1. Opis budowy geologicznej.

Pierwsze dwie warstwy pochodzą z czwartorzędu. W obu znajdują się soczewki piasku, które są warstwą wodonośną. Warstwa gliny piaszczystej o średniej miąższości 2m została naniesiona podczas zlodowacenia bałtyckiego, a glina zwałowa o średniej miąższości 28m podczas środkowopolskiego. Kolejną warstwą jest ił (śr 15m), który pochodzi z trzeciorzędu i jest warstwą nieprzepuszczalną. Sporadycznie występują w tej warstwie soczewki piasku. Pod warstwą iłu znajdują się podkłady węgla brunatnego. Obecność glin na powierzchni wpływa na wysoką klasyfikację gleb. Jest to III i IV klasa bonitacyjna. Dzięki temu mogą tam rosnąc rośliny o wysokich wymaganiach glebowych. Przeważają gleby płowe i brunatne. Skutkiem odkrywki może być osuszenie studzienek dzięki soczewkom piasku. Po odkrywce gleba ulegnie zniszczeniu. Pod złożem węgla znajduję się warstwa piasku o średniej miąższości 2,5m

10% - glina piaszczysta

35% - glina zwałowa

25% - iły

10% - piaski

20% - węgiel

2. Charakterystyka gruntów pogórniczych.

Grunty pogórnicze KWB Konin charakteryzują się heterogennością mas ziemnych. Pod względem składu granulometrycznego są to gliny piaszczyste, są one dobre dla rekultywacji. Gęstość właściwa z powodu dużej ilości kwarcu wynosi 2,65 g/cm3. Przewaga utworów spoistych jest przyczyną kiepskiej porowatości, utrudnionej infiltracji oraz przeszkodą dla rozwijających się korzeni roślin. Najlepszy odczyn gruntu dla roślin to słabo kwaśny o ph = 6,5. W kopalni Konin występują grunty zasadowe, ma to swoje wady i zalety. Grunty zasadowe są o wiele lepsze niż gleby mocno kwaśne. Na odczyn zasadowy wpływa duża zawartość CaCO3, który wpływa na właściwości chemiczne i rozluźnienie gruntu. W takich warunkach wapniowanie nie jest koniecznością. W gruntach pogórniczych kopalni Konin występują domieszki węgla, który powoduje wzrost aktywności makrobiologicznej. Występują tu śladowe ilości fosforu oraz azotu w postaci niewiązalnej. Najbardziej rozpowszechnionym (48%) minerałem w ile (7%) jest illit, w którym zachodzi reakcja wiązania potasu. Pierwiastek ten jest makroelementem potrzebnym do wzrostu roślin. Duża zawartość materiałów ilastych wpływa na KPW.

1. Opis lokalizacji powierzchni; wybór kierunku rekultywacji

Powierzchnia rekultywowana zajmująca 28 ha znajduję się na terenie KWB Konin w województwie wielkopolskim. W związku z obecnością utworów gliniastych na wierzchowinie oraz z obecnymi dookoła gruntami rolnymi wybranym kierunkiem rekultywacji jest kierunek rolniczy.

1. Wybór koncepcji rekultywacji biologicznej i opis

Zgodnie z założeniem roślin docelowych będą realizowane dwa cele jednocześnie:

- przekształcenie gruntów w produktywną glebę

- produkcja gospodarcza użytecznych biomas

Wg koncepcji, żeby osiągnąć cele należy:

- dokonać poprawy właściwości chemicznych – poprzez nawożenie mineralne (należy znać wymagania pokarmowe oraz powierzchnię rekultywowaną)

- dokonać naprawy właściwości fizycznych – poprzez wykonanie orki

- wprowadzić szatę roślinną

5) Wybór płodozmianów rekultywacyjnych i szczegółowy opis zabiegów rekultywacyjnych

Wybranym systemem jest system rzepakowo-zbożowy

Rzepak – 14 ha

Norma wysiewu: 17 kg/ha

Termin siewu: 10.VIII – 20.VIII

Termin zbioru: 20.VI – 1.VIII

Pszenżyto – 14 ha

Norma wysiewu: 300 kg/ha

Termin siewu: 10.IX – 20.IX

Termin zbioru: 20.VII – 1.VIII

Nawożenie mineralne

Zapotrzebowanie roślin uprawnych na składniki pokarmowe jest następujące:

• Pszenżyto: N - 27 kg/ha P₂O₅ - 15 kg/ha K₂O - 25 kg/ha

• Rzepak oz: N - 49 kg/ha P₂O₅ - 23 kg/ha K₂O - 30 kg/ha

Dawki nawozowe obliczono dla następującej wysokości plonu:

• Pszenżyto: 4t/ha

• Rzepak to: 3t/ha

ZAPOTRZEBOWANIE PSZENŻYTA NA MAKROELEMENTY

1. AZOT

75% N	27 kg/T
100% N	36 kg/T
zakładany plon 4 T/ha	144 kg/ha czystego N
na 14 ha	2016 kg
34g N/ 100g saletry	5929 kg N/ 2016 kg saletry
	1/3 - 1976 kg
	2/3 - 3953 kg

Pszenżyto wykorzystuje 75% N, jaki zostaje jej dostarczony.

Zakładany plon pszenżyta to 4 tony z jednego hektara.

Na 14 ha potrzebujemy 2016 kg saletry, na którą przypada 5929 kg czystego azotu.

1/3 dawki stosuje się przed zasianiem

2/3 dawki stosowane jest w trakcie okresu wegetacyjnego

1. POTAS

60% K2O	25 kg/T
100% K2O	42 kg/T
zakładany plon 4 T/ha	168 kg/ha czystego K
na 14 ha	2352 kg
60kg K/ 100g soli potasowej	3920 kg K/ 2352 kg soli potasowej

Pszenżyto wykorzystuje 60% K₂O jaki zostaje jej dostarczony.

Zakładany plon pszenżyta to 4 tony z jednego hektara.

Na 14 ha potrzebujemy 2352 kg soli potasowej, na którą przypada 3920 kg czystego potasu.

1. FOSFOR

15% P2O5	15 kg/T
100 % P2O5	100 kg/T
zakładany plon 4 T/ha	400 kg/ha czystego P
na 14 ha	5600 kg
46g P/ 100g superfosforatu potrójnego	12174 kg P/ 5600 kg superfosforatu potrójnego

Pszenżyto wykorzystuje 15% P₂O₅ jaki zostaje jej dostarczony.

Zakładany plon pszenżyta to 4 tony z jednego hektara.

Na 14 ha potrzebujemy 5600 kg superfosforatu potrójnego, na który przypada 12174 kg czystego fosforu.

ZAPOTRZEBOWANIE RZEPAKU NA MAKROELEMENTY

1. AZOT

75% N	49 kg/T
100% N	65,3 kg/T
zakładany plon 4 T/ha	367,3 kg/ha czystego N
na 14 ha	3658,67 kg
34g N/ 100g saletry	10760,78 kg N/ 3658,67 kg saletry
	1/3 - 3587 kg
	2/3 - 7174 kg

Rzepak wykorzystuje 75% N, jaki zostaje jej dostarczony.

Zakładany plon pszenżyta to 4 tony z jednego hektara.

Na 14 ha potrzebujemy 3658,67 kg saletry, na którą przypada 10760,78 kg czystego azotu.

1/3 dawki stosuje się przed zasianiem

2/3 dawki stosowane jest w trakcie okresu wegetacyjnego

1. POTAS

60% K2O	30 kg/T
100% K2O	50 kg/T
zakładany plon 4 T/ha	200 kg/ha czystego K
na 14 ha	2800 kg
60kg K/ 100g soli potasowej	1680 kg K/ 2800 kg soli potasowej

Rzepak wykorzystuje 60% K₂O jaki zostaje jej dostarczony.

Zakładany plon pszenżyta to 4 tony z jednego hektara.

Na 14 ha potrzebujemy 2800 kg soli potasowej, na którą przypada 1680 kg czystego potasu.

1. FOSFOR

15% P2O5	23 kg/T
100 % P2O5	153,3 kg/T
zakładany plon 4 T/ha	613,3 kg/ha czystego P
na 14 ha	8586,67 kg
46g K/ 100g superfosforatu potrójnego	3950 kg K/ 8586,67 kg superfosforatu potrójnego

Pszenżyto wykorzystuje 15% P₂O₅ jaki zostaje jej dostarczony.

Zakładany plon pszenżyta to 4 tony z jednego hektara.

Na 14 ha potrzebujemy 8586,67 kg superfosforatu potrójnego, na który przypada 3950 kg czystego fosforu.

Do nawożenia mineralnego proponuje się następujące nawozy:

• Saletra amonowa – jest uniwersalnym nawozem granulowanym o zawartości azotu 34%, w tym 17% w formie azotanowej i 17% w formie amonowej. Może być stosowany na wszystkie rodzaje gleb oraz pod wszystkie rośliny zarówno pogłównie jak i przedsiewnie.

• Superfosfat potrójny – nawóz granulowany o zawartości fosforu 46%, stosuje się krótko przed siewem.

• Sól potasowa – granulowany nawóz otrzymywany z 60% nieoczyszczonych soli potasowych, zawierający chlorek potasu jako składnik główny. Prawie całkowicie rozpuszcza się w wodzie, nadaje się do wysiewu mechanicznego.

6. Jak długi okres stosować zabiegi i jakie zalecenie w późniejszym czasie?

Proces rekultywacji można zacząć około 15 lat od zamknięcia odkrywki. Przed zasianiem roślin należy dany teren nawozić wcześniej obliczonymi dawkami. Obszar został podzielony na dwa tereny o powierzchni 14ha każdy. Na początku nawozimy teren 1/3 ilości N, całą ilością K i P, a 2/3 azotu w okresie wegetacji. W późniejszym czasie zaleca cię nawożenie co roku tym samym systemem. Należy także stosować nawożenie organiczne na całych 28ha. W okresie przedsiewnym jako nawóz organiczny stosujemy gnojownik. Po 10 latach corocznych siewów i napraw chemicznych, również nawozimy grunt, ale w mniejszych dawkach. Azot w ilości odpowiedniej do współczynnika wykorzystania przez rośliny. Natomiast w przypadku fosforu i potasu odrzucamy wyżej wymieniony współczynnik wykorzystania.