Diagnozowanie potrzeb ponadpodmiotowych

I Diagnozowanie potrzeb ludzkich

1. Poznanie powszechnych potrzeb ludzkich – studiowanie teorii oraz obserwacja ludzi

2. Poznanie indywidualnych przejawów i sposobów zaspokajania potrzeb powszechnych przez poszczególne jednostki

3. Poznanie indywidualnych potrzeb człowieka/grupy (potrzeby ponadpodmiotowe)

1. Rozpoznawanie zdolności (lub ich braku) do samodzielnego zaspakajania i regulowania potrzeb ponadpodmiotowych. W przypadku niezdolności ich zaspokajania rozpoznawanie przyczyn i uwarunkowań takiego stanu rzeczy

2. poznanie czynników i warunków bezpieczeństwa, rozwoju, zdrowia oraz normalnego funkcjonowania jednostki

3. poznanie trudnych sytuacji, które ograniczają realizację potrzeb ponadpodmiotowych

4. poznanie składników życia, pomyślności życiowej – dobrostanu i hierarchii potrzeb, co ułatwia poznanie potrzeb ponadpodmiotowych jednostki

5. określenie standardów życia

6. określenie, czy występuje potrzeba zaliczenia jednostki do grupy osób wyczekujących, czyli wymagających pomocy

II Diagnoza potrzeb polega na wielostronnym poznawaniu i ustalaniu

1. potrzeb, których jednostka lub grupa nie są zdolne samodzielnie zaspakajać i regulować

2. wielorakich niezdolności do samoregulacji oraz ich podstawowych czynników, stanowiących centralny przedmiot poznania

3. stanów niezaspokojenia potrzeb podopiecznych rzeczywistych lub wyczekujących, jego przyczyn i skutków oraz warunków i możliwości przywracania stanów pożądanej równowagi

4. subkategorii „podopieczny wyczekujący”