
EKG
Zespół QRS
Zespół QRS jest to fragment zapisu
elektrokatdiograficznego. Mianem
tym określa się największy zespół
załamków EKG. Opisuje
depolaryzację mięśni komór serca i
składa się z jednego lub kilku
załamków określanych kolejno jako
Q R S w zależności od miejsca
wystąpienia i kierunku wychylenia.
Załamek Q – pierwsze ujemne wychylenie
elektrokardiogramu
Załamek R – pierwsze dodatnie
wychylenie elektrokardiogramu
Załamek S – ostatnie ujemne wychylenie
elektrokardiogramu w
zespole
Jeżeli najwyższy z załamków zespołów QRS – R
znajduje się powyżej linii izoelektrycznej to określa
się go jako „dodatni” , jeżeli poniżej to „ujemny”.
Amplituda zespołów QRS waha się zazwyczaj od 15
do 20 mm od linii izoelektrycznej, zaś jego czas
trwania nie powinien przekraczać 0,1 s.