I. Wymienić trzy zasadnicze warstwy skóry oraz wyjaśnić czym jest lico i mizdra.
1. Naskórek – jest to zewnętrzna warstwa skóry, pełni rolę ochronną dla głębiej położonych warstw.
2. Skóra właściwa – znajduje się pod naskórkiem, stanowi 80% grubości całej skóry surowej. Jest podstawowym elementem skóry garbowanej.
Składa się z dwóch warstw:
a) warstwy termostatycznej – sięga w głąb do zakończenia torebek włosowych zbudowanych ze stosunkowo cienkich włókien kolagenowych.
b) warstwa siatkowa – jest znacznie grubsza, zbudowana głównie z włókien kolagenowych lub ich pęczków.
3. Warstwa podskórna – łączy skórę właściwą z ciałem zwierzęcia. Zbudowana z luźno splecionych włókien kolagenowych.
Ze wszystkich związków chemicznych budujących skórę, czyli: woda, białka, tłuszcze, składniki mineralne najważniejszy w garbarstwie jest KOLAGEN, dlatego, że ma zdolność do wiązania się z substancjami garbarskimi co sprawia, że nie rozpuszcza się w wodzie, nie pęcznieje i jest odporny na procesy gnilne.
Lico – jest to zewnętrzna powierzchnia skóry właściwej. Decyduje o wyglądzie zewnętrznym skóry czyli tzw. rysunku albo deseni lica.
Mizdra – jest to omięsna warstwa skóry właściwej zwierzęcia. Traktowana jako produkt uboczny podczas garbowania skór.
II. Wymienić podział wad i uszkodzeń skóry
1. Wady powstałe za życia zwierzęcia:
a) wrzody f) blizny
b) ognojenie g) parch
c) plamy krwiste h) plamy od wydalin
d) różyca i) uszkodzenia przez kleszcze lub skórniaki
e) pasożyty (najczęściej w przypadku skór bydlęcych)
2. Wady powstałe podczas uboju:
a) brak części skóry d) niewykrwawienie
b) oparzenia e) skaleczenia
c) złe profilowanie f) uszkodzenia mechaniczne
3. Uszkodzenia podczas konserwacji i przechowywania:
a) mikroorganizmy
b) gnicie I, II, III stopnia spowodowane przez bakterie gnilne
c) podczas konserwacji mogą powstawać: plamy rdzewne, zagięcia, wykwity
Podczas przechowywania może dojść do:
a) zamarznięcia
b) zrogowacenia - spowodowane nadmiernym ciepłem
III. Metody konserwacji skór
Najczęściej rozpowszechnione metody to:
a) suszenie – spadek zawartości wody do 15% - 18%, zmniejszenie powierzchni grubości masy nawet do 50%.
Skóry do suszenia napina się na specjalnych ramach pod obciążeniem:
- nie zawijają się brzegi
- nie tworzą fałdy i zmarszczki
Podstawowa metoda konserwacji w przypadku skór zwierząt futerkowych, parametry:
- temperatura 25°C - 28°C
- wilgotność względna powietrza max. 70%
b) solenie – obniżenie kwasowości wody (20% - 30%) co powstrzymuje rozwój bakterii gnilnych. Najlepszym środkiem do konserwacji jest: sól kuchenna, którą przysypuje się poszczególne skóry i układa w stosy na odpowiednich pomostach.
Zużycie soli wynosi:
- skóry owcze i cielęce 40% - 50%
- skóry świńskie 35% - 40%
- skóry bydlęce, końskie 30% - 40%
c) solankowanie – tzw. solenia na mokro, polega na zanurzeniu skór w 25% - 30% roztworze soli na 12h – 16h. Po wyjęciu z solanki skóry układa się w stosy i posypuje solą.
IV. Co to jest żelatyna i z czego jest produkowana.
Żelatyna – to naturalna rozpuszczalna proteina żelująca lub nie żelująca pozyskana za pomocą częściowej hydrolizy kolagenu (proste białko należące do skleroprotein), którego cząsteczka składa się z trzech łańcuchów polipeptydowych splecionych spiralnie, utrwalonych licznymi wiązaniami wodorowymi.