Towaroznawstwo 9.12.2011
Zależnie od wagi, jaką w danym wyrobie przywiązuje się do poszczególnych cech wyróżnia się wśród nich:
Cechy krytyczne: cechy, których parametry muszą być utrzymane w określonych granicach pod rygorem całkowitej utraty przydatności użytkowej (cechy dyskwalifikujące).
Cechy ważne: cechy, które decydują o przydatności wyrobu, lecz które mogą ulegać stopniowaniu (mogą przyjmować różne wartości). Ich natężenie ma decydujące znaczenie w klasyfikacji jakościowej wyrobów, czyli w kwalifikowaniu do określonych poziomów jakości.
Cechy mało ważne: cechy, które różnicują wyroby między sobą, lecz nie wpływają w decydujący sposób na ich poziom jakościowy (np. kolor ołówka, numer butów itp.). Są one mało ważne z punktu widzenia kwantyfikacji jakości, ale bardzo ważne z punktu widzenia konsumenta.
Czynniki determinujące jakość towarów
Czynniki natury technicznej stanowią podstawę jakości wyrobów, gdyż rozwój nauki i techniki stwarza nowe możliwości w zakresie jakości. Warunkują one jakość wyrobów na całej drodze ich życia, a więc zarówno w sferze przedprodukcyjnej, w produkcji jak i w sferze poprodukcyjnej.
Czynniki natury ekonomicznej uzewnętrzniają się przede wszystkim w zaangażowaniu kapitału oraz w wyborze i tworzeniu warunków do najwłaściwszego wykorzystania możliwości, jakie stwarza współczesna technika.
Czynniki natury psychologicznej uwidaczniają się najczęściej jako reakcja na warunki pracy, układ bodźców materialnych i moralnych, stosunki międzyludzkie w zakładzie pracy.
Czynniki natury organizacyjnej wiążą się z tym przede wszystkim problemy organizacyjne sterowania jakością, kontroli jakości w przemyśle, odbioru jakościowego w handlu.
Przyczyny wzrostu wymagań jakościowych można ująć w następujące grupy:
Wzrost oczekiwań klientów, na co składa się:
Coraz większa kompleksowość
Dodatkowe funkcje
Większa wydajność
Eksploatacja w warunkach ekstremalnych
Wysoki stopień bezpieczeństwa
Wzrost niezawodności
Łatwość naprawy i konserwacji
Taniość wyrobów
Skrócenie czasu projektowania
Nowe uregulowania prawne
Przepisy bezpieczeństwa
Rozporządzenia w dziedzinie ochrony środowisko
Ustawa o odpowiedzialności cywilnej za jakość wyrobów
Normy/wytyczne
Istotnie cele przedsiębiorstwa
Nowoczesne wyroby
Wysoka wydajność i niezawodność
Wysoki stopień akceptacji wyrobów na rynku
Wysoka rentowność
Ograniczenie ryzyka
Dobra renoma firmy
Zaostrzona konkurencja, na którą składają się
Umiędzynarodowienie
Technologie wyższego rzędu
Rosnąca presja na koszty
Skrócenie czasu wprowadzenia innowacji
Każdy towar charakteryzuje się ściśle określonymi właściwościami fizycznymi fizykochemicznymi, mikrobiologicznymi i innymi, które wynikają głównie z zastosowanych do produkcji surowców i procesu technologicznego.
Stanowią one istotne cechy identyfikacyjne produktu oraz warunkują pożądane właściwości towaru. Określenie tych właściwości sprowadza się często do oznaczania w wyrobach poszczególnych parametrów jakościowych, które charakteryzują jakość tych wyrobów.
Uzyskane wyniki oznaczeń porównuje się z parametrami określonymi w obowiązujących dokumentach np. w normach, umowach ,warunkach technicznych.
W towaroznawstwie i w praktyce gospodarczej prawie wszystkie metody pomiarowe są oparte na systemie metod znormalizowanych zwanych metodami umownymi.
Istotną sprawą jest nie metoda pomiarowa, lecz cel pomiarów, tj. uzyskanie pożądanej informacji o badanym towarze.
Badania jakości materiałów i wyrobów mogą być niszczące lub nieniszczące.
Badania nieniszczące umożliwiają ustalenie właściwości obiektu bez w/w ingerencji. Stosowane są często np. defektoskopii do wykrywania wad, pęknięć, rys itp. W badaniach tych stosuje się metody np. elektryczne, akustyczne, magnetyczne itp.
Badania niszczące wiążą się ze zniszczeniem lub poważnym uszkodzeniem badanego materiału lub wyrobu np. uszkodzenie powstałe przez wycięcie próbki. Typowe badania niszczące to badania chemiczne, wytrzymałościowe, eksploatacyjno-użytkowe itp.
W zależności od celu, w jakim podjęte zostają badania, oraz od stopnia ich dokładności stosowane są różne metody badania jakości towarów. Do najważniejszych należą:
Metody organoleptyczne
Metody laboratoryjne
Metody doświadczalnego użytkowania
Metody organoleptyczne:
Dokonywanie oceny na podstawie wrażeń odbieranych za pomocą zmysłów: wzroku, węchu, słuchu, smaku i dotyku. Zajmują one szczególną pozycję wśród współczesnych metod co wynika z dogodności ich stosowania niemal w każdych warunkach, a także z fakty, że prowadzą do szybkiej , bezpośredniej oceny wyrobów.
Do metody tej zalicza się też większość badań dokonywanych za pomocą zmysłów wzroku, węchu, słuchu i dotyku.
Stosuje się je na dużą skalę w zakładach produkcyjnych i w laboratoriach badawczych a także przez konsumentów, którzy jakość badanych towarów oceniają przede wszystkim organoleptycznie.
W ramach metod organoleptycznych rozróżnia się dwa sposoby dokonywania oceny:
Ocenę organoleptyczną
Analizę sensoryczną wyrobów
Ocena organoleptyczna – ocena jakości towaru dokonana za pomocą zmysłów.
Ocena sensoryczna – ocena jakości z zastosowaniem metod i warunków zapewniających dokładność i powtarzalność wyników dokonana przez zespół osób o uprzednio sprawdzonej i odpowiednio dużej wrażliwości sensorycznej ( zdolność odczuwania, odbierania bodźców zewnętrznych tzn. obiektywnie istniejących cech, jak np. barwy, kształtu, konsystencji, zapachu, smaku i innych za pomocą zmysłów).
NA rzetelność oceny organoleptycznej wywierają wpływ następujące czynniki:
Stan zdrowia badającego
Stan psychiczny i stopień zmęczenia fizjologicznego
Warunki otoczenia, pomieszczenia, temperatura, oświetlenie
Wrażliwość zmysłowa
Czas trwania badania
Do podniesienia obiektywności wyników badań organoleptycznych stosuje się np. wzorce porównawcze, prostą aparaturę pomocniczą (lupa, prześwietlasz, kamerton, itp.).
W celu uzyskania mierzalnych wyników stosuję się punktową ocenę jakości towarów (np. skala punktowa od 1 do 10).