1.Scharakteryzuj w trzech punktach impresjonizm:
Nurt w sztuce europejskiej, który został zapoczątkowany przez grupę paryskich artystów studiujących w Atelier Gleyère oraz w Académie Suisse w drugiej połowie XIX wieku. Zapoczątkowany w latach 60. XIXw. we Francji
Za początek impresjonizmu uznaje się I wystawę grupy artystów zorganizowaną w atelier fotograficznym Nadara 15 kwietnia 1874 roku.
Impresjonizm skupia się na powierzchowności, ulotności chwili, nastroju, oświetlenia, czy kąta widzenia.
Udowadnia subiektywność i relatywność ludzkiej percepcji, czyni kolor i formę autonomicznymi składnikami obrazu, od tej pory nie ma już znaczenia, co widnieje na obrazie, ale jak on jest namalowany.
Impresjonizm sięga po motywy z codzienności, przeciwstawiając się obowiązującej dotąd hierarchii tematów, w której najwyższą wartość przypisywano obrazom religijnym, historycznym, scenom z mitologii i portretowi.
Twórcy impresjonizmu występowali przeciw akademizmowi, tradycjonalizmowi i schematom w sztuce przeszłości.
Pojawiła się wizja codzienności i współczesności. Artyści często malowali ludzi w ruchu, w trakcie zabawy lub wypoczynku, przedstawiali wygląd danego miejsca przy danym oświetleniu, motywem ich dzieł była także natura.
Impresjoniści zakładali bezpośrednie odtwarzanie natury. Nie uznawali korekt przeprowadzanych w pracowni. Uważali, że pejzaż powinien być od początku do końca wykonany w plenerze pod bezpośrednim wrażeniem natury, ale stawiali sobie zadanie wnikliwego i wszechstronnego jej obserwowania i analizowania.
Uważano, że w odbiorze wzrokowym żaden przedmiot nie ma stałej barwy, czyli koloru lokalnego, ponieważ światło, które ma własne zabarwienie, a i refleksy światła odbitego od sąsiadujących przedmiotów zmieniają ów kolor lokalny, przydając mu odmienny swój ton.
Impresjoniści twierdzili, że cień nie oznacza braku światła, ale mniejsze tylko jego nasilenie, toteż uznali za fałszywe używanie dla jego odtwarzania brązu i czerni. Czerń została całkowicie usunięta z palety.
Na podstawie obserwacji i analizy impresjoniści stwierdzili, że obraz w rzeczywistości nie tylko jest nieostry w zarysach i niemożliwy do jednoznacznego określenia w kolorach, które przeobrażają się pod wpływem zmiennego światła, ale także nie jest statyczny, trwały. Wszystko ulega nieustannym zmianom.
Impresjoniści wzorując się na fotografii, nie konstruowali obrazów wedle obowiązujących dotąd zasad kompozycyjnych, ale niczym obiektywem wycinali z rzeczywistości jak gdyby przypadkowe kadry.
Najbardziej charakterystyczną cechą malarstwa i rzeźby impresjonistycznej było dążenie do oddania zmysłowych, ulotnych momentów – "złapania uciekających chwil".
Malarstwo przedstawiało tylko pozytywne strony życia, nie poruszało problemów społecznych, nie zawierało przesłania. Omijało takie problemy jak głód, choroby, śmierć.
Impresjoniści zastosowali nową paletę złożoną wyłącznie z siedmiu czystych barw widma słonecznego i stworzyli nową metodę malowania (dywizjonizm). Polegała ona na kładzeniu obok siebie drobnych plam czystych kolorów tęczy, które z pewnej odległości zlewają się w oku widza w jednolitą plamę barwną.
Impresjoniści korzystali jedynie z siedmiu podstawowych barw tęczy (czerwony, pomarańczowy, żółty, zielony, niebieski, indygo i fioletowy) i jako pierwsi mieszali je dopiero na płótnie, a nie jak ich poprzednicy na palecie.
Wymień 3 cechy rzeźby A. Rodina i podaj dwa tytuły jego rzeźb:
Głównym tematem rzeźb jest zawsze człowiek, przedstawiony w sposób dynamiczny, w całym bogactwie przeżyć psychicznych, z niezwykłą znajomością anatomii ludzkiej;
Ekspresja formy;
Nowatorski charakter rzeźby;
Artysta ukazuje nie tylko doskonałe piękno, ale to co jest prawdziwe, a tym samym niekiedy brzydkie;
Duży nacisk na utrwalenie danego modela lub zjawiska w taki sposób, jak go widział artysta w danej chwili, w danym momencie;
Przywiązywanie dużej wagi do literackich, mitycznych treści swoich przedstawień;
Wieloprofilowa kompozycja, dzięki której rzeźba może być oglądana z każdej strony;
Doskonale wyważona bryła oraz szorstka, zróżnicowana faktura;
Wykorzystywanie w maksymalny sposób światła słonecznego, do podkreślania wybranych elementów rzeźby, zastosowanie tego światłocieniowego modelunku, powoduje zacieranie się ostrości kontur i wywołuje wrażenie ruchu,
Tworzenie dynamicznych, ekspresyjnych form w celu wywołania ruchu, prędkości, płynność i nowoczesności;
Nie ma tu ma brutalnej, rozsadzającej marmur namiętności, jest natomiast dekadencka sensualność.
Tytuły niektórych rzeźb A. Rodina: „Pocałunek”, „Myśliciel”, „Mieszczanie z Calais”, „Brama piekieł” itp.
Wymień przedstawicieli prymitywizmu:
Henri Rousseau
Marc Chagall
Teofil Ociepka
Nikifor Krynicki (Epifaniusz Drowniak)
Wymień 3 cechy secesji:
obłe kształty
falista linia
ornamenty roślinne i zwierzęce
wyraźny kontur
strzelistość
wysmuklanie
asymetryczna kompozycja
bogate zdobienia
szeroko stosowana w sztuce użytkowej
Wymień wszystkie typy portretów Witkacego i omów jeden z nich.
Typ A: osoba portretowana była przedstawiona bardzo dokładnie, bez przerysowań, bez cienia karykatury, jedynie tło portretów typu A było bardzo fantastyczne: dziwne postacie zwierzęce, bujna i niespotykana roślinność itp.
Typ B: również dokładne ujęcie portretowanego, jednak z niewielką dozą podkreślenia charakterystycznych cech portretowanego.
Typ C: przeznaczony głównie dla przyjaciół i znajomych, artysta wykonywał je na spotkaniach towarzyskich, czasami pod wpływem narkotyków, dlatego też na portretach typu C istnieją również dopiski takie jak Co – co oznaczało, że artysta tworzył pod wpływem kokainy, Et – eteru, Eu – eukodalu, portrety tego typu charakteryzowały się dużą dozą karykatury.
Typ D: To samo co w Typie C, jednak bez pomocy jakichkolwiek środków odurzających.
Typ E: zupełna dowolność w portretowaniu: czysta forma.
Wymień 3 cechy malarstwa ekspresjonistycznego:
zainteresowanie uczuciami i emocjami kierującymi postępowaniem człowieka
zamaszyste pociągnięcia pędzla,
stosowanie sugestywnego koloru (jaskrawe kolory), często w kontrastowych połączeniach,
malowanie na tzw. aktywnych fakturach (niedbałych),
lapidarność (zwięzły, treściwy) formy,
deformacja uwypuklająca brzydotę (antyestetyzm)
niekiedy ważniejsza forma niż treść obrazu
obrazy charakteryzowały się pesymizmem, melancholią, mistyka,
inspirowano się sztuka afrykańską, sztuką ludową oraz sztuką dziecięcą,
sztuka dla ekspresjonistów jest sposobem dotarcia do Absolutu, jest wyrazem wewnętrznych przeżyć artysty,
fascynacja alogicznością, improwizacją, niejasnością i hermetycznością.
Wymień 2 dzieła Henri'ego Mattise'a:
Otwarte okno, 1905, olej na płótnie, kolekcja prywatna
Portret pani Matisse, 1905, Statens Museum for Kunst w Kopenhadze
Radość życia, 1905-1906
Taniec, 1909, olej na płótnie, Museum of Modern Art w Nowym Jorku
Taniec, 1910, olej na płótnie, Ermitaż w Sankt Petersburgu
Żółta firanka, 1914-1915, olej na płótnie, kolekcja prywatna
Lekcja muzyki, 1917
Różowy akt, 1935, olej na płótnie, Baltimore Museum of Art
Ikar, 1947, ilustracja do książki Jazz
Niebieski akt IV, 1952, gwasz na papierze, MusĂŠe Henri Matisse w Nicei
Sjesta
Jaki kierunek w malarstwie reprezentował Henri Matisse – fowizm
Wymień 3 cechy malarstwa futurystycznego:
Jednym z najważniejszych motywów ikonograficznych, powtarzającym się w twórczości malarzy futurystów, było miasto, z jego ulicami pełnymi świateł i reklam, sceneria w której poruszają się tłumy zapracowanych ludzi.
Tematem obrazów futurystycznych były wszelkie formy ruchu zarówno konkretnego jak i abstrakcyjnego. Futuryści dążyli do wyemigrowania tradycyjnego sposobu jego ukazywania, przekazywania towarzyszącego mu dynamizmu i szybkości, a w końcu oddania czystej kinetyczności.
Malarstwo futurystyczne, w przeciwieństwie do impresjonistycznego analizującego jedną ulotną chwilę, pragnęło dać syntezę wszystkich momentów i zmian, jakie następują w określonym czasie i przestrzeni.
U futurystów po raz pierwszy pojawiła się próba oddania w malarstwie czwartego wymiaru – czasu. W rezultacie kolejne fazy ruchu stadionowego obiektu występowały w obrazach równocześnie, tak jak nałożone na siebie kolejne kadry filmu.
Warsztat pracy futurystów kształtował się pod wpływem dywizjonizmu, polegającego m. in. na wykorzystaniu praw kontrastu symultanicznego i barw komplementarnych
energiczne, niespokojne ruchy pędzla
Odrzucając klasyczne zasady perspektywy, futuryści pragnęli "umieścić widza w centrum obrazu"
Wymień przedstawicieli kubizmu i podaj po dwa tytuły ich dzieł:
Pablo Picasso – „Panny z Avignon”, „Guernika”, „Portret Gertrudy Stein”
Fernand Léger – „Mechanik”, „Kobiety we wnętrzu”, Trzy panny na czerwonym tle”
Tadeusz Makowski – „Szewc”, „Skąpiec”, „Promień słońca”
Amedeo Modigliani – „Leżący akt”, „Portret Leopolda Zborowskiego”, „Alicja”
Wymień 3 cechy surrealizmu w sztuce:
wyzwolenie sztuki z racjonalizmu i konwencji;
luźne skojarzenia, duża rola podświadomości, chęć jej zbadania;
absurdalny makabryczny żart, parodia, groteska;
wykorzystanie zdobyczy psychoanalizy;
ukazywanie obsesji, stanów maniakalnych i psychopatycznych;
fascynacja hipnozą;
nastrojowość, groza, wizjonerstwo, zagadkowość;
przypadkowe zestawienia przedmiotów (kolaże, fotomontaże);
sztuka kreacyjna (miała tworzyć coś nowego, a nie odtwarzać);
perwersja, obsceniczność.