Rozdział 3

KTO JEST

 PRAWDZIWYM BOGIEM?

CZY w pogodną noc nie zachwyca cię widok mnóstwa gwiazd rozsianych po niebie? Jak sądzisz, skąd się wzięły? A skąd się wzięły żywe organizmy na ziemi — barwne kwiaty, rozświergotane ptaki, potężne wieloryby wyskakujące nad powierzchnię oceanu? Pytania takie można by mnożyć bez końca. Wszystko to nie mogło przecież powstać przypadkowo. Nic więc dziwnego, że wielu zgadza się z pierwszymi słowami Biblii: „Na początku stworzył Bóg niebo i ziemię" (l Mojżeszowa 1:1).

2 Ludzie mają bardzo podzielone zdania na temat Boga. Niektórzy uważają, że jest to jakaś bezosobowa siła. Miliony innych oddają cześć zmarłym przodkom, sądzą bowiem, iż Bóg przebywa zbyt daleko, by można się było do Niego zbliżyć. Jednakże Biblia wyjawia, że prawdziwy Bóg jest rzeczywistą osobą i że serdecznie interesuje się każdym człowiekiem. Właśnie dlatego Księga ta zachęca do 'poszukiwania Boga' i mówi: „Nie jest on daleko od nikogo z nas" (Dzieje 17:27).

3 A jak wygląda Bóg? Kilku sług Bożych miało wizje Jego chwalebnej obecności. Ukazywał się w nich jako symboliczna postać zasiadająca na tronie i opromieniona olśniewającym blaskiem. Jednakże ludzie mający takie widzenia nigdy nie opisali Jego twarzy (Daniela 7:9, 10; Objawienie 4:2, 3). Bierze się to stąd, że „Bóg jest Duchem" i nie ma fizycznego ciała (Jana 4:24). Sporządzenie wiernej podobizny naszego Stwórcy jest po prostu niemożliwe, gdyż „żaden człowiek nigdy nie widział Boga" (Jana 1:18; 2 Mojżeszowa 33:20). Niemniej Pismo Święte przekazuje nam o Nim dużo informacji.

PRAWDZIWY BÓG MA IMIĘ

4 W odniesieniu do prawdziwego Boga użyto w Biblii różnych tytułów, na przykład „Bóg Wszechmocny", „Najwyższy", „Wielki Stwórca", „Wspaniały Nauczyciel", „Wszechwładny Pan" i „Król wieczności" (Rodzaju [l Mojżeszowa] 17:1, NW; Psalm 50:14; Kaznodziei 12:1, NW; Izajasza 30:20, NW; Dzieje 4:24; l Tymoteusza 1:17). Rozmyślanie nad znaczeniem takich tytułów może nam pomóc w poznawaniu Boga.

5 Jednakże Bóg ma niezrównane imię, które w samych tylko Pismach Hebrajskich występuje niemal 7000 razy, a więc częściej niż którykolwiek z Jego tytułów. Jakieś 1900 lat temu wskutek pewnego przesądu Żydzi przestali wymawiać imię Boże. A ponieważ w biblijnej hebrajszczyźnie nie zapisywano samogłosek, nie sposób dziś ustalić, jak Mojżesz, Dawid czy inni ludzie żyjący w dawnych czasach wymawiali imię Boże, utrwalone na piśmie za pomocą czterech spółgłosek (mr). Niektórzy uczeni sądzą, że imię Boże wymawiano „Jahwe", ale nie są tego pewni. Używana w Polsce forma „Jehowa" (i jej odpowiedniki w wielu językach) jest znana od stuleci i szeroko rozpowszechniona (zobacz 2 Mojżeszową 6:3, Bg).

DLACZEGO POWINIENEŚ UŻYWAĆ IMIENIA BOŻEGO

6 Niezrównane imię Jehowa ma odróżniać Boga od wszystkich innych bóstw. Właśnie dlatego tak często występuje ono w Biblii, zwłaszcza w tekście hebrajskim. Chociaż wielu tłumaczy nie umieszcza w swych przekładach imienia Bożego, to w Psalmie 83:19 wyraźnie powiedziano: „Ty, który sam jeden masz Jahwe na imię, jesteś Najwyższy nad całą ziemią" (BT, wydanie III). Kiedy więc mówimy o Bogu, stosowne jest używanie Jego imienia.

7 Imię Jehowa jest formą hebrajskiego czasownika tłumaczonego na „stać się" i znaczy „On powoduje, że się staje". Jehowa Bóg daje nam przez to poznać, iż ma określone zamierzenia i zawsze je urzeczywistnia. Tylko prawdziwy Bóg ma prawo nosić to imię, gdyż ludzie nigdy nie mogą być pewni, czy ich plany się powiodą (Jakuba 4:13, 14). Jedynie Jehowa może powiedzieć: „Tak jest z moim słowem, które wychodzi z moich ust: (...) spełnia pomyślnie to, z czym je wysłałem" (Izajasza 55:11).

8 Hebrajscy patriarchowie Abraham, Izaak i Jakub 'wzywali imienia Jahwe', ale nie w pełni pojmowali jego znaczenie (Rodzaju 21:33, BT; 26:25, BT; 32:10, BT; 1 Mojżeszowa 6:3, Bg). Kiedy Jehowa objawił później, iż zamierza wyzwolić z niewoli egipskiej ich potomków. Izraelitów, i dać im „ziemię opływającą w mleko i miód", mogło się to wydawać niemożliwe (2 Mojżeszowa 3:17). Niemniej Bóg uwypuklił nieprzemijające znaczenie swego imienia, mówiąc do proroka Mojżesza: „Tak powiesz synom Izraela: ,Jahwe, Bóg ojców waszych, Bóg Abrahama, Bóg Izaaka i Bóg Jakuba posłał mnie do was. To jest imię moje na wieki i to jest moje zawołanie na najdalsze pokolenia'" (Wyjścia [2 Mojżeszowa] 3:15, BT).

9 Mojżesz prosił faraona, władcę Egiptu, by pozwolił Izraelitom pójść na pustynię i tam oddać cześć Jehowie. Ale faraon, który wielbił bóstwa egipskie i sam był uważany za boga, odrzekł: „Któż jest Jahwe, abym musiał usłuchać Jego rozkazu i wypuścić Izraela? Nie znam Jahwe i nie wypuszczę Izraela" (Wyjścia 5:1, 2, BT).

10 Działając zgodnie ze znaczeniem swego imienia, Jeho­wa przystąpił wtedy do urzeczywistnienia powziętego zamiaru. Sprowadził na starożytnych Egipcjan dziesięć plag. Podczas ostatniej plagi zginęli w Egipcie wszyscy pierworodni, łącznie z synem dumnego faraona. Wówczas Egipcjanie wprost nie mogli się doczekać, kiedy Izraelici sobie pójdą. Jednakże potęga Jehowy wywarła na niektórych takie wrażenie, że opuścili Egipt razem z ludem Bożym (2 Mojżeszowa 12:35-38).

11 Uparty faraon zebrał armię wyposażoną w setki rydwa­nów bojowych i wyruszył, by odzyskać swych niewolników. Kiedy wojsko egipskie zbliżyło się do Izraelitów, Bóg cudownie rozdzielił wody Morza Czerwonego, żeby mogli przejść na drugą stronę po suchym lądzie. A gdy ich prześladowcy wkroczyli na dno morskie, Jehowa „odrywał koła rydwanów, więc z trudem pchali je naprzód". Wojownicy egipscy krzyczeli: „Uciekajmy przed Izraelitami, bo Jahwe walczy za nich z Egiptem". Ale było już za późno. Ogromne ściany wodne runęły w dół i „pokryły rydwany i jeźdźców, i w ogóle całe wojsko faraona" (Wyjścia 14:22-25, 28, Bp). W ten sposób Jehowa wsławił swe imię, a pamięć o tym wydarzeniu trwa po dziś dzień (Jozuego 2:9-11).

12 Okryte sławą imię Boże ma wielkie znaczenie również dla żyjących obecnie. Imię Jehowa jest rękojmią, że spełni On wszystko, co postanowił, a więc także swe pierwotne zamierzenie, by nasza ziemia stała się rajem (l Mojżeszowa 1:28; 2:8). W tym celu Bóg usunie wszystkich, którzy się dziś przeciwstawiają Jego zwierzchniej władzy, sam bowiem oświadczył: 'Poznają, że ja jestem Jehowa' (Ezechiela 38:23, NW). Bóg spełni wtedy swą obietnicę i wybawi swoich czcicieli, wprowadzając ich do nowego świata, w którym za­mieszka prawość (2 Piotra 3:13).

13 Kto chce sobie zaskarbić łaskę Bożą, musi się nauczyć wzywać z wiarą Jego imienia. Biblia obiecuje: „Każdy, kto wzywa imienia Jehowy, będzie wybawiony" (Rzymian 10:13). Imię Jehowy rzeczywiście ma głębokie znaczenie. Dzięki wzywaniu Jehowy jako swego Boga i Wybawcy możesz zaznać bezkresnego szczęścia.

PRZYMIOTY PRAWDZIWEGO BOGA

14 Bliższe zbadanie opisu wyzwolenia Izraelitów z Egiptu pozwala poznać cztery podstawowe przymioty Boże, po­zostające ze sobą w doskonałej harmonii. Postępowanie Bo­ga z faraonem ujawniło Jego zdumiewającą moc (Wyjścia 9:16, Bp). Mistrzowskie opanowanie skomplikowanej sytuacji świadczy o Jego niezrównanej mądrości (Rzymian 11:33). Ujawnił też swą sprawiedliwość, wymierzając karę zawziętym przeciwnikom i ciemięzcom swego ludu (5 Mojżeszowa 32:4). Ale najznamienitszym przymiotem Bożym jest miłość. Jehowa dał jej piękny dowód przez spełnienie obiet­nicy dotyczącej potomków Abrahama (5 Mojżeszowa 7:8). Kierując się miłością, umożliwił też niektórym Egipcjanom porzucenie fałszywych bóstw i zaznanie wielkich dobro­dziejstw dzięki opowiedzeniu się po stronie jedynego prawdziwego Boga.

15 Czytając Biblię, sam zauważysz, że miłość jest podstawowym przymiotem Boga, przejawianym przez Niego w naj­różniejszy sposób. Na przykład właśnie z miłości Bóg stał się Stwórcą i podzielił się radością życia z innymi istotami— najpierw ze stworzeniami duchowymi. Setki milionów aniołów odwzajemnia Jego uczucie i Go wysławia (Joba 38:4, 7;Daniela 7:10). Bóg okazał miłość także przez to, że stworzył ziemię i tak ją przygotował dla ludzi, by mogli być na niej szczęśliwi (l Mojżeszowa 1:1, 26-28; Psalm 115:16).

16 Nie sposób wymienić wszystkich dobrodziejstw, których zaznajemy dzięki miłości Boga. Powodując się nią, tak cudownie ukształtował nasze ciało, żebyśmy mogli cieszyć się życiem (Psalm 139:14). Jego miłość przejawia się także w tym, iż daje „deszcze z nieba oraz pory urodzajne, napełniając (...) [nasze] serca pokarmem i weselem" (Dzieje 14:17). Co więcej. Bóg „sprawia, że jego słońce wschodzi nad niegodziwymi i dobrymi, on też sprawia, że deszcz pada na prawych i nieprawych" (Mateusza 5:45). To miłość skłania naszego Stwórcę do pomagania nam w nabywaniu wiedzy o Nim i zaznawaniu szczęścia w służbie dla Niego. Bez wątpienia więc „Bóg jest miłością" (l Jana 4:8). Ale o Jego osobowości można powiedzieć dużo więcej.

„BÓG MIŁOSIERNY I ŁASKAWY"

17 Po przejściu na drugi brzeg Morza Czerwonego Izraelici ciągle jeszcze zbyt mało znali Boga. Wiedząc o tym, Mojżesz prosił Go w modlitwie: „Jeżeli więc rzeczywiście znalazłem łaskę w Twoich oczach, daj mi poznać Twoją drogę, abym Cię poznał i naprawdę znalazł łaskę w Twoich oczach" (Wyjścia 33:13, Bp). Mojżesz lepiej poznał Boga z Jego własnych słów: „Jehowa, Jehowa, Bóg miłosierny i łaskawy, powolny do gniewu oraz obfitujący w miłościwą życzliwość i prawdę, zachowujący miłościwą życzliwość dla tysięcy, przebaczający przewinienie i występek, i grzech; lecz bynajmniej nie zwolni on od ukarania" (Wyjścia 34:6, 7, NW). Bóg równoważy swą miłość sprawiedliwością, nie chroni bowiem rozmyślnych grzeszników od następstw ich występków.

18 Mojżesz dowiedział się, że Jehowa jest miłosierny. A osoba miłosierna lituje się nad cierpiącymi i stara się ulżyć ich doli. Właśnie dlatego Bóg okazał ludziom współczucie i poczynił kroki, by uwolnić ich od cierpień, chorób i śmierci (Objawienie 21:3-5). Stosunki panujące w tym niegodziwym świecie lub własne niemądre postępowanie mogą niekiedy sprowadzić nieszczęście na czcicieli Boga. Jeżeli jednak pokornie proszą Jehowę o pomoc. On ich pociesza i wspiera. Dlaczego? Ponieważ miłosiernie i czule troszczy się o tych, którzy Go wielbią (Psalm 86:15; l Piotra 5:6, 7).

19 Wiele ludzi sprawujących władzę traktuje drugich szorstko. Jakże łaskawie natomiast odnosi się do swych pokornych sług Jehowa! Chociaż jest najwyższym władcą we wszechświecie, okazuje niezwykłą życzliwość całej rodzinie ludzkiej (Psalm 8:4, 5; Łukasza 6:35). Jehowa jest też łaskawy dla poszczególnych ludzi, wysłuchuje bowiem ich osobistych błagań o Jego względy (2 Mojżeszowa 22:26, 27;Łukasza 18:13,14). Oczywiście Bóg nie jest zobowiązany do okazywania komuś łaski czy miłosierdzia (Wyjścia 33:19,BT). Dlatego powinniśmy Mu być bardzo wdzięczni za Jego miłosierdzie i łaskawość (Psalm 145:1, 8).

NIESKORY DO GNIEWU, BEZSTRONNY I PRAWY

20 Jehowa jest nieskory do gniewu. Nie znaczy to jednak, że nie wszczyna odpowiednich kroków—zgładził przecież w Morzu Czerwonym upartego faraona i jego armię. Poza tym Jehowa odznacza się bezstronnością. Właśnie dlatego Izraelici—lud wybrany przez Niego—utracili w końcu Jego łaskę, gdy uporczywie czynili zło. Bóg przyjmuje do grona swych czcicieli ludzi ze wszystkich narodów, jeśli tylko dostosują się do Jego prawych zasad postępowania (Dzieje 10:34, 35).

21 Biblijna Księga Objawienia podkreśla znaczenie poznawania „prawych postanowień" Bożych. Czytamy w niej, że stworzenia niebiańskie śpiewają: „Wielkie i zdumiewające są twe dzieła, Jehowo Boże, Wszechmocny. Prawe i prawdziwe są twe drogi. Królu wieczności. Któż by się ciebie rzeczywiście nie bał, Jehowo, i nie wychwalał twego imienia, skoro ty sam jesteś lojalny? Bo wszystkie narody przyjdą i przed twoim obliczem oddadzą ci cześć, ponieważ zostały ujawnione twe prawe postanowienia" (Objawienie 15: 2-4). Wyrazem takiej zdrowej bojaźni przed Jehową, czyli głębokiego szacunku dla Niego, jest kierowanie się miernikami, które On uważa za słuszne. Łatwiej nam to przyjdzie, jeśli będziemy rozmyślać o Bożej mądrości i miłości. Wszystkie przykazania Boże mają przecież na celu nasze dobro(Iząjasza48:17, 18).

'JEHOWA, NASZ BÓG, JEST JEDEN'

22 Starożytni Egipcjanie czcili wielu bogów, ale Jehowa jest „Bogiem wymagającym wyłącznego oddania" (Wyjścia 20:5, NW). Mojżesz przypomniał Izraelitom, że „Jehowa, nasz Bóg, to jeden Jehowa" (Powtórzonego Prawa [5 Mojżeszowa] 6:4, NW). Słowa te powtórzył później Jezus Chrystus (Marka 12:28, 29). Dlatego ci, którzy uznają Biblię za Słowo Boże, nie czczą Trójcy—trzech osób czy też bogów w jednym bogu. W gruncie rzeczy w Biblii nawet nie ma słowa „Trójca". Prawdziwy Bóg i Jezus Chrystus to dwie odrębne osoby (Jana 14:28; l Koryntian 15:28). A święty duch Boży nie jest osobą.

To czynna siła Jehowy, którą Wszechmocny posługuje się do urzeczywistniania swych zamierzeń (l Mojżeszowa 1:2; Dzieje 2:1-4, 32, 33; 2 Piotra 1:20, 21).

23 Czy po rozważeniu cudownych przymiotów Jehowy nie przyznasz, że zasługuje On na to, byś oddawał Mu cześć? Gdy będziesz dalej studiować Jego Słowo, Biblię, poznasz Go lepiej i dowiesz się, czego od ciebie wymaga—dla twego wiecznego dobra i szczęścia (Mateusza 5:3, 6). Ponadto pogłębi to twą miłość do Boga. Tak zresztą być powinno, bo Jezus powiedział: „Masz miłować Jehowę, twojego Boga, całym swym sercem i całą swą duszą, i całym swym umysłem, i całą swą siłą" (Marka 12:30). Sam Jezus najwyraźniej tak właśnie miłował Boga. Ale co Biblia mówi o Jezusie Chrystusie? Jaką rolę odgrywa on w zamierzeniu Jehowy?

SPRAWDŹ, CO JUŻ WIESZ

• Jak brzmi imię Boże i jak często występuje ono w Pismach Hebrajskich?

• Dlaczego powinieneś używać imienia Bożego?

• Które przymioty Jehowy Boga szczególnie cię ujmują?

 

---