Technik_logistyk_342[04].Z4.02

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

SPIS TREŚCI

Wprowadzenie

Wymagania wstępne

Cele kształcenia

Materiał nauczania

4.1.

Informacja o niemieckich centrach gospodarczych oraz podstawowe
pojęcia z zakresu logistyki

4.1.1. Materiał nauczania

4.1.2. Pytania sprawdzające

4.1.3. Ćwiczenia

4.1.4. Sprawdzian postępów

4.2.

Słownictwo oraz dokumenty z zakresu logistyki

4.2.1. Materiał nauczania

4.2.2. Pytania sprawdzające

4.2.3. Ćwiczenia

4.2.4. Sprawdzian postępów

4.3.

Rodzaje środków transportu oraz składowanie towarów

4.3.1. Materiał nauczania

4.3.2. Pytania sprawdzające

4.3.3. Ćwiczenia

4.3.4. Sprawdzian postępów

Sprawdzian osiągnięć

Literatura

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

WPROWADZENIE

Poradnik będzie Ci pomocny w przyswajaniu wiedzy o rachunku kosztów zadań

logistycznych z zakresu gospodarki magazynowej.

W poradniku zamieszczono:

−

wymagania wstępne – wykaz umiejętności, jakie powinieneś mieć juŜ ukształtowane,
abyś bez problemów mógł korzystać z poradnika,

−

cele kształcenia – wykaz umiejętności, jakie ukształtujesz podczas pracy z poradnikiem,

−

materiał nauczania – wiadomości teoretyczne niezbędne do opanowania treści jednostki
modułowej,

−

zestaw pytań, abyś mógł sprawdzić, czy juŜ opanowałeś określone treści,

−

wiczenia, które pomogą Ci zweryfikować wiadomości teoretyczne oraz ukształtować

umiejętności praktyczne,

−

sprawdzian postępów,

−

sprawdzian osiągnięć, przykładowy zestaw zadań. Zaliczenie testu potwierdzi
opanowanie materiału całej jednostki modułowej,

−

literaturę.

Schemat układu jednostek modułowych

742[04].Z4.

Język obcy zawodowy

742[04].Z4. 01

Posługiwanie się językiem

obcym w realizacji zadań

logistycznych

742[04].Z4. 02

Posługiwanie się drugim

językiem obcym w realizacji

zadań logistycznych

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

WYMAGANIA WSTĘPNE

Przystępując do realizacji programu nauczania jednostki modułowej powinieneś umieć:

−

określać podstawowe środki transportu,

−

określać podstawowe jednostki miar i wag,

−

korzystać z map,

−

przyjmować, redagować i wysyłać korespondencję,

−

nawiązywać kontakty z pracodawcą, klientem,

−

posługiwać się językiem obcym zawodowym w kontaktach z klientami i pracodawcą,

−

nawiązywać współpracę z przedsiębiorstwami w kraju i za granicą,

−

posługiwać się właściwymi strukturami gramatycznymi w języku obcym zawodowym
pisanym i mówionym,

−

korzystać z komputera i jego oprogramowania,

−

posługiwać się słownikami dwujęzycznymi i branŜowymi,

−

organizować stanowisko pracy zgodnie z wymogami ergonomii,

−

korzystać z róŜnych źródeł informacji.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

CELE KSZTAŁCENIA

W wyniku realizacji programu jednostki modułowej powinieneś umieć:

−

udzielić informacji o działalności logistycznej,

−

określić zadania zawodowe logistyka,

−

posłuŜyć się aktami prawnymi dotyczącymi działań z zakresu logistyki,

−

opisać zarządzanie łańcuchem dostaw towarów w formie tradycyjnej w gospodarce
elektronicznej,

−

przeprowadzić negocjacje z klientem w zakresie zadań logistycznych,

−

przygotować dokumenty związane z zaopatrzeniem materiałowym w przedsiębiorstwie,

−

przygotować pisemna ofertę dla klienta

−

opisać proces technologiczny produktów,

−

opisać zapasy magazynowe,

−

opisać zapas cykliczny i bezpieczeństwa

−

opisać regały magazynowe wysokiego składowania i znakowanie towaru,

−

opisać zasady dobierania opakowania i przygotowania towaru do dystrybucji,

−

opisać środki transportu wewnętrznego,

−

opisać stan techniczno-eksploatacyjny miejskich usług infrastrukturalnych,

−

opisać organizację przewozu osób w komunikacji publicznej,

−

opisać dobór środków transportu do realizacji konkretnego zadania,

−

sporządzić oferty cenowe na usługi logistyczne,

−

sporządzić korespondencję realizowanego zadania logistycznego,

−

wystawić fakturę,

−

skorzystać z ofert i innych informacji prezentowanych w Internecie.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

MATERIAŁ NAUCZANIA

4.1. Informacja o niemieckich centrach gospodarczych

oraz

podstawowe pojęcia z zakresu logistyki

4.1.1. Materiał nauczania

Centra gospodarcze w Niemczech

Państwo Niemieckie jest federacją, składającą się z 16 landów. Stolicą federacji jest

Berlin.  Republika  Federalna  Niemiec  jest  członkiem  –  załoŜycielem  Unii  Europejskiej.
Zamieszkuje  ją  82  miliony  mieszkańców.  Niemcy  rozciągają  się  850  km  na  długości
południkowej  (od  Sylt  do  Oberstdorf)  i  ponad  600  km  szerokości  równoleŜnikowej  (od
Aachen  do  Görlitz  –  Zgorzelec).  Centralne  połoŜenie  Niemiec  w  Unii  Europejskiej  i  bardzo
dobrze  rozwinięty  system  komunikacji  przyczynia  się  do  tego,  Ŝe  Republice  Federalnej
Niemiec przysługuje znacząca rola w systemie międzynarodowego transportu.

W Berlinie znajduje się duŜe skupisko ludności. Obszar miasta cechuje się gęstą

zabudową  terenu.  Stolica  Niemiec,  szczególnie  po  zjednoczeniu  nabrała  duŜego  znaczenia
w systemie  komunikacji.  W Berlinie  krzyŜują  się  dwie  duŜe  europejskie  osie  komunikacji
drogowej.  Z jednej  strony  linia  Sztokholm  –  Praga  –  Wiedeń  –  Budapeszt  w kierunku
północno  –  południowym,  a w kierunku  zachodnio  –  wschodnim  linia  ParyŜ  –  Warszawa  –
Moskwa.  W Berlinie  znajduje  się  równieŜ  centralny  węzeł  kolejowy.  Znajdujące  się  tam
dworce  kolejowe,  obsługują  wiele  międzynarodowych  linii.  TakŜe  w  Ŝegludze  śródlądowej
Berlin  jest  waŜnym  węzłem  komunikacyjnym.  Rzeki  Havel  i Spree  stanowią  waŜne  środki
komunikacji  wodnej.  Poprzez  kanały  mają  połączenie  z  rzekami  Elbe  (Łaba)  i  Oder  (Odra).
Drogami wodnymi moŜna bez problemu dotrzeć do portów morskich. W aglomeracji Berlina
znajdują się trzy lotniska: Berlin-Schönenfeld, Berlin-Tegel i Berlin-Tempelhof.

Kolejnym wielkim ośrodkiem administracyjnym i gospodarczym jest Hamburg. WaŜną

rolę w tym mieście spełnia port. Ale Hamburg nie oferuje tylko usług w dziedzinie transportu
morskiego. Jest tam równieŜ rozwinięty ośrodek przemysłu maszynowego, chemicznego
i metalurgicznego. Ponadto miasto to jest waŜnym węzłem komunikacyjnym w transporcie
drogowym i kolejowym. Transport powietrzny korzysta z lotniska Fuhlsbüttel.

Port w Bremie, podobnie jak port w Hamburgu odgrywa równie waŜną rolę zarówno

w Ŝegludze śródlądowej, jak i morskiej. W Bremie znajduje się wiele firm importujących
towary z całego świata.

Zagłębie Rury (Ruhrgebiet) to znany region przemysłu cięŜkiego, gdzie wydobywa się

węgiel  i  produkuje  stal.  Zagłębie  obejmuje  jedenaście  wielkich  miast  i  wyróŜnia  się  dobrze
rozwiniętą siecią autostrad, trakcji kolejowych, a takŜe śródlądowymi drogami wodnymi. Port
Reński  (Reihnhafen)  „Duisburg-Ruhrort”,  naleŜy  do  jednego  z  większych  portów  rzecznych
w Europie.  Zagłębie  Ruhry  poprzez  system  rzeczny  i  sieć  kanałów  jest  połączone
z międzynarodową Ŝeglugą śródlądową i morską.

W kierunku południowym od Zagłębia Ruhry rozwinął się duŜy rejon gospodarczy

Rheinschiene, gdzie znajduje się wiele przedsiębiorstw usługowych.

Frankfurt leŜy w rejonie gospodarczym Ren-Men (Rhein-Main). Znajduję się tam wiele

głównych siedzib banków, przedsiębiorstw handlowych i zakładów przemysłowych. Lotnisko
Ren-Men  (Rhein-Men)  jest  najwaŜniejszym  lotniskiem  w  Niemczech,  zarówno  pod
względem  liczby  pasaŜerów,  jak  pod  względem  obrotów.  Centralne  połoŜenie  w  Europie,
bardzo  dobre  połączenia  drogowe  i  kolejowe,  bliska  odległość  do  portów  śródlądowych  nad
Renem  (Rhein)  i Menem  (Main)  i  wielkie  lotnisko  sprawiają,  Ŝe  rejon  Ren-Men  jest  bardzo
waŜnym centrum gospodarczym i transportowym w Niemczech.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Miasta Ludwigshafen, Heidelberg i Mannheim znajdują się w regionie Rhein-Neckar-

Dreieck. Szczególną rolę w tym regionie odgrywa działalność spedycyjno-transportowa.
Saargebiet (terytorium Saar) jest punktem centralnym niemieckiego przemysłu cięŜkiego.

PoniewaŜ terytorium Saar jest połoŜone przy zachodniej granicy, jest tam wzmoŜony

ruch tranzytowy. Istotną rolę w komunikacji spełnia takŜe kanał Saar (Saarkanal). W regionie
„Mittlere Neckar” są produkowane wyroby zaawansowane technologicznie (np. samochody,
artykuły elektryczne). Wiele z tych wyrobów jest eksportowanych.

W Bawarii (Bayern) znajduje się centrum przemysłowe Nürnberg-Fürth-Erlangen.

Region  ten  ma  spełnia  szczególną  rolę  w  odniesieniu  do  wschodnioeuropejskich  państw,
dzięki  centralnemu  połoŜeniu  w  sieci  autostrad.  Towary  nie  nadające  się  do  transportu  są
przewoŜone  transportem  kolejowym  i  rzecznym  do  Norymbergii  (Nürnberg)  i stamtąd
dopiero rozwoŜone w róŜnych kierunkach.

Monachium (München) wraz z okolicznymi terenami stanowi centrum przemysłowe na

południu  Niemiec.  Jest  to  centrum  równieŜ  istotne  dla  południowych  sąsiadów  Niemiec
(Austrii,  Włoch).  Dobre  połączenia  drogowe,  sprawnie  funkcjonujący  węzeł  kolejowy  oraz
duŜy  port  lotniczy  „Franz-Joseph-Strauß”  gwarantują,  Ŝe  to  milionowe  miasto  równieŜ
w przyszłości będzie pełnić istotną rolę centrum przemysłowo-usługowego.

Rys. 1. Niemieckie centra gospodarcze [www.germanok.boo.pl]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Kolejnym duŜym centrum administracyjnym i targowym jest Hannover. Miasto jest

stolicą  Dolnej  Saksonii  (Niedersachsen).  Do  tego  regionu  naleŜą  takŜe  miasta  Wolfsburg
i Braunschweig.  W  Wolfsburgu  znajduje  się  główna  siedziba  wielkiego  producenta
samochodów,  jakim  jest  firma  Volkswagen.  Kanał  wodny  pomiędzy  rzekami  Ems  i  Elbe
(Mittellandkanal),  sprzyja  gospodarczej  dostawie  surowców  i  róŜnorodnych  produktów
statkami  śródlądowymi.  Znajduje  się  tam  gęsta  sieć  autostrad  i  połączeń  kolejowych.
Transport  lotniczy  moŜe  korzystać  z  połoŜonego  w  Hanowerze  lotniska  Hannover-
Langenhagen.

W Saksońskim Okręgu Przemysłowym (Sächsischer Industrierevier) istnieją dobre

połączenia kolejowe i drogowe pomiędzy miastami Chemnitz, Zwickau i Dresden.

Miasta Halle i Leipzig (Lipsk) tworzą jeden z największych węzłów kolejowych

w Europie [tłumaczenie własne].

Deutschland ist ein Bundesstaat, der aus 16 Ländern besteht. Bundeshauptstadt ist Berlin.

Die  Bundesrepublik  Deutschland  ist  Gründungsmitglied  der  Europäischen  Union  und  mit
über  82  Millionen  Einwohnern  deren  bevölkerungsreichster  Staat.  Herauszuheben  ist  die
Tatsache, dass die Lage Deutschlands im Zentrum der Europäischen Union mit über 850 km
Nord-Süd-Ausdehnung  (gemessen  von  Sylt  bis  Oberstdorf)  und  mehr  als  600  km  West-Ost-
Ausdehnung  (gemessen  von  Aachen  bis  Görlitz)  dazu  führt,  dass  der  Bundesrepublik  eine
herausragende  Rolle  in  Bezug  auf  Verbindungen  zu  den  anderen  europäischen
Wirtschaftszentren zukommt.

Das Ballungsgebiet Berlin hat nach der Wiedervereinigung eine überragende Bedeutung

im  Verkehrswesen  erreicht.  Durch  Berlin  führen  zwei  große  europäischen  Achsen  des
Straßenverkehrs:  Zum  einen  die  Strecke  von  Stockholm-Prag-Wien-Budapest  in  Nord-Süd-
Richtung,  zum  anderen  in  West-Ost-Richtung  die  Strecke  von  Paris-Warschau-Moskau.  Als
zentraler  Eisenbahnknotenpunkt  finden  sich  in  Berlin  selbstverständlich  spezielle
Güterbahnhöfe,  mit  denen  viele  internationale  Linien  bedient  werden  können.  Auch  im
Binnenschiffsverkehr  ist  Berlin  ein  wichtiger  Verkehrsknotenpunkt.  Havel  und  Spree  bilden
wichtige  Zubringer  zu  den  Kanälen,  die  die  Verbindung  zu  Elbe  und  Oder  und  damit  den
Seehäfen  herstellen.  Im  Ballungsgebiet  stehen  drei  Flughäfen  für  die  Beförderung  per
Flugzeug zur Verfügung: Berlin-Schönefeld, Berlin-Tegel, Berlin-Tempelhof.

Der

Großraum

Hamburg

ist

eines

der

wichtigsten

Dienstleistungs-

und

Verwaltungszentren  Deutschlands.  Der  Hafen  mit  seinen  speziellen  Arbeitsplätzen  ist  ein
bedeutender Wirtschaftszweig. Nicht nur Dienstleistungen rund um den Seetransport werden
geboten, sondern  auch in  Industriebetrieben, die Produkte zur Versorgung der Seeschifffahrt
herstellen (z.B. Maschinen, Aluminium, Chemieprodukte), sind mehr Mitarbeiter beschäftigt
als  mit  der  eigentlichen  Hafenarbeit.  Außerdem  stellt  diese  Stadt  für  den  Straßen-  und
Schienenverkehr  den  wichtigsten  Knotenpunkt  im  Norden  dar.  Für  Transporte  per  Flugzeug
steht der Flughafen Fuhlsbüttel zur Verfügung.

Ähnlich wie in Hamburg spielen die Bremischen Häfen eine sehr große Rolle sowohl im

Binnenschifffahrts- als auch im Seeschifffahrtsverkehr. Zumeist beschränken sich die
Aufgaben auf den Dienstleistungsbereich, wie z.B. den Handel mit importieren Gütern.

Das Ruhrgebiet, die bekannteste Region der Schwerindustrie (Kohle, Eisen, Stahl) in

Deutschland  umfasst  elf  Großstädte  und  zeichnet  sich  durch  seine  sehr  gute
Verkehrsanbindung  an  Autobahnen,  Schienennetz  und  vor  allem  Binnenwasserstraßen  aus.
Über  den  Rheinhafen  „Duisburg-Ruhrort”,  einem  der  größten  in  Europa,  ist  das  Ruhrgebiet
mit der internationalen Binnenschifffahrt und damit auch der Seeschifffahrt verbunden.

An das Ruhrgebiet anschließend hat sich in südlicher Richtung der Wirtschaftsraum, die

Rheinschiene entwickelt. Dieser Wirtschaftsraum zeichnet sich durch einen hohen Anteil von
Dienstleistungsunternehmen aus.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

In Frankfurt, der Metropole des Wirtschaftsraums Rhein-Main, finden sich viele

Hauptsitze  von  Banken,  Handels-  und  Industriebetrieben.  Der  Rhein-Main-Flughafen
(FRAPORT)  ist  der  größte  Arbeitgeber  und  sowohl  nach  Passagierzahlen  als  auch  nach
Frachtaufkommen  bislang  der  bedeutendste  Flughafen  in  Deutschland.  Die  zentrale  Lage  in
Europa,  die  sehr  guten  Verkehrsanbindungen  über  Straße  und  Schiene,  kurze
Verbindungswege  zu  den  Binnenhäfen  an  Rhein  und  Main  und  der  Flughafen  machen  diese
Region auch zu einem Zentrum der Wirtschaft und des Verkehrs in Deutschland.

Die Städte Ludwigshafen, Heidelberg und Mannheim grenzen regional das Rhein-

Neckar-Dreieck ab, in dem das Speditions- und Transportgewerbe eine überragende Rolle
einnimmt.

Das Saargebiet stellt einen weiteren Standort der deutschen Schwergüterindustrie dar.

Aufgrund  seiner  westlichen  Randlage  fallen  dem  Saargebiet  viele  Aufgaben  im
Transitverkehr  zu.  Dabei  bildet  der  Saarkanal  neben  den  Eisenbahnverbindungen  den
wichtigsten Verkehrsweg.

Das Gebiet „Mittlere Neckar” ist hauptsächlich wegen der Herstellung hochwertiger

Produkte (z.B. Kfz, Maschinen, Elektroartikel) sehr stark auf den Export angewiesen.

Nürnberg-Fürth-Erlangen ist wichtigstes Zentrum in Bayern. Diese Region nimmt vor

allem in Bezug auf die osteuropäischen Staaten eine herausragende Stellung ein. Durch seine
zentrale Lage im deutschen Autobahnnetz werden Güter, die sich nicht für den
Eisenbahntransport eignen oder nicht über den Main-Donau-Kanal verschifft werden können,
häufig den Weg nach Nürnberg nehmen und erst dort in die verschiedenen Richtungen verteilt
werden.

München und Umland stellen die Drehscheibe zu den südlichen Nachbarländern (z.B.

Österreich,  Italien)  dar.  Gute  Straßenanbindungen,  ein  leistungsfähiger  Rangier-  und
Umschlagbahnhof  und  der  Flughafen  „Franz-Joseph-Strauß”  als  Umschlagplatz  auch  für
Frachtgüter  stellen  sicher,  dass  die  Millionenstadt  in  Zukunft  weiter  für  Industrie-  und
Dienstleistungsbetriebe als Standort in Frage kommt.

Die Städte Braunschweig, Hannover und Wolfsburg grenzen ein Gebiet ab, in dem

Hannover als Hauptstadt des Landes Niedersachsen das Verwaltungs- und Messezentrum im
Norden Deutschlands darstellt. Wolfsburg als Hauptsitz eines Automobilherstellers ist an den
Mittellandkanal angebunden, was die wirtschaftliche Lieferung von Rohstoffen, Ersatzteilen,
usw.  über  Binnenschiffe  begünstigt.  Sowohl  Autobahnen  als  auch  der  Schienenverkehr
bedienen  dieses  Gebiet  in  ausreichendem  Maße.  Flughäfen,  z.B.  Hannover-Langenhagen,
stehen für Luftfracht zur Verfügung.

Im Sächsischen Industrierevier bestehen Verkehrsverbindungen von und nach Chemnitz,

Zwickau und Dresden mittels Schienenverkehr und Straßen.

Die

Städte

Halle

und

Leipzig

zusammen

bilden

einen

der

größten

Eisenbahnknotenpunkte Europas und haben Anschluss an internationale Autobahnen
[1, s. 294, 295, 296, 297].

Definicja logistyki

Znaczenie słowa logistyka wywodzi się z terminologii wojskowej, od greckiego słowa

logos (rozum, rachunkowość), a takŜe z germańsko-francuskiego słowa loger (zaopatrzyć,
wspierać). Termin „maréchal de logis” wprowadził szwajcarski generał Jomini (1779 - 1869).
Określenie logistyka zastosowano we francuskich słuŜbach dla określenia zaopatrzenia
wojska i rozmieszczenia sił zbrojnych.

Wprowadzone przez generała Jomini pojęcie zostało takŜe wykorzystane w siłach

zbrojnych USA. Problemy zaopatrzenia armii amerykańskiej w czasie drugiej wojny
ś

wiatowej, przyczyniły się do szerszego zainteresowania się problematyką dotyczącą

transportu, przeładunku, magazynowania. W celu rozwiązania problemu zastosowano

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

rozwiązania matematyczne. Ten sposób planowania został w latach 50-siątych przeniesiony
na cywilny obszar funkcjonowania transportu i podróŜy.

W przedsiębiorstwie wyróŜnia się następujące sfery logistyki:

−

logistyka nabywania – optymalne nabycie środków produkcyjnych (w tym materiałów,
energii, informacji) u dostawców do własnych magazynów i własnej produkcji,

−

logistyka magazynowania – optymalny wybór siedziby, organizacji magazynu, techniki
magazynowania,

−

logistyka produkcji – optymalne ukształtowanie procesu produkcji od przyjęcia materiału
do wydania wyprodukowanego produktu do dystrybucji,

−

logistyka

transportu

–

optymalne

ukształtowanie

wewnątrzzakładowego

i zewnątrzzakładowego transportu w dziedzinie wyboru dróg i środków transportu oraz
sposobów załadunku i rozładunku,

−

logistyka części zapasowych – optymalne nabycie części zapasowych i zapewnienie
ciągłości produkcji,

−

logistyka konserwacji – gwarancja stałej gotowości przedsiębiorstwa i urządzeń
produkcyjnych (maszyny, narzędzia, środki transportu, pojazdy),

−

logistyka dystrybucji – optymalne przejęcie produktów z produkcji lub z magazynu i ich
przekazanie klientom,

−

logistyka usuwania odpadów – usuwanie niepotrzebnych materiałów po niskich kosztach
i w sposób przyjazny środowisku naturalnemu,

−

logistyka informacji – kształtowanie sprawnego przepływu informacji i budowa systemu
informacji z pomocą EPD (elektroniczne przetwarzanie danych).
Celem logistycznego planu w przedsiębiorstwie jest wzajemne rzeczowe i czasowe

współdziałanie  logistycznych  sfer  i  zespolenie  ich  w  jeden  łańcuch  planowania.  Proces
logistyczny  nie  dotyczy  jedynie  przedsiębiorstwa,  ale  stopniowo  włączani  są  do  niego
dostawcy  i  klienci.  Mówi  się  wówczas  o  tworzeniu  łańcucha  zaopatrzenia  (Supply  Chain)
[tłumaczenie własne].

Logistik als Begriff

Der Begriff der Logistik geht zurück auf den Sprachgebrauch im Militärwesen. Er leitet

sich  her  sowohl  aus  dem  griechischen  Wortstamm  logos  (Verstand,  Rechenkunst)  als  auch
aus  dem  germanischen-französischen  Wortstamm  loger  (versorgen,  unterstützen).  Der
Schweizer General Jomini (1779 bis 1869) in französischen Diensten führte die Bezeichnung
Logistik für die  Versorgung und räumliche Verteilung von Streitkräften auf den Wortstamm
„maréchal de logis” (loger) zurück.

Das Gedankengut von Jomini fand seine Anwendung in den US-Streitkräften.

Insbesondere  die  Nachschubprobleme  der  amerikanischen  Armee  während  des  Zweiten
Weltkrieges führten zur verstärkten Hinwendung zu mathematischen Lösungen für Transport-
Umschlags-,  und  Lagerungsprozesse.  In  den  50er  Jahren  wurden  die  dabei  gewonnenen
mathematischen Planungsmodelle für Transport- und Tourenplanung auf den zivilen Bereich
übertragen [3, s. 430].

Im Unternehmen gibt es folgende Logistikbereiche:

−

Beschaffungslogistik – zur optimalen Beschaffung der Objekte (Material, Energie,
Information) bei den Lieferanten bis in die eigenen Lager und die eigene Produktion

−

Lagerlogistik – zur optimalen Standortwahl, Lagerorganisation und Lagertechnik

−

Produktionslogistik – zur optimalen Gestaltung des Fertigungsprozesses von der
Übernahme des bereitgestellten Materials bis zur Abgabe der hergestellten Produkte an
die Distribution

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

Transportlogistik

–

zur

optimalen

Gestaltung

des

innerbetrieblichen

und

außerbetrieblichen Transports hinsichtlich Transportwege, Transportmittel, Be- und
Entladung

−

Ersatzteillogistik – zur optimalen Beschaffung und Bereithaltung von Ersatzteilen

−

Instandhaltungslogistik – zur Gewährleistung der ständigen Betriebsbereitschaft der
Anlagen (Maschinen, Werkzeuge, Fördermittel, Fahrzeuge)

−

Distributionslogistik – zur optimalen Übernahme der Produkte aus der Fertigung oder
dem Lager und deren Weiterleitung zum Kunden

−

Entsorgungslogistik – zur kostengünstigen und umweltfreundlichen Entsorgung nicht
mehr benötigter Materialien

−

Informationslogistik  zur  Gestaltung  zur  reibungslosen  Informationsflusses  und  zum
Aufbau  eines  betriebsinternen  wie  betriebsübergreifenden  Informationssystems  mithilfe
der EDV
Ziel  des  Logistikkonzepts  eines  Unternehmens  muss  sein,  die  logistischen  Aktivitäten

sachlich und zeitlich aufeinander abzustimmen und zu einer Konzeptkette zu verknüpfen. Die
Logistikkette beginnt und endet nicht an den Toren des Unternehmens, zunehmend werden
Lieferanten und Kunden in die Kette mit einbezogen. Man spricht in diesem Zusammenhang
von Supply Chain (Versorgungskette) [1, s. 472]

Podstawowe pojęcia logistyki
Wysyłający/nadawca

Przedsiębiorstwa zajmujące się produkcją, dalszą obróbką towaru (przetwarzaniem) i ich

handlem wysyłają towar do miejsca zapotrzebowania. Nazywa się ich wysyłającymi, czyli
inaczej nadawcami.
Przewoźnik

Wysyłający, jeśli nie przewozi towaru własnymi środkami komunikacji, zleca przewóz

innym  przedsiębiorstwom.  Przedsiębiorstwa  te  dokonują  transportu  w  ramach  działalności
gospodarczej.  Są  one  nazywane  przewoźnikami.  Przewoźnikami  są  przedsiębiorstwa
komunikacji  kolejowej,  samochodowej  oraz  Ŝeglugi  śródlądowej,  a  takŜe  komunikacji
lotniczej.

Ekspedytor

W umowie przewozu partnerem przewoźnika jest ekspedytor. Przekazuje on

przewoźnikowi towar o odpowiedniej jakości i jest zobowiązany do zapłaty frachtu.
Umowa przewozu (HGB §§ 407-452 – HGB – Handelsgesetzbuch – kodeks handlowy).

Transport towaru dokonywany jest po zawarciu umowy przewozowej. W umowie

przewozowej  uczestniczą  ekspedytor,  przewoźnik  oraz  odbiorca.  Ekspedytor  zawiera
z przewoźnikiem  umowę  przewozu  i  przekazuje  mu  przesyłkę  do  transportu.  Przesyłka
obejmuję  wszystkie  towary,  które  wydane  zostają  z  listem  przewozowym  lub  innymi
podobnymi  dokumentami.  Odbiorca  ma  wobec  przewoźnika  prawo  otrzymania  przesyłki
(umowa na rzecz osoby trzeciej).

Rys. 2. Łańcuch spedycyjny w umowie przewozu

ekspedytor

przewoźnik

odbiorca

umowa przewozu

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Umowa frachtowa na transport statkiem

Na podstawie przepisów czwartej ksiąŜki kodeksu prawnego (HGB §§ 476-905) na

transport  statkiem  obowiązują  inne  przepisy.  Umowa  frachtowa  na  transport  statkiem
zawierana jest pomiędzy frachtującym i przewoźnikiem (armatorem). Frachtujący przekazuje
przewoźnikowi  odpowiednio  opakowany  do  transportu  morskiego  towar  i  do  momentu
dostarczenia  go  do  odbiorcy;  przewoźnik  ma  prawo  do  morskiego  frachtu.  Jeśli  frachtujący
nie dostarcza sam towaru do portu załadowania statku, zleca on dostawę przedsiębiorcy, który
działa jako spedytor portu morskiego i dostarcza towar na statek.
Spedytor.

Aby transport prawidłowo przebiegał, wysyłający/nadawca powinien posiadać

odpowiednią wiedzę i doświadczenie. Tylko wtedy moŜe on uniknąć ponoszenia duŜego
ryzyka i niepotrzebnych kosztów. Mogą one zaistnieć przy nieodpowiednim wyborze
ś

rodków transportowych, przedsiębiorstw transportowych i przy niedostatecznej znajomości

warunków  transportu,  przepisów  dotyczących  relacji  gospodarczych  z  zagranicą  oraz
przepisów celnych. Dlatego przez wysyłającego najchętniej zatrudniany jest specjalista, który
profesjonalnie  organizuje  transport  towarów,  i  swoją  wiedzą  oraz  doświadczeniem  sprawnie
przyczyni  się  do  pokonania  trudności  w  przewaŜeniu  towarów.  Takim  specjalistą  jest  firma
spedycyjna.  Pomaga  ona  sprawnie  zrealizować  zarówno  krajową,  jak  i  międzynarodową,
wymianę  towarów.  Swoją  pracę  realizuje  poprzez  przedsiębiorstwo  spedycyjne.
Przedsiębiorstwa spedycyjne wspólnie tworzą działalność spedycyjną.
Umowa spedycji (HGB §§ 453 – 466)

Spedytor wykonuje swoja działalność, jeśli pomiędzy nim a wysyłającym/nadawca

zostanie  zawarta  umowa  spedycyjna.  Wysyłający/nadawca  jest  zleceniodawcą  lub  klientem
spedytora.  Zleceniodawca  wnosi  poszczególne  przepisy  o  transporcie  towarów  do  umowy
kupna-sprzedaŜy  i  zestawia  je  w  pisemnym  zamówieniu,  które  przesyła  spedytorowi.  Jeśli
spedytor  przyjmie  umowę,  umowa  spedycyjna  jest  zawarta.  Następnie  spedytor  załatwia
przewóz towarów, zawierając umowę przewozu z przewoźnikiem i wywiązuje się z dalszych
zadań.  Jako  partner  umowy  z  przewoźnikiem  spedytor  staje  się  wysyłającym/nadawcą.  Jako
wynagrodzenie spedytor otrzymuje prowizje za wykonanie przewozu.

Rys. 3. Umowa kupna w transporcie towarów

Rys. 4. Umowa spedycji i frachtowa w transporcie towarów

sprzedający

kupujący

wysyłający/nadawca

umowa kupna

odbiorca

umowa spedycji

umowa frachtowa

(załatwianie transportu)

(wykonanie transportu)

wysyłający/nadawca

zleceniodawca

spedytor

przewoźnik

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Spedytor zleca przewóz towarów przedsiębiorstwu transportowemu (spedycja

wysyłkowa) lub odbiera towar od przedsiębiorstwa transportowego (spedycja odbioru).
W kaŜdym przypadku działa on we własnym imieniu. Spedycja nie jest wiec transportem
towarów.

Rys. 5. Spedytor w transporcie towarów

Umowa spedycyjna obowiązuje jako umowa cywilnoprawna na określoną pracę (BGB §§

631 bis 630 – BGB – Bürgerlichesgesetz – Kodeks Cywilny). Spedytor jest zobowiązany do
ś

wiadczenia usługi, a mianowicie zorganizowania transportu.

Umowa przewozu obowiązuje jako umowa o dzieło (BGB §§ 631 bis 651). Przewoźnik

jest zobowiązany do wykonania określonej w umowie pracy, a mianowicie wykonanie usługi
transportowej, która polega na zrealizowaniu przewozu towarów. Spedytor nie moŜe być
odpowiedzialny za prawidłowość przewozu. Odpowiada tylko za wykonanie zlecenia.
Umowa składu (HGB §§ 467 – 475 h)

Towary muszą być często magazynowane. Tym zajmuje się spedytor lub niezaleŜny

przedsiębiorca  składowy  (posiadacz  składu),  który  dysponuje  własnym  lub  wynajętym
pomieszczeniem  składowym.  Magazynowanie  objęte  jest  warunkami  umowy  składu,  która
zawierana  jest  pomiędzy  składującym/magazynującym,  a przedsiębiorcą  składowym
(posiadaczem  składu).  Posiadacz  składu  otrzymuje  umówione  wynagrodzenie  (składowe)
[tłumaczenie własne].

Grundbegriffe
Versender

Die Unternehmen der Urerzeugung, der Weiterverarbeitung und des Handels senden ihre

Güter nach den Orten des Bedarfs. Sie sind die Versender in der Wirtschaft.
Frachtführer

Befördern die Versender ihre Güter nicht mit eigenen Verkehrsmitteln, so beauftragen sie

andere  Unternehmen  mit  der  Beförderung.  Diese  Unternehmen  führen  die  Beförderung
gewerbsmäßig  durch.  Sie  heißen  Frachtführer.  Frachtführer  sind  die  Unternehmen  des
Eisenbahnverkehrs,  des  Güterkraftverkehrs,  der  Binnenschifffahrt  und  außerdem  der
Luftfahrt.

Absender

Der Absender ist der Frachtvertragspartner des Frachtführers. Er übergibt dem

Frachtführer das Gut in geeigneter Beschaffenheit und ist zur Zahlung der Fracht verpflichtet.
Frachtvertrag (HGB §§ 407-452).

Die Güterbeförderung wird nach Abschluss eines Frachtvertrages ausführt. Am

Frachtvertrag sind der Absender, der Frachtführer und der Empfänger beteiligt. Der Absender
schließt  mit  dem  Frachtführer  den  Frachtvertrag  und  übergibt  ihm  die  Sendung  zur
Beförderung.  Eine  Sendung  umfasst  alle  Güter,  die  mit  einem  Frachtbrief  oder  einem
ähnlichen Dokument bei einem Beförderungsbetrieb aufgeliefert werden. Der Empfänger hat
gegen  den  Frachtführer  das  Recht  auf  Auslieferung  der  Sendung.  (Vertrag  zugunsten  eines
Dritten).

wysyłający

spedytor

przedsiębiorstwo
transportowe

spedytor

odbiorca

spedycja wysyłkowa

spedycja odbioru

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys 6. Speditionskette im Frachtvertrag

Seefrachtvertrag.

Es gelten die abweichenden Vorschriften des vierten Buches HGB §§ 476-905. Beim

Seefrachtvertrag wird der Frachtvertrag zwischen dem Befrachter und dem Verfrachter, dem
Reeder,  geschlossen.  Der  Befrachter  übergibt  das  seetransportgerecht  verpackte  Gut  dem
Verfrachter  zum  Seetransport  und  zur  Ablieferung  an  den  Empfänger;  der  Verfrachter  hat
Anspruch auf die Seefracht. Liefert der Befrachter das Gut im Verschiffungshafen nicht selbst
an, so beauftragt er mit der Anlieferung einen Ablader, der als Seehafenspediteur tätig ist.
Spediteur.

Ein Versender muss umfangreiche Kenntnisse und Erfahrungen haben, wenn die

Beförderung  richtig  durchgeführt  werden  soll.  Nur  dann  kann  er  die  Risiken  und  Kosten
vermeiden,  die  durch  falsche  Auswahl  von  Verkehrsmitteln  oder  –betrieben,  durch
Unkenntnis  von  Beförderungsbedingungen,  Außenwirtschafts-  oder  Zollvorschriften
zusätzlich  entstehen  können.  Von  den  Versendern  wird  daher  gerne  ein  Fachmann
eingeschaltet,  der  den  Güterverkehr  organisiert  und  der  mit  seinen  Kenntnissen  und
Erfahrungen  dazu  beiträgt,  die  Schwierigkeiten  im  Güterverkehr  zu  überwinden.  Dieser
Fachmann  ist  Spediteur.  Er  hilft  den  Versendern,  den  nationalen  und  den  internationalen
Warenaustausch  reibungslos  abzuwickeln.  Seine  Tätigkeit  übt  er  gewerbsmäßig  in  den
Speditionsunternehmen  aus.  Die  Speditionsunternehmen  bilden  zusammenbetrachtet  das
Speditionsgewerbe.

Speditionsvertrag (HGB §§ 453 – 466)

Der Spediteur wird tätig, wenn zwischen ihm und dem Versender ein Speditionsvertrag

abgeschlossen  ist.  Der  Versender  ist  der  Auftraggeber  oder  Kunde  des  Spediteurs.  Der
Auftraggeber  entnimmt  die  einzelnen  Vorschriften  über  die  Güterbeförderung  dem
Kaufvertrag  und  stellt  sie  in  seinem  schriftlichen  Auftrag,  den  er  dem  Spediteur  übersendet,
zusammen.  Nimmt  der  Spediteur  diesen  Vertrag  an,  ist  der  Speditionsvertrag  geschlossen.
Jetzt  besorgt  der  Spediteur  die  Güterbeförderung,  indem  er  einen  Frachtvertrag  mit  einem
Frachtführer  abschließt  und  alle  weiteren  Aufgaben  erledigt.  Als  Vertragspartner  des
Frachtführers  wird  der  Spediteur  zum  Absender.  Der  Spediteur  bekommt  als  Entgelt  für  die
Besorgung der Beförderung die vereinbarte Vergütung (Provision).

Rys. 7. Kaufvertrag im Güterverkehr

Absender

Frachtführer

Empfänger

Frachtvertrag

Verkäufer

Käufer

Versender

Kaufvertrag

Empfänger

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 8. Speditionsvertrag und Frachtvertrag im Güterverkehr

Der Spediteur veranlasst die Güterbeförderung durch ein Beförderungsunternehmen

(Versandspedition) oder nimmt die Güter von einem Beförderungsunternehmen in Empfang
(Empfangsspedition). Er wird in eigenem Namen tätig. Spedition ist also nicht gleich
Güterbeförderung.

Versandspedition

Empfangsspedition

Rys. 9. Der Spediteur im Güterverkehr

Der Speditionsvertrag gilt als Dienstvertrag (BGB §§ 631 bis 630); der Spediteur

schuldet  die  Leistung  eines  Dienstes,  und  zwar  die  Besorgung  der  Güterbeförderung.  Der
Frachtvertrag gilt als Werkvertrag (BGB §§ 631 bis 651); der Frachtführer ist zur Herstellung
des versprochenen Werkes verpflichtet und zwar zur Erstellung der Beförderungsleistung, die
in  der  Durchführung  der  Beförderung  liegt.  So  kann  ein  Spediteur  nicht  für  die
Ordnungsmäßigkeit  der  Beförderung  verantwortlich  gemacht  werden,  er  haftet  nur  für  seine
Besorgertätigkeit (vgl. aber HGB § 462).

Lagervertrag (HGB §§ 467 – 475 h)

Oft müssen Güter eingelagert werden. Das übernehmen Spediteur oder selbständige

Lagerhalter, die über eigene oder gemietete Lagerräume verfügen. Für die Einlagerung gelten
die Bedingungen des Lagervertrages, der zwischen dem Einlagerer und dem Lagerhalter
geschlossen wird. Der Lagerhalter bekommt als Entgelt für die Lagerung die vereinbarte
Vergütung (Lagergeld) [3, s. 25, 26, 27].

4.1.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

Jakie są największe centra gospodarcze Niemiec?

Jaka jest infrastruktura największych ośrodków przemysłowych w Niemczech?

Jak definiujemy znaczenie słowa logistyka?

Jakie są sfery logistyki w przedsiębiorstwie?

Jaki jest cel logistycznego planu w przedsiębiorstwie?

Kim są w znaczeniu logistycznym wysyłający/nadawca, przewoźnik, ekspedytor,
spedytor?

Czym jest umowa przewozu, spedycji, składu oraz umowa frachtowa na transport
statkiem?

Speditionsvertrag

Frachtvertrag

(Besorgen der Beförderung)

(Durchführen der Beförderung)

Auftraggeber

Spediteur

Frachtführer

Versender

Spediteur

Beförderungs-
betrieb

Spediteur

Empfänger

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.1.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Uzupełnij luki w zdaniach podanym słownictwem.

Ich hätte gern eine ............................ .

Würden Sie mir eine Auskunft .................. .

Wäre es Ihnen am Vormittag ..................... .

Würden Ihnen der Januar oder Februar ............. .

.............. es um 14 Uhr?

Wir wären Ihnen dankbar, wenn Sie uns Ihren Katalog/ Ihre Preislist .................. würden.

Wir würden uns freuen, wenn Sie unser .................. berücksichtigen würden.

Ich würde mich freuen, mit Ihnen in ..................................... treten zu können.

Bitte liefern Sie mir zu den vereinbarten ............................ die Ware.

10)

Verpackung, Porto und Versicherung gehen zu unseren ............ .

passen

Geschäftsbeziehungen

zusenden

sehen

lieber

Information

Angebot

Bedingungen

Lasten

Ginge

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

zapoznać się z materiałem nauczania ,

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

uzupełnić luki w ćwiczeniu,

przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim na forum klasy.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

gramatyka języka niemieckiego,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden,

−

przybory do pisania.

Ćwiczenie 2

Dopasuj do form niemieckich odpowiednie formy polskie.

Geld von der Bank abheben

das Geld bei einer Bank einzahlen

Geld bei der Bank anlegen

Geld auf das Konto einzahlen

Geld auf das Konto überweisen

Geld vom Konto abheben

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

einen Scheck ausstellen

mit einem Scheck zahlen

die Scheckkarte vorzeigen

10)

mit der Kreditkarte bezahlen

11)

in jeder Währung zahlen

12)

bar bezahlen

13)

zum Tageskurs umrechnen

a) płacić czekiem
b) podjąć pieniądze z konta
c) przekazać (przelać) pieniądze na konto
d) płacić w kaŜdej walucie
e) podjąć pieniądze z banku
f) ulokować pieniądze w banku
g) płacić gotówką
h) wpłacić pieniądze do banku
i) wystawić czek
j) przeliczyć po kursie dnia
k) przedłoŜyć bankową kartę gwarancyjną dołączoną do czeku
l) płacić kartą kredytową
m) wpłacić pieniądze na konto

1

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

znać słownictwo z zakresu form płatności,

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

dopasować do form niemieckich odpowiednie formy polskie,

nanieść rozwiązania do tabelki,

przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden,

−

przybory do pisania.

Ćwiczenie 3

Zredaguj mini słownik ze słownictwem zawodowym dla technika logistyki.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

przeczytać wybrane fragmenty z materiału nauczania,

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

przeczytać tekst ze zrozumieniem w języku niemieckim,

wyszukać w tekście zwroty i słownictwo zawodowe w języku niemieckim,

przetłumaczyć słownictwo i zwroty korzystając ze słowników i Internetu,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

ułoŜyć słownictwo w kolejności alfabetycznej,

wydrukować słownik,

zaprezentować efekt pracy w grupie.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

materiały informacyjne,

−

stanowiska komputerowe z dostępem do Internetu i drukarką,

−

papier formatu A4,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden słowniki branŜowe,

−

obowiązujące podręczniki zawodowe,

−

przybory do pisania,

−

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 4

Określ pisemnie i ustnie zadania logistyka w języku niemieckim.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeczytać fragment materiału nauczania (pkt. 4.1.1. w poradniku dla ucznia),

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

obejrzeć film niemieckojęzyczny o pracy logistyka,

obejrzeć foldery, broszury, prospekty o pracy logistyka w języku niemieckim,

przetłumaczyć na język polski niezrozumiałe fragmenty filmu, folderów, broszur,
prospektów,

dokonać selekcji materiału,

określić pisemnie i ustnie zadania logistyka,

przedstawić efekt pracy w grupie.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

film w języku niemieckim o pracy logistyka,

−

telewizor i odtwarzacz VHS lub DVD,

−

foldery, broszury, prospekty o pracy logistyka w języku niemieckim,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden słowniki branŜowe,

−

przybory do pisania.

Ćwiczenie 5

Udziel ustnej informacji o działalności logistycznej w języku niemieckim.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeczytać fragment materiału nauczania (pkt. 4.1.1. w poradniku dla ucznia),

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

obejrzeć film niemieckojęzyczny o działalności logistycznej,

obejrzeć foldery, broszury, prospekty o działalności logistycznej w języku niemieckim,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

przetłumaczyć na język polski niezrozumiałe fragmenty filmu, folderów, broszur,
prospektów,

dokonać selekcji materiału,

określić ustnie elementy działalności logistycznej,

udzielić ustnej informacji o działalności logistycznej w języku niemieckim grupie
uczniów.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

film w języku angielskim o działalności logistycznej,

−

telewizor i odtwarzacz VHS lub DVD,

−

foldery, broszury, prospekty o działalności logistycznej w języku niemieckim,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden słowniki branŜowe,

−

przybory do pisania.

Ćwiczenie 6

Opisz w języku niemieckim stan techniczno – eksploatacyjny miejskich usług

infrastrukturalnych w Twoim mieście.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeczytać materiał przewodni w dziedzinie usług infrastrukturalnych swojego miasta,

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

zebrać materiały o stanie techniczno – eksploatacyjnym usług infrastrukturalnych miasta,

dokonać selekcji materiału,

opisać stan techniczno – eksploatacyjny miejskich usług infrastrukturalnych w języku
niemieckim,

przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

materiały informacyjne,

−

mapy miast,

−

foldery, broszury, przewodniki turystyczne o miastach,

−

aktualne podręczniki,

−

stanowiska komputerowe z dostępem do Internetu,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden, słowniki branŜowe,

−

przybory do pisania.

4.1.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

wymienić centra gospodarcze państwa niemieckiego
i scharakteryzować ich infrastrukturę?

opisać stan infrastrukturalny swojego miasta?

zdefiniować znaczenie słowa logistyka?

określić sfery logistyki w przedsiębiorstwie?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

wyjaśnić na czym polega cel logistycznego planu w przedsiębiorstwie?

zdefiniować podstawowe pojęcia logistyczne takie jak:
wysyłający/nadawca, przewoźnik, ekspedytor, spedytor?

określić umowę przewozu, spedycji, składu oraz umowę frachtową na
transport statkiem?

opracować w języku niemieckim mini słownik ze słownictwem
zawodowym dla technika logistyki?

określić w mowie i piśmie zadania logistyka?

10)

udzielić informacji o działalności logistycznej?

11)

opisać w języku niemieckim stan techniczno – eksploatacyjny
miejskich usług infrastrukturalnych swojego miasta?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.2. Słownictwo oraz dokumenty z zakresu logistyki

4.2.1. Materiał nauczania

List handlowy

Jako list handlowy określana jest forma listu pomiędzy partnerami handlowymi

(przedsiębiorstwo  –  przedsiębiorstwo,  ale  takŜe  osoba  prywatna  –  przedsiębiorstwo
i odwrotnie).  W  liście  obowiązuje  odpowiednia  forma  i  styl.  Forma  listów  handlowych  jest
w Niemczech  ujednolicona  przez  Niemiecki  Komitet  Normalizacji  (DIN)  w  normach  DIN
5008  i  w  DIN  676.  Jako  przykład  listu  handlowego  wybrany  został  stosowany  wzór  E.6
według wytycznej DIN 5008 [własne tłumaczenie].

Rys.10. Wzór listu handlowego według wytycznej DIN 5008 [10]

gdzie:
A – dane nadawcy,
B – data,
C – dane odbiorcy,
D – dotyczy (formuła pism urzędowych),
E – zwrot grzecznościowy,
F – tekst,
G – pozdrowienie,
H – podpis,
I – informacja o załącznikach,
J – informacja „do wiadomości“,
K – postskriptum.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Wyjaśnienia:

−

die Straße – ulica,

−

OHG – Offene Handelsgesellschaft – jawna spółka handlowa,

−

ppa. – per procura w zastępstwie, na podstawie pełnomocnictwa.

Geschäftsbrief

Als Geschäftsbrief wird die Briefform zwischen „Geschäftspartnern” (Geschäft –

Geschäft,  aber  auch  Privatperson  –  Geschäft  und  umgekehrt)  bezeichnet.  Dabei  gelten
spezielle Stilformen und –vorlagen. Die Gestaltung von Geschäftsbriefen wird in Deutschland
durch das Deutsche  Institut für Normung  (DIN)  in DIN 5008 und in DIN 676 geregelt. Als
Beispiel für einen Geschäftsbrief  wird hier das  Anwendungsbeispiel E.6  aus den Richtlinien
der DIN 5008 gewählt [6].
Gestaltung eines offiziellen Schreibens mit Bausteinen:

Rys. 12. Muster eines Geschäftsbriefes nach DIN 5008 [10]

A – Absenderangaben
B – Datum
C – Empfängerdaten
D – Betreff
E – Anrede
F – Text
G – Gruß
H – Unterschrift
I – Anlagevermerk
J – Verteilervermerk
K – das Postskriptum

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 13. Muster eines Geschäftsbriefes nach DIN 5008 ohne Briefkopf [2, s. 159]

Felix Kostner

Hagen, den 14.05.2007

Glaswerke GmbH
Sachsenstraße 3
58226 Hagen

Eilzustellung

Kropf & Krampe OHG
Herrn Andreas Hoppe
Steilgasse 5

A – 5640 BADGASTEIN

Ihre Anfrage vom 8. 05. 2007

Sehr geehrter Herr Hoppe,

vielen Dank für Ihre Anfrage und Ihre Interesse an unsere Glaserzeugnissen. Sie erhalten
hiermit unseren Katalog mit der neuesten Preisliste.

Für den Fall, dass Sie mit unseren Erzeugnissen einen noch zu definierenden Umsatz
überschreiten, bekommen Sie am Jahresende einen Rabatt von 3%.

Unser Vertreter, Herr Heinz Hopfer, wird Sie in den nächsten Tagen besuchen und Ihnen
einige Neuheiten vorstellen.

Wir hoffen, dass unsere Bedingungen Ihren Wünschen entsprechen und Sie uns bald einen
Auftrag erteilen.

Mit freundlichen Grüßen

Kropf & Krampe OHG

Berger

ppa. A. Berger – Abteilungsleiter

Anlage
1 Katalog

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Oferta

Oferta jest oświadczeniem woli sprzedającego, wobec danej osoby. Sprzedający jest

związany ofertą i musi zgodnie z ofertą dostarczyć towar. Przez klauzurę ograniczającą
odpowiedzialność cywilną, sprzedawca zwalnia się z obowiązku dostawy (np.: „Jak długo
wystarczy zapas”, „Niezobowiązująca”, „Cena bez zobowiązań oferenta” itp.)

Oferta powinna zawierać następujące informacje:

−−−−

określony gatunek, jakość, ilość i cena towaru,

−−−−

warunki dostawy i płatności,

−−−−

koszty opakowania,

−−−−

termin dostawy,

−−−−

miejsce wykonania zobowiązania i właściwość miejscowa sądu,

−−−−

ewentualne zastrzeŜenia własności rzeczy sprzedanej,

−−−−

warunki gwarancji [tłumaczenie własne].

Das Angebot

Das Angebot ist eine Willenerklärung des Verkäufers an eine bestimmte Person. Der

Verkäufer  ist  an  dieses  Angebot  gebunden  und  muss  entsprechend  dem  Angebot  liefern.
Durch  eine  Freizeichnungsklausel  („Solange  Vorrat  reicht”,  „Unverbindlich”,  „Preis
freibleibend” usw.) entbindet sich der Verkäufer von seiner Lieferpflicht.

Das Angebot sollte Angaben enthalten über:

−

Art, Güte, Menge und Preis der Ware,

−

die Liefer- und Zahlungsbedingungen,

−

die Verpackungskosten,

−

die Lieferzeit,

−

den Erfüllungsort und Gerichtsstand,

−

einen evtl. Eigentumsvorbehalt sowie

−

Gewährleistungspflichten [1, s. 501, 502].

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 14. Wzór oferty [tłumaczenie własne]

Weserstraße 25-29

28279 Bremen

Lampenwelt AG

Lampenwelt AG || Weserstraße 25 || 28279 Bremen

Emder Elektrogroßhandels GmbH
Dollartstraße 33
26723 Emden

OFERTA
12. styczeń 2007

Szanowna Pani Janssen,

na targach Lichterwelten w Bremen na koniec roku mogliśmy Pani przedstawić nasze produkty.
Szczególnie  zainteresowana  była  Pani  naszymi  lampami  sufitowymi  Luxor  DLL/99  i  prosiła
nas Pani o stosowną ofertę. Oferujemy Pani lampę według poniŜszych warunków:

Cena  za  sztukę  45,90  EUR  łącznie  z  opakowaniem.  Przy  zakupie  co  najmniej  400  sztuk
udzielamy  rabat  w  wysokości  12,5%.  Warunki  płatności:  płatne  w  ciągu  8  dni  z  odliczeniem
2% skonto lub w ciągu 14 dni bez odliczenia. Dostawa następuje loco zakład w ciągu 10 dni.

Szczegółowy  opis  produktu,  jak  równieŜ  ogólne  warunki  handlowe  przedstawiamy
w załączniku. Oferta jest waŜna do końca lutego.

Będziemy zadowoleni, jeśli nasza oferta sprosta Pani oczekiwaniom i złoŜy Pani zamówienie.

Z powaŜaniem

Załączniki

Lampenwelt AG

prospekt lamp sufitowych

R. Wilhelms

AGB

katalog

ppa. Robert Wilhelms

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 15.

Muster eines Angebots [1, s. 504]

Weserstraße 25-29

28279 Bremen

Lampenwelt AG

Lampenwelt AG || Weserstraße 25 || 28279 Bremen

Emder Elektrogroßhandels GmbH
Dollartstraße 33
26723 Emden

ANGEBOT

12. Januar 2007

Sehr geehrte Frau Janssen,

auf der Messe Lichterwelten in Bremen Ende letzten Jahres konnten wir Ihnen unsere
Produkte vorstellen.
Sie interessierten sich besonders für unsere Deckenleuchte Luxor DLL/99 und baten um
ein entsprechendes Angebot. Wir bieten Ihnen diese Lampe zu folgenden Bedingungen
an:

Preis je Stück 45,90 EUR einschließlich Verpackung, bei Abnahme
von mindestens 400 Stück gewähren wir einen Preisnachlass von 12,5%.
Die Zahlungsbedingung lautet: zahlbar innerhalb 8 Tagen unter Abzug
von 2% Skonto oder innerhalb von 14 Tagen ohne Abzug.
Die Lieferung erfolgt ab Werk innerhalb 10 Tagen.

Eine ausführliche Produktbeschreibung ist wie auch unsere Allgemeinen
Geschäftsbedingungen der Anlage beigefügt. Das Angebot gilt bis Ende Februar.

Wir wurden uns freuen, wenn Ihnen unser Angebot zusagt und sehen Ihrer Bestellung
gerne entgegen.

Mit freundlichen Grüßen

Anlagen

Lampenwelt AG

Prospekt Deckenleuchten

R. Wilhelms

AGB

Katalog

ppa. Robert Wilhelms

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Przesyłka międzynarodowa

Cło jest podatkiem, który pobierany jest za towar przy przekraczaniu granicy. RozróŜnia

się  import  (przywóz),  eksport  (wywóz),  jak  równieŜ  tranzyt  przez  obszar  celny.  Import
(przywóz)  jest  to  przywiezienie  towarów  do  obszaru  celnego  Wspólnoty  (UE),  natomiast
eksport  to  wywóz  towarów  z  obszaru  celnego.  Według  kodeksu  celnego,  obszar  celny  to
suwerenne terytorium Wspólnoty, w obrębie którego przemieszczanie towarów nie wiąŜe się
z koniecznością ponoszenia opłat celnych. Obszar celny objęty jest granicą celną.

Państwa objęte cłem, są to zagraniczne terytoria, które zostały przyłączone do obszaru

celnego  Wspólnoty  Europejskiej.  Państwa  wyłączone  spod  cła  są  to  terytoria,  które  nie
zostały  włączone  do  obszaru  celnego  Wspólnoty.  Według  artykułu  166  kodeksu  cywilnego
wolne strefy i przestrzenie są to części obszaru celnego Wspólnoty lub obszaru celnego, które
od  pozostałego  obszaru  celnego  są  oddzielone  i  w  których  towary  niepochodzące  ze
Wspólnoty  są  składowane  bez  opłat  importowych  (cła  importowego)  np.  port  w  Hamburgu,
lotniska, prywatne magazyny (składy), które otrzymały pozwolenie z punktu odprawy celnej.

RozróŜnia się dwa rodzaje cła: cło od wartości i cło preferencyjne. W wielu przypadkach

pobierane  jest  cło  od  wartości.  Wartość  towaru  w  granicach  UE  (cena  fakturowa  łącznie
z kosztami  przewozowymi  i  ubezpieczeniem)  obowiązuje  w  zasadzie  jako  podstawa  do
obliczenia wartości celnej, z której według uzgodnionych stawek (taryf) zostaje pobrane. Cła
preferencyjne  są  wyjątkowymi  taryfami  opłat,  które  zostały  uzgodnione  przez  wiele  krajów.
Szczególnie  dla  towarów  z  krajów  rozwijających  się  obowiązują  wyjątkowe  taryfy  opłat.
TakŜe  dla  towarów  z  obecnych  krajów  EFTA  (European  Frez  Trade  Association  –
Europejskie Stowarzyszenie Wolnego Handlu) – Szwajcarii, Islandii, Norwegii – jak równieŜ
krajów, z którymi Unia Europejska zawarła umowy preferencyjne.

Dla obiegu towarowego z krajów trzecich (będących poza Unia Europejską) stworzono

jednolity  formularz  celny.  Jest  to  znormalizowany  dokument,  który  jest  zgłoszeniem  do
odprawy celnej. Zastępuje on wszystkie dotąd uŜywane formularze celne. Z wprowadzeniem
tego  dokumentu  został  zastosowany  „Harmonijny  System  Znakowania  i  Kodowania
Towarów”  (HS  –  skrót  w  języku  niemieckim).  Jest  to  międzynarodowy  system  słuŜący
klasyfikacji  towarów.  Towar  Wspólnoty  Europejskiej,  który  pozostaje  na  terenie  Unii
Europejskiej  jest  dobrem  Wspólnoty,  a  handel  jest  wewnętrzny  –  (INTRA)  –jest
niedozorowany celnie. Handel z krajami trzecimi (będącymi poza Unia Europejską) określany
jest jako EXTRA – handel (handel zewnętrzny, do którego naleŜy równieŜ handel z krajami
EFTA (Europejska Strefa Wolnego Handlu) Islandia, Norwegia, Szwajcaria.

Oprócz znormalizowanego formularza zgłoszeniowego do odprawy celnej nadal

niezbędne są na określone towary zezwolenia na import i eksport lub świadectwa
pochodzenia z poszczególnych krajów. Ponadto wymagane są często jeszcze inne dokumenty
jak np. potwierdzenia preferencyjne (ulgi celne przez zaświadczenie obrotu towarowego),
faktura handlowa, deklaracja celna zawartości przesyłki, lis przewozowy itd.

W transgranicznym europejskim transporcie towarów stosowane są często:

−

CMR – list przewozowy stosowany w transporcie drogowym (CMR: Umowa Przewozu
w Międzynarodowym Transporcie Drogowym)

−

CIM – list przewozowy stosowany w kolejowym transporcie towarowym (CIM: Umowa
Przewozu w Kolejowym transporcie Przewozowym)

−

list przewozowy stosowany przy wysyłce towarów Ŝeglugą

−

Air Waybill - lotniczy list przewozowy [tłumaczenie własne].
Wskazówka: Instrukcję do wypełnienia znormalizowanego dokumentu celnego moŜna

otrzymać z serwera pod adresem www.zoll.de

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Internationaler Versand

Der Zoll ist eine Steuer, die beim Grenzübertritt für eine Ware erhoben wird. Man

unterscheidet  zwischen  Einfuhr  und  Ausfuhr  sowie  Durchfuhr  durch  das  Zollgebiet.  Einfuhr
ist das Verbringen von  Waren in das  Zollgebiet  der Gemeinschaft, während als Ausfuhr das
Verbringen  von  Waren  aus  dem  Zollgebiet  bezeichnet  wird.  Unter  Zollgebiet  versteht  der
Zollkodex (ZK) das Hoheitsgebiet der Gemeinschaft mit den Zollanschlüssen, aber ohne die
Zollausschlüsse.  Das  Zollgebiet  wird  von  der  Zollgrenze  umschlossen.  Zollanschlüsse  sind
ausländische Staatsgebiete, die dem Zollgebiet der Europäischen Gemeinschaft angeschlossen
sind.  Zollausschlüsse  sind  Hoheitsgebiete,  die  einem  Nicht-EU-Zollgebiet  angeschlossen
sind. Freizonen und Freiläger nach Artikel 166 des Zollkodex sind Teile des Zollgebietes der
Gemeinschaft  oder  in  diesem  Zollgebiet  gelegene  Räumlichkeit,  die  vom  übrigen  Zollgebiet
getrennt  sind  und  in  denen  nicht  Gemeinschaftswaren  ohne  Erhebung  der  Eingangsabgaben
gelagert werden, z.B. im Hamburger Hafen, auf Flughäfen oder in privaten Lagerhäusern, die
von der Zollstelle eine Genehmigung erhalten haben.

Bei den Zollarten unterscheidet man zwischen dem Wertzoll und Präferenzzoll. In den

meisten  Fällen  wird  der  Wertzoll  erhoben,  d.h.  der  Warenwert  frei  EU-Grenze
(Rechnungspreis  zuzüglich  Frachtkosten  und  Versicherung)  gilt  in  der  Regel  als  Grundlage
für  den  Zollwert,  von  dem  nach  bestimmten  festgelegten  Sätzen  der  Zoll  erhoben  wird.
Präferenzzölle  sind  Ausnahmetarife,  die  mit  vielen  Ländern  vereinbart  worden  sind.
Besonders  für  Waren  aus  den  Entwicklungsländern  gelten  diese  Ausnahmetarife.  Auch  für
Waren  aus  den  Rest-EFTA-Ländern  (Europäische  Freihandelszone)  –  Schweiz,  Island,
Norwegen  –  sowie  den  Ländern,  mit  denen  die  EU  Präferenzabkommen  abgeschlossen  hat,
werden  keine  oder  nur  geringere  Zölle  erhoben,  sofern  der  Ursprung  der  Waren  durch
Präferenzpapiere nachgewiesen wird.

Für den Warenverkehr mit Drittländern hat man einen einheitlichen Zollvordruck

geschaffen,  das  Einheitspapier  (EP).  Das  Einheitspapier  (Zollanmeldung)  ersetzt  alle  bisher
verwendeten  Zollvordrucke.  Mit  der  Einführung  des  Einheitspapiers  wurde  ein
„Harmonisiertes System zur Bezeichnung und Codierung der Waren (HS)” angewendet. Das
HS  ist  ein  internationales  System  zur  Klassifizierung  von  Waren.  Die  Güter  aus  der
Europäischen  Gemeinschaft,  die  innerhalb  der  EU  bleiben,  sind  Gemeinschaftsgut,  der
Handel  wird  INTRA-Handel  genannt  und  zollamtlich  nicht  überwacht.  Der  Handel  mit
Drittländern  wird  als  EXTRA-Handel  bezeichnet,  dazu  gehört  auch  Handel  mit  den  EFTA-
Ländern  (Europäische  Freihandelszone)  Island,  Norwegen  und  Schweiz.  Neben  dem
Einheitspapier  sind  aber  für  bestimmte  Waren  nach  wie  vor  Einfuhrgenehmigungen,
Ausfuhrgenehmigungen oder Ursprungszeugnisse für einzelne Staaten erforderlich.

Außerdem sind oftmals weitere Dokumente erforderlich wie z.B. Präferenznachweisen

(Zollvergünstigungen

durch

Warenverkehrsbescheinigungen)

Handelsfaktura,

Zollinhaltserklärung, Frachtbrief usw.

Im grenzüberschreitenden europäischen Güterverkehr wird häufig verwendet:

−

der CMR-Frachtbrief (CMR: Übereinkommen über den Beförderungsvertrag im
internationalen Straßengüter-Verkehr) beim Güterverkehr

−

der CIM-Frachtbrief (CIM- Übereinkommen über den Eisenbahnfrachtverkehr) beim
Schienengüterverkehr

−

der Frachtbrief beim Güterversand mit dem Binnenschiff

−

Luftfrachtbrief (Air Waybill = AWB) verwendet [1, s. 458, 459, 460]
Tipp: Das „Merkblatt” zum Ausfüllen des Einheitspapiers kannst du unter

www.zoll.de/downloaden.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób dostarczenia towaru

W obecności przewoźnika (kierowcy) odbiorca kontroluje,

−

czy towar jest przeznaczony dla niego (jeśli nie, towaru nie przyjmuje),

−

czy liczba opakowań zgadza się z danymi w załączonym dokumencie,

−

czy towary lub opakowania są widocznie uszkodzone.
Dokumentami kontrolnymi są poświadczenie dostawy, adres pomocniczy na paczce

pocztowej  lub  list  przewozowy.  Ponadto  w  dziale  zakupów  lub  przy  pomocy  dowodów
zakupów  (zamówienia,  oferty,  potwierdzenia  zlecenia)  sprawdza  się,  czy  towar  został
właściwie zamówiony i czy termin dostawy został zachowany.

Przy rozładunku uŜywane są urządzenia transportowe. Jeśli towar jest bez usterek, kupiec

potwierdza  odbiór  podpisując  się  na  dokumencie  kontrolnym.  Jeśli  opakowanie  wykazuje
uszkodzenia,  które  powstały  w  czasie  transportu  lub  liczba  opakowań  z  odnotowanymi  na
dokumencie  kontrolnym  nie  zgadza  się,  doręczyciel  zobowiązany  jest  do  potwierdzenia
uszkodzeń  lub  braku  opakowań.  MoŜe  to  być  wykonane  na  dokumentach  załączonych  do
przesyłki  lub  na  formularzu  specjalnie  do  tego  celu  przeznaczonym  (tzw.  ustalenie  stanu
faktycznego).  Jeśli  towar  zostanie  przyjęty,  zostaje  wystawione  poświadczenie  nadejścia
towaru w elektronicznym systemie przetwarzania danych.

KaŜdy egzemplarz jest odnotowany w następujących działach:

−

zakupu,

−

księgowości,

−

magazynie [tłumaczenie własne].

Rys. 20. Formularz tzw. ustalenie stanu faktycznego

(Tatbestandsaufnahme) [1, s. 18]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 21. Formularz tzw. poświadczenie nadejścia towaru

(Wareneingangsschein) [1, s. 20]

Wege der Warenanlieferung

In Anwesenheit des Frachtführers (Fahrers) kontrolliert der Empfänger,

−

ob die Ware für ihn bestimmt ist, wenn nicht, wird die Ware nicht angenommen,

−

ob die Anzahl der Packstücke mit den Angaben auf den Begleitpapieren übereinstimmt,

−

ob Beschädigungen an der Ware oder Verpackungen feststellbar sind.
Als Kontrollpapiere dienen vor allem Lieferschein, Paketkarte oder Frachtbrief.

Außerdem wird in der Einkaufsabteilung bzw. mithilfe der Einkaufsunterlagen (Bestellung,
Angebot, Auftragsbestätigung) geprüft,

−

ob die Waren überhaupt von uns bestellt wurden

−

und ob die Lieferzeit eingehalten worden ist.
Beim Entladen kommen Fördermittel in Frage. Bei einwandfreier Lieferung bestätigt der

Käufer den Empfang auf dem  Begleitpapier durch seine Unterschrift. Weist die Verpackung
Schäden  auf,  die  auf  den  Transport  zurückzuführen  sind  oder  stimmt  die  Anzahl  der
Packstücke  nicht  mit  denen  auf  den  Begleitpapieren  überein,  wird  der  Überbringer
aufgefordert, den Schaden oder die Mindermenge zu bestätigen. Dies kann ebenfalls auf den
Begleitpapieren  erfolgen  oder  auf  einem  eigens  dafür  entwickelten  Vordruck,  der  sog.
Tatbestandsaufnahme.  Ist  die  Ware  übernommen,  stellt  die  Warenannahme  in  vielen
Betrieben  über  EDV  einen  Wareneingangsschein  aus.  Je  ein  Exemplar  wird  in  folgende
Abteilungen  geleitet:  Einkaufsabteilung,  Buchhaltung  und  Lagerbestandsverwaltung
[1, s. 16, 17].

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Technika kodowania

Zastosowanie kodów kreskowych sprawdziło się w gospodarce magazynowej. Dzięki

temu  identyfikowanie  towarów  następuje  bez  najmniejszej  wątpliwości.  MoŜliwe  jest  takŜe
łatwe  i  bezbłędne  przekazywanie  danych.  Dzięki  kodom  kreskowym  moŜliwe  jest  podanie
informacji  uzupełniających  o  towarze,  takich  jak:  data  produkcji,  data  waŜności,  dane
ilościowe, daty wysyłki oraz odbioru. Wraz z rozwojem kodów, rozwinęła się takŜe technika
czytników.  Do  odczytu  matrix-kodów  stosuje  się  odpowiednie  matrix-kamery,  albo  systemy
szybkiego  przetwarzania  obrazu.  Stosowane  są  takŜe  przenośne  czytniki  kodów  (np.
przenośne terminale) oraz nieprzenośne (skanery lub CCD-liniowe kamery).

Całkowicie nowe moŜliwości oferuje technologia oznaczania ładunków przy pomocy

częstotliwości  radiowej  (zespół  odbiornik-nadajnik).  W  tym  przypadku  moŜna  mówić  o
„elektronicznych etykietach”. Transmisja danych przebiega na drodze radiowej. MoŜliwy jest
zapis  duŜej  ilości  danych,  np.  temperatur  wskazanych  podczas  transportu  mroŜonek
spoŜywczych.  W  tej  technologii  kaŜdą  przerwę  w  chłodzeniu  moŜna  łatwo  udowodnić
[tłumaczenie własne].

Rys. 22. Code 128 [www.ruoss-kistler.ch/Handel/Hilfe/barcode_Lexikon.htm ]

Rys. 23. PDF 417 – wariant kodu kreskowego, który ma swoja własną strukture kodu (PDF 417 ist eine Variante

der

gestapelten

Strichcodes

basierend

auf

einer

eigenen

Codestruktur)

[www.ruoss-

kistler.ch/Handel/Hilfe/barcode_Lexikon.htm ]

Rys. 24. Maxi Code – wariant Matrix Codes (Maxi Code ist eine Variante der Matrix Codes) [www.ruoss-

kistler.ch/Handel/Hilfe/barcode_Lexikon.htm

Codiertechniken

Der Einsatz von Strichcodes in der Lagerwirtschaft hat sich bewährt. Die Ware kann

eindeutig  identifiziert  werden,  eine  einfache  und  fehlerfreie  Weiterleitung  der  Daten  ist
möglich. Es sind Zusatzinformationen wie Herstellungs- und Verfalldatum, Mengenangaben,
Versender- oder Empfängerdaten gefragt. Entsprechend der Weiterentwicklung der Codes ist
auch  die  Technik  der  Lesegeräte  weiterentwickelt  worden.  So  sind  z.B.  für  die  Matrixcodes
entsprechende  Matrix-Kameras  oder  schnelle  Bildverarbeitungssysteme  notwendig.
Lesegeräte werden sowohl mobil (z.B. Lesestifte, tragbare Terminals) als auch stationär (z.B.
Scanner oder CCD-Zeilen-Kameras)  eingesetzt.

Völlig

neue

Möglichkeiten

bietet

die

RFID-Technik

(radiofrequente

Transpondertechnik). Man könnte von „elektronischen Etiketten” sprechen. Die
Datenübertragung erfolgt auf elektromagnetischem Weg. Außerdem lässt sich eine Fülle von

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Daten speichern. So wäre es möglich, bei Tiefkühlkost die Temperaturen während des
Transports zu speichern, so das eine unterbrochene Kühlung nachgewiesen werden kann
[1, s. 21, 22].

Inwentaryzacja

Inwentaryzacja, jest oszacowaniem na określony dzień, wszystkich istniejących wartości

majątkowych  oraz  długów  przedsiębiorstwa.  KaŜdy  kupiec  (kupcem  w  rozumieniu  kodeksu
handlowego  jest  ten,  kto  prowadzi  działalność  handlową  jako  działalność  gospodarczą)  jest
zobowiązany  stosownie  do  §  240  HGB  (Handlesgesetzbuch  –  kodeks  handlowy)  i  §§  140,
141  AO  (Abgabenordnung  –  podstawowa  ustawa  podatkowa,  zawierająca  podstawowe
zasady  prawa  podatkowego  i  przepisy  postępowania  prawnego)  w  ramach  prawidłowej
księgowości  do  inwentaryzacji.  W  szczególności,  kiedy  zakłada  lub  przejmuje
przedsiębiorstwo,  zamyka  je,  a  takŜe  na  koniec  roku  gospodarczego.  Rezultatem
inwentaryzacji jest spis inwetaryzacyjny, czyli to, co ukazuje wszystkie składniki majątkowe
i długi, według jakości, ilości oraz wartości.

Rodzaje inwentaryzacji

−

Inwentaryzacja  fizyczna  powstaje  wówczas,  gdy  fizyczne  przedmioty  majątkowe  są
spisywane  na  podstawie  liczenia,  mierzenia  lub  waŜenia.  Oszacowanie  jest  dozwolone,
jeśli  dokładne  spisanie  (pod  względem  ekonomicznym)  jest  niemoŜliwe  (np.  zasoby
węgla na hałdzie).

−

Inwentaryzacja ksiąŜkowa obejmuje pod względem wartości wszystkie przedmioty nie
fizyczne

i długi, na przykład wierzytelności, zobowiązania, lub pieniądze posiadane na

koncie w banku, na podstawie zapisów rachunkowych (dowodów księgowych) lub
innych dokumentów.

−

Inwentaryzacja  urządzeń  środków  trwałych  zastępuje  w  księgowości,  fizyczną
inwentaryzację ruchomego majątku trwałego.  Fizyczna inwentaryzacja zastępowana jest
inwentaryzacją urządzeń dóbr ruchomego majątku trwałego (np. pojazdy samochodowe,
maszyny, wyposaŜenie firmy, czyli wartościowe dobra gospodarcze).
W spisie urządzeń musi być prowadzona dla kaŜdego przedmiotu karta z następującymi

danymi:

−

dokładne oznakowanie/określenie przedmiotu,

−

wartość bilansowa w dniu ostatecznym bilansu,

−

dzień nabycia lub produkcji,

−

wysokość kosztów nabycia lub produkcji,

−

okres uŜytkowania,

−

dzień sprzedaŜy/zbytu.

Termin inwentaryzacji

Zasadniczo inwentaryzację przeprowadza się w ostatnim dniu bilansu, czyli 31 grudnia

kaŜdego  roku  kalendarzowego,  albo  ostatnim  dniu  roku  handlowego.  PoniewaŜ  spisanie
przedmiotów  wiąŜe  się  ze  znacznym  nakładem  czasowym  i  personalnym,  dlatego  teŜ  są
dopuszczalne  tak  zwane  uproszczone  postępowania  z  elastycznymi  terminami  dla  dóbr
majątku obrotowego [tłumaczenie własne].

Die Inventur

Die Inventur ist die Bestandsaufnahme aller vorhandenen Vermögenswerte und Schulden

eines Unternehmens zu einem bestimmten Stichtag. Jeder Kaufmann ist gemäß § 240 HGB
und §§ 140, 141 AO im Rahmen der ordnungsmäßigen Buchführung zur Inwentur
verpflichtet, und zwar wenn er ein Unternehmen gründet oder übernimmt, wenn er es schließt,
sowie zum Schluss eines jeden Geschäftsjahres. Das Ergebnis einer Inventur ist das Inventar,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

ein Bestandsverzeichnis, das alle Vermögensteile und Schulden nach Art, Menge und Wert
aufführt.

Arten der Inventur

−

Körperliche Inwentur. Die körperlichen Vermögensgegenstände werden durch Zählen,
Messen oder Wiegen aufgenommen. Eine Schätzung mit anschließender Bewertung ist
ebenfalls erlaubt, wenn eine exakte Aufnahme wirtschaftlich unzumutbar oder unmöglich
ist (zum Beispiel Kohlevorräte auf Halde).

−

Buchinventur. Die Buchinventur erfasst wertmäßig alle nicht körperlichen Gegenstände
und Schulden, zum Beispiel Forderungen, Verbindlichkeiten oder Bankguthaben, anhand
von buchhalterischen Aufzeichnungen (Belegen) oder anderen Unterlagen.

−

Anlageninventur. In der Anlagenbuchhaltung ersetzt die Anlageninventur die körperliche
Bestandsaufnahme für Güter des beweglichen Anlagevermögens (Kraftfahrzeuge,
Maschinen,

Büro-

und

Geschäftsausstattungen,

nicht

aber

geringwertige

Wirtschaftsgüter).
Im Anlagenverzeichnis muss für jeden Gegenstand eine Anlagenkarte mit folgenden

Angaben geführt werden:

−

genaue Bezeichnung des Gegenstandes:

−

Bilanzwert am Bilanzstichtag

−

Tag der Anschaffung oder Herstellung

−

Höhe der Anschaffungs- oder Herstellungskosten

−

Nutzungsdauer

−

jährliche Abschreibung

−

Tag des Abgangs

−

Zeitpunkt der Inventur.
Grundsätzlich ist die Inventur zum Bilanzstichtag durchzuführen, also am 31.12. eines

Kalenderjahres oder am letzten Tag des Geschäftsjahres. Da die Aufnahme der Bestände aber
mit einem erheblichen zeitlichen und personellen Aufwand verbunden sein kann, sind für
Güter des Umlaufvermögens so genannte Vereinfachungsverfahren mit flexibleren Terminen
zulässig [7].

Waluta UE

Euro jest walutą Europejskiej Unii Walutowej i obok amerykańskiego dolara jest jedną

z waŜniejszych  walut  w  światowym  systemie  walutowym.  Euro  jest  kontrolowane
w Europejskim  Banku  Centralnym  (EBC)  we  Frankfurcie  nad  Menem.  Jest  on  wspólnym
organem  walutowym  państw  członkowskich  Europejskiej  Unii  Walutowej  i  tworzy
z Narodowymi Bankami Centralnymi poszczególnych krajów UE (w Polsce NBP) Europejski
System  Banków  Centralnych  (ESBC).  EBC  jest  w  ramach  Unii  Europejskiej  organem  sui
generis (łac., swego rodzaju; w swoim (własnym) rodzaju). Jest to instytucja ponadnarodowa
z  podmiotowością  prawną,  która  została  załoŜona  1988  w  ramach  Europejskiej  Unii
Gospodarczej  i  Walutowej.  Swoją  siedzibę  ma  w  Eurotower  we  Frankfurcie  nad  Menem.
Praca i zadania Europejskiego Banku Centralnego zostały uregulowane w umowie zawartej w
1992  o  Unii  Europejskiej  w  Maastricht  (w  Holandii),  jak  równieŜ  w  róŜnych  innych
protokołach.  Europejski  Bank  Centralny  powinien  funkcjonować  niezaleŜnie  od  wszelkich
politycznych wpływów, co jest jednak nieustannie poddawane krytyce [tłumaczenie własne].

Die Währung der Europäischen Union

Der Euro ist die Währung der Europäischen Währungsunion und neben dem US-Dollar

die  wichtigste  im  Weltwährungssystem.  Er  wird  von  der  Europäischen  Zentralbank  in
Frankfurt  am  Main  kontrolliert.  Die  Europäische  Zentralbank  (EZB)  ist  die  gemeinsame
Währungsbehörde  der  Mitgliedstaaten  der  Europäischen  Währungsunion  und  bildet  mit  den

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

nationalen  Zentralbanken  (NZB)  der  EU-Staaten  das  Europäische  System  der  Zentralbanken
(ESZB).  Sie  ist  im  Rahmen  der  Europäischen  Union  ein  Organ  sui  generis.  Sie  ist  eine
supranationale  Institution  mit  Rechtspersönlichkeit,  die  1998  im  Rahmen  der  Europäischen
Wirtschafts- und Währungsunion gegründet wurde und ihren Sitz im Eurotower in Frankfurt
am  Main  hat.  Die  Arbeit  und  die  Aufgaben  der  EZB  werden  im  1992  in  Maastricht
geschlossenen  Vertrag  über  die  Europäische  Union  sowie  in  verschiedenen  Protokollen
geregelt.  Die  EZB  soll  unabhängig  von  politischer  Einflussnahme  sein,  was  jedoch  von
Kritikern immer wieder bezweifelt wird [4, 5].

Formy grzecznościowe

Aby wyrazić w sposób uprzejmy Ŝyczenie, prośbę albo zgodę, stosuje się w języku

niemieckim formy trybu przypuszczającego II (Konjunktiv II). Przykłady:

Uprzejme Ŝyczenia:

−

Chciałbym/Chciałaby państwa aktualny prospekt.

−

ZłoŜyłbym/ZłoŜyłabym z chęcią zamówienie.

−

Czy mógłbym/mogłabym rozmawiać z kompetentnym współpracownikiem?
Uprzejme prośby:

−

Czy mógłby Pan/mogłaby Pani udzielić mi informacji?

−

Mógłby Pan/Mogłaby Pani powiedzieć mi, czy mogę jeszcze cofnąć zamówienie?

−

Mógłby Pan/Mogłaby Pani połączyć mnie z panem Müller?
Uprzejme propozycje:

−

Czy będzie Panu/Pani pasować ósmego?

−

MoŜe być o 8 godzinie?

−

Odpowiadałby Panu/Pani bardziej poniedziałek, czy wtorek?
Aby wyrazić Ŝądanie w języku niemieckim, uŜywa się form trybu rozkazującego:

−

Proszę przysłać mi dokumenty!

−

Proszę dostarczyć mi jak uzgodniliśmy następujące artykuły: …………… !

−

Proszę potwierdzić zamówienie!

Höflichkeitsformeln

Um einen höflichen Wunsch, eine höfliche Bitte, einen höflichen Vorschlag oder höfliche

Zustimmung auszudrücken, verwendet man im Deutschen Formen des Konjunktivs II.

Höfliche Wünsche:

−

Ich hätte gern Ihren aktuellen Prospekt.

−

Ich würde gern Bestellung aufgeben.

−

Könnte ich bitte mit dem zuständigen Mitarbeiter sprechen?
Höfliche Bitten:

−

Würden Sie mir bitte eine Auskunft geben?

−

Könnten Sie mir bitte sagen, ob ich noch die Bestellung ablehnen kann?

−

Würden Sie mich bitte mit Herrn Müller verbinden?

Höfliche Vorschläge:

−

Würde es Ihnen am neunten passen?

−

Ginge es um 8 Uhr?

−

Wäre Ihnen der Montag oder der Dienstag lieber?

Um eine Aufforderung auszudrücken, verwendet man Formen des Imperativs.

−

Schicken Sie mir bitte die Unterlagen zu!

−

Liefern Sie mir bitte wie abgesprochen folgende Artikel: …………..!

−

Bestätigen Sie bitte den Auftrag!

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Środki językowe stosowane w negocjacjach

Jednym z najwaŜniejszych załoŜeń skutecznych negocjacji jest przemyślane

zastosowanie środków językowych. Wybór sformułowań dostosowany jest do przedmiotu,
charakteru dyskusji, partnera oraz zamiaru.

Krótkie zestawienia środków językowych, które naleŜą do stylu dyskusji w języku

niemieckim, nastawionego na sukces.

−

Składanie propozycji: wyraŜenia takie jak: „Myślę …", „Sądzę …”, „Moim zdaniem”
nadają propozycjom osobista nutę i sygnalizują gotowość akceptacji innych poglądów.

−

Stosowanie  pytań:  kto  pyta,  dowiaduję  się  szybciej,  co  jego  rozmówcy  myślą.
Sformułowanie  typu  „Jestem  zdania”  lub  „Proponuję  …”  moŜna  zastąpić  zręcznymi
sformułowaniami  „Nie  sądzi  Pan/  Pani/  Państwo,  Ŝe  …”,  „Nie  powinniśmy  …”.  Forma
pytającą  podkreśla  respektowanie  czyjegoś  odmiennego  zdania.  Innym  środkiem
językowym jest pytanie retoryczne. Pytanie takie jak np. „Jaką rolę odgrywa …” zachęca
słuchacza do myślenia.

−

Zastosowanie  trybu  przypuszczającego:  NaleŜy  stosować  w  miarę  moŜliwości  tryb
przypuszczający,  dzięki  temu  rozmowa  staje  się  milsza.  NaleŜy  jednak  uwaŜać,  aby
argumenty  przez  to  nie  zostały  osłabione  np.:  „Sprzeciwiam  się  niechętnie  Panu/  Pani/
Państwu …”, „Powinien Pan/ Pani/ Państwo ewentualnie rozwaŜyć …”.

−

WyraŜanie ubolewania: Frazy wprowadzające, jak np.: „Niestety nie mogę …”, „Ku
mojemu ubolewaniu …” osłabiają ostrą negatywną wypowiedź [tłumaczenie własne].

Sprachliche Mittel in Verhandlungen

Eine der wichtigsten Voraussetzungen für erfolgreiche Verhandlungen ist der überlegte

Einsatz von Sprachmitteln. Die Auswahl von Formulierungen richtet sich nach dem
Gegenstand der Diskussion, dem Charakter des Gesprächs, den Partnern in der Verhandlung
und der persönlichen verfolgten Absicht.

Eine kurze Zusammenstellung jener Sprachmittel, die zu einem erfolgversprechenden

Diskussionsstil in der deutschen Sprache gehören:

−

Personalisierung von Vorschlägen: Ausdrücke wie „ich denke", „ich glaube", „meiner
Meinung/Ansicht nach" verleihen den Vorschlägen eine persönliche Note und zeigen
ausdrücklich Ihre Bereitschaft, auch andere Auffassungen zu akzeptieren.

−

Nutzung  der  Frageform:  Wer  Fragen  stellt,  erfährt  schneller,  was  seine  Gesprächpartner
denken. Formulierungen wie „Ich bin der Meinung" oder „Ich schlage vor, dass ..." lassen
sich  durch  geschickte  Fragekonstruktionen  wie  „Denken  Sie  nicht  auch,  dass  ..."  oder
„Sollten  wir  nicht  ...?"  ersetzen.  Die  Frageform  betont  Ihre  Bereitschaft,  auch  andere
Meinungen  zu  respektieren.  Ein  weiteres  Stilmittel  ist  die  rhetorische  Frage.  Fragesatz
wie z.B.: „Welche Rolle spielt das nun für uns?" regt den Zuhörer zum Mitdeneken an.

−

Gebrauch von Konjunktiv: Benutzen Sie nach Möglichkeit den Konjunktiv, wodurch Sie
eine freundlichere Gesprächsituationen schaffen können. Beachten Sie dabei, dass
dadurch Argumente abgeschwächt werden können, z.B.: „Ich möchte Ihnen ungern
widersprechen, aber ...", „Sie sollten eventuell bedenken, dass ..."

−

Ausdrücke des Bedauerns: Einleitungsfloskeln wie „Leider kann ich ...", „Zu meinem
Bedauern kann ich ..." schwächen eine scharfe negative Stellungnahme ab. [2, s.325,326]

4.2.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

Z czego składa się list handlowy?

Jak redaguje się pisemna ofertę w języku niemieckim?

Jak zdefiniujesz w języku niemieckim cło, cło od wartości, cło preferencyjne?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Jak zdefiniujesz w języku niemieckim obszar celny, wolne strefy i przestrzenie?

Czym jest import, eksport, tranzyt przez obszar celny?

Czym jest handel wewnętrzny i zewnętrzny?

Jak zdefiniujesz w języku niemieckim formularz celny?

Jakie są rodzaje listów przewozowych w transgranicznym europejskim transporcie
towarów?

Jakie informacje zawarte są w dokumentacji typu świadectwo pochodzenia, zgłoszenie
eksportowe, CMR – list przewozowy stosowany w transporcie drogowym?

10.

Jakie są etapy dostarczania towaru?

11.

Jak naleŜy wypełniać dokumenty związane zaopatrzeniem materiałowym w
przedsiębiorstwie – formularze tzw. ustalenie stanu faktycznego oraz poświadczenie
nadejścia towaru?

12.

Na czym polega technika kodowania?

13.

Jakie znasz rodzaje inwentaryzacji?

14.

Czym jest Europejski Bank Centralny?

15.

W jaki sposób wyraŜa się Ŝyczenia, prośby, propozycje i Ŝądania w języku niemieckim?

16.

Jakie środki językowe stosowane w negocjacjach?

4.2.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Przyporządkuj fragmenty listu do odpowiednich numerków cegiełek wzoru listu

handlowego.

1 2 3 4 5 6 7 8

A. Unsere Bestellung vom 15.05.2007

B. Mit freundlichen Grüßen
     Andreas Hoppe

C. Kropf & Krampe OHG
     Herrn Andreas Hoppe
     Steilgasse 5

D. Sehr geehrter Herr Kostner,

E. Felix Kostner
     Glaswerk GmbH
     Sachsenstraße 3
     58226 Hagen

F. Anlagen
    1 Kopie der Bestellung

G. leider müßen wir Ihnen mitteilen, dass die von uns
     mit Schreiben vom 15.05.2007 bestellten Gläser
     immer noch nicht eingetroffen sind. Bitte klären
     Sie diese Angelegenheit. Unserem Schreiben legen
      wir eine Kopie der Bestellung bei.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

zapoznać się z materiałem nauczania (pkt 4.2.1. w poradniku dla ucznia),

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

przyporządkować fragmenty listów do odpowiednich numerków cegiełek wzoru listu
handlowego,

nanieść rozwiązania do tabelki,

przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim na forum klasy.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden,

−

przybory do pisania.

Ćwiczenie 2

Pracując w parach przeprowadźcie korespondencję zawodową realizowanego zadania

logistycznego w języku niemieckim.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeczytać fragment materiału nauczania (pkt. 4.2.1. w poradniku dla ucznia),

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

przeczytać ze zrozumieniem wzory korespondencji handlowej,

wypisać potrzebne zwroty z wzorów korespondencji,

zastosować zasady prowadzenia korespondencji zawodowej w języku niemieckim,

zredagować wybrany dokument dotyczący realizowanego zadania logistycznego
w języku niemieckim, np. list handlowy,

przeprowadzić korespondencję zawodową w języku niemieckim przy uŜyciu internetu,

przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

stanowiska komputerowe z drukarkami i dostępem do internetu,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden słowniki branŜowe,

−

obowiązujące podręczniki zawodowe,

−

wzory korespondencji handlowej,

−

pakiety multimedialne,

−

literatura z rozdziału 6,

−

przybory do pisania.

Ćwiczenie 3

Przeprowadź w języku niemieckim negocjacje handlowe z wybranym partnerem, które

kończą się zawarciem kontraktu.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

zapoznać się z materiałem nauczania (pkt. 4.2.1. w poradniku dla ucznia),

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

znać zasady prowadzenia negocjacji w języku niemieckim,

potrafić prowadzić negocjacje w języku niemieckim.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden słowniki branŜowe,

−

przybory do pisania.

Ćwiczenie 4

Wyszukaj w Internecie oferty i inne informacje w języku niemieckim związane

z działalnością logistyczną, a następnie wykorzystaj je w pracy logistyka.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeczytać materiał nauczania (pkt 4.2.1. w poradniku dla ucznia),

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

wyszukać w Internecie oferty i inne informacje w języku niemieckim związane
z działalnością logistyczną,

dokonać analizy i selekcji materiałów,

odpowiedzieć na wybrana ofertę przy uŜyciu Internetu,

wykorzystać wybrane informacje w pracy logistyka,

przedstawić rezultat swej pracy w języku niemieckim.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

stanowiska komputerowe z dostępem do Internetu,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden, słowniki branŜowe,

−

przybory do pisania,

−

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 5

Sporządź w języku niemieckim dokumentację związaną z działalnością logistyczną.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeczytać fragment materiału nauczania (pkt. 4.2.1. w poradniku dla ucznia),

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

przeczytać ze zrozumieniem wzory dokumentacji,

dokonać analizy wzorcowej dokumentacji,

zastosować zasady redagowania dokumentacji w języku niemieckim,

sporządzić wybraną dokumentację związaną z działalnością logistyczną w języku
niemieckim,

wydrukować zredagowaną dokumentację,

przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

stanowiska komputerowe z drukarkami,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden, słowniki branŜowe,

−

wzory dokumentów, umów, listów handlowych, ofert,

−

obowiązujące podręczniki zawodowe,

−

pakiety multimedialne,

−

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 6

Wypełnij w języku niemieckim formularze związane z działalnością logistyczną takie

jak: faktura, firmowy druk zamówienia, deklaracja celna.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeczytać fragment materiału nauczania (pkt. 4.2.1. w poradniku dla ucznia),

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

przeczytać ze zrozumieniem druki formularzy w języku niemieckim,

zgromadzić odpowiednie zwroty i słownictwo,

wypełnić formularze w języku niemieckim,

przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

formularze faktur, firmowych druków zamówienia, deklaracji celnej w języku
niemieckim,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden, słowniki branŜowe,

−

obowiązujące podręczniki zawodowe,

−

przybory do pisania,

−

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 7

Przeprowadź rozliczenie finansowe z partnerem niemieckojęzycznym.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeczytać fragment materiału nauczania (pkt. 4.2.1. w poradniku dla ucznia),

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

wysłuchać nagrania z konwersacją na temat rozliczenia finansowego w języku
niemieckim,

wynotować potrzebne zwroty z nagrania,

dokonać analizy wzorcowych formularzy z rozliczeniami finansowymi,

opracowywać rozliczenie finansowe w języku niemieckim,

opracować scenariusz konwersacji,

przeprowadzić rozliczenie finansowe z partnerem niemieckojęzycznym,

zastosować zwroty grzecznościowe uŜywane w rozmowie w języku niemieckim.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

nagranie z konwersacją na temat rozliczenia finansowego w języku niemieckim,

−

magnetofon,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden, słowniki branŜowe,

−

wzory rozliczeń finansowych,

−

obowiązujące podręczniki zawodowe,

−

przybory do pisania,

−

literatura z rozdziału 6.

4.2.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

określić w języku niemieckim pojęcia takie jak: cło, cło od wartości,
cło preferencyjne, obszar celny, wolne strefy i przestrzenie, eksport,
tranzyt przez obszar celny, handel wewnętrzny i zewnętrzny?

redagować korespondencję zawodową w języku niemieckim?

prowadzić korespondencje zawodową w języku niemieckim?

przeprowadzić negocjacje w języku niemieckim?

wyszukiwać w Internecie oferty i informacje związane z działalnością
logistyczna i wyszukiwać je w pracy logistyka?

sporządzić dokumentację zawodową w języku niemiecki?

wypełnić w języku niemieckim formularze związane z działalnością
logistyczną?

przeprowadzić w języku niemieckim rozliczenie finansowe
z partnerem niemieckojęzycznym?

wymienić środki płatnicze w języku niemieckim?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

4.3. Rodzaje środków transportu oraz składowanie towarów

4.3.1. Materiał nauczania

Wewnątrzzakładowe urządzenia transportowe

Wewnątrzzakładowe urządzenia transportowe słuŜą do przemieszczania materiału

wewnątrz zakładu.

Rys. 25. Środki transportu wewnątrzzakładowego

Przenośniki transportu ciągłego mają stałą drogę transportu. Przemieszczany towar moŜe

być umieszczany na przenośniku ręcznie lub automatycznie, w ten sam sposób moŜe być
z niego zdejmowany.

Rys.26. Podział przenośników transportu ciągłego

Przenośniki transportu ciągłego bez styczności z podłoŜem transportują towary na szynie,

która  przymocowana  jest  do  sufitu.  Natomiast  przenośniki  transportu  mające  styczność
z podłoŜem  mają  zazwyczaj  stałą  trasę  transportową.  Trasa  ta  znajduje  się  albo  pod
powierzchnią  (np.  przenośnik  łańcuchowy  zgarniakowy)  lub  nad  powierzchnią  (np.
przenośnik rolkowy, wałkowy, taśmowy, łańcuchowy).

rodki transportu wewnątrzzakładowego

przenośnik transportu ciągłego

(ta sama droga transportowa;

realizowany jest transport ciągły)

przenośnik o ruchu okresowym

(zmienna droga transportowa;

transport realizowany w miarę

potrzeby)

przenośniki transportu ciągłego

bez styczności z podłoŜem
transport podwieszony np.:
–

obwodowy przenośnik łańcuchowy

–

przenośnik Power-and-Free

–

elektryczna kolejka podwieszana

mające styczność z podłoŜem
transport na nawierzchni np.:

−

przenośnik łańcuchowy

−

przenośnik taśmowy

−

przenośnik rolkowy

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 27. Podział przenośników transportu okresowego

Przenośniki o ruchu okresowym są uŜywane tylko w razie potrzeby. Dźwigi mogą być

stałe  lub  przewoźne.  Do  dźwigów  stałych  zalicza  się  windy  i  dźwigi  bramowe  (dźwigi
mechaniczne  stałe).  Windy  znajdują  zastosowanie  w  wielopiętrowych  budynkach  i  słuŜą  do
transportu  osób  i  materiałów  w  kierunku  pionowym.  Urządzenia  do  transportu  poziomego
transportują materiały na powierzchniach hal produkcyjnych.
Samojezdne  wózki  widłowe  są  najczęściej  uŜywanymi  urządzeniami  do  transportu
poziomego.

Rys. 28 Podział przenośników sterowanych automatycznie

Automatyczne systemy transportowe składają się z trasy, która słuŜy do przemieszczania

ładunku  i  sterowania  samego  pojazdu.  Indukcyjnie  sterowane  pojazdy  (teletraksy)  są
sterowane  przez  umieszczone  tuŜ  pod  powierzchnią  pętle  indukcyjne.  Sterowanie
nowoczesnych automatycznych systemów transportowych moŜe odbywać się przez nawigację
laserową.  Jako  pojazdy  głownie  wykorzystuje  się  ciągniki,  które  ciągną  jedną  lub  więcej
przyczep.

We współczesnych czasach automatyzacji, mają dalej zastosowanie manualnie

obsługiwane środki transportu np. wózki paletowe, wózki transportowe, wózki rolkowe,
wózki piętrowe, rolkowa taczka schodowa, czterokołowy wózek do transportu cięŜkiego,
dwukołowa taczka z moŜliwością doczepienia do haka pociągowego.

przenośniki o ruchu okresowym

dźwigi,
transport pionowy

−

windy,

−

pomosty podnoszące - dźwigi
mechaniczne stałe

−

urawie

urządzenia do transportu mające
styczność z podłoŜem,
nie poruszające się po szynach:

−

wózek wysokiego podnoszenia,

−

wózek niskiego podnoszenia,

−

podnośnik łańcuchowo –
zgrzebłowy,

−

ręcznie obsługiwane transportowe
urządzenia pomocnicze np.
dwukołowa taczka

automatyczne systemy transportowe

sterowane

induktywnie

sterowane

laserowo

sterowane

magnetycznie

sterowane

optycznie

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 29. Podział urządzeń do obsługi regałów

Urządzenia do obsługi regałów słuŜą do układania i wydawania towarów

przechowywanych w regałach. Są to np. wózki wysokiego podnoszenia oraz wózki do obsługi
regałów wysokiego składowania. W zaleŜności od rodzaju regałów, urządzenia do ich
obsługi:

−

poruszają się wyłącznie po szynach wzdłuŜ regałów, co oznacza Ŝe dla obsługi jednego
regału potrzebne jest jedno urządzenie,

−

poruszają się niezaleŜne od regałów i poprzez zwrotnice kierunkowe mogą
przemieszczać się i obsługiwać wiele regałów [tłumaczenie własne].

Rys. 30. Wózek widłowy z napędem elektrycznym (Elektro-Deichsel-Gabelhubwagen) [1, s. 160]

Rys. 31. Wózek widłowy z platformą dla operatora - napęd elektryczny (Elektro-Deichselstapler mit

Fahrerstandplattform, radunterstützt) [1, s. 160]

urządzenia do obsługi regałów

zaleŜne od regałów

niezaleŜne od regałów

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 32. Wózek widłowy samobieŜny (Dieselstapler, freitragend) [1, s. 160]

Rys. 33. Ręczny wózek widłowy (Handgabelhubwagen) [1, s. 160]

Fördermittel

Unter Fördermitteln versteht man alle Transportmittel für den innerbetrieblichen

Materialfluss.

Rys. 28.

Rys. 34. Fördermittel für den innerbetrieblichen Transport

Stetigförderer haben einen linienförmigen, gleichbleibenden Förderweg, auf dem die

Güter ständig transportiert werden. Das Fördergut wird manuell oder automatisch auf den sich
bewegenden Stetigförderer gelegt bzw. von diesem entnommen.

Fördermittel für den innerbetrieblichen Transport

Stetigförderer

gleicher Transportweg

ständiger Transport

Unstetigförderer

unterschiedlicher Transportweg

Transport bei Bedarf

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 35. Stetigförderer

Flurfreie Stetigförderer befördern die Güter an einer von der Decke abgehängten Schiene.

Flurgebundene  Stetigförderer  haben  eine  feste  Förderstrecke.  Die  Förderstrecke  dieser
Stetigförderer  befindet  sich  entweder  im  Boden,  z.B.  bei  den  Unterflurschleppkettenförderer
oder über dem Boden z.B. Rollenbahnen, Gurtförderer oder Kettenförderer.

Rys. 36. Unstetigförderer

Unstetige Fördermittel werden nur bei Bedarf eingesetzt. Hebezeuge können ortsfest und

fahrbar  sein.  Zu  den  ortfesten  Hebezeugen  zählen  Aufzüge  und  bestimmte  Hebebühnen.  Sie
werden in mehrgeschossigen Gebäuden eingesetzt und dienen der Beförderung von Personen
und  Gütern  in  vertikaler  Richtung.  Flurförderzeuge  befördern  bei  Bedarf  die  Güter  auf  dem
Hallenboden.  Gabelstapler  sind  wegen  ihrer  vielfältigen  Einsatzmöglichkeiten  die  am
häufigsten eingesetzten Flurförderzeuge.

Stetigförderer

flurfrei

Beförderung an der Decke z.B.

–

Kreiskettenförderer

–

Power-and-Free-Förderer

–

Elektrohängebahn

flurgebunden

Beförderung am Boden z.B.

–

Kettenförderer

–

Gurtförderer

–

Rollenbahn

Unstetigförderer

Hebezeuge
vertikaler Transport

−

Aufzüge,

−

Hebebühnen,

−

Krane

Flurförderzeuge
bodengebundenen, nicht
auf Schienen fahrend

−

Stapler,

−

Hubwagen,

−

Schlepper,

−

Wagen,

−

manuell bedienbare
Transporthelfer,

−

z. B.: Sackkarre

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 37. fahrerlose Transportsysteme

Fahrerlose Transportsysteme (FTS) bestehen aus der Förderstrecke, die zur Steuerung des

Fahrzeuges dient und dem Fahrzeug selbst. Induktiv gesteuerte Fahrzeuge (Teletraks) werden
durch die im Boden verlegten Induktionsschleifen zum jeweiligen Empfangsort geleitet.
Die  Steuerung  neuer  FTS-Anlagen  erfolgt  durch  Lasernnavigation.  Als  Fahrzeuge  werden
hauptsachlich  Schleppfahrzeuge,  die  einen  oder  mehrere  Wagen  ziehen,  oder  Fahrzeuge  mit
eigener Tragfähigkeit, vergleichbar den Gabelhubwagen, eingesetzt.

Auch in der heutigen Zeit der Automatisierung werden noch rein manuell Fördermittel

eingesetzt

z.B.

Paletten-

Transportwagen,

Rollwagen,

Etagen-Transportwagen,

Treppenrollende Karre, Viereckroller, Sackkarre mit Anhängemöglichkeit an Kranhaken.

Rys. 38. Regalbediengeräte

Regalbediengeräte dienen der rationellen Einlagerung und Auslagerung der Güter in den

Regalen  z.B.  Schubmaststapler,  Hochregalstapler.  Regalabhängige  Regalbediengeräte  fahren
schienengeführt  in  Längsrichtung  durch  den  Regalgang  und  sind  nicht  frei  verfahrbar.  Dies
bedeutet,  dass  für  jeden  Regalgang  ein  eigenes  Fahrzeug  erforderlich  ist.  Regalunabhängige
Regalbediengeräte  können  über  Weichen  oder  mithilfe  von  Umsetzwagen  zwischen  den
einzelnen  Regalen  verfahren  werden  und  mehrere  Regalgänge  bedienen  [1,  s.  155,156,  157,
158, 159,161, 162, 163, 164, 165, 166, 167, 168, 169, 170].

Pomocnicze środki transportu

Do pomocniczych środków transportu naleŜą opakowania transportowe, których

zadaniem jest ochrona przewoŜonego produktu oraz ułatwienie manipulacji przy załadunku
i rozładunku oraz składowaniu.

Opakowania dzieli ze względu na:

−

rodzaj opakowania (skrzynia, pudło, paleta, kontener, zbiornik itd.),

−

zastosowany materiał (drewno, karton, szkło, metal, tworzywo sztuczne, tekstylia),

−

częstotliwość uŜycia (opakowanie bezzwrotne - jednorazowego uŜytku, opakowanie
zwrotne - wielokrotnego uŜytku).
Opakowania papierowe mogą być wykonane z: kartonu, tektury litej (sklejanej) i tektury

falistej.

fahrerlose Transportsysteme

induktiv

gesteuert

Laser-

navigation

magnetische

Navigation

optische

Navigation

Regalbediengeräte

regalabhängig

regalunabhängig

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Opakowania wykonane z tworzywa sztucznego lub metalu (boksy, zbiorniki, skrzynie)

mogą być:

−

składowane w stosach,

−

poukładane na europaletach,

−

składane,

−

wstawiane w jedno w drugie.
Palety ze względu na budowę dzieli się na:

−

palety płaskie,

−

palety skrzyniowe,

−

palety słupkowe,

−

palety z pełnymi ściankami.
Palety ze względu na sposób wykorzystania dzieli się na:

−

palety bezzwrotne,

−

palety zwrotne.
Palety ze względu na ich wymiary dzieli się na:

−

europalety (znormalizowane),

−

firmowe lub przemysłowe palety (nieznormalizowane).
Palety ze względu na moŜliwość ich podjęcia dzieli się na:

−

czterowejściowe (z 4 stron moŜliwe podniesienie)

−

dwuwejściowe (moŜliwość podniesienia tylko z 2 stron).

Wymiary europalety płaskiej są następujące: 1200×800×144 mm (długość × szerokość ×

wysokość). Paleta skrzyniowa wewnątrz posiada wymiary: 1200×800×800 mm, a na zewnątrz
1240×835×970 mm.

Wymiary kontenerów podawane są w stopach (1’= 1 stopa = 30,48 cm). W uŜytkowaniu

znajdują się kontenery o wymiarach 20’ i 40’. Według norm ISO („Międzynarodowa
Organizacja Standaryzacji”) wyróŜnia się: kontenery międzykontynentalne i kontenery
kontynentalne. Ze względu na budowę wyróŜnia się:

−

kontener standartowy (przeznaczony na zamkniętą drobnicę),

−

hardtop – kontener,

−

oraz opentop-kontener (z otwieranym dachem),

−

cysterny (dla przewozu cieczy),

−

kontenery na ładunek masowy (dla materiału sypkiego) [tłumaczenie własne].

Förderhilfsmittel

Unter Fördermitteln werden alle Packmittel verstanden, die das Fördergut schützen, lade-,

transportier- und lagerfähig machen.
Packmittel lassen sich unterteilen nach:

−

Art des Packmittels: Kiste, Schachtel, Palette, Container, Behälter usw.;

−

verwendetem Material: Holz, Karton/Pappe, Glas, Metall, Kunststoff, Textilien;

−

Häufigkeit der Verwendung: Einwegverpackung, Mehrwegpackung.
Zu Packstoffen aus dem Grundstoff Papier zählen: Karton, Vollpappe und Wellpappe.
Packmittel aus Kunststoff oder Metall (Boxen, Behälter, Kisten) können:

−

gestapelt werden (Stapelboxen)

−

auf EUR-Paletten abgestimmt sein (Euro-Boxen)

−

falt- und klappbar sein

−

nestbar sein (ineinander stellen).
Paletten kann man unterscheiden nach:

−

Aufbau: Flachpalette (ohne Aufbau) und Gitterbox-, Rungen-, Vollwandpalette

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

Verwendung: Einwegpalette und Mehrwegpalette (EUR-Palette)

−

Abmessung: EUR-Palette (genormt) und Firmen-, Industriepaletten (nicht genormt).

−

Unterfahrbarkeit: Vierwegpaletten (von 4 Seiten unterfahrbar) und Zweiwegpaletten (nur
von Längsseiten unterfahrbar).
EUR-Paletten haben folgende Maße (L × B × H):

−

Flachpalette: 1200 × 800 × 144 mm.

−

Gitterboxpaletten: Innen: 1200 × 800 × 800 mm und Außen: 1240 × 835 × 970 mm.
Container gibt es u.a.

−

nach Länge vor allem als 20’- und 40’-Container (1’ = 1 Fuß = 30,48 cm)

−

nach

Transporteinsatz:

Überseecontainer/ISO-Container

(ISO – „international

Organization for Standardization”) und Binnencontainer bzw. Wechselbrücken.

−

nach Bauweise: Standard-Container (geschlossen für Stückgut), Hardtop- und Opentop-
Container (Dach zu öffnen), Tank-Container (für Flüssigkeiten) und Bulk-Container (für
Schüttgut) [1, s. 153, 252].

Wybór rodzaju komunikacji

Wybór środka komunikacji zaleŜny jest od:

−

rodzaju transportowanego towaru,

−

kosztów transportu,

−

szybkości transportu,

−

pewności transportu,

−

zanieczyszczenia środowiska przez środki transportu.
NaleŜy pamiętać o federalnej ustawie dotyczącej ochrony przed emisjami

zanieczyszczeń.  Celem  ustawy  jest  ochrona  ludzi,  zwierząt,  roślin,  gleby,  wody,  atmosfery
i pozostałych  dóbr  przed  szkodliwymi  wpływami  środowiska,  a  takŜe  zapobieganie  ich
powstawaniu.  Zakłady,  maszyny,  sprzęt,  pojazdy  mechaniczne,  nieruchomości  gruntowe,
które  mają  szkodliwy  wpływ  na  środowisko,  są  takim  rodzajem  obiektów,  na  których
posiadanie  i  uŜytkowanie  jest  wymagane  zezwolenie.  Ustawa  dotycząca  bezpiecznego
uŜytkowania  sprzętów  i  produktów  obowiązuje  producentów,  osoby  importujące
i handlowców.  Mogą  oni  wprowadzić  do  obrotu  jedynie  takie  środki  techniczne  i  produkty
konsumpcyjne, które spełniają wymogi ustawy o bezpieczeństwie i zdrowiu.

W krajach Unii Europejskiej mogą być wprowadzane do obrotu tylko maszyny i sprzęty,

które  maja  oznaczenie  CE.  Umieszczenie  na  wyrobie  znaku  CE  oznacza, Ŝe  produkt  spełnia
wymagania  dyrektywy  dotyczącej  maszyn  w  UE  oraz  spełnia  odpowiednie  normy.  Zgodnie
z rozporządzeniem o niebezpiecznych materiałach, ich opakowania muszą być tak wykonane,
by  zawartość  nie  wydostała  się  przez  przypadek  na  zewnątrz.  Niebezpieczne  materiały  są
odpowiednio oznakowane i opakowane.

Zgodnie z ustawą o transporcie materiałów niebezpiecznych zostały one podzielone na

9 klas  (częściowo  z  podklasami).  KaŜda  klasa,  a  takŜe  podklasa  ma  własne  oznaczenie
(z widocznym  symbolem  o  róŜnych  kolorach).  Dzięki  ich  umieszczeniu,  wszystkie  osoby
stykające  się  z  tym  towarem  są  poinformowane  o  moŜliwym  niebezpieczeństwie.  Transport
drogowy materiałów niebezpiecznych regulowany jest w przepisach GGVSE (rozporządzenie
dotyczące  transportu  drogowego  i  kolejowego  niebezpiecznych  materiałów)  oraz  w  ADR
(europejskiej  umowie  dotyczącej  międzynarodowego  przewozu  drogowego  towarów
niebezpiecznych) [tłumaczenie własne].

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Die Wahl der Verkehrsmittel hängt z.B. ab von:

−

der Art des beförderten Gutes,

−

den Kosten des Transports,

−

der Schnelligkeit des Transports,

−

der Sicherheit des Transports,

−

der Umweltbelastung durch die Verkehrsmittel.
An dieser Stelle muss Bundesimmissionsschutzgesetz erwähnt werden. Zweck des

Gesetzes  ist  es,  Menschen,  Tiere,  Pflanzen,  den  Boden,  das  Wasser,  die  Atmosphäre  und
sonstige Kulturgüter vor schädlichen Umwelteinwirkungen zu schützen und ihrem Entstehen
vorzubeugen.  Betriebsstätten,  Maschinen,  Geräte,  Fahrzeuge  und  Grundstücke,  von  denen
schädliche  Umwelteinwirkungen  ausgehen,  sind  genehmigungspflichtige  Anlagen.  Die
Errichtung  und  der  Betrieb  dieser  Anlage  sind  genehmigungspflichtig.  Dagegen  verpflichtet
Geräte-  und  Produktsicherungsgesetz  Hersteller,  Importeur  und  Händler,  nur  solche
technischen  Arbeitsmittel  und  Verbraucherprodukte  in  den  Verkehr  zu  bringen,  die  die
Anforderungen des Gesetzes an die Sicherheit und Gesundheit erfüllen.

In den Ländern der Europäischen Union dürfen nur noch Maschinen und Geräte in den

Verkehr  gebracht  werden,  die  die  CE-Kennzeichnung  (CE  =  Communauté  Européenne)
tragen. Bringt ein Hersteller an seinem Produkt die CE-Kennzeichnung an, erklärt er hiermit,
dass  das  Produkt  den  Vorschriften  der  EU-Maschinen-Richtlinie  entspricht  und  den
vorgeschriebenen  Konformitätsbewertungsverfahren  (Konformität  =  Übereinstimmung)
unterzogen  wurde.  Nach  Gefahrstoffverordnung  müssen  die  Verpackungen  gefährlicher
Stoffe  so  beschaffen  sein,  dass  vom  Inhalt  nichts  ungewollt  nach  außen  gelangen  kann.
Gefährliche  Stoffe  sind  entsprechend  zu  kennzeichnen  und  zu  verpacken.  Übrigens  werden
Gefahrgüter  nach  Gefahrgutbeförderungsgesetz  in  9  Klassen  (teilweise  mit  Unterklassen)
eingeteilt.  Für  jede  Klasse  bzw.  Unterklasse  von  gefährlichen  Gütern  gibt  es  ein  eigenes
Kenzeichnen  (mit  einem  aussagekräftigen  Symbol  und  in  unterschiedlichen  Farben),  sodass
durch  das  Anbringen  dieses  Kennzeichnens  jeder  Sachkundige  über  die  verbundene  Gefahr
informiert  wird.  Die  Beförderung  von  gefährlichen  Gütern  auf  der  Straße  ist  in  der  GGVSE
(Gefahrgutverordnung  Straße/Eisenbahn)  und  im  ADR  (Europäisches  Übereinkommen  über  die
internationale Beförderung gefährlicher Güter auf Straßen) geregelt [1, s. 96, 274, 308, 347].

Przesyłki kurierskie, ekspresowe i pocztowe (KEP)

BranŜa KEP obejmuje przesyłki kurierskie, ekspresowe i pocztowe. Cechą

charakterystyczną przesyłek kurierskich jest ich osobiste dostarczenie przez kuriera. Przesyłki
ekspresowe  są  dostarczane  za  pośrednictwem  centrów  przeładunkowych.  Usługa  gwarantuje
określony  termin  dostawy.  Przesyłki  pocztowe  są  dostarczane  równieŜ  przez  centra
przeładunkowe z określonym czasem oczekiwania. Graniczna wielkość i waga przesyłek jest
określona.  Szczególną  formą  branŜy  kurierskiej  są  przesyłki  realizowane  przy  pomocy
pociągów. Przesyłki kurierskie są wówczas przewoŜone pociągami ICE, EC lub IC. W branŜy
KEP stosuje się technikę RFID. Jest to technika posługująca się częstotliwościami radiowymi,
która  słuŜy  do  identyfikacji  przesyłek,  opakowań  transportowych,  a  takŜe  aktualizacji
inwentaryzacyjnej  przy  przyjęciu  i  wydaniu  towarów  i  przechowywania  danych  w  pamięci
podczas transportu [tłumaczenie własne].

Niemiecka Poczta Word Net

Niemiecka Poczta Word Net jest przedsiębiorstwem, które realizuje usługi branŜy

pocztowej przy pomocy innowacyjnych rozwiązań w transporcie i logistyce. BranŜa przesyłek
ekspresowych  Niemieckiej  Poczty  Word  Net  stała  się  w  roku  2002  głównym  udziałowcem
przedsiębiorstwa  DHL.  Nazwa  DHL  pochodzi  od  trzech  załoŜycieli  przedsiębiorstwa.  Są
nimi:  Adrian  Dalsey,  Larry  Hillblom  i  Robert  Lynn.  Zapoczątkowali  oni  w  1969  roku,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

w USA realizowanie usług kurierskich w celu przekazywania przesyłek. Przesyłka pocztowa
posiada  specjalne  miejsce  przeznaczone  na  jej  oznakowanie  (adres,  rodzaj,  zawartość  itp.),
kody  kreskowe  identcode  i  leitcode.  Identcode  oznacza  przesyłkę  jako  pakiet  pocztowy
i zawiera informacje o nadawcy. Leitcode zawiera informacje o produkcie i odbiorcy. Dzięki
systemowi przetwarzania informacji INFRA i systemowi śledzenia przesyłki Track and Track
(T&T)  moŜliwe  jest  śledzenie  i  dokumentowanie  przebiegu  transportu  przesyłki,  pomiędzy
poszczególnymi punktami odbioru. Przy wysyłaniu za granicę uwzględnia się postanowienia
importowe i przepisy celne danego kraju. Przesyłki listowe Poczty Niemieckiej obejmują listy
i  wszelkie  podobne  do  listów  przesyłki,  na  przykład:  drobne  towary,  ksiąŜki,  broszury
informacyjne oraz druki reklamowe [tłumaczenie własne].

Kurier-, Express- und Paketdienste (KEP-Dienste)

KEP-Dienste umfassen; Kurierdienste, Expressdienste und Paketdienste. Kurierdienste

sind  gekennzeichnet  durch  die  permanente,  persönliche  Begleitung  und  Zustellung  der
Sendung  durch  einen  Kurier.  Expressdienste  befördern  nicht  direkt  und  persönlich,  sondern
über  Umschlagzentren.  Sie  garantieren  einen  festen  Ausliefertermin.  Paketdienste  befördern
ebenfalls  über  Umschlagzentren  mit  bestimmten  Laufzeiterwartungen.  Pakete  sind  meist  in
Größe und Gewicht beschränkt. Eine besondere Form des Kurierdienstes ist IC-Kurierdienst.
Die Sendungen werden mit ICE-, EC- und IC-Zügen befördert. In der KEP-Branche findet die
RFID-Technologie  Anwendung  zur  Identifikation  von  Sendungen  und  Transportbehältern,
zur  Bestandsfortschreibung  im  Wareneingang  und  Warenausgang,  zur  mobilen
Datenspeicherung während des Transports [1, s. 404].

Deutsche Post World Net

Die Deutsche Post Net ist ein Unternehmen, das traditionelle Erfahrungen in

Postdienstleistungen  mit  innovativen  technischen  und  organisatorischen  Lösungen  in
Transport  und  Logistikvereint.  Paket-  und  Expressdienst  der  Deutschen  Post  World  Net
werden  von  Unternehmensbereich  DHL  erbracht.  DHL  steht  übrigens  für  die  drei
Unternehmensgründer Adrian Dalsey, Larry Hillblom und Robert Lynn, die 1969 in den USA
mit  Kurierdienstleistungen  für  Reedereien  angefangen  haben.  Ein  Postpaket  wird  mit  einem
Aufschriftfeld, Identcode und Leitcode versehen. Der Identcode kennzeichnet die Sendung als
Postpaket  und  enthält  wichtige  Absenderangaben.  Der  Leitcode  enthält  Informationen  über
das Produkt und den Empfänger. Mit dem Informationsverarbeitungssystem INFRA und dem
Sendungsverfolgungssystem Track and Track (T&T) ist es somit möglich, den Laufweg einer
Sendung zu verfolgen und dokumentieren. Beim Versand ins Ausland sind in jedem Fall die
Einfuhr-  und  Zollbestimmungen  des  jeweiligen  Landes  zu  beachten.  Briefsendungen  der
Deutschen  Post  umfassen  Briefprodukte,  und  briefähnliche  Sendungen,  beispielsweise
Warensendungen, Büchersendungen, Infopost und Postwurfsendungen [1, s. 405, 417].

Samochodowy transport towarów

W samochodowym transporcie towarów przewaŜają pojazdy, których dopuszczalna waga

całkowita wraz z przyczepą wynosi 3,5 tony. PoniewaŜ Niemcy zajmują centralne połoŜenie
w  Europie,  niemieckie  drogi,  a  w  szczególności  autostrady  naleŜą  do  najbardziej
uŜytkowanych  dróg  europejskich.  Ustawa  z  19  kwietnia  2002  roku,  dotycząca  ponoszenia
opłat  na  określonych  odcinkach  autostrad  federalnych  na  terenie  Niemiec,  za  uŜytkowanie
tych  dróg  przez  cięŜkie  pojazdy  uŜytkowe  wprowadza  cło  drogowego  (tzw.  myto).
Obowiązuje  ono  tylko  samochody  cięŜarowe.  Cłem  na  autostradach  niemieckich  są  objęte
wszystkie  niemieckie  i  zagraniczne  samochody  cięŜarowe  o  dopuszczalnej  masie  całkowitej
12  ton.  Wszystkie  samochody  poruszające  się  po  drogach  publicznych  podlegają

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

odpowiednim przepisom, o dopuszczeniu osób i pojazdów do ruchu (StVZO). W przepisach
tych uwzględniono rodzaju budowy pojazdów, ich wymiary, nacisk na oś i całkowitą wagę.

Aby realizować transport samochodowy w Niemczech wykonywany w ramach

działalności gospodarczej, konieczne jest uzyskanie pozwolenia (licencji). W przypadku gdy
jakaś  firma  produkcyjna  realizuje  transport  samochodowy  własnym  pojazdem,  pozwolenie
nie  jest  wymagane.  JeŜeli  transport  w  ramach  działalności  gospodarczej  odbywa  się
samochodem  o  cięŜarze  ponad  3,5  tony,  przedsiębiorca  musi  posiadać  pozwolenie.  Licencja
na transport dla niemieckiego przedsiębiorcy, który ma siedzibę firmy na terenie Niemiec, jest
przyznawana na okres 5 lat. Przedsiębiorca otrzymuje jedno pozwolenie oddzielnie na kaŜdy
uŜywany pojazd. Pozwolenie to kierowca musi wozić ze sobą.

W międzynarodowym towarowym transporcie samochodowym obowiązują kierowców

oficjalne pozwolenia: licencja Wspólnoty (licencja UE), zezwolenie EKMT oraz obustronne
umowy.

Licencja UE uprawnia niemieckiego przewoźnika transportu samochodowego do

przewozu  towarów  pomiędzy  wszystkimi  państwami  członkowskimi  Unii  Europejskiej,
a takŜe  dodatkowo  w  krajach  nie  naleŜących  do  Unii,  ale  naleŜących  do  Europejskiej
Przestrzeni  Gospodarczej  (dotyczy  Norwegii,  Islandii,  Lichtensteinu).  Licencja  unijna
uprawnia  do  transportu  w  państwach  członkowskich  UE,  to  znaczy  do  kabotaŜu.  Pod
pojęciem  kabotaŜu  rozumie  się  w  tym  przypadku  transport  towarów  przez  przedsiębiorcę,
który  nie  ma  siedziby  w  kraju,  w  którym  dokonuje  transportu.  Przykładem  moŜe  być
francuski przedsiębiorca, który transportuje towar z Hannoveru do Berlina.

W niektórych państwach kierowca realizując w międzynarodowy transport musi posiadać

zezwolenia EKMT. Okaziciel licencji EKMT moŜe świadczyć usługi transportowe pomiędzy
państwami członkowskimi EKMT, przy czym załadunek i rozładunek moŜe mieć miejsce na
terytorium państw członkowskich. Licencja uprawnia do ruchu tranzytowego, ale nie do
kabotaŜu. Ogólna liczba wydawanych licencji EKMT jest ograniczona. Wydawana jest ona na
okres jednego roku.

Obustronne (dwustronne) zezwolenia potrzebne są dodatkowo do realizowania transportu

w  krajach  „trzecich”  (nie  naleŜących  do  Unii  Europejskiej).  Są  one  udzielane
przedsiębiorstwom  jako  czasowe  pozwolenia  na  jedne  lub  kilka  kursów,  jeśli  przedsiębiorca
okaŜe  się  dokumentem,  z  którego  wynika,  Ŝe  w  jego  ojczyźnie  prowadzi  przedsiębiorstwo
transportowe.  Przedsiębiorcy  transportowi  ubezpieczają  się  od  szkód,  które  mogą  powstać
w czasie  transportu,  załadunku  i  rozładunku  i  za  które  ponoszą  odpowiedzialność  według
czwartego rozdziału kodeksu handlowego i umowy przewozowej [tłumaczenie własne].

Güterkraftverkehr

Der Güterkraftverkehr ist die geschäftsmäßige oder entgeltliche Beförderung von Gütern

mit Kraftfahrzeugen, die einschließlich Hänger ein höheres zulässiges Gesamtgewicht als 3,5
Tonnen  haben.  Aufgrund  der  Zentralen  Lage  Deutschlands  in  Mitteleuropa  gehören  die
deutschen  Straßen,  insbesondere  die  Autobahnen,  zu  den  am  stärksten  befahrenen  Strecken
Europas.  Mit  dem  Gesetz  vom  12.  April  2002  zur  Einführung  von  streckenbezogenen
Gebühren  für  die  Benutzung  von  Bundesautobahnen  mit  schweren  Nutzfahrzeugen  wurde
eine  rechtliche  Grundlage  für  die  Lkw-Maut  geschaffen.  Mautpflichtig  sind  alle  in-  und
ausländischen  Lkw  über  12  Tonnen  zulässigem  Gesamtgewicht  auf  deutschen  Autobahnen.
Kraftwagen,  die  zum  öffentlichen  Verkehr  zugelassen  werden,  unterliegen  je  nach  Bauart,
Abmessungen,  Achslasten  und  Gesamtgewichten  den  Vorschriften  der  Straßenverkehrs-
Zulassungs-Ordnung (StVZO).

Im Güterkraftverkehr unterscheidet man zwischen gewerblichem Güterkraftverkehr und

Werkverkehr. Der gewerbliche Güterkraftverkehr ist erlaubnispflichtig, der Werkverkehr ist
erlaubnisfrei.Lkw-Unternehmer benötigen zur gewerblichen Güterbeförderung behördliche

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Genehmigungen.  Für  den  gewerblichen  Güterkraftverkehr  über  3,5  Tonnen  benötigt  der
Unternehmer  eine  Erlaubnis.  Die  Erlaubnisurkunde  wird  einem  Unternehmer  mit  Sitz  im
Inland  für  die  Dauer  von  fünf  Jahren  erteilt.  Der  Unternehmer  erhält  für  jedes  eingesetzte
Fahrzeug eine Erlaubnisausfertigung, die vom Fahrer mitgeführt werden muss.

Für den grenzüberschreitenden Güterkraftverkehr gelten als vom Fahrer mitzuführende

behördliche Genehmigungen die Gemeinschaftslizenz (EU-Lizenz), die CEMT-
Genehmigung oder bilaterale Verträge.

Mit der Gemeinschaftslizenz ist z. B. der deutsche Güterkraftverkehrsunternehmer

berechtig  zum  Gütertransport  zwischen  allen  Mitgliedsstaaten  der  EU  und  den  zusätzlichen
nicht  zur  EU  gehörenden  Staaten  des  Europäischen  Wirtschaftsraumes,  d.h.  Norwegen,
Island,  Lichtenstein.  Die  Gemeinschaftslizenz  berechtigt  auch  zum  Gütertransport  in  den
Mitgliedsstaaten,  d.h.  zum  Kabotageverkehr.  Unter  Kabotageverkehr  versteht  man  die
Güterbeförderung durch einen Unternehmer, der seinen Sitz nicht in dem Land hat, in dem er
die  Beförderung  durchführt  z.B.  ein  französischer  Unternehmer  befördert  Güter  von
Hannover nach Berlin.

Für einige Staaten im grenzüberschreitenden Güterkraftverkehr benötigt der Fahrer eine

CEMT-Genehmigung  (CEMT:  Konferenz  der  europäische  Verkehrsminister).  Mit  dieser
Genehmigung  darf  der  Inhaber  alle  Beförderungen  im  gewerblichen  internationalen
Güterverkehr  durchführen,  bei  denen  die  Be-  und  Entladeorte  im  Hoheitsgebiet  der  CEMT-
Mitgliedsstaaten  liegen.  Sie  berechtigt  auch  zum  Transitverkehr,  jedoch  nicht  zum
Kabotageverkehr.  Die  Gesamtzahl  der  auszugebenden  CEMT-Genehmigungen  ist  limitiert
(begrenzt) und wird für ein Jahr erteilt.

Bilaterale (zweiseitige) Genehmigungen benötigt man zusätzlich für das Befahren von

Drittstaaten.  Sie  werden  für  eine  Fahrt,  für  mehrere  Fahrten  oder  als  Zeitgenehmigung  dem
Unternehmer  erteilt,  wenn  er  den  Nachweis  bringt,  dass  er  im  Heimatland  ein
Güterkraftverkehrsunternehmen  betreibt.  Die  Genehmigung  berechtigen  zum  Transport
zwischen den Vertragsstaaten. Der  Lkw-Unternehmer hat sich gegen Schäden zu versichern,
für  die  er  bei  Beförderungen  mit  Be-  und  Entladeort  im  Inland  nach  dem  Vierten  Abschnitt
des  Handelsgesetzbuches  in  Verbindung  mit  dem  Frachtvertrag  haftet  (Güterschaden-
Haftpflichtversicherung) [1, s. 381, 382, 383, 387. 388, 395].

Kolejowy przewóz towarów

Głównym przewoźnikiem w kolejowym transporcie towarów jest spółka Railion,

naleŜąca  do  koncernu  Niemieckiej  Kolei.  Wyspecjalizowała  się  ona  w  transporcie  towarów
w duŜych  ilościach  oraz  ładunków  masowych  (towary  jednego  gatunku  przewoŜone  bez
opakowania  w  duŜych  ilościach  np.  węgiel,  ruda  Ŝelaza,  zboŜe).  Zamówienia  na  transport
pojedynczych  wagonów  przyjmuje  centrum  obsługi  klienta  w  Dusiburgu.  Zamówienie
powinno  być  złoŜone,  co  najmniej  24  godziny  przed  planowanym  załadunkiem.  Pociągi
towarowe (bezpośrednie jednogrupowe) są pociągami towarowymi o długości do 700 metrów
i wadze brutto do 5000 ton. Z reguły są one całkowicie załadowywane przez jednego klienta
(ładującego) i kursują z miejsca załadunku do miejsca rozładunku.

W transporcie połączonym, towary przewoŜone są w róŜnych środkach transportowych.
RozróŜnia się:

−

połączony  transport  „towarzyszący”,  gdy  kierowca  jedzie  pociągiem,  na  którym
załadowany  jest  jego  samochód  cięŜarowy.  Po  zakończonym  transporcie  kolejowym
przejmuje on swój pojazd.

−

połączony transport „nietowarzyszący”, gdy naczepy siodłowe, wymienne zbiorniki lub
kontenery przeładunkowe są załadowywane na wagon kolejowy przez przewoźnika
i dalej są transportowane koleją.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

egluga

egluga śródlądowa

egluga morska

egluga

rzeczna

egluga

kanałowa

egluga

przybrzeŜna

(kabotaŜowa)

egluga

pełnomorska

(wielka)

Freightways to europejskie, międzynarodowe trasy kolejowe słuŜące do przewozu

kolejowego  towarów  na  tych  samych  warunkach,  przez  wszystkie  przedsiębiorstwa
komunikacji  kolejowej,  które  posiadają  siedzibę  na  terenie  Unii  Europejskiej.
W międzynarodowym  kolejowym  transporcie  towarowym  istnieje  podczas  przewozu
obowiązek posiadania listu przewozowego [tłumaczenie własne].

Schienengebundener Güterverkehr

Träger des Schienengüterverkehrs ist in erster Linie die Railion AG des Konzerns

Deutsche  Bahn.  Die  Deutsche  Bahn  hat  sich  im  Güterverkehr  auf  den  Transport  großer
Transportmengen,  auf  Massengüter  spezialisiert.  Aufträge  für  den  Transport  von  einzelnen
Waggons  nimmt  das  Kundenservicezentrum  Duisburg  entgegen.  Bestellt  werden  sollte
mindestens 24 Stunden vor der beabsichtigen Beladung. Ganzzüge sind komplette Güterzüge
von bis zu 700 Meter Länge und einer Bruttolast von bis zu 5 000 Tonnen. Sie werden in der
Regel  von  einem  Kunden  (Verlader)  voll  ausgelastet  und  fahren  von  der  Beladestelle  zur
Entladestelle.

Im Kombinierten Verkehr werden die Güter mit unterschiedlichen Verkehrsmitteln

transportiert.

Man unterscheidet:

−

Begleiteter Kombinierter Verkehr: Der Fahrer fährt mit dem Zug, auf dem sein Lkw
verladen ist mit und übernimmt den Lkw nach dem Bahntransport wieder.

−

Unbegleiteter  Kombinierter  Verkehr:  Sattelanhänger,  Wechselbehälter  oder  Container
werden  von  einem  anderen  Verkehrträger  auf  Bahnwagen  umgeschlagen  und  auf  dem
Bahnweg weitertransportiert.
Freightways

sind

europäische,

grenzüberschreitende

Fahrbahntrasse

für

den

Schienengüterverkehr, die von allen Eisenbahnverkehrsunternehmen mit Sitz in der EU zu
gleichen Bedingungen benutz werden dürfen. Im internationalen Schienengüterverkehr
besteht Beforderungspflicht und Frachtbriefzwang [1, s. 418, 424, 423, 432].

Wodny transport towarów

Transport wodny jest jednym z waŜniejszych przewoźników w Republice Federalnej

Niemiec. Rodzaje Ŝeglugi przedstawiono na rysunku 33.

Rys. 39. Rodzaje Ŝeglugi

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Podczas powstania szkód w trakcie transportu morskiego, ich przyczynę i wielkość ustala

specjalny rzeczoznawca (tak zwany komisarz awaryjny). Określana jest wówczas wysokość
szkody dotycząca zarówno statku, jak i ładunku oraz koszty Ŝeglugi [tłumaczenie własne].

Schifffahrt

Einer der wichtigsten Verkehrsträger in der Bundesrepublik Deutschland ist die

Schifffahrt.

Man unterscheidet die Schifffahrt wie folgt:

Rys. 40. Arten der Schifffahrt

Bei Schäden (Havarien) ermitteln Sachverständiger (sog. Havariekommissare) deren

Ursache und die Höhe [1, s. 433, 447].

Lotniczy transport towarów

W ostatnich latach wzrosło znaczenie frachtu lotniczego. Charakterystyczne cechy tego

transportu,  takie  jak  szybkości  i  pewność,  przyczyniły  się  do  tego,  Ŝe  transport  lotniczy  jest
korzystniejszy  przy  realizowaniu  przesyłek  dalekomorskich.  Mimo  wysokich  kosztów
frachtu, transport lotniczy jest niekiedy bardziej korzystny, niŜ transport statkiem, koleją, czy
teŜ  samochodem.  Wiele  towarzystw  lotniczych  zjednoczyło  się  w  Międzynarodowe
Zrzeszenie  Przewoźników  Powietrznych.  Organizacja  ta  powstała  w  celu  stworzenia
jednolitego systemu uŜytkowania przestrzeni powietrznej. Transport lotniczy jest szczególnie
korzystny  w  przypadku  towarów  delikatnych  o  wysokiej  jakości,  lub  łatwo  ulegających
zepsuciu,  a  takŜe  przesyłek  pilnych.  Przy  wysyłce  towarów  zajmujących  duŜo  miejsca,
objętość równa 6 dm

liczy się jako 1 kg wagi transportowej [tłumaczenie własne].

Luftfrachtverkehr

In den letzten Jahren hat das Frachtaufkommen per Flugzeug ständig zugenommen.

Auch  die  Schnelligkeit  und  Sicherheit  haben  dazu  beigetragen,  dass  das  Flugzeug  trotz  der
höheren  Frachtkosten  für  den  Versand    nach  Übersee  oft  günstiger  ist  als  der  Transport  per
Schiff, oft auch noch günstiger als der Transport mit Bahn oder Lkw auf dem Festland. Viele
Luftverkehrsgesellschaften  haben  sich  international  zum  „Internationalen  Verband  der
Luftverkehrsgesellschaften”

(IATA

international

Air

Transport

Association)

zusammengeschlossen, um ein einheitlichen System für die Nutzbarmachung des Luftraumes
zu schaffen. Der Versand per Luftfracht eignet sich vor allem für hochwertige, eilbedürftige,
empfindliche oder leicht verderbliche Güter. Beim Versand sperriger Güter werden 6 dm

Rauminhalt als 1 kg Transportgewicht berechnet [1, s. .450,457].

Schifffahrt

Binnenschifffahr

Seeschifffahrt

Flussschifffahrt

Kanalschifffahrt

Küstenschifffahrt

Hochseeschifffahrt

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Składowanie towarów

Pod pojęciem magazyn moŜna rozumieć:

−

pomieszczenie, w którym są przechowywane przedmioty,

−

przedmioty, które zostały zmagazynowane.
Magazyny moŜna rozróŜnić w zaleŜności od rodzaju pracy przedsiębiorstwa, lokalizacji

magazynu, typu konstrukcji magazynu lub właściciela magazynu.
Przy przedsiębiorstwach przemysłowych mogą funkcjonować:

−

magazyny surowców, magazyny materiałów pomocniczych lub magazyny surowców
i materiałów. Magazyny te spełniają przede wszystkim funkcję zapewnienia
odpowiednich surowców lub materiałów dla zaopatrzenia produkcji.

−

magazyny  przejściowe/buforowe.  Tego  rodzaju  magazyny  pojawiają  się  wówczas,  gdy
produkowane  materiały  przechodzą  wiele  stopni  produkcji  (np.  element  blaszany  przy
budowie  samochodu:  tłocznia→karoseria→lakierowanie→montaŜ  końcowy).  W  takim
wypadku  moŜe  pojawić  się  czas  oczekiwania  między  operacjami,  a  wiec  takŜe
konieczność magazynowania przejściowego.

−

magazyny gotowych produktów/towarów/magazyny sprzedaŜy. Głównym zadaniem
magazynów gotowych produktów jest ich przechowywanie gotowych wyrobów po
wyprodukowaniu, a przed sprzedaŜą.

−

magazyny specjalne (np. magazyny narzędziowe, opakowań, części zapasowych itp.)
Biorąc pod uwagę lokalizację, rozróŜnia się:

−

magazyny centralne, połoŜone w pobliŜu miejsc produkcyjnych,

−

magazyny lokalne. Jeśli odległość miedzy magazynem, a miejscem produkcyjnym jest
duŜa, zaleca się zakładać w pobliŜu obszaru produkcyjnego pojedyncze lokalne
magazyny zakładowe, w celu skrócenia drogi transportowej,

−

magazyny podręczne. Szczególnie w miejscu produkcyjnym na stanowisku pracy
znajdują się magazyny podręczne z takimi akcesoriami jak śruby, uszczelki, nity, kable
itp.
Według typu konstrukcji rozróŜnia się magazyny:

−

odkryte,

−

bunkry,

−

silosy,

−

magazyny ze zbiornikami na ciecze,

−

magazyny płaskie,

−

piętrowe magazyny,

−

magazyny z wysokiego składowania,

−

magazyny pneumatyczne.
Magazyny odkryte przeznaczone są do przechowywania towarów odpornych na zmienne

warunki  atmosferyczne  oraz  w  niewielkim  stopniu  naraŜone  na  kradzieŜ  (np.  materiały
sypkie,  drewno,  materiały  budowlane).  Bunkry,  silosy,  zbiorniki  na  ciecze  słuŜą  do
magazynowania  materiałów  sypkich,  cieczy  lub  gazów.  Płaskie  (jednokondygnacyjne)
magazyny  mają  około  7  metrów  wysokości.  Magazyn  piętrowy  (wielokondygnacyjny)  jest
utworzony  poprzez  umieszczenie  kilku  magazynów  płaskich,  na  kilku  piętrach.  Magazyny
wysokiego  składowania,  to  magazyny  mające  wysokość  powyŜej  12  metrów.  Magazyny
pneumatyczne  składają  się  z  pokrycia  halowego,  które  stanowi  nieprzepuszczalna
(impregnowana)  tkanina,  która  przyjmuje  kształt  wypełnionego  balona,  przy  pomocą
dmuchawy.

Biorąc pod uwagę kryterium własności magazynu, rozróŜnia się:

−

magazyn własny przedsiębiorstwa,

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

−

magazyn obcy, gdy towary są przekazywane innemu przedsiębiorstwu do
zmagazynowania [tłumaczenie własne].
Urządzeniami magazynowymi są regały stałe i przejezdne. W regałach przechowywane

są towary z wykorzystaniem środków pomocniczych (palety, szuflady itd.) lub bez nich.

W technice magazynowej rozróŜnia się:

−

według zastosowania urządzeń magazynowych: magazyny powierzchniowe i regałowe,

−

według wysokości stosu: magazynowanie spiętrzane w stosach lub niespiętrzane,

−

według dostępu do regałów: magazynowanie rzędowe lub blokowe.
Magazynowanie towarów w regałach zwiększa moŜliwość wykorzystania powierzchni

oraz  moŜliwość  dostępu  do  przechowywanych  towarów.  Przy  statycznym  magazynowaniu,
towary są umieszczane w nieruchomych regałach. Przy dynamiczny magazynowaniu towary
w  regałach  lub  nawet  regały  z  towarem  mogą  się  przemieszczać.  W  zaleŜności  od  rodzaju
regału  moŜliwe  jest  magazynowanie  blokowe  i  rzędowe.  Powszechnie  spotyka  się  regały
płaskie  podłogowe,  paletowe  oraz  długie  regały  towarowe.  W  zaleŜności  od  techniki
magazynowania  i  stopnia  automatyzacji  stosowane  są  następujące  rodzaje  regałów:
wjazdowe,  przejazdowe,  wysięgnikowe,  komorowe,  kasetowe,  przesuwne,  cyrkulacyjne,
kolumnowe, wsuwane, kanałowe, automatyczne zbiorniki oraz regały wysokiego składowania
[tłumaczenie własne].

Rys. 41. Magazyn odkryty (Freilafer) [1, s. 44]

Rys. 42. Bunkier, silos, magazyn ze zbiornikami na ciecze (Bukner-/ Silo-/ Tanklager) [1, s. 44]

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Rys. 46. Magazyny pneumatyczne (Traglufthallenlager) [1, s. 44]

Güter lagern

Unter dem Begriff Lager versteht man zweierlei:

−

den Raum, in dem Güter auf Vorrat aufbewahrt werden,

−

die Gegenstände selbst, die gelagert werden.
Zu den wichtigsten Unterscheidungsmerkmalen zählen: die Betriebsart des

Unternehmens, der Lagerstandort, die Lagerbauweise und der Lagereigentümer.

Zu den Lägern bei Industriebetrieben gehören:

−

Roh-,

Hilfs-,

Betriebsstofflager.

Diese

Lager

erfüllen

vorwiegend

eine

Sicherungsaufgabe, d.h. die reibungslose Versorgung der Produktion mit Roh-, Hilfs-,
und Betriebsstoffen.

−

Zwischen-/Pufferlager. Durchlaufen die hergestellten Produkte mehrere Fertigungsstufen
(beim Automobilbau: Presswerk → Karosseriebau → Lackierung → Endmontage), dann
entstehen dazwischen häufig Wartezeiten und somit Zwischenläger.

−

Fertigwaren-/Erzeugnis-/Verkaufslager. Aufgabe des Fertiglagers ist hauptsachlich die
Überbrückung zwischen Produktion und Verkauf.

−

Sonderlager wie z. B. Werkzeug-, Packmittel-, Büromaterial-, Ersatzteillager usw.
Nach dem Lagerstandort unterscheidet man:

−

Zentrale Lager in der Nähe der Produktionsstätten.

−

Dezentrale Lager. Ist die Entfernung zwischen dem Lager und den Produktionsstätten
groß, empfiehlt es sich, in der Nähe des Fertigungsbereichs einzelne dezentrale Lager
anzulegen, um die Transportwege zu verkürzen.

−

Handlager. Besonders im Bereich der industriellen Fertigung befindet sich am jeweiligen
Arbeitsplatz Handlager für Kleinteile wie Schrauben, Dichtungen, Nieten, Kabel usw.
Nach der Lagerbauform unterscheidet man:

−

Freilager,

−

Bunkerlager,

−

Silolager,

−

Tanklager,

−

Flachlager,

−

Etagenlager,

−

Hochregallager,

−

Traglufthallenlager.
Freilager sind für die Lagerung von witterungsunempfindlichen und wenig

diebstahlgefärdeten Gütern geeignet z.B. Schüttgüter, Holz, Baustoffe. Bunker, Silos oder
Tanks sind Speicherbehältnisse zur Lagerung von Schüttgütern, Flüssigkeiten oder Gasen.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Flachlager  haben  ca.  sieben  Meter  Höhe.  Ein  Etagenlager  ist  prinzipiell  ein  übereinander
angeordnetes  Flachlager  auf  mehreren  Stockwerken.  Hochregallager  sind  Lager  mit  Höhen
über  ca.  zwölf  Meter.  Traglufthallenlager  bestehen  aus  einer  Hallenhaut  eines
luftundurchlässigen  Gewebes,  welche  durch  Gebläse  ballonartig  über  einer  befestigten
Grundflache aufgespannt wird.

Nach dem Eigentümer unterscheidet man:

−

Eigenlager des Unternehmens

−

Fremdlager. Die Güter werden oftmals einem anderen Unternehmen zur Lagerung
überlassen [1, s. 38, 39, 40, 41, 42, 43, 44, 45, 46,].

Unter Lagereinrichtungen versteht man ortsfeste und verfahrbare Regale und Schränke

zum  Lagern  von  Gütern.    In  Regallagern  werden  die  Güter  mit  oder  ohne  Lagerhilfsmittel
(Schubladen,  Paletten  usw.)  in  Regalen  aufbewahrt,  die  auf  dem  Boden  stehen  oder  fest  mit
dem Boden verbunden sind.

Bei der Lagertechnik kann unterscheiden werden:

−

nach dem Einsatz von Lagereinrichtungen in Boden- oder Regallagerung

−

nach der Stapelhöhe in ungestapelte und gestapelte Lagerung

−

nach dem Zugriff in Reihenlagerung und Blocklagerung.
Zu den Lagereinrichtungen zählen Regale und Schränke. Die Lagerung von Gütern in

Regalen  erhöht  die  Raumausnutzung  und  die  Zugriffsmöglichkeit.  Bei  der  statischen
Regallagerung  werden  die  Güter  im  Regal  während  der  Lagerung  nicht  bewegt.  Bei  der
dynamischen  Regallagerung  werden  entweder  die  Guter  im  Regal  oder  das  ganze  Regal  mit
den  Gütern  bewegt.  Je  nach  Regalart  ist  eine  Block-  oder  Reihenlagerung  möglich.  Zu  den
gängigen Regalarten gehören Fachboden-, Paletten- und Langgutregale. Je nach Lagertechnik
und  Automatisierungsgrad  werden  diese  Regalarten  als  Einfahr-,  Durchfahr-,  Kragarm-,
Waben-,  Kassetten-,  Verschiebe-,  Umlauf-,  Turm-,  Einschub-,  Kanal-,  automatisches
Behälter- oder automatisches Hochregal eingesetzt [1, s. 61, 74, 75].

4.3.2. Pytania sprawdzające

Odpowiadając na pytania, sprawdzisz, czy jesteś przygotowany do wykonania ćwiczeń.

Jakie znasz urządzenie transportu wewnętrznego?

Jaki jest podział przenośników transportu ciągłego, przenośników o ruchu okresowym,
automatycznych systemów transportowych, urządzeń do obsługi regałów?

Jak naleŜy zdefiniować pomocnicze środki transportu w języku niemieckim?

Jakie są rodzaje opakowań w języku niemieckim?

Od czego zaleŜy wybór rodzaju komunikacji?

Jaki jest główny cel ustawy dotyczącej ochrony przed emisjami zanieczyszczeń?

Czemu słuŜy oznakowanie towarów?

Jakimi przepisami regulowany jest transport drogowy materiałów niebezpiecznych?

Jak określisz w języku niemieckim przesyłki kurierskie, ekspresowe i pocztowe?

10.

Na czym polega technika RFID?

11.

Jak oznaczona jest przesyłka pocztowa?

12.

Jak zdefiniujesz cło drogowe w języku niemieckim?

13.

Czego dotyczą przepisy StVZO w Niemczech?

14.

Jak zdefiniujesz oficjalne pozwolenia w międzynarodowym transporcie samochodowym
takie jak: licencja UE, zezwolenie EKMT oraz obustronne umowy?

15.

Jak są rodzaje kolejowego przewozu towarów?

16.

Czym są Freightways?

17.

Jakie znasz rodzaje Ŝeglugi w języku niemieckim?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

18.

Jak opiszesz transport lotniczy w języku niemieckim?

19.

Jakie znasz rodzaje magazynów w języku niemieckim?

20.

Jakie znasz regały magazynowe?

4.3.3. Ćwiczenia

Ćwiczenie 1

Dokonaj analizy przepisów prawa dotyczących zadań logistycznych. Wnioski z analizy

zapisz w formie notatki w języku niemieckim.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie powinieneś:

przeczytać materiał przewodni w dziedzinie praw dotyczących logistyki w języku
niemieckim,

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

przeczytać tekst ze zrozumieniem w języku niemieckim,

przetłumaczyć niezrozumiałe zwroty na język polski,

zredagować notatkę z lektury tekstu w języku niemieckim,

przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

kartki z fragmentami aktów prawnych dotyczących logistyki,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden, słowniki branŜowe,

−

przybory do pisania.

Ćwiczenie 2

Wykonaj w języku niemieckim projekt organizacji przewozu osób w komunikacji

publicznej międzynarodowej Polska – Niemcy, Niemcy – Polska.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeczytać materiał przewodni w dziedzinie przewozu osób w komunikacji publicznej
międzynarodowej Polska – Niemcy, Niemcy – Polska,

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

wysłuchać ze zrozumieniem w języku niemieckim nagrania tekstu o organizacji
przewozu osób w komunikacji publicznej,

opisać środki transportu komunikacji publicznej w języku niemieckim,

określić grupy konsumentów najczęściej korzystających z określonych środków
transportu,

dokonać analizy rozkładów jazdy poszczególnych środków transportu,

dokonać analizy tras poszczególnych środków transportu przy uŜyciu map,

wykonać projekt organizacji przewozu osób w komunikacji publicznej w języku
niemieckim,

przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

nagranie tekstu w języku niemieckim o organizacji przewozu osób w komunikacji
publicznej międzynarodowej Polska – Niemcy, Niemcy – Polska,

−

magnetofon,

−

rozkłady jazdy,

−

mapy Europy i świata w języku niemieckim,

−

stanowiska komputerowe z dostępem do Internetu,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden, słowniki branŜowe,

Ćwiczenie 3

Opisz zarządzanie łańcuchem dostaw towarów w formie tradycyjnej w gospodarce

elektronicznej w języku niemieckim.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeczytać materiał przewodni w dziedzinie zarządzanie łańcuchem dostaw towarów
w formie tradycyjnej w gospodarce elektronicznej języku niemieckim,

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

wypisać słownictwo branŜowe w języku niemieckim,

opisać zarządzanie łańcuchem dostaw towarów w formie tradycyjnej w gospodarce
elektronicznej w języku niemieckim,

przedstawić rezultat swojej pracy w formie pisemnej w języku niemiecki.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

literatura materiału przewodniego,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden, słowniki branŜowe,

−

przybory do pisania.

Ćwiczenie 4

Zapoznaj

się

ofertami

ubezpieczeń

transportowych

poszczególnych

firm

ubezpieczeniowych i przedstaw najbardziej korzystna ofertę ubezpieczeń transportowych.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeczytać materiał przewodni w dziedzinie ubezpieczeń transportowych w języku
niemieckim,

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

wypisać słownictwo branŜowe w języku niemieckim,

dokonać analizy ofert ubezpieczeń transportowych,

przedstawić rezultat swojej pracy w formie pisemnej w języku niemiecki.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

literatura materiału przewodniego,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden, słowniki branŜowe,

−

przybory do pisania.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 5

Opisz w języku niemieckim zapasy magazynowe, cykliczne i bezpieczeństwa.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeczytać materiał przewodni w dziedzinie zapasów magazynowych cyklicznych
i bezpieczeństwa w języku niemieckim,

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

przeczytać tekst ze zrozumieniem w języku niemieckim o rodzajach zapasów,

wynotować słownictwo zawodowe,

opisać zapasy magazynowe, cykliczne i bezpieczeństwa w języku niemieckim

przedstawić rezultat swojej pracy w formie pisemnej w języku niemiecki.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

literatura materiału przewodniego,

−

tekst o rodzajach zapasów w języku niemieckim,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden, słowniki branŜowe,

−

przybory do pisania.

Ćwiczenie 6

Zaznajom się z procesem technologicznym wybranego produktu i przedstaw

poszczególne operacje wykonania procesu technologicznego w formie projektu w języku
niemieckim.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeczytać materiał przewodni w dziedzinie procesu technologicznego wybranego
produktu w języku niemieckim,

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

wynotować słownictwo zawodowe,

zaznajomić się z podstawowymi elementami tego procesu

dokonać analizy kosztów zuŜytych materiałów narzędzi i czasu oraz kosztów eksploatacji
maszyn, kosztów ogólnowarsztatowych itp.

zapoznać się z przyrządzaniem i narzędziami

wykonać projekt procesu technologicznego wybranego produktu,

zaprezentować rezultat swojej pracy w języku niemieckim.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

materiały informacyjne,

−

stanowiska komputerowe z dostępem do Internetu,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden, słowniki branŜowe.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 7

Opisz w języku niemieckim zasady obierania opakowań i przygotowania towaru do

dystrybucji.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeczytać fragment materiału nauczania (pkt. 4.3.1. w poradniku dla ucznia),

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

obejrzeć film w niemieckiej wersji językowej o doborze opakowań i przygotowaniu
towaru do dystrybucji,

wynotować słownictwo zawodowe,

określić zasady dobierania opakowań i przygotowania towaru do dystrybucji,

opisać zasady dobierania opakowań i przygotowania towaru do dystrybucji,

przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

film o doborze opakowań i przygotowaniu towaru do dystrybucji,

−

odbiornik telewizyjny,

−

magnetowid lub odtwarzacz płyt DVD,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden, słowniki branŜowe,

−

przybory do pisania,

−

literatura z rozdziału 6.

Ćwiczenie 8

Opisz w języku niemieckim regały wysokiego składowania.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeczytać fragment materiału nauczania (pkt. 4.3.1. w poradniku dla ucznia),

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

wyszukać informacje i materiały o regałach wysokiego składowania – literatura, internet,

dokonać selekcji informacji i materiałów,

przetłumaczyć niezrozumiałe zwroty uŜywając słowników,

opisać regały wysokiego składowania,

przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

stanowiska komputerowe z dostępem do Internetu,

−

słowniki niemiecko – polski, polsko – niemiecki, uniwersalny słownik języka
niemieckiego Duden, słowniki branŜowe,

−

przybory do pisania,

−

literatura z rozdziału 6.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Ćwiczenie 9

Opisz w języku niemieckim zasady znakowania towaru.

Sposób wykonania ćwiczenia

Aby wykonać ćwiczenie, powinieneś:

przeczytać fragment materiału nauczania (pkt. 4.3.1. w poradniku dla ucznia),

zorganizować stanowisko pracy do wykonania ćwiczenia,

obejrzeć film w niemieckiej wersji językowej o znakowaniu towaru,

wynotować słownictwo zawodowe,

określić zasady znakowania,

opisać zasady znakowania towaru,

przedstawić rezultat swojej pracy w języku niemieckim.

WyposaŜenie stanowiska pracy:

−

film o znakowaniu towaru,

−

odbiornik telewizyjny,

−

magnetowid lub odtwarzacz płyt DVD,

−

słowniki dwujęzyczne i branŜowe,

−

przybory do pisania,

−

literatura z rozdziału 3.

4.3.4. Sprawdzian postępów

Czy potrafisz:

Tak

Nie

opisać w języku niemieckim środki transportu wewnętrznego?

opisać w języku niemieckim pomocnicze środki transportu?

opisać rodzaje środków transportu?

nazwać w języku niemieckim opakowania?

wymienić przepisy i pozwolenia obowiązujące w transporcie
samochodowym krajowym (Niemcy) i międzynarodowym?

określić w języku niemieckim rodzaj magazynu?

określić w języku niemieckim rodzaje regałów magazynowych?

przeczytać ze zrozumieniem akty prawne w języku niemieckim?

dokonać analizy aktów prawnych w języku niemieckim?

10)

wykonać w języku niemieckim projekt organizacji przewozu osób w
komunikacji publicznej międzynarodowej Polska – Niemcy, Niemcy
– Polska?

11)

opisać w języku niemieckim zadania logistyczne z zakresu
zarządzania łańcuchem dostaw?

12)

dokonać analizy ofert ubezpieczeń transportowych?

13)

opisać w języku niemieckim zapasy magazynowe, cykliczne
i bezpieczeństwa?

14)

opisać w języku niemieckim proces technologiczny produktów?

15)

opisać w języku niemieckim zasady dobierania opakowań
i przygotowania towaru do dystrybucji?

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

5. SPRAWDZIAN OSIĄGNIĘĆ

Instrukcja dla ucznia

Przeczytaj uwaŜnie instrukcję.

Podpisz imieniem i nazwiskiem kartę odpowiedzi.

Zapoznaj się z zestawem zadań testowych.

Test zawiera 20 zadań. Do kaŜdego zadania dołączone są 4 moŜliwości odpowiedzi.
Tylko jedna jest prawidłowa.

Udzielaj odpowiedzi na załączonej karcie odpowiedzi, stawiając w odpowiedniej rubryce
znak X. W przypadku pomyłki naleŜy błędną odpowiedź zaznaczyć kółkiem, a następnie
ponownie zakreślić odpowiedź prawidłową.

Pracuj samodzielnie, bo tylko wtedy będziesz miał satysfakcję z wykonanego zadania.

Jeśli udzielenie odpowiedzi będzie Ci sprawiało trudność, wtedy odłóŜ jego rozwiązanie
na później i wróć do niego, gdy zostanie Ci wolny czas.

Na rozwiązanie testu masz 60 min.

Powodzenia!

ZESTAW ZADAŃ TESTOWYCH

Zwei große europäische Achsen des Straßenverkehrs: eine Strecke von Stockholm-Prag-
Wien-Budapest in Nord-Süd-Richtung, eine andere Strecke von Paris-Warschau-Moskau
in West-Ost-Richtung führen durch
a)

Frankfurt am Main.

Hannover.

Berlin.

München.

Der Spediteur ist ein Fachmann

der dem Frachtführer das Gut übergibt und zur Zahlung der Fracht verpflichtet ist.

der seine Güter nicht mit eigenen Verkehrsmitteln befördert, nur andereUnternehmen

mit der Beförderung beauftragt.

der seine Güter nach den Orten des Bedarfs sendet.

der den Güterverkehr organisiert und dank seinen Kenntnissen und Erfahrungen die

Schwierigkeiten im Güterverkehr überwindet.

Für die Einlagerung gelten die Bedingungen

des Speditionsvertrages.

des Lagervertrages.

des Frachtvertrages.

des Kaufvertrages.

Der Begriff der Logistik geht zurück auf den Sprachgebrauch in

dem landwirtschaftlichen Betrieb.

der Ökonomie.

dem Schulwesen.

dem Militärwesen.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

Skrót „ppa.” oznacza
a)

z powaŜaniem.

z pozdrowieniami.

na podstawie pełnomocnictwa.

postscriptum.

Nazwę dokumentu „Ursprungzeugnis” naleŜy przetłumaczyć na język polski jako
a)

deklaracja celna.

wiadectwo pochodzenia.

list przewozowy.

zgłoszenie eksportowe.

Freizonen und Freilager sind
a)

Teile des Zollgebietes der Gemeinschaft oder in diesem Zollgebiet gelegene

Räumlichkeit, die vom übrigen Zollgebiet getrennt sind und in denen nicht
Gemeinschaftswaren ohne Erhebung der Eingangsabgaben gelagert werden.

Teile des Zollgebietes der Gemeinschaft oder in diesem Zollgebiet gelegene

Räumlichkeit, die vom übrigen Zollgebiet getrennt sind und in denen nicht
Gemeinschaftswaren mit Erhebung der Eingangsabgaben gelagert werden.

ausländische Staatsgebiete, die dem Zollgebiet der Europäischen Gemeinschaft

angeschlossen sind.

Hohheitsgebiete, die einem Nicht-EU-Zollgebiet angeschlossen sind.

Weist die Verpackung Schäden auf, die auf den Transport zurückzuführen sind oder
stimmt die Anzahl der Packstücke nicht mit denen auf den Begleitpapieren überein, wird
der Überbringer aufgefordert, den Schaden oder die Mindermengen zu bestätigen, auf
einem dafür entwickelten Vordruck, der sog.
a)

Lieferschein.

Wareneingangsschein.

Tatbestandsaufnahme.

Verpackung.

Zwrot „środki transportu wewnątrzzakładowego” w języku niemieckim to

Förderhilfsmittel für den innerbetrieblichen Transport.

Fördermittel für den innerbetrieblichen Transport.

Fördertuch für den innerbetrieblichen Transport.

Fördermaschine.

10.

Wózek widłowy samobieŜny w języku niemieckim to
a)

Dieselstapler, freitragend.

Handgabelhubwagen.

Elektro-Deichsel-Gabelhubwagen.

Elektro-Deichselstapler mit Fahrerstandplattform, randunterstützt.

11.

EUR-Flachpalette hat folgende Maße (L × B × H)

1240 × 835 x 970 mm.

144 × 800 × 1200 mm.

1200 × 800 × 800 mm.

1200 × 800 × 144 mm.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

12.

Die CE-Kennzeichnung ist

eine Kennzeichnung nach EU-Recht für bestimmte Produkte in Zusammenhang mit
der Produktsicherheit.

EU-Fahrererlaubnisklasse fur Kraftwagen über 7,5 t zulässiger Gesamtmasse.

eine Kennzeichnung des schnellen Zuges.

eine Genehmigung im grenzüberschreietenden Güterkraftverkehr.

13.

Diese behördliche Genehmigung berechtigt den deutschen
Güterkraftverkehrsunternehmer zum Gütertransport zwischen allen Mitgliedsstaaten der
EU und den zusätzlich nicht zur EU gehörenden Staaten des Europäischen
Wirtschaftsraumes, d.h. Norwegen, Island, Lichtenstein. Es geht um
a)

Erlaubnisurkunde.

Gemeinschaftslizenz.

CEMT-Genehmigung.

Bilaterale Genehmigungen.

14.

Beim Versand sperriger Güter per Flugzeug werden 6 dm

Rauminhalt als

3 kg transportgewicht berechnet.

2 kg Transportgewicht berechnet.

1 kg Transportgewicht berechnet.

1,5 kg Transportgewicht berechnet.

15.

Niemiecki skrót „StVZO” oznacza języku polskim
a)

bezpieczeństwo ruchu drogowego.

kodeks drogowy.

odpowiedzialność cywilną za szkody wyrządzone przez ruch pojazdów drogowych.

przestępstwo ruchu drogowego.

16.

Europäische, grenzüberschreitende Fahrbahnstraße für den Schienengüterverkehr, die von
allen Eisenbahnverkehrsunternehmen mit Sitz in der EU zu gleichen Bedingungen benutz
werden dürfen, heißen
a)

Railway.

Bahnabzweigung.

Bahnfracht.

Freightways.

17.

Zweck  dieses  Gesetzes  ist  es,  Menschen,  Tiere,  Pflanzen,  den  Boden,  das  Wasser,  die
Atmosphäre  und  sonstige  Kulturgüter  vor  schädlichen  Umwelteinwirkungen  zu  schützen
und  ihrem  Entstehen  vorzubeugen.  Betriebsstätten,  Maschienen,  Geräte,  Fahrzeuge  und
Grundstücke,

von

denen

schädliche

Umweltwirkungen

ausgehen,

sind

genehmigungspflichtig. Es geht um

Bundesimmissionsschutzgesetz.

Geräte-und Produktsicherungsgesetz.

Gefahrstoffverordnung.

Gefahrgutbeförderungsgesetz.

18.

Der Europäische Zentralbank befindet sich in
a)

in Berlin.

in Frankfurt am Main.

in Hamburg.

in München.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

19.

Der Industriebetrieb führt für die benötigten Werkzeuge und das benötigte Büromaterial
eigene Werkzeuglager und Büromateriallager.Es geht um
a)

Roh-, Hilfs-, Betriebsstofflager.

Zwischen-/Pufferlager.

Fertigwaren-/Erzeugnis-/Verkaufslager.

Sonderlager.

20.

Magazyny pneumatyczne w języku niemieckim to

Etagenlager.

Hochregallager.

Traglufthallenlager.

Freilager.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

KARTA ODPOWIEDZI

Imię i nazwisko ...............................................................................

Posługiwanie się drugim językiem obcym w realizacji zadań logistycznych

Zakreśl poprawną odpowiedź

zadania

Odpowiedź

Punkty

Razem:

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego”

6. LITERATURA

Baumann/ Baumgart/ Geltinger/ Kähler/ Lewerenz/ Schliebner: Logistische Prozesse.
Berufe der Lagerlogistik. Bildungsverlag EINS, Troisdorf 2006

Bęza S./ A. Kleinschmidt: Deutsch im Büro. POLTEXT, Warszawa 2004

Oelke W.: Güterverkehr-Spedition-Logistik. Speditionsbetriebslehre. Verlag Gehlen, Bad
Homburg vor der Höhe 2000

http://de.wikipedia.org/wiki/Euro

http://de.wikipedia.org/wiki/Europ%C3%A4ische_Zentralbank

http://de.wikipedia.org/wiki/Gesch%C3%A4ftsbrief

http://de.wikipedia.org/wiki/Inventur

www.germanok.boo.pl

http://www.ruoss-kistler.ch/Handel/Hilfe/barcode_Lexikon.htm

10.

http://www.rz.fh-ulm.de/projects/onhelp/2_offz2.htm