Rozdział 1

Profesja – szczególnego typu zawody, w których potrzebna jest specyficzna wiedza etyczna oprócz znajomości warsztatowych i wiedzy ogólnej. Mają oni wiedzą praktyczną i teoretyczna, znaczną autonomię, niektórzy stosunkowo wysoki status społeczny i autorytet.
dziennikarstwo w takim razie nie jest profesją.
Etyka dziennikarska jest jedną z etyk profesjonalnych. Ciągle się takie etyki zmieniają wraz z ewaluacją świata, jeśli nie było dziennikarstwa masowego to i nie było etyki dziennikarskiej.
Etyka dziennikarska jest też etyką stosowaną= etyka dziedziny [daw. Etyka szczegółowa] – wzrost tego typu etyk jest równoznaczny z rozwojem cywilizacji i z nieznanymi do tej pory problemami, koncentruje się na problemach praktycznych związanych z profesją unika rozważań

ETYKI PROFESJONALNE koncentrują się na kontrowersyjnych przypadkach i kodeksach etyki.

• Kontrowersyjne przypadki => etyka dylematów „Press”

• Kodeksy – normatywne, idealistyczne, ale podatne na krytykę

ETYKA SYTUACYJNA – przy określonej sytuacji kierowanie się własnym głosem rozsądku i doświadczeniem.

• Etyka mass mediów {+etyka odbiorców} – wywołuje u rzeszy odczucia -> demokracja i siła perswazyjna

• Etyka dziennikarska – liczy się sprzedaż nie prawda,
  dziennikarz z powołania
  dziennikarz nie-profesjonalista, bo dziennikarstwo profesją tylko z etyką
  widzi zło i go unika, nie widzi bo nie potrafi aksjologiczna ślepota

Celowo racjonalny sposób celowości Maxa Webera realizacja wartości dla samej wartości.

M e d i a s f e r a / k u l t u r a u c z e s t n i c t w a

Pojęcia wspólne dla etyki mediów i dziennikarstwa – wiedza informacja i prawda