Inną przyczyną przestępczości nieletnich jest środowisko, w którym jednostka nieuspołeczniona przebywa oraz wpływ środków masowego przekazu.
J. Konopnicki uważa, że ?środowisko w jakim człowiek żyje niewątpliwie odbija się na jego zachowaniu i zależne jest od:
? warunków kulturowych w domu (środowisku rodzinnym), brakami w tej dziedzinie, atmosferą domową, relacjami i stosunkiem rodziców do siebie oraz stosunkiem rodziców do dzieci,
? środowiska szkolnego, gdzie ważną rolę odgrywa stosunek nauczyciela do dziecka i dziecka do nauczyciela, stosunki miedzy rówieśnikami, opóźnienie w nauce lub niepowodzenia szkolne,
? środowiska wrodzonego, w którym uwzględnia się życie płodowe oraz sam moment narodzin.
Cz. Czapów do czynników związanych z przyczynami niedostosowania społecznego nieletnich, w tym przestępczości zalicza ?środowisko, które wpaja młodzieży wzory podkulturowe, lansuje aktywność przestępczą, sprzeczną z normami etycznymi i obyczajowymi, kształtuje nawyki agresywnego zachowania, kształtuje dyspozycje do zachowań impulsywnych, pozbawionych autokontroli, środowisko wykluczające życzliwość i poczucie winy.?
Powyższe czynniki mogą zadziałać w patologicznej rodzinie, źle funkcjonującej szkole, środowisku rówieśniczym. Młodzież coraz częściej przyswaja sobie niepożądane wzorce zachowań z telewizji., prasy, Internetu, filmów, itp.

Konflikt dziecka z prawem karnym i antyspołeczne zachowania mają więc różne przyczyny, zależne od wielu czynników, takich jak:
? kryzys w rodzinie (rozluźnienie więzi rodzinnych, niewydolność wychowawcza, niekorzystne wzorce osobowe ? alkoholizm, narkomania, przemoc),
? niepowodzenia szkolne (brak zainteresowań i miejsc do ich rozwijania, brak zagospodarowania wolnego czasu),
? zagrożenia wynikające z alkoholizmu, narkomanii, przynależności do nieformalnych grup młodzieżowych.

Wśród wielu elementów determinujących przestępczość nieletnich wymienić należy takie jak:
? chęć zdobycia pieniędzy lub innych korzyści materialnych,
? zaimponowanie innym,
? namowa kolegów lub dorosłych osób,
? chęć przebywania i realizowania się w grupach nieformalnych ,
? powielanie wzorców i zachowań, mających swoje źródło w domu rodzinnym, bądź lansowanych w środkach masowego przekazu, scen przemocy, okrucieństwa, agresji, gwałtu,
? poczucie bezkarności za wcześniejsze czyny oraz poszukiwanie akceptacji, nie mogących znaleźć oparcia i poczucia bezpieczeństwa wśród rodziców lub opiekunów.

Sposób działania wielu nieletnich świadczy o wysokim stopniu ich demoralizacji. Obniżenie się granicy wieku nieletnich sprawców jest szczególnie niebezpiecznym zjawiskiem społecznym, wymagającym natychmiastowych przedsięwzięć z zakresu prawa, wychowania i resocjalizacji, w celu zahamowania bądź ograniczenia negatywnych zachowań dzieci. Należy podkreślić, że zjawisko to świadczy o braku odpowiedzialnej opieki w stosunku do małoletnich, o zaniedbaniach wychowawczych w rodzinie i w szkole, a także o nie podejmowaniu we właściwym czasie odpowiednich środków zaradczych wobec małoletnich, przejawiających symptomy zdemoralizowania, bądź narażonych na demoralizację ze strony osób dorosłych

wśród społeczno-ekonomicznych uwarunkowań wymienia się ubóstwo, wzrost populacyjny, niedostateczne warunki mieszkaniowe, urbanizację, bezrobocie młodzieży, zanik tradycyjnych wartości i wzorców moralnych, wzrastającą rolę mass mediów, słabość systemu opieki społecznej i niewydolność systemu szkolnego oraz problem grup etniczno-rasowych i religijnych.

Procesy prowadzące do stanów dewiacyjnych pojawiają się w różnych okresach życia jednostki, ich etiologia może mieć różny przebieg, a symptomy mogą pojawiać się z opóźnieniem. Interwencje zazwyczaj są spóźnione i mają charakter represji lub spóźnionej terapii.
Zasadniczym ograniczeniem profilaktyki jest jej zawężony zasięg, obejmujący najczęściej młodzież ze środowisk zdemoralizowanych, a jednostki w innym środowisku, wymagające interwencji nie są zauważane.