Ceramika-złożone związki i roztwory stałe pierwiastków metalicznych i niemetalicznych połączone ze sobą wiązaniem jonowym lub kowalencyjnym: tlenki azotki, węgliki. Zalety: wysoka temp. Topnienia, sztywność i twardość, odporność na korozje i ścieranie, niska gęstość, własności magnetyczne. Wady: kruchość, brak odporności na wstrząsy termiczne, niska re produktywność, wysokie koszty produkcji, skomplikowana technologia. Podział ceramiki: ceramika lita, proszki ceramiczne, włókna, ceramika porowata, ogniwa paliwowe. Porcelana – rodzaj białej, przeświecającej ceramiki wysokiej jakości. Porcelana jest wytwarzana z mieszanki glinki kaolinowej ze skaleniem i kwarcem poprzez wypalanie uformowanych wyrobów w temperaturze od 920-1280 °C. Charakteryzuje się niską nasiąkliwością, bardzo dobrymi właściwościami dielektrycznymi, dużą wytrzymałością mechaniczną, wysoką odpornością na działanie czynników chemicznych i nieprzepuszczalnością dla cieczy i gazów. Zastosowanie: w technice używana jako materiał na nisko- i wysokonapięciowe izolatory i sprzęt laboratoryjny, oraz jako wyroby gospodarstwa domowego. Porcelana miękka cechuje się większą przeświecalnością i jest bielsza, ale mniej wytrzymała niż porcelana twarda, gdyż zawiera mniej substancji ilastej i jest wypalana w niższej temperaturze. Perowskity - grupa nieorganicznych związków chemicznych, soli o ogólnym wzorze ABX₃, gdzie A - to zwykle kation metalu z grupy litowców lub berylowców (rzadziej któregoś z metali przejściowych), B - to kation o liczbie koordynacyjnej równej 6 (najczęściej tytan, niob, tantal, mangan), zaś X - to zazwyczaj anion tlenkowy O^2-, rzadziej halogenkowy lub siarczkowy. Nazwa tej grupy związków pochodzi od minerału perowskitu CaTiO₃, reprezentatywnego przedstawiciela grupy. Przemiana polimorficzna to zmiana struktury krystalograficznej związku chemicznego. Taka przemiana może być samorzutna lub wymuszona przez np. bardzo wysokie ciśnienie. Warunkiem pojawienia się przemiany polimorficznej jest istnienie odmian polimorficznych. Ceramika inżynierska, określana również jako ceramika specjalna lub ceramika drobnoziarnista, wytwarzana jest w wyniku spiekania, w wysokiej temperaturze, bez udziału fazy ciekłej, bardzo czystych związków, takich jak tlenki, węgliki, azotki ale także diament i wykazuje w stanie stałym postać krystaliczną bez udziału fazy szklistej oraz prawie teoretyczną gęstość.Ceramika tradycyjna: budowlana, szlachetna, materiały ogniotrwałe, szkło, materiały wiążące. Ceramika budowlana: trwałość, niskie przewodnictwo cieplne, dobra mrozoodporność, odpowiednia wytrzymałość mechaniczna( która zależy od: jednorodnośći, porowatośći, wtrąceń ziarnistych), wygląd estetyczny, niski koszt. Rodzaje: kamionka, fajans, porcelana, porceli, klinkier. Mrozoodporność: zdolnośc materiału do przeciwstawienia się rozciągającym naprężeniom wody zamarzającej w porach materiału. Zależy od porowatości i wytrzymałości ścianek porów. Budowlane materiały wiążące: to materiały które po sproszkowaniu i zarobieniu wodą lub wodnymi roztworami nieorganicznych związków chemicznych dają się formować i mają zdolność wiązania na powietrzu lub w wodzie. Podział materiałów wiążących: powietrzne: wapno i zaprawa wapienna- otrzymuje się z kamienia wapiennego, wapiennego którym głównym składnikiem jest węglan wapnia z domieszkami węglanu magnezu, glinu, piasku i substancji organicznych, gips i zaprawy gipsowo- wapienne gips jest spoiwem powietrznym uzyskiwanym przez wypalanie kamienia gipsowego temp 130 do 185. składa się z półwolnego siarczanu wapnia i bezwodnego siarcznu wapnia, cement magnezjowy lub cement morela: cement magnezjowy otrzymuje się przez zmieszanie zmielonego magnezytu kaustycznego ze stężonym roztworem krystalicznego chlorku magnezu lub siarczanu magnezowego. Hydrauliczne: cement jest rodzajem spoiwa hydraulicznego ulegającego związaniu po zarobieniu wodą i następnie twardnieniu. Ma dużą wytrzymałość mechaniczną i odporność na korozję. Szkło: substancja stała przechodząca stopniowo bez krystalizacji i w sposób odwracalny ze stanu ciekłego do stałego. Szkło nie posiada temp krystalizacji jedynie przedział temperatur transformacji w którym stopniowo przechodzi ze stanu ciekłego w stały. Substancje szkłotwórcze: są to substancje tworzące duże zespoły atomów o kształtach nie izomerycznych jak: łańcuchy, wydłużone cząstki. Substancje te charak się niska liczbą koordynacyjną czemu sprzyja tym wiązania atomowego. Przykłady: pierwiastki: S, Se, Te, As, C, B, Si, P, tlenki: SiO₂, B₂O₃, P₂O₅, GeO₂, As₂O₅, związki z grupa hydroksylową: alkohole, gliceryna. Rozszerzalność cieplna : właściwość fizyczna ciał polegająca na zwiększaniu się ich długości (rozszerzalność liniowa) lub objętości (rozszerzalność objętościowa) w miarę wzrostu temperatury. Stosunkowo dokładne tylko w wąskim zakresie temperatur. W różnych temperaturach współczynnik rozszerzalności może przyjmować różne wartości. Cement portlandzki – często stosowany rodzaj cementu. Jest to szary, sypki materiał, otrzymywany ze zmielenia klinkieru cementowego z gipsem w ilości do 5%. Klinkier cementowy otrzymuje się przez wypalenie w temperaturze 1450 °C mieszaniny zmielonych surowców zawierających wapień i glinokrzemiany. Podstawowe składniki klinkieru to: krzemian trójwapniowy, krzemian dwu wapniowy, związek tlenku wapnia, tlenku glinu oraz tlenku żelaza (III), glinian trójwapniowy. Fajans – rodzaj ceramiki podobny nieco do porcelany wytwarzanej z zanieczyszczonego kaolinu. Fajans powstaje dzięki wymieszaniu gliny, kwarcu i innych składników (kaolin, margiel, skaleń, kreda, dolomit itp.) z niewielkimi ilościami substancji szklistych, a następnie wypaleniu uformowanego wyrobu w temperaturze ok. 1000°C. Stosuje się go do wyrobu naczyń gospodarczych (głównie majolikowe) i przedmiotów dekoracyjnych. Z fajansów szamotowych lub skaleniowych powstają urządzenia sanitarne, za to fajansowe wyroby techniczne produkuje się jako nieszkliwione, odporne na działanie kwasów i zasad. Szkło kwarcowe – szkło o bardzo wysokiej zawartości czystego ditlenku krzemu Szkło kwarcowe różni się od krystalicznego kwarcu brakiem uporządkowania dalekiego zasięgu. Jest jednak materiałem o względnie niewielkiej zawartości fazy amorficznej w stosunku do fazy krystalicznej, czym różni się od krzemionki topionej, która zawiera prawie wyłącznie fazę amorficzną. Gęstość szkła kwarcowego wynosi ok. 2203 kg/m³, współczynnik załamania światła zaś ok. 1,459. Kwarc – minerał z gromady krzemianów, zazwyczaj tworzy kryształy słupkowe wykształcone w postaci heksagonalnego słupa (o sześciobocznym przekroju), zakończonego ścianami romboedrów i podwójnych piramid. Prawidłowo wykształcone kryształy są najczęściej spotykane w geodach, kawernach i szczelinach skalnych, gdzie tworzą szczotki krystaliczne. Gęstość minerału 2,65 g/cm³, współczynnik załamania n₀=1,544 i n_e= 1,533. Wiązanie gipsu z wodą: 2[CaSO₄×2H₂O] → [(CaSO₄)₂×H₂O] + 3H₂O↑. KAMIONKA-stosuje się ją do wytwarzania wyrobów użytkowych w gospodarstwie domowym (makutry, beczki do kiszenia ogórków itd.),oraz do produkcji rur kanalizacyjnych. Z kamionki wytwarza się też przedmioty artystyczne np. formy plenerowe, które można ustawiać na otwartej przestrzeni . PORCELIT- wyroby porcelitowe charakteryzują się mniejszą wytrzymałością mechaniczną, niż porcelana. Porcelit stosuje się głównie do wyrobu naczyń stołowych i gospodarskich. Zwykle szkliwi się wyroby porcelitowe szkliwami kolorowymi, następnie wypala w temp. 1250-1280oC. po raz drugi, co daje dwie możliwości w łączeniu szkliw i wyszkli wianie ciekawych efektów kolorystycznych.