Choroby pasożytnicze skóry psów i kotów Choroby wywołane przez pajęczaki: • Nużyca /demodekoza/ (demodecosis) • Świerzb – (Sarcoptes scabiei) • Świerzb kotów – (Notoedres cati) • Cheyletieloza (Cheyletella spp.) • Świerzb uszny (Otodectes cynotis) • Trombiculoza (Eutrombicula autumnalis) • Inwazje kleszczy Inwazje owadów • Wszołowica (trichdectosis) • Wszawica (pedikuloza) • Inwazja pcheł (pchlica) • Inwazje larw much – muszyce Choroby wywołane przez pierwotniaki • Leishmaniasis Choroby wywołane przez robaki obłe • Inwazja Pelodera • Inwazja Dracunculus • Inwazja Ancylostoma • Inwazja Strongyloides stercoralis • Inwazja Schistosoma wszoły Demodex gatoi Demodex cati Demodex canis Nużyca psów Definicja choroby: Zapalna pasożytnicza choroba psów charakteryzująca się obecnością większej od normalnej liczby roztoczy Demodex . Prawdopodobna przyczyna zwiększonej ilości roztoczy są przyczyny genetyczne lub zaburzenia immunologiczne Czynnik etiologiczny • Demodex canis (bytuje w mieszkach włosowych) • Dorosłe postacie maja od 40 do 250 μm długości (samce), samice - 40-300 μm • Istnieją również inne gatunki Demodex występujące u psów: • Tzw. krótki 90-148 μm i długi 334-368 μm długości Zarażenie • Demodex canis jest normalnym składnikiem flory skóry i kanału słuchowego u psów. Zarażenie następuje od suki w czasie pierwszych 2 do 3 dni życia szczeniaka. • Demodex przeżywa w środowisku bardzo krótko i ginie po kilku minutach na skutek wysychania Formy nużycy • Istnieją 2 główne formy nużycy: • Zlokalizowana – miejscowa • Uogólniona (młodzieńcza i zwierząt dorosłych) - Niekiedy wyróżniana jest również pododemodekoza (najczęściej u nowofunlandów, bernardynów, staroangielskich psów pasterskich) i zapalenie ucha wywołane przez nużeńce Demodekoza miejscowa • Forma ta występuje głównie u młodych zwierząt. Najwięcej przypadków notowanych jest u zwierząt w wieku 3-6 miesięcy • Zwiększenie populacji nużeńców może być wywołane takimi czynnikami jak: zarobaczenie, złe/niezbilansowane żywienie, podawanie leków immunosupresyjnych Objawy kliniczne • Lokalizacja: najczęściej dotyczą twarzowej części pyska (najczęściej wokół oczu) i kończynach piersiowych • Miejscowe wyłysienia • W miejscach wyłysień może występować rumień, hiperpigmentacja, powstawanie łusek • W przypadku gdy nie występuje wtórna infekcja świąd nie jest obserwowany Rozpoznanie różnicowe • Powierzchowne ropne zapalenia skóry • Dermatofitozy • urazy Rozpoznanie Badanie zeskrobiny: • Należy wykonać zeskrobinę głęboką, widoczne są w niej osobniki dorosłe, larwy, nimfy i jaja (wielu autorów uważa, że potwierdzeniem choroby jest obecność co najmniej 3 osobników w polu widzenia) • Biposja skóry - nużeńce lokalizują się w mieszkach włosowych, obecne jest również zapalenie mieszków włosowych. Metoda ta powinna być stosowana w przypadku podejrzenia występowania nużycy u psów rasy sharpey – w związku z mucynozą skóry potwierdzenie rozpoznania poprzez zeskrobinę jest bardzo trudne Leczenie • Identyfikacja czynników predysponujących • W wielu przypadkach leczenie nie jest konieczne – często dochodzi do samowyleczenia • Produkty zawierające nadtlenek benzoilu używane w odstępach 24 godzinnych zewnętrznie w postaci szamponów lub lotionów • Można stosować amitrazę 0,03 do 0,05 % stosowaną do zmywania zmian w odstępach 24 godzinnych Nużyca uogólniona • Występują 2 formy: • Młodzieńcza (występuje u zwierząt w wieku 3 do 18 miesięcy) głównie u psów ras dużych i średnich • Postać występująca u zwierząt powyżej 18 miesiąca życia. Najczęściej pojawia się u psów z niedoborami immunologicznymi lub innymi czynnikami endogennymi: nadczynność nadnerczy, niedoczynność tarczycy, cukrzyca, nowotwory, podawanie leków immunosupresyjnych Objawy kliniczne • Plackowate wieloogniskowe wyłysienia • Różnego stopnia rumień, obecność łusek, grudek • W dalszym rozwoju choroby dochodzi do powstania zliszajowacenia, hiperpigmentacji, krost przymieszkowych, strupów, owrzodzeń • Zmiany zlokalizowane są na całym ciele zwierzęcia również na łapach • Świąd jest z reguły obecny Rozpoznanie różnicowe • Piodermie głębokie • Dermatofitozy • Choroby alergiczne • Choroby autoimmunologiczne Rozpoznanie Jak w przypadku formy miejscowej Rozpoznanie c.d. • W związku z tym że u zwierząt tych często występują inne choroby leżące u podstaw rozwoju nużycy należy u nich wykonać: • Badanie morfologiczne • Biochemiczne • Badanie moczu • Badanie kału • Próby czynnościowe tarczycy • Test hamowania małymi dawkami deksametazonu (wczesne formy syndromu Cushinga mogą mieć tylko objawy ze strony skóry – w tym nużycę) Leczenie • Jeśli to możliwe znalezienie przyczyny i jej usunięcie • Psy o długiej sierści należy ostrzyc w celu ułatwienia penetracji leków • Kąpiele w szamponach zawierających nadtlenek benzoilu w stężeniu 2,5 do 3 % poprzedzające stosowanie amitrazy • Amitraza w stężeniu 0,025-0,05 % w odstępie 1 - 2 tygodnie. W przypadku pododemodekozy stężenie można zwiększyć do 0,125% i stosować ja miejscowo w odstępie 1-3 dni Leczenie c.d. • Ivermektyna • Podawana w dawce 0,6mg/kg co 24 godziny doustnie. Dawkę powinno się stopniowo zwiększać rozpoczynając od 0,1 mg/kg 1 dzień, 0,2 mg/kg 2 dzień i zwiększając stopniowo co 0,1 mg/kg aż do 0,6 mg/kg. (ivermektyny nie wolno stosować u owczarków colie i szetlandzkich ) • Oksym milbemycyny (Interceptor) podawany w dawce 2mg/kg doustnie w odstępie 24 godzin Leczenie c.d. • U psów u których nie można uzyskać poprawy po powyższym leczeni można zastosować kąpiele w amitrazie o wyższym stężeniu. Kąpiel powinna obejmować połowę ciała zwierzęcia (2 połowa następnego dnia) i należy ją poprzedzić kąpielą w szamponie zawierającym w nadtlenek benzoilu (2,5 do 3 %) Stężenie amitrazy w tym przypadku wynosi 0.125% Leczenie c.d. • Stosowanie immunostymulatorów (np. Lewamizol 2,2 mg/kg) co 48 godzin • Vitamina E 200mg/kg doustnie co 5 godzin • 3% wodny roztwór trichorfosu stosowany na całe ciało zwierzęcia co 4 dni Nużyca kotów • Wywołana jest przez nadmierne namnożenie się 2 gatunków roztoczy Demodex cati ( bytuje w mieszkach włosowych) i Demodex gatoi ( bytuje powierzchownych warstwach naskórka) • Czynnikiem predysponującym może być FeLV i FIV, cukrzyca, nowotwory, nadczynność kory nadnerczy, toczeń rumieniowaty Objawy kliniczne • Główna lokalizacja to głowa, kark, kończyny • Wykwity: rumień, grudki lub krosty, utrata włosa, łuski, nadżerki, owrzodzenia, zaskórniki, hiperpigmentacja. • U kotów perskich występuje typowa forma kliniczna z łojotokiem oleistym • Może współwystępować rumieniowowoszczynowe zapalenie ucha. Rozpoznanie • Jak w przypadku nużycy u psów (zeskrobina i badanie histopatologiczne) • Wykluczenie czynników predysponujących ( zwłaszcza gdy występują zmiany uogólnione) Leczenie • Amitraza ( stężenie od 0,015 do 0,025%)podawana co 5 dni przez 4 do 6 tygodni) miejsca te należy uprzednio zmyć szamponami keratolitycznymi. Amitrazy nie wolno stosować u kotów z cukrzycą • Ivermektyna lub milbemycyna jak w przypadku psów Świerzb (Sarcoptes scabiei) Definicja choroby • Jest niesezonową świądową zaraźliwą chorobą psów wywołaną przez roztocza Sarcoptes scabiei var. canis (wielkość 400 μm) Choroba jest zaraźliwa dla innych gatunków zwierząt • Do zakażenia dochodzi po bezpośrednim kontakcie z chorym zwierzęciem • Roztocz bytuje w naskórku Objawy kliniczne • Bardzo silny świąd niesezonowy słabo odpowiadający na podawanie glikokortykosterydów. (świąd może być wywołany rozwojem nadwrażliwości) • Wykwity: grudki, rumień, strupy, otarcia, w cięższych przypadkach widoczne są łuski i strupy, w chronicznym przebiegu dochodzi do hiperpigmentacji • Widoczne są wyłysienia • Lokalizacja: łokcie, krawędzie małżowin usznych, kark, brzuch, kończyny w późniejszym okresie choroby mogą być zajęte wszystkie okolice ciała lecz najbardziej intensywne zmiany są widoczne na karku • Może być obserwowany spadek masy ciała i osłabienie zwierzęcia Rozpoznanie różnicowe • Choroby alergiczne ( APZS, AP, Atopia) • Piodermie • Infekcje Malassezia Rozpoznanie • Odruch uszno-kończynowy podrażnienie ucha powoduje wystąpienie odruchu drapania nie jest to objaw patognomoniczny • Badanie zeskrobiny – należy wykonać liczne zeskrobiny głębokie, potwierdzające jest nie tylko wykazanie postaci dorosłych ale również larw, jaj czy nawet kału swierzbowców. Ujemna zeskrobina nie wyklucza świerzbu • Badanie serologiczne- wykazanie przeciwciał w stosunku do Sarcoptes • Badanie histopatologiczne – hiperplazja naskórka, powierzchowne okołonaczyniowe zapalenie skóry- naciek limfocytarny, mastocytarny i eozynofilowy, mogą być widoczne fragmenty roztoczy. Leczenie • Leczenie należy przeprowadzić nie tylko u psów z objawami ale również u narażonych na kontakt • Stosowanie szamponów przeciwłojotokowych w celu usunięcia strupów • Zewnętrzne stosowanie związków fosforoorganicznych, chlorowanych weglowodorów Leczenie c.d. • Selamectyna 6-12 mg/kg podawana miejscowo 1 lub 2 razy w odstępie 1 miesiąca • Amitraza w stężeniu 0.025 do 0,03 % stosowana na całe ciało zwierzęcia w odstępach 2 tygodniowych • Fipronil 6 ml/kg podany na całe ciało zwierzęcia w odstępie 2 tygodni • Ivermektyna w dawce 0,2 do 0,4 mg/kg podskórnie podana 2 lub 3 krotnie w odstępie 2 tygodni lub też podana doustnie 1 raz w tygodniu 3-4 krotnie • Oksym milbemycyny w dawce 0,75 mg/kg doustnie co 24 godziny przez 30 dni lub też 2mg/kg co 7 dni przez 21 dni Leczenie c.d. • W przypadku bardzo silnego świądu należy zastosować prednison 0,5 do 1,0 mg/kg doustnie co 24 h przez pierwsze 2-5 dni leczenia • Przy współistniejących infekcjach bakteryjnych należy zastosować odpowiednie leczenie • Produkty roślinne (Charmil żel) zawierające olejki Cedrus deodare i Pongamia glabra stosowane 2 razy dziennie przez 7 -14 dni – skyteczność zbliżona do amitrazy Świerzb kotów (Notoedres cati) • Choroba jest zaraźliwa również dla psów, lisów oraz królików, były notowane przypadki u ludzi. • Zarażenie następuje na skutek bezpośredniego kontaktu z osobnikami chorymi • Roztocz bytuje w naskórku (osiąga rozmiary 240 μm ) Objawy kliniczne • Świąd jest z reguły znaczny • Pierwotnie lokalizuje się na przyśrodkowych krawędziach małżowin usznych, następnie na całych małżowinach, głowie, twarzowej części pyska, karku. W dalszej kolejności zmiany mogą pojawiać się na łapach i kroczu i około odbytu • Wykwity: strupy, łuski, przeczosy • Widoczne są wyłysienia • W przypadkach przewlekłych dochodzi do hiperpigmentacji i liszajowacenia oraz zcieńczenia skóry Rozpoznanie różnicowe • Inwazja Otodectes cynosis • Dermatofitozy • Nużyca • Choroby alergiczne ( APZS, AP, Atopia) • Choroby autoimmunologiczne Rozpoznanie • Wykazanie w zeskrobinie postaci dorosłych nimf, larw lub jaj • Histopatologia: powierzchowne lub śródścienne zapalenie skóry, parakeratoza, naciek eozynofilowy, mogą być widoczne fragmenty roztoczy Leczenie • Sierść należy wystrzyc a następnie zastosować szampony przeciwłojotokowe w celu usunięcia zalegających na skórze strupów i łusek • Doramektyna w dawce 0,2 - 0,3 mg/kg podskórnie jednorazowo • Ivermektyna 0,2-0,3 mg/kg doustnie lub podskórnie dwa razy w odstępie dwóch tygodni • Amitraza w stężeniu 0,015 do 0,025% stosowana na całe ciało co 7 dni przez 7 – 21 dni • U kotów nie wolno stosować związków fosforoorganicznych i chlorowanych weglowodorów Cheyletiellosis (łupież wędrujący) • Jest to inwazja wywołana przez roztocza Cheyletiella spp. (wielkość roztocza 450 μm) U psów występuje C. yasguri, u kotów C. blakei, u królików C. parasitivorax istnieje mozliwość przenoszenia roztoczy pomiędzy gatunkami • Roztocza żyją na powierzchni skóry • Roztocza mogą atakować psy, koty, króliki i inne gryzonie oraz ludzi Objawy kliniczne • Początkowo zmiany rozwijają się na grzbiecie w postaci łusek a świąd jest nieznaczny • W dalszym rozwoju choroby świąd nasila się, łuski staja się bardziej widoczne i dochodzi do utraty włosa • U niektórych kotów może dochodzić do powstania prosówkowego zapalenia skóry • U psów choroba może przybrać charakter zbliżony do świerzbu Rozpoznanie różnicowe • Należy wykluczyć inne pasożyty (świerzb, nużycę) • Choroby alergiczne ( atopię, AP, APZS) • U kotów należy wykluczyć wszystkie czynniki wywołując prosówkowe zapalenie skóry

Rozpoznanie • Wykazanie obecności pasożytów: test z taśmą samoprzylepna (scotch test), test wyczesywania, zeskrobina powierzchowna • Histopatologia powierzchowne okołonaczyniowe zapalenie skóry z obecnością eozynofili. W warstwie rogowej mogą być widoczne fragmenty roztoczy. Leczenie • Stosowane zewnetrznie produkty zawierające pyretrynę, pyretroidy ( oprócz kotów), karbaminiany, związki fosforoorganiaczne (oprócz kotów) • Ivermektyna podawana w dawce 0,2 do 0,3 mg/kg doustnie lub podskórnie dwukrotnie w odstępie 2-3 tygodni • Fipronil 6 ml/kg podany zewnętrznie dwukrotnie w odstępie 3-4 tygodni (spray lub spot on) • Amitraza w stężeniu 0.015 do 0,025% stosowana na całe ciało co 7 dni przez 7 – 21 dni Świerzb uszny • Wywołany przez Otodectes cynotis. (wielkośc 350 μm ) Pasożyt bytuje na powierzchni skóry i zewnętrznego kanału słuchowego. Częściej występuje u kotów niż u psów. Dorosłe koty często są bezobjawowymi nosicielami Objawy kliniczne • Obecność w zewnętrznym kanale słuchowym dużej ilości ciemnobrunatnego do czarnego wysięku. W dalszym rozwoju choroby wysięk może przybrać charakter ropny w związku z dołączającymi się infekcjami bakteryjnymi. • Świąd jest z reguły znaczny, zmiany mogą lokalizować się również na twarzowej części pyska i karku. • W związku ze świądem dochodzi do powstania wyłysień i przeczosów • Potrząsanie głową przez zwierze może powodować powstanie krwiaków na małżowinach usznych Rozpoznanie różnicowe • Należy wykluczyć wszystkie czynniki powodujące powstanie ottitis externa Rozpoznanie • Badanie mikroskopowe woskowiny lub wysięku pobranego z ucha- widoczne są postacie dorosłe pasożyta oraz jego formy rozwojowe • Jeśli zmiany lokalizują się na innych częściach ciała wykonanie zeskrobiny Leczenie • Usunięcie zalegającej w kanale słuchowym woskowiny • Selamectyna w dawce 6-12 mg/kg podawana miejscowo raz lub dwa razy w odstępie 1 miesiąca • Moxydectyna w dawce 0,2 mg/kg doustnie lub podskórnie dwukrotnie w odstępie 10 dni • Tiabendazol • Lindan • Fipronil 0,1 – 0,15 ml podane do ucha w odstępie 14 dni 2 lub 3 krotnie • Ivermektyna 0,3 mg/kg doustnie co 7 dni 3 do 4 razy lub tez 0,3 mg/kg podana podskórnie co 10-14 dni 2 lub 3 krotnie • Amitraza podana do ucha 0,5% w glikolu propylenowym 2 razy w tygodniu przez 6 – 8 tygodni. Trombiculoza • Choroba występuje sezonowo ( latem i jesienią) • Czynnikiem etiologicznym jest 6 noga larwa Trombicula autumnalis. (wielkość 400 - 500μm ). Formy dojrzałe nie są pasożytnicze • Zarażeniu mogą ulegać psy, koty, człowiek a nawet ptaki. Objawy kliniczne • Objawy kloniczne lokalizują się głównie na głowie (podstwa małżowin usznych strefa Henrego, kark) oraz na łapach • Wykwity to rumień, przeczosy, nadżerki i strupy grudkostrupy. Czasem brak jest świądu a pojawiają się grudki, strupy i krosty • Może dochodzić do wypadania włosów i powstawania wyłysień • Świąd jest z reguły znaczny Rozpoznanie • Wykazanie obecności 6 nogich larw o barwie różowo - czerwonej ( test z taśmą samoprzylepną, zeskrobina) • Larwy są dość znacznych rozmiarów – 500 μm i mogą być widoczne gołym okiem Leczenie • Fipronil spray 6 ml/kg podawany na całe ciało zwierzęcia co 2 do 4 tygodni • W przypadku silnego świądu można podać przez 2-3 dni glikokortykosterydy podawane ogólnie Inwazje kleszczy Są największymi z roztoczy: 650 gatunków w 4 podrodzinach i 13 rodzajach (Ixodes, Rhipicephalus, Dermacentor, Amblyomma, Hyalomma, Haemaphysalis, Boophilus, Margaropus). Ixodes ricinus Larwa Postać dorosła Kleszcz pospolity: larwa i nimfa nie wykazują wyraźnej specyficzności gospodarza – bytują na gryzoniach, owadożercach, ptakach, psach, kotach i dorosłych przeżuwaczach (bydło, owce). Są wektorami chorób: babeszjozy, choroby z Lyme, ehrlichiozy, bartonelozy. Rhipicephalus sanguineus kleszcz psi Trójżywicielowy, monotropowy: L, N, D u psów. Dobrze znany kleszcz psi (kleszcz kenelowy), historycznie przywędrował od afrykańskich zwierząt mięsożernych. Endofilny (kenele, gospodarstwa domowe), kserofilny (adaptacja do gorącego i suchego klimatu). Rozmieszczenie geograficzne (Europa, Afryka, Azja, Australia). Jest wektorem: babeszjozy, ehrlichiozy, hepatozoonozy, riketsjozy, filariozy, hemobartonelozy. Dermacentor reticulatus kleszcz łąkowy Rozmieszczenie geograficzne: strefy zimna i klimatu umiarkowanego, Europa (D.variabilis w Ameryce Północnej). Trójżywicielowy, politropowy: L, N - małe ssaki (gryzonie, jeże), D – psy. Egzofilny (lasy, parki, zarośla), higrofilny (wymagają cienia i wilgoci). Wektor: babeszjozy, Patogenność kleszczy Działanie bezpośrednie Pobieranie krwi Jeden kleszcz wysysa ok. 2-3 cm3. - Ziarniaki zapalne Ryzyko infekcji bakteryjnych (Dermatophilus congolensis, Staphylococcus intermedius). - Intoksykacja (ok. 12 gatunków toksyna jest białkiem znajdującym się w wydzielinie gruczołów slinowych) Ixodes holocyclus w Australii, Ixodes gibbosus i Rhipicephalus bursa w Europie i Afryce, Dermacentor andersoni w Ameryce. Działanie pośrednie – wektory wielu chorób zakaźnych Wirusy: odkleszczowe wirusowe zapalenie mózgu i opon mózgowych i gorączki krwotoczna. - Riketsje: Coxiella, Ehrlichia, Rickettsia. - Bakterie: Borrelia, Dermatophilus, Bartonella. - Pierwotniaki: Babesia, Theileria, Hepatozoon. - Nicienie: Dipetalonema. Zwalczanie kleszczy Substancje przeciwkleszczowe (akarycydy): • Związki fosforoorganiczne (diazinon, kumafos, fenchlorofos). (tylko psy) Zw. chloroorganiczne (lindan). • Karbaminiany (karbaryl). •Pyretroidy (cypermetryna, permetryna, deltametryna, flumetryna, fenvalerat). (tylko psy) • Amitraza. • Fipronil. Wszawica (pediculosis) • Inwazja wywołana przez gatunkowo swoiste wszy: • Psy Linognathus setosus – ssące Trichodectes canis - gryzące • Koty Felicola subrostratum gryzące Objawy kliniczne • Pasożyty lokalizują się głównie na okolicy twarzowej pyska, małżowinach usznych oraz na karku • Sierść jest matowa, powstają łuski, czasem grudki i strupy • U kotów inwazja może być przyczyna prosówkowego zapalenia skóry Rozpoznanie Nie nastręcza trudności bazuje na wykazaniu obecności pasożytów na włosach i następnej ich identyfikacji w badaniu mikroskopowym Leczenie • Preparaty zawierające pyretroidy (tylko psy) pyretryne, związki fosforoorganiczne (tylko psy) • Fipronil 6 ml/kg • Ivermektyna podana w dawce 0,2 mg/kg podskórnie 2 razy w odstępie 2 tygodni Pchlica - zapchlenie (Aphanipterosis) • Ctenocephalides felis • Ctenocephalides canis • Pulex irritans samiec samica samiec samica Kształt głowy 1 i 2 kolec grzebienia Ilość ząbków na golenii Objawy kliniczne • Zwykła inwazja pcheł powoduje jedynie świąd ewentualnie mogą powstawać niezbyt liczne grudki i łuski, świąd jest wynikiem tylko działania drażniącego substancji zawartych w ślinie • Kontakt z pchłami może prowadzić do rozwoju alergicznego pchlego zapalenia skóry Rozpoznanie • Bazuje na bezpośrednim wykazaniu obecności pcheł na zwierzęciu • Jeśli jest to niemożliwe można posłużyć się metoda pośrednią polegająca na wykazaniu obecności kału pcheł na zwierzęciu – próba z wilgotną bibułą Leczenie Zwalczanie pcheł na zwierzęciu • Związki fosforoorganiczne (Diazinon Dimethylthiantren) karbaminiany • Fipronil • Imidacloprid • Selamectyna Zwalczanie pcheł w środowisku • Regulatory wzrostu owadów (np. metopren) • Wieloboran sodu Inwazja larw much (myiasis) • Inwazja wywołana przez larwy much • W naszym klimacie są to rodzin: Musca, Calliphoridae, Sarcophagoidea • Objawy kliniczne to: wrzody wewnątrz których znajdują się larwy much, Najczęściej lokalizują się wokół nosa, oczu, odbytu, narządów płciowych, ran Leczenie • Sierść należy wystrzyc • Larwy much usunąć mechanicznie • Miejscowo podać środki zawierające pyretryny, pyretroidy lub związki fofororganiczne ( nie stosować u kotów) • Przy wtórnych infekcjach bakteryjnych należy zastosować odpowiednie leczenie przeciwbakteryjne Inwazja Pelodera strongyloides • Jest to niezwykle rzadko spotykana u psów inwazja wywołana przez występujący w glebie i materiale roślinnym nicień Objawy kliniczne • Średniego stopnia świąd • Wykwity w postaci: rumienia, wyłysień, grudek, strupów, łusek • Lokalizacja głównie w miejscach kontaktu z podłożem – łapy, kończyny, brzuch, krocze Rozpoznanie • Zeskrobina nicień ma stosunkowo duże rozmiary 625 – 650um Leczenie • Stosowanie leczenia jak w przypadku świerzbu • Przy silnym świądzie można podać prednizon • Przy wtórnych infekcjach odpowiednnie leczenie przeciwinfekcyjne Dracunculiasis • Inwazja wywołana przez nicienie Dracunculus (Ameryka Pn, Azja, Afryka) • Nicień bytuje w tkance podskórnej • Nicień jest zaraźliwy w stosunku do wielu gatunków psy, koty, bydło, konie również dla człowieka • Zakażenie następuje po spożyciu zanieczyszczonej wody Objawy kliniczne • Zmiany lokalizują się głownie na łapach, głowie brzuchu • Występuje bolesność, guzy podskórne Rozpoznanie • Badanie cytologiczne wysięku pobranego z guzów – nicień ma ok. 500 μm długości Leczenie • Chirurgiczne usunięcie guzów • Ivermektyna, tiabendazol Ancylostmiasis i Unicinariasis • Inwazja A. braziliense i A. caninum oraz U. stenocephala • Występuje w krajach o klimacie gorącym Ancylostoma lub umiarkowanym Unicinaria Objawy kliniczne • Świąd i bolesność • Wykwity w postaci grudek, rumienia • Wyłysienia • Zmiany dotyczą głownie okolic mających kontakt z podłożem – łapy Leczenie • Fenbendazol • Mebendazol • Pyrantel Leishmaniasis • Jest to infekcja wywołana przez pierwotniak Leishmania spp. • Przenoszona jest przez owady krwiopijne Objawy kliniczne • Symetryczne wyłysienia • Powstawanie łusek • Zmiany lokalizują się początkowo na głowie, następnie na małżowinach usznych oraz dystalnych odcinkach ogona i kończyn • Niekiedy wyłysienia zlokalizowane są wokół oczu, mogą powstawać wrzody na nosie i małżowniach usznych • Często występują objawy ogólne: spadek masy ciała, brak apetytu, powiększenie węzłów chłonnych, • Może występować zapalenie spojówek Rozpoznanie • Badanie cytologiczne materiał pobrany z węzłów chłonnych lub szpiku kostnego • Badanie histopatologiczne pierwotniak widoczny jest pozakomórkowo i wewnątrz makrofagów • Badanie serologiczne • Badanie immunohistochemiczne Leczenie • Allopurinol doustnie 6-8 mg/kg co 8 godzin lub 15 mg/kg co 12 godzin przez okres 6-9 miesięcy • Amfoterycyna B, ketokonazol, itrakonazol • Pentamidyna 4 mg/kg w odstępach 3 dni • Aminosydyna 10 mg/kg podskórnie 1 raz dziennie przez 4 tygodnie Lindan • Świerzb uszny tiabendazol • Świerzb uszny Dwufenylodwusiarczek • Inwazje pcheł wszy • świerzb Bronfenwinfos • Inwazje pcheł, kleszy, wszy Permetryna • Inwazja pcheł, kleszczy, wszy Permetryna • Inwazje pcheł, wszy Karbaryl • Inwazje pcheł, wszy, kleszczy Amitraza • Inwazja pcheł, kleszczy, Fipronil • Inwazja pcheł, kleszczy, wszy • cheylietieloza, • trombiculoza Fipronil • Inwazja pcheł, kleszczy, wszy • cheylietieloza, • trombiculoza • Świerzb uszny Imidacloprid • Inwazja pcheł Selamectyna • Inwazja pcheł i kleszczy • Ś__________wierzb uszny • Świerzb drążący ? Dziękuję za uwagę