Jan van Eyck to jeden z najwiękrzych malarzy niderlandzkich XV wieku,przedstawiciel realizmu niderlandzkiego.

Urodził się w mieście Maaseik w ok. 1390r . Współpracował ze swym bratem Hubertem. Uważany jest za jednego z twórców nowożytnego malarstwa, szczególnie malarstwa portretowego. Również uważany za inicjatora wczesnego renesansu.Był założycielem szkoły flamandzkiej, jednym z twórców malarstwa nowożytnego, który przekształcił wrażliwość malarską. Z jego dorobku korzystali zarówno malarze niderlandzcy, jak i włoscy. Choć długo uchodził za malarza późnego średniowiecza, dziś historycy sztuki są zgodni, że był twórcą zapowiadającym renesans. Malarstwa uczył go prawdopodobnie jego brat, Hubert van Eyck. W latach 1422-1424 był na służbie księcia Holandii, Jana Bawarskiego. W roku 1425 został nadwornym malarzem Filipa Dobrego, księcia Burgundii. Odbywał podróże w misjach dyplomatycznych do Hiszpanii i do Portugalii,gdzie sportretował infantkę Izabelę. Zyskał wielką sławę za życia, a dzieła sygnował swoim nazwiskiem i dewizą: Als ick kan (tak jak potrafię). W roku 1432 zamieszkał w Brugii, gdzie kupił dom i ożenił się w roku 1434. Wiódł życie bogatego mieszczanina i humanisty o rozległym wykształceniu. Nieznana jest dokładna data śmierci artysty, jednak pochowany został 9.07.1441 w Brugii. W 1444 jego szczątki zostały przeniesione do St. Donacjana w Brugii (zburzonego w 1800). W jego twórczości znajdujemy liczne obrazy religijne, portrety, miniatury. To jemu Giorgio Vasari przypisał stworzenie malarstwa olejnego, co nie do końca jest zgodne z prawdą, choć van Eyck bardzo je udoskonalił. Był również mistrzem malarstwa miniaturowego, które w wielu wypadkach uznaje się za prototypy sztalugowych obrazów szkoły flamandzkiej. Jest autorem „Małżeństwa Arnolfinich” – pierwszego podwójnego całopostaciowego portretu w historii sztuki.

Madonna kanclerza Rolin (lub Madonna z Autun)

Obraz został ufundowany przez Mikołaja Rolin, kanclerza dworu księcia Burgundii Filipa Dobrego. Pierwotnie znajdował się w kaplicy św. Sebastiana w katedrze w Autun, ale w wyniku zniszczenia kościoła w 1793 został przeniesiony do Luwru w Paryżu, gdzie przechowywany jest do dziś. Przypuszcza się, iż sygnatura i data powstania umieszczone były na zaginionej ramie. Obecnie orientacyjnie przyjmuje się rok 1435.

Obraz przedstawia Madonnę z Dzieciątkiem i naprzeciwko niej klęczącego donatora - kanclerza Burgundii, Nicolasa Rolin - ubranego w bogatą brokatową szatę. Dzieciątko trzyma w jednej ręce glob ziemski z krzyżem, drugą błogosławi wiernego. Anioł unosi nad głową Maryi złotą koronę. Scena rozgrywa sie w bogato zdobionym pomieszczeniu. Za potrójną arkadą oratorium widać ogród, a dalej rozciąga się widok na miasto i rzekę. Historycy sztuki dyskutowali czy jest widok miasta Maastricht, Liège, czy Autun, ale ostatecznie tego nie ustalono.

W obrazie ukryte są symbole, będące wyrazem żarliwych uczuć religijnych. Na kapitelach przedstawione zostały sceny z Pisma Świętego. Na zdjęciu obok widać scenę wygnania z raju, historię Kaina i Abla oraz pijaństwo Noego. Zamknięty ogród i rosnące w nim lilie symbolizują czystość Marii. Trójdzielne okno natomiast odwołuje się do Trójcy Świętej.Najbardziej tajemniczym elementem obrazu są dwie postaci widoczne za oknem stojące tyłem do oglądającego obraz. Na szczególną uwagę zasługuje mężczyzna w czerwonym turbanie, ponieważ pojawia się on na kilku innych obrazach Jana van Eycka, ale nie udało się zidentyfikować kim jest. Istnieje teoria, która mówi, że jest to sam van Eyck.

Do kompozycji tego dzieła nawiązał później Rogier van der Weyden w swoim obrazie Św. Łukasz rysujący portret Madonny.