Rozgłos przyniósł Ujejskiemu „Maraton” (1847) -poemat aluzyjny, w którym wysunął ukryte pod tematyką zaczerpniętą z historii starożytnej Grecji hasła walki o wyzwolenie narodowe.

Już we wstępie znajdujemy przenośne znaczenie poematu:

„(…) Dawnych olbrzymów przed wami postawię

I z nimi wskrzeszę cały świat zamarły,

Może choć wtenczas przy waszej niesławie

Z wstydem przyznacie, ze jesteście karły.”

„Maraton” opowiada o losach dzielnych Greków, którzy nieliczną armią stawili czoła Persom.

W obliczu zagrożenia, lud trwoży się, boi się ogromu Persów. Jednak wódz- Miltiades, napawa zatrwożone serca  odwagą i chęcią do boju:

„Kto chce być sługą, niech idzie, niech żyje,

Niech sobie powróz okręci o szyję,

Niech własną wolę na wieki okiełza,

Pan niedaleko, – niech do niego pełza!

(…)

A my zostańmy! My w nieszczęściu razem,

Albo wytępim wrogów tym żelazem,

Lub za najświętszą wielkich bogów wolą

W grobie się wolni schronim przed niewolą.

(…)

A nas, nas wszystko do boju porywa:

Każda piędź ziemi mogiłami żywa,

To jasne niebo, co niesie w obłoku

Cienie poległych, widne duszy oku

I cała przeszłość, ta przeszłość wiekowa,

Co w swoim łonie tyle sławy chowa!

Rozpoczęła się bitwa, Ateny opustoszały, jedynie starcy i kobiety wypatrują swoich żołnierzy. Wtem widać greckich bohaterów, którzy zdołali pokonać przeważającą ilość żołnierzy perskich.

    ZAKOŃCZENIE

 

Błogosławiony, kto w chwili zwątpienia

Duchem nie spada, ale się przemienia

W onego orła, co pioruny dzierży,

Pewny zwycięstwa, gdziekolwiek uderzy.

Ujejski pisząc ten poemat, chciał ugodzić przede wszystkim w bierność poddającego się jarzmu niewoli społeczeństwa polskiego.

Jest to poemat wiary w zwycięstwo garstki mężnych przeciw tyrańskiej potędze. Ujejski chciał pokazać Polakom by nie poddawali się, by dzielnie stawili czoła zaborcom.