autorzy:
Izabela Zajc
Wiktoria Szymczak
Joanna Adamczewska
Piotr Antoszczyk
kl. 1G1
Ustawa o prawie autorskim reguluje również kwestię ochrony wizerunku. W myśl ustawy rozpowszechnianie wizerunku wymaga zezwolenia osoby na nim przedstawionej. Zezwolenia nie wymaga rozpowszechnianie wizerunku osoby powszechnie znanej, jeżeli wizerunek wykonano w związku z pełnieniem przez nią funkcji publicznych, w szczególności politycznych, społecznych, zawodowych oraz osoby stanowiącej jedynie szczegół całości takiej jak zgromadzenie, krajobraz, publiczna impreza.
Jeżeli osoba, do której korespondencja jest skierowana, nie wyraziła innej woli, rozpowszechnianie korespondencji, w okresie dwudziestu lat od jej śmierci, wymaga zezwolenia małżonka, a w jego braku kolejno zstępnych, rodziców lub rodzeństwa.
Twórca, a wydawca lub producent na żądanie twórcy mają obowiązek zachowania w tajemnicy źródeł informacji wykorzystanych w utworze oraz nieujawniania związanych z tym dokumentów. Ujawnienie tajemnicy jest dozwolone za zgodą osoby, która powierzyła tajemnicę, lub na podstawie postanowienia właściwego sądu.
Autorskie prawa majątkowe trwają:
przez cały czas życia twórcy i 70 lat po jego śmierci;
jeżeli twórca nie jest znany - 70 lat od daty pierwszego rozpowszechnienia utworu.
Jeżeli z mocy ustawy autorskie prawa majątkowe przysługują innej osobie niż twórca:
70 lat liczy się od daty rozpowszechnienia utworu;
gdy utwór nie został rozpowszechniony - 70 lat od daty ustalenia utworu;
50 lat w odniesieniu do nadań programów RTV (licząc od roku pierwszego nadania);
50 lat w odniesieniu do sporządzania i korzystania z fonogramów i wideogramów (licząc od roku sporządzenia)
Są prawami "ojcostwa utworu" i obejmują przede wszystkim prawo autora do wiązania z dziełem jego nazwiska. Prawo to nigdy nie wygasa i jest, z natury rzeczy, niezbywalne, nie można się go zrzec ani przenieść na inną osobę. W ramach ochrony dóbr osobistych autor ma prawo do przedstawiania utworu pod pseudonimem lub anonimowo. Do osobistych praw autorskich należy także prawo do zachowania niezmienionej treści i formy utworu, zakazujące wprowadzania zmian, zniekształceń, przeinaczeń czy prawo do nadzoru nad korzystaniem z dzieła. Warto nadmienić, że prawo do anonimowej publikacji dzieła jest często wykorzystywane w umowach kupna/sprzedaży utworów - umowne zobowiązanie nabywcy do anonimowego rozpowszechniania dzieła jest de facto zrzeczeniem się przez twórcę autorskiego prawa osobistego do oznaczenia utworu nazwiskiem lub pseudonimem.
Podmiot praw autorskich (właściciel) to osoba, w której wyłącznej dyspozycji znajduje się dany wytwór intelektualny. Inaczej mówiąc jest to osoba, która może rozporządzać bezwzględnymi prawami do niego. Osoby, które uzyskują legitymację na podstawie umowy do korzystania w określonym zakresie z utworu, nie mogą być traktowane jako podmioty praw autorskich do niego, gdyż ich względne uprawnienia stanowią jedynie emanację praw wyłącznych, przysługujących właśnie tym że podmiotom.
Autor ma prawo opublikować utwór nie ujawniając swego prawdziwego nazwiska. W wykonywaniu praw autorskich do dzieła opublikowanego anonimowo lub pod pseudonimem zastępuje twórcę wydawca lub producent; dopóki autor nie poda swego nazwiska do publicznej wiadomości. Umieszczenie wbrew woli twórcy nazwiska na utworze lub ujawnienie autorstwa w inny sposób jest naruszeniem praw autorskich.
Ochrona przysługuje twórcy niezależnie od spełnienia jakichkolwiek formalności. Nie są zatem wymagane: zgłoszenie lub rejestracja utworu, opatrywanie go notą szczególnej treści itp. Polskie prawo nie przewiduje też żadnej formy rejestracji utworu.
Przedmiotem praw autorskich jest "każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości przeznaczenia i sposobu wyrażenia"1
Zgodnie z powyższą definicją utwór chroniony prawem autorskim musi spełniać równocześnie następujące warunki:
Musi być wynikiem działalności twórczej (a nie odtwórczej);
Musi być wynikiem działalności o indywidualnym charakterze (tzn. aby było widać wkład indywidualnej pracy, czyli by był to nasz, a nie cudzy utwór);
Musi być przynajmniej w części ustalony (czyli utrwalony na określonym materiale - nośniku).
Przykłady twórczości intelektualnej, które podlegają ochronie to między innymi utwory:
wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
plastyczne;
fotograficzne;
wzornictwa przemysłowego;
architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
muzyczne i słowno-muzyczne;
sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
audiowizualne (w tym filmowe);
matematyczne;
muzyczne i słowno – muzyczne
autor: Izabela Zajc
Licencja oprogramowania – umowa na korzystanie z utworu jakim jest aplikacja komputerowa, zawierana pomiędzy podmiotem, któremu przysługują majątkowe prawa autorskie do utworu, a osobą, która zamierza z danej aplikacji korzystać.
Umowa taka powinna określać przede wszystkim pola eksploatacji (formy wykorzystania utworu), czyli warunki na jakich licencjobiorca jest uprawniony do korzystania z programu. W Polsce Ustawa o prawie autorskim i prawach pokrewnych jako podstawowe elementy określające pola eksploatacji wskazuje zakres, miejsce i czas korzystania z utworu, przy czym jest to wyliczenie przykładowe i strony umowy mogą dowolnie kształtować charakter licencji (biorąc jednak pod uwagę treść przepisów ustawowych, których strony nie mogą modyfikować
- tzw. ius cogens2).
licencje niewyłączne, w których udzielający licencji może zezwolić na korzystanie z utworu wielu osobom równocześnie, które nie muszą mieć formy pisemnej,
licencje wyłączne (rzadkość w przypadku aplikacji komputerowych), spotykane głównie w przypadku znacznych kontraktów np. na wykonanie systemów bankowych itp., w tym przypadku zwykle umowa licencyjna wynika z umowy o dzieło, na podstawie której firma wykonująca oprogramowanie wykonuje zamówioną aplikację, umowa taka wymaga formy pisemnej pod rygorem nieważności,
sublicencja, w której licencjobiorca może udzielić dalszej licencji, pod warunkiem wszakże takiego upoważnienia w jego umowie licencyjnej.
Wybrane rodzaje licencji oprogramowania:
|
rodzaj (i typ) licencji oprogramowania. Adware jest oprogramowaniem rozpowszechnianym za darmo, ale zawierającym funkcję wyświetlającą reklamy. |
|---|---|
|
jest licencją wolnego oprogramowania autorstwa Apache Software Foundation. Licencja ta dopuszcza użycie kodu źródłowego zarówno na potrzeby wolnego oprogramowania, jak i zamkniętego oprogramowania komercyjnego. Pod tą licencją rozpowszechniane jest oprogramowanie tworzone przez Apache Software Foundation. |
|
licencja oprogramowania stworzona przez Apple Inc. dla systemu operacyjnego Darwin. Free Software Foundation zatwierdziła Apple Public Source License 2.0 jako licencję wolnego oprogramowania.3 |
|
wzorowana na licencji Mozilli (MPL) licencja oprogramowania zatwierdzona przez Open Source Initiative jako licencja zgodna z ideą Open Source. Kod objęty licencją CDDL można swobodnie łączyć z kodem na innych licencjach; jedynym wyjątkiem jest GPL, której postanowienia zakazują linkowania z kodem na innych, niezgodnych licencjach. |
|
jest jedną z licencji wolnego oprogramowania, która została sformułowana w 1988 przez IBM. Treść licencji została zatwierdzona przez Open Source Initiative. Środowisko programistyczne Eclipse był (do roku 2004) przykładowym projektem rozprowadzanym na licencji CPL. Obecnie projekt rozwinął własną treść licencji pod nazwą Eclipse Public Licence, która początkowo bazowała na treści licencji CPL. |
|---|---|
|
jest jednym z typów licencji Otherware. Oprogramowanie na tej licencji może być dowolnie modyfikowane, kopiowane i dystrybuowane pod warunkiem, że licencjobiorca zapłaci autorowi symboliczną kwotę. Wielkość opłaty zależy od licencjobiorcy. |
|
licencja oprogramowania umożliwiająca darmowe rozprowadzanie aplikacji bez ujawnienia kodu źródłowego. Czasami licencja freeware zawiera dodatkowe ograniczenia (np. część freeware jest całkowicie darmowa jedynie do użytku domowego). |
|
licencja wolnego i otwartego oprogramowania stworzona w 1989 roku[1] przez Richarda Stallmana i Ebena Moglena na potrzeby Projektu GNU, zatwierdzona przez Open Source Initiative. Pierwowzorem licencji była licencja Emacs General Public License. Wersja druga licencji GNU GPL została wydana w roku 1991, a wersja trzecia – 29 czerwca 2007. |
|
(mniejsza ogólna powszechna licencja GNU), poprzednio GNU Library General Public License (powszechna licencja GNU dla bibliotek) - licencja wolnego oprogramowania zaaprobowana przez FSF, zaprojektowana jako kompromis między GNU GPL a liberalnymi licencjami jak licencja BSD lub licencja X11 (MIT). Napisana w roku 1991 (a następnie poprawiona w roku 1999) przez Richarda Stallmana z pomocą Ebena Moglena. |
|
zwana też OLP - grupowa licencja oprogramowania Microsoft. Najpopularniejsza obok wersji OEM. |
|
jedna z licencji wolnego oprogramowania, opracowana przez firmę Netscape na potrzeby projektu Mozilla. |
|
jedna z licencji FLOSS, opracowana przez firmę Netscape na potrzeby projektu Mozilla. Uznawana przez FSF za licencję wolnego oprogramowania. |
|
przedsiębiorstwo sprzedające pod własną marką produkty wytworzone przez inne firmy. Termin jest mylący, gdyż OEM nie zawsze jest wytwórcą, a nawet nie jest producentem, lecz czasem tylko sprzedawcą sprzętu dla użytkownika końcowego, choć zdarza się też, że jest jego projektantem.4 |
|
rodzaj licencji oprogramowania wywodzący się od Freeware i Shareware. Używany przez autorów, którzy udostępniają swoje programy za darmo: w zamian za to oczekują, że użytkownik przyśle im kartkę pocztową (najczęściej z miejscowości, w której mieszka). Wymóg ten bywa mniej lub bardziej kategoryczny w zależności od konkretnej licencji. Niektóre uzależniają od tego legalność używania programu, inne pozostawiają to dobrej woli użytkownika jako sposób na wyrażenie wdzięczności autorowi. Istnieje też wersja emailware wymagająca przysłania emaila. |
|
w najwęższym znaczeniu jest to twórczość, z której można korzystać bez ograniczeń wynikających z uprawnień jakie mają posiadacze autorskich praw majątkowych, gdyż prawa te wygasły lub twórczość ta nigdy nie była lub nie jest przedmiotem prawa autorskiego. Pojęcie to wywodzi się z angielskiego common law i początkowo oznaczało grunty należące do państwa, które zostały udostępnione do bezpłatnego użytku publicznego, co później zostało rozciągnięte na własność intelektualną, która z różnych względów nie jest objęta ochroną prawa autorskiego i może w związku z tym być wykorzystywana bezpłatnie przez każdego.5 |
|
termin stworzony przez Microsoft, określający podobną do Otwartego Oprogramowania licencję udostępniania kodu źródłowego oprogramowania. |
|
rodzaj licencji programu komputerowego, który jest rozpowszechniany bez opłat z pewnymi ograniczeniami lub z niewielkimi opłatami do wypróbowania przez użytkowników. Czasami po okresie próbnym (wersja trial) lub po określonej liczbie uruchomień (limit uruchomień) za taki program trzeba płacić lub zrezygnować z korzystania z niego. |
|
rodzaj licencji oprogramowania, w której aby móc skorzystać z programu, należy wysłać wiadomość SMS na podany numer telefonu. |
|
rodzaj licencji na programy komputerowe polegający na tym, że można go używać przez z góry ustalony czas (od 7 do 90 dni). Programy na tej licencji są w pełni funkcjonalne. Po upływie ustalonego czasu, jedyną rzeczą, na którą pozwoli program to rejestracja albo usunięcie z dysku twardego. Zazwyczaj wersje próbne rozprowadzane są na tej licencji. |
|
ekstremalnie liberalna i niekonwencjonalna licencja napisana przez Sama Hocevara w celu propagowania oprogramowania typu open source. Dopuszcza ona pełną swobodę dotyczącą redystrybucji i modyfikacji programów objętych tą licencją. W praktyce licencja ta przenosi objęty nią program do domeny publicznej, gdyż w sposób jawny umożliwia wszystkim robienie wszystkiego z oprogramowaniem. |
autor: Joanna Adamczewska
Piractwo komputerowe to działalność polegająca na łamaniu prawa autorskiego poprzez nielegalne kopiowanie i posługiwanie się własnością intelektualną bez zgody autora lub producenta utworu i bez uiszczenia odpowiednich opłat.
Hacking komputerowy to uzyskanie nieautoryzowanego dostępu do zasobów sieci komputerowej lub systemu komputerowego poprzez ominięcie jego zabezpieczeń.
Podsłuch komputerowy to nieuprawnione przechwycenie wszelkich informacji (obejmuje także uzyskanie danych stanowiących tajemnicę państwową lub służbową).
Sabotaż komputerowy to zakłócanie lub paraliżowanie funkcjonowania systemów informatycznych o istotnym znaczeniu dla bezpieczeństwa państwa i jego obywateli
Szpiegostwo komputerowe polega na włączeniu się do sieci komputerowej w celu uzyskania wiadomości o charakterze tajemnicy państwowej lub służbowej, której udzielenie obcemu wywiadowi może wyrządzić szkodę RP.
Bezprawne niszczenie informacji jest to naruszenie integralności komputerowego zapisu informacji, które może nastąpić w wyniku bezprawnego niszczenia, uszkadzania, usuwania lub zmiany zapisu istotnej informacji albo udaremniania czy utrudniania osobie uprawnionej zapoznanie się z nią.
Zakłócenie automatycznego przetwarzania informacji związane za sprowadzeniem niebezpieczeństwa powszechnego dotyczy większej liczby osób lub mienia w znacznych rozmiarach.
Fałszerstwo komputerowe polega na przerabianiu lub podrabianiu dokumentów (elektronicznych) w formie zapisu elektromagnetycznego przez wyspecjalizowane urządzenia. (Dokumentem jest każdy przedmiot lub zapis na komputerowym nośniku informacji, z którym jest związane określone prawo albo, który ze względu na zawartą w nim treść stanowi dowód prawa, stosunku prawnego lub okoliczności mającej znaczenie prawne).
Oszustwo komputerowe polega na osiągnięciu korzyści majątkowej lub wyrządzeniu innej osobie szkody przez wpływ na automatyczne przetwarzanie, gromadzenie albo przesyłanie informacji. Formy działania mogą być zróżnicowane i polegać na zmianie, usunięciu lub na wprowadzeniu nowego zapisu na komputerowym nośniku informacji.
autor: Piotr Antoszczyk
kopiowanie bez zgody autora(pliki muzyczne, filmy, zdjęcia, gry, własność intelektualna)
podszywanie się pod autora
wykorzystywanie własności bez zgody autora
Bezprawne wykorzystywanie utworów. Powtórki programów rozrywkowych i seriali (oraz ich fragmenty) można zamieszczać w Internecie tylko za zgodą stacji telewizyjnej lub producenta. Prawo autorskie chroni na takich samych zasadach amatorskie filmiki prywatnych osób (nawet jeśli jest to nagranie wykonane za pomocą telefonu komórkowego).
Nic nie grozi za pobieranie muzyki czy filmów z Internetu. Ale za ich udostępnianie w sieci już tak.
Paryski sąd stwierdził, że Google jest winne popełnienia przestępstwa złamania praw autorskich należących do francuskiej firmy La Martiniere. Firma ta jest właścicielem wydawnictwa Editions du Seuil. Prawnicy La Martiniere zarzucili wyszukiwarkowemu gigantowi nielegalne skopiowanie książek wspomnianego wydawnictwa. Zeskanowany materiał (fragmenty książek) został wykorzystany w wynikach wyszukiwania usługi Google Book.
Prawo autorskie chroni utwór, czyli każdy przejaw działalności twórczej, niezależnie od jego wartości, przeznaczenia i tego w jaki sposób utwór został wyrażony - tak więc prawem autorskim chronione jest wszystko bez względu na to gdzie i jak zostało opublikowane.
Każdy musi zdawać sobie sprawę z tego, że jeśli jego - w tym wypadku - artykuł zawiera treści skopiowane i na dodatek publikuje on przy nim nieswoje zdjęcie bez zgody autora, to jest to nic innego jak łamanie prawa.
Prawo autorskie w Internecie łamane jest wszędzie. Łamanie prawa zdarza się w największych serwisach informacyjnych, gdzie kradziono artykuły, ale także w portalach społecznościowych, gdzie prawo autorskie łamią ich użytkownicy, którzy publikują w swoich profilach fotografie objęte prawami, a także na prywatnych, czy też fanowskich stronach internetowych, które niekiedy kradną od siebie nawzajem.
autor: Wiktoria Szymczak
http://www.transformacje.pl/wp-content/uploads/2009/01/felchner.pdf
http://biblioteka.gumed.edu.pl/dydaktyka/nim/index.php?page=prawo-autorskie
Odpowiedzialność w posługiwaniu się informacją. 1
1. Wybrane elementy prawa autorskiego 2
2. Słownik terminów związanych z licencjami na oprogramowanie . 6
3. Słownik terminów związanych z przestępstwami komputerowymi . 10
4. Przykłady łamania praw autorskich w Internecie. 12