ANOREKSJA : Anoreksja (jadłowstręt psychiczny). Anoreksja jest to zaburzenie percepcji, dotykające zwykle młode kobiety. Anoreksja polega na tym, że osoba chora odbiera siebie jako osobą otyłą, gdy w rzeczywistości może być bardzo szczupła. Anoreksja powoduje wyniszczenie organizmu, pozostawiające często nieodwracalne zmiany. Dochodzi do ograniczania ilości jedzenia co w efekcie prowadzi do wychudzenia. Chorzy z jadłowstrętem powinni być pod stałą kontrolą lekarza. Anoreksja jest zaburzeniem trudnym do opanowania i leczenia. Największa trudność sprawia fakt iż osoba chora negując zaburzenia odżywiania odmawia leczenia. Strategia leczenia anoreksji polega na podejściu wielodyscyplinarnym, które zakłada ścisłą współpracę lekarza internisty z endokrynologiem, dietetykiem, psychologiem i psychiatrą. W przypadku dużego zaawansowania choroby osoba powinna być hospitalizowana. Leczenie szpitalne często łączone jest z psychoterapią rodzinną którą należy kontynuować po wyleczeniu ostrej fazy choroby i przywróceniu minimalnej niezbędnej wagi pacjenta OBJAWY: Zmiana wyglądu osoby chorej, chudnięcie, nieprzyjmowanie jedzenia.
Osoby chore chcąc uzyskać szczupłą sylwetkę doprowadzają się często do całkowitego wyniszczenia. Pacjenci nie tylko odmawiają przyjmowania pokarmów ale wywołują u siebie wymioty, zażywają leki przeczyszczające itp. Wyniszczeniu fizycznemu nie towarzyszy zachwianie sprawności psychicznej - chorzy nie tracą dobrego nastroju, aktywności w nauce, czy pracy. U kobiet z reguły dochodzi do wstrzymania miesiączki. BULIMIA: Bulimia wilczy głód objawia się powtarzającymi, niekontrolowanymi epizodami spożywania dużych ilości pokarmu, aż do pojawienia się nudności. Bulimia dotyka najczęściej osoby które nie akceptują swojego wyglądu, nie czują się dobrze w swoim ciele i za wszelką cenę chcą polepszyć swoje samopoczucie. Bulimia dotyka zwykle młode kobiety, sportowców, tancerzy. Objawy towarzyszące chorobie to: ciągłe zmęczenie i ospałość, problemy z sercem, bóle i zawroty głowy, zaburzenie miesiączkowania oraz bóle brzucha. Bulimia jest chorobą która wyniszcza nie tylko organizm, ale również psychikę. Diagnostyka i leczenie choroby jest niezwykle trudne ponieważ większość osób dotkniętych chorobą ukrywa swoje dolegliwości nawet przed najbliższa rodziną. Prawidłową diagnozę i skuteczne leczenie bulimii może przeprowadzić tylko lekarz który będzie prowadził terapię w ścisłej współpracy z psychologiem, psychiatrą i dietetykiem. OBJAWY: Objawia się niekontrolowanymi napadami pochłaniania przez osobę chorą ogromnych ilości jedzenia. Objadanie się kończy się prowokacją wymiotów i przeczyszczeniem. Osoby z bulimią mają uszkodzone zęby spowodowane częstym działaniem wydalanego podczas wymiotów kwasu żołądkowego. LECZENIE: Psychoterapia i leki przeciwdepresyjne ( podwyższające poziom serotoniny ) oraz pomoc dietetyka to podstawowa droga w leczeniu bulimii. Psychoterapia może być prowadzona indywidualnie lub lub dotyczyć całej rodziny. Może to być także terapia grupowa. DEMORALIZACJA: Wspólnym elementem różnorakich definicji niedostosowania społecznego jest ich odnoszenie się do zachowań, które pozostają w jaskrawej sprzeczności z powszechnie uznawanymi normami i oczekiwaniami społecznymi. A więc należy rozumieć, że są to wszelkie negatywne lub nieadekwatne reakcje jednostek na wymogi i zakazy zawarte w przypisanych im rolach społecznych. Są to zachowania podważające funkcjonalność każdego układu społecznego, powodujące jego dezorganizację lub bezpośrednio zagrażające społecznie uznawanym wartościom, takim jak rozwój i autonomia ich członków. Termin "niedostosowanie społeczne" używany jest zamiennie z określeniami takimi jak: nieprzystosowanie społeczne", "wykolejenie społeczne" itp.. Wyróżniamy trzy zasadnicze rodzaje przyczyn niedostosowania społecznego z wieloma podrodzajami:
1. Przyczyny środowiskowe - domowe:
- warunki kulturalne domu i braki w tej dziedzinie,
-atmosfera domowa i stosunek rodziców do siebie,
-stosunki między dzieckiem a jego rodzicami i jego „ogólne poczucie bezpieczeństwa”.
2. Przyczyny środowiskowe - szkolne:
- stosunek nauczyciela do dziecka i dziecka do nauczyciela,
-stosunki dziecka z innymi dziećmi,
-opóźnienia w nauce szkolnej (niepowodzenia w nauce).
3. Przyczyny środowiska wrodzonego:
- życie płodowe dziecka,
- sam moment narodzin dziecka. Istnieje pięć rodzajów nieprzystosowania społecznego: Wrogość – powstająca na tle frustracji potrzeb, emocjonalnej zależności, na którą składają się m.in. podejrzliwość, szkodzenie innym, niszczenie przedmiotów, awantury, bójki, wybuchy gniewu, negatywny stosunek do nauki szkolnej, wagarowanie, ignorowanie poleceń nauczycieli. Zahamowanie – pojawiające się zwykle na podłożu uszkodzeń lub osłabienia systemu nerwowego jednostki. Osoby zahamowane wyróżnia: brak naturalnej pewności siebie, nieufność i ostrożność wobec innych; nadmierna uległość wobec innych, bierność w pracy szkolnej, brak aspiracji i wiary w swoje umiejętności, zrażanie się niepowodzeniami, ponoszenie porażek we współzawodnictwie, lęk w nowych sytuacjach, niepewność, powolność reakcji, zamyślenie, autyzm, brak energii fizycznej, odrzucenie kontaktów społecznych. Niekonsekwencja – zachowania niekonsekwentne – pojawiają się na podłożu uszkodzeń systemu nerwowego. Symptomami niekonsekwencji są: brak koncentracji uwagi, nieprzemyślane natychmiastowe reakcje, nadpobudliwość i stany niezrównoważenia emocjonalnego, labilność nastawień, brak integracji czasowej (dziecko nie korzysta z poprzednich doświadczeń). Aspołeczność – (lub skrajna aspołeczność). Charakteryzuje się: silnym dążeniem do szkodzenia innym osobom – "bezinteresowne okrucieństwo", brakiem wrażliwości moralnej, utratą wyższych uczuć i zasad moralnych, stosowaniem przemocy. Wrogość – z tendencją do aspołeczności – jest syndromem mieszanym, powstałym przez skrzyżowanie niektórych symptomów wrogości (agresywności) z symptomami aspołeczności.

NARKOTYK : środek odurzający (zmniejszający wrażliwość ośrodkowego układu nerwowego) pochodzenia roślinnego lub syntetycznego. W zależności od dawki powoduje euforię, uspokojenie, zniesienie bólu itp. Wielokrotne stosowanie wywołuje głód narkotyczny, który prowadzi do narkomanii. Do narkotyków należą: haszysz, morfina, opium, kokaina oraz różne związki syntetyczne (amfetamina, psychedryna i inne). Np. amfetamina jest cieczą o temperaturze wrzenia 214°C, przyspiesza akcję serca, podnosi ciśnienie krwi, zwiększa poziom glukozy we krwi. Dodać należy do tej definicji, że wszystkie narkotyki mają zdolność wywołania uzależnień i są zagrożeniem dla życia i zdrowia.
Ze względu na skutki działania można wyróżnić następujące grupy narkotyków:
1. Opiaty (opioidy), 2. Środki psychostymulujące, 3. Kanabinole (pochodne konopi indyjskich), 4. Halucynogeny, 5. Leki nasenne i uspokajające, 6. Inhalanty (kleje, rozpuszczalniki lotne). Narkotyki to To substancje pochodzenia naturalnego lub syntetycznego, która przyjęta przez człowieka, wpływa na działanie układu nerwowego, a przez to zaburza jedną lub kilka funkcji organizmu. Efektem przyjmowania może być zależność fizyczna i psychiczna oraz szkodliwe następstwa dla zdrowia fizycznego i psychicznego.
JAK ROZPOZNAC NARKOMANA:
W sferze fizycznej:
- Wykazuje zmiany uwagi: drastyczny wzrost wagi lub jej obniżenie - ma nieregularne okresy snu: zbyt długie lub zbyt krótkie
- nie śpi do późna w nocy; sypia w dzień
- jest częściej posiniaczone lub poranione
- zaniedbuje higienę osobistą i otoczenia (pokoje)
- ciągle nosi to samo ubranie
- trapi je głęboki, męczący kaszel lub nieustanne, suche pokaszliwanie
- ma coraz więcej dolegliwości dróg oddechowych
- ma krańcowe lub nieregularne nawyki żywieniowe
- dysponuje zmniejszoną ilością energii
W sferze emocjonalnej:
- mówi o śmierci lub samobójstwie
- często jest w złym humorze; łatwo się obraża
- miewa nagłe zmiany nastroju
- nie dopuszcza do siebie rozsądnych argumentów rodziców; odmawia podjęcia dialogu na swój temat
- coraz bardziej pogrąża się w depresji
- uważa, że jest "przegrane", "do niczego"
- staje się coraz bardziej agresywne
- traci zainteresowanie dla cenionych dawniej czynności
- traci motywację
- ma mniej optymizmu, jest bardziej cyniczne
W sferze kontaktów z rówieśnikami:
- posługuje się slangiem narkomanów:
np.: być w ciągu, haj, hasz, koka
- przyłącza się do "trudnej młodzieży" lub do narkomanów,
- trzyma nowych przyjaciół z daleka od rodziców
- ma przyjaciół, którzy nie chcą rozmawiać z rodzicami lub podawać swoich nazwisk
W sferze umysłowej:
- ma zmniejszony zakres uwagi i problemy z koncentracją
- ma objawy paranoi: uważa, że jest śledzone, prześladowane lub zagrożone
- cierpi na nieokreślone lęki
- jest niespokojne, nie możne usiedzieć na miejscu
W sferze prawa
- prowadzenia samochodu po pijanemu
- kradzieży w sklepie
- nielegalnego posiadania narkotyków
- wandalizmu
- handlu narkotykami
- poważnej kradzieży
- napadu i pobicia
- prostytucj
W sferze rodziny:
- wywołuje rodzinne kłótnie i niesnaski
- wraca do domu po wyznaczonej godzinie ,wymyka się z domu lub nie wraca
- przestaje spełniać domowe obowiązki i nie podporządkowuje się norma domowym
- nie chce uczestniczyć w odwiedzinach dalszej rodziny,
- nie chce jeść posiłków z całą rodziną, izoluje sie
- nie chce rozmawiać o swoich znajomych
- ma pieniądze z niewiadomego źródła
- manipuluje rodzicami; wygrywa jedno z rodziców przeciw drugiemu
- łatwo wybucha gniewem;
- coraz więcej przeklina i jest agresywny
- jest zgryźliwe, ponure i milczące
- składa i łamie obietnice
- poprawia swoje zachowanie, ale nie na długo DOPALACZE : Dopalacze – potoczna nazwa różnego rodzaju produktów zawierających substancje psychoaktywne, które nie znajdują się na liście środków kontrolowanych przez ustawę o przeciwdziałaniu narkomanii. Spożycie ich ma na celu wywołanie w organizmie jak najwierniejszego efektu narkotycznego substancji zdelegalizowanych. Podobne substancje w krajach anglosaskich są znane pod nazwą designer drugs, zaś w krajach niemieckojęzycznych pod nazwą designerdroge. Występowanie tzw. dopalaczy ma charakter ogólnoświatowy. Istnieją od co najmniej połowy lat 80. XX w., w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Australii i w większości krajów Unii Europejskiej. Mogą powodować stany pobudzenia psycho-ruchowego, zaburzenia świadomości, rozległe zatrucie organizmu. Są sprzedawane jako produkty kolekcjonerskie, np. jako nawóz do roślin, z zaznaczeniem: "nie do spożycia”. Dzielą się na "zioła”, "sole” i "prochy” w zależności od dróg podania do organizmu. Dopalacze mogą uzależniać. Istnieją narkotyki, które uzależniają po 1-2 krotnym zażyciu, wiele zależy tu od osobniczej podatności na uzależnienia, a tej nigdy nie znamy. Dopalacze mogą też, podobnie jak marihuana prowadzić do uzależnienia od twardych narkotyków, takich jak kokaina czy heroina. ALKOHOLIZM- Termin "alkoholizm" odnosi się do choroby zwanej także zespołem uzależnienia od alkoholu. Jest to najcięższe stadium grupy problemów alkoholowych, do której należą też pijaństwo i nadużywanie alkoholu. Problemy alkoholowe występują na różnych poziomach zaawansowania, od łagodnych do takich, które zagrażają życiu. Mimo, że alkoholizm jest najbardziej poważnym stadium, mniej ciężkie problemy alkoholowe mogą być również niebezpieczne. Nadużywanie alkoholu zaczyna się wtedy, gdy ktoś pijąc zaczyna tracić kontrolę nad sobą, a i tak pije nadal. Nadużywanie alkoholu może prowadzić do problemów społecznych, interpersonalnych lub prawnych. Objawia się też często zaniedbywaniem rodziny i domowych obowiązków. Nadużywanie alkoholu różni się od alkoholizmu przede wszystkim brakiem fizycznego uzależnienia oraz nie występowaniem utraty kontroli, czy tolerancji na alkohol. Nadużywanie alkoholu jest definiowane jako wzorzec picia, któremu towarzyszy jedna lub więcej z następujących sytuacji w przeciągu 12 miesięcy: - niewywiązanie się z obowiązków; - picie w sytuacjach, które mogą być fizycznie niebezpieczne, np. podczas prowadzenia samochodu lub obsługi maszyn; - dalsze picie pomimo trwających problemów w związkach, które są spowodowane lub pogarszane przez działanie alkoholu. Choć nie jest to jeszcze alkoholizm, warto pamiętać, że wiele skutków nadużywania alkoholu jest również doświadczana przez alkoholików. Nadużywanie alkoholu staje się uzależnieniem od alkoholu, kiedy pijący zaczyna odczuwać ciągłe pragnienie alkoholu (co równoznaczne jest z utratą kontroli nad piciem), a także objawy odstawienia oraz zwiększonej tolerancji na alkohol tak, że musi pić więcej, aby osiągnąć ten sam efekt.

PRZESTĘPCZOŚĆ- przez pojęcie przestępczość rozumie się zbiór czynów zabronionych ustawowo pod groźbą kary, a popełnionych na obszarze danej jednostki terytorialnej. Przestępczość jest zjawiskiem społecznym. Charakteryzuje się następującymi cechami: stanowi zagrożenie dla obowiązującego porządku prawnego, wyraża się we wzroście liczby osób, które popełniły przestępstwa w stosunku do ogółu ludności. Przestępczość rozpatrywana być może również z punktu widzenia jej rozległości, intensywności, struktury i dynamiki. Przestępczość i jej poziom determinuje wiele czynników. Wśród czynników kryminogennych można wyodrębnić czynniki o charakterze szczególnym i ogólnym. Do pierwszej grupy należy zaliczyć; cechy osobiste przestępcy, układy sytuacyjne, zachwianie równowagi psychicznej, frustracje jednostek, grupy społecznej, rozpad więzi nieformalnych, niedomogi w działaniu organizacji formalnych, alkoholizm, rodziny dysfunkcjonalne, wadliwe działania systemu oświatowego i wychowawczego.Do drugiej zaś nędzę, niesprawiedliwość i konflikty społeczne, nierówny podział bogactw, niski stan zdrowotny społeczeństw, dominację jednej grupy społecznej nad innymi - opierającą się jedynie na bogactwie lub posiadaniu siły czy władzy, frustracje wywołaną niespełnieniem podstawowych potrzeb związanych z egzystencją ludzką, masowy wyzysk, nierówne możliwości życiowe i nieszczęścia powodowane przez człowieka, rygorystyczność kodeksów i przepisów prawnych pozostającymi w niezgodzie z poglądami społeczeństwa, przestarzałe lub nieprzychylne ludziom ustawodawstwa stosowane w sposób sztywny wobec wielu warstw społecznych.