Biochemia
Sprawozdanie z ćwiczeń laboratoryjnych nr 1

Temat: Skład pierwiastkowy komórki

Zadania:
Wykrycie obecności fosforu, siarki i żelaza w masie organicznej.

Materiały:
1. masa popielna
2. roztwór 0,1 N HNO₃
3. roztwór 0,1 N HCl

Odczynniki i narzędzia:
1. 1% roztwór molibdenianu amonowego w HNO₃
2. 0,5 N roztwór chlorku baru BaCl₂
3. 1% roztwór żelazocyjanku potasu K₄[Fe(CN)₆]
4. szkiełko zegarkowe
5. drewniane szczypce
6. palnik

Wykonanie ćwiczenia:
1. Niewielką ilość masy popielnej rozcieńczono najpierw w dwóch probówkach, do których dolano odpowiednio kwasu azotowego i kwasu solnego.
2. Z powstałych mieszanin wykonano następnie przesącze otrzymując odpowiednio: przesącz z kwasu azotowego i przesącz z kwasu solnego.
3. 2 krople przesączu z kwasu azotowego umieszczono na szkiełku zegarkowym (1), dodano 2 krople odczynnika - 1% roztwór molibdenianu amonowego w HNO₃, a następnie całość poddano ogrzaniu nad palnikiem. Zaobserwowano kolor na jaki odbarwiła się mieszanina po odparowaniu.
4. 1 kroplę przesączu z kwasu azotowego umieszczono na szkiełku zegarkowym (2), dodano 1 kroplę roztworu chlorku baru i zaobserwowano odbarwienie osadu.
5. Na szkiełko zegarkowe (3) wlano 3 krople przesączu z kwasu solnego, dolewając 3 krople roztworu żelazocyjanku potasu. Zaobserwowano odbarwienie mieszaniny.

Wyniki i wnioski:
1. W przypadku szkiełka zegarkowego (1) zaobserwowano odbarwienie się mieszaniny na żółto – co świadczyło o wytrąceniu się krystalicznego osadu – fosfomolibdenianu amonowego, dowodząc tym samym obecności fosforu w badanej próbie.
2. Mieszanina z kolejnego szkiełka zegarkowego (2) odbarwiła się na biało, wskazując na obecność siarki związanej w postaci siarczanu baru BaSO₄.
3. W przypadku ostatniego szkiełka zegarkowego (3) nie zaobserwowano odbarwienia na kolor ciemnoniebieski, a więc w reakcji nie powstał błękit pruski – żelazocyjanek żelaza. Po zweryfikowaniu wyników z resztą grupy uznano, że w próbie nie było żelaza lub było go na tyle mało, że wykorzystana metoda nie mogła go wykryć.

II Wykrywanie węgla i wodoru w próbie organicznej

Materiały:
1.drożdze piekarskie
2. Utleniacz – tlenek miedzi

Narzędzia:
1. Palnik gazowy
2. Szczelna probówka z odprowadzaczem kanałowym
3. Probówka z zasadą wapniową

Metoda:
1. Do określonej objętości tlenku miedzi dodać drożdże w objętości 1/3 objętości utleniacza
2. Zatkać szczelnie probówkę z drożdżami i utleniaczem, a następnie podłączyć ją odprowadzaczem z probówką z zasadą wapniową
3. Podgrzać probówkę z drożdżami

Obserwacje i wnioski:
1. W trakcie podgrzewania probówki zaobserwowano bąbelki i tworzenie się osadu w probówce z zasadą wapniową, co oznacza utworzenie się CaCO₃ – wykryto zatem węgiel w postaci wejściowej CO₂
2. Po zdjęciu probówki z palnika zaobserwowano skraplanie się na szkle pary wodnej, co potwierdza obecność wodoru (w H₂O) w masie organicznej.