METODA DOBREGO STARTU
Metoda to została zapoczątkowana w latach 40-tych, 50-tych we Francji przez panią Theę Bagnet, a do Polski dotarła za sprawą Marty Bogdanowicz. Obecnie jest wykorzystywana w pracy w placówkach przedszkolnych i wczesnoszkolnych.
Ćwiczenia prowadzone tą metodą mają na celu:
jednoczesne usprawnianie czynności analizatorów: słuchowego, wzrokowego, kinestetyczno – ruchowego
kształcenie lateralizacji, orientacji w schemacie ciała i przestrzeni
koordynowanie czynności wzrokowo – słuchowo – ruchowych
harmonizowanie wszystkich funkcji psychomotorycznych.
MDS jest przydatna:
w przygotowaniu dzieci do nauki czytania i pisania, szczególnie dzieci "ryzyka" dysleksji
do wyrównywania wybiórczych opóźnień rozwoju niektórych funkcji psychomotorycznych
w procesie integracji percepcyjno-motorycznej
w rozładowaniu zaburzeń emocjonalnych u dzieci, sprzyja uspołecznianiu.
PODSTAWOWE ZAŁOŻENIA
Podstawowym założeniem Metody Dobrego Startu jest jednoczesne rozwijanie funkcji językowych, funkcji spostrzeżeniowych: wzrokowych, słuchowych, kinestetycznych (czucie ruchu) i motorycznych oraz kooperację między tymi funkcjami. Są to funkcje, które leżą u podstaw złożonej nauki czytania i pisania. Istotną rolę w tej metodzie mają trzy elementy: wzrokowy (znak graficzny), słuchowy (piosenka), motoryczny (realizacja znaku graficznego z rytmem piosenki).
Metoda ta ma nie tylko aspekt profilaktyczno- terapeutyczny, ale również aspekt diagnostyczny. Na podstawie obserwacji zachowania dziecka, analizy trudności występujących przy wykonywaniu ćwiczeń oraz popełnionych błędów pozwala wnioskować o ich przyczynach, to znaczy rodzaju i głębokości zaburzeń.
SCHEMAT ZAJĘĆ PROWADZONYCH MDS
Zajęcia prowadzone tą metodą składają się z trzech części:
1. WPROWADZAJĄCA: ćwiczenia orientacyjno- porządkowe , nauka piosenki, zabawa, "zagadki językowe". Mają one charakter dyscyplinarny, służą kształtowaniu orientacji przestrzennej.
2. WŁAŚCIWA: ćwiczenia ruchowe (usprawnienie motoryki, f. relaksacyjna) , ćwiczenia ruchowo- słuchowe (rytmiczne uderzanie dłonią i palcami o wałki z piaskiem podczas śpiewania piosenek), ćwiczenia ruchowo- słuchowo- wzrokowe (to nauka wykonywania wzorów w rytm jednocześnie śpiewanej piosenki).
Kolejne etapy ćwiczeń:
Demonstracja wzoru (litery) i sposobu wykonywania ćwiczenia.
Uczenia się polisensorycznego.
Reprodukowanie wzorów. Podczas tego etapu ćwiczeń dzieci uczą się jak śpiewać piosenkę jednocześnie rysując wzory
3. KOŃCOWA: To są zajęcia wyciszające, krótkie ćwiczenia relaksacyjne, w pozycji leżącej proponujemy partnerowi masaż, ćwiczenia logopedyczne.
FORMY PRACY STOSOWANE W MDS:
Piosenki i rysunki (proste wzory i piosenki) – dla najmłodszych dzieci do wspierania rozwoju, w szczególności: dla dzieci od czwartego roku życia oraz dzieci starszych opóźnionych w rozwoju, Program „Piosenki do rysowania” (Bogdanowicz, Szlagowska 1996).
Piosenki i znaki (złożone wzory, kształty literopodobne i piosenki) – dla dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym w celu przygotowania do nauki czytania i pisania, w szczególności: dla dzieci 6-7-letnich w klasach „0”, dla dzieci „ryzyka dysleksji”, dla dzieci starszych, w okresie poprzedzającym naukę liter.
Piosenki i litery (litery z alfabetu łacińskiego i litery specyficznie polskie oraz piosenki)- dla dzieci rozpoczynających naukę czytania i pisania w klasie „0” i „I” oraz uczniów dyslektycznych.