SPRAWOZDANIE z LABORATORIUM

z TEORII MECHANIZMÓW I MASZYN

3 XI 2009, WIMIR, II ROK, AiR, gr. 13

NIEDZIEŃ DAWID, OLSZA SZYMON, OLCHAWSKI TOMASZ

1. Badanie samohamowności mechanizmu przesuwania pręta

Kierunek siły P przechodzi przez wspólną strefę tarcia co oznacza, że przesunięcie obejmy (na rysunku człony 2 i 3) względem pręta 1 jest niemożliwe

1. Wyznaczanie siły P

Znając wartość i kierunek siły R oraz wszystkie inne kierunki działania sił za pomocą twierdzenia Cullman’a wyznaczamy graficznie wartość siły P (siły W₁ i W₂ tworzą dwójkę zerową)

1. Badanie samohamowności mechanizmu blokującego ruch pręta

Kierunek siły S przechodzi przez wspólną strefę tarcia a więc przesunięcie pręta 1 względem obejmy (na rysunku człony 2 i 3) jest niemożliwe

1. Wyznaczanie siły D (reakcji podstawy na obejmę blokującą 2)

Znając wartość i kierunek siły R oraz wszystkie inne kierunki działania sił za pomocą twierdzenia Cullman’a wyznaczamy graficznie wartość siły D (siły W₁ i W₂ tworzą dwójkę zerową)